Σεβαστιανός: Ὁ ἀγωνιστὴς καὶ γνήσιος Ἐπίσκοπος!

Γράφει ὁ πατὴρ Ἰωὴλ Κωνστάνταρος

Ὑπάρχουν κάποιες προσωπικότητες ποὺ ὄχι μόνο σηματοδοτοῦν τὴν ἱστορία μὲ τὸ δυναμικό τους πέρασμα, ἀλλὰ κυλώντας ὁ χρόνος, οἱ ἄνθρωποι αἰσθάνονται ὁλοένα καὶ περισσότερο τὴν ἀνάγκη τῆς παρουσίας τους καὶ τῆς εὐλογίας τους.

Ἄνευ ἀμφιβολίας μία τέτοια προσωπικότης ὑπῆρξε καὶ ὁ ἀοίδιμος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης, Σεβαστιανός.

Πολλοὶ ὑπῆρξαν αὐτοὶ ποὺ τὸν γνώρισαν καὶ τὸν ἄκουσαν, ἀλλὰ περισσότεροι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ τώρα θὰ ἤθελαν νὰ γνωρίσουν τὸν ἀνεπανάληπτο αὐτὸν ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας μας, δοθέντος ὅτι στὶς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 2014 ἔκλεισε εἰκοσαετία ἀπὸ τῆς κοιμήσεώς του.

Βεβαίως, ὁ ἀείμνηστος Σεβαστιανὸς εἶχε καταστεῖ γνωστός, τόσο στὸ Πανελλήνιο, ὅσο καὶ στὸν ὅπου γῆς Ἑλληνισμὸ καὶ ὄχι μόνον, γιὰ τὸν ἀτρόμητο χαρακτήρα του καὶ τὸν ἀκατάπαυστο ἀγώνα του ὑπὲρ τῶν δικαίων τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ ὑπὲρ τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς “ἀρχεγόνου Ἑλλάδος”, τουτέστιν τῆς αἱματοποτισμένης καὶ εἰς ἔτι ἀλυτρώτου Βορείου Ἠπείρου.

Στὶς καρδιὲς καὶ στὰ ὦτα ὅσων ἀξιώθηκαν νὰ τὸν ἀκούσουν καὶ νὰ παρακολουθήσουν τὶς ἐθνεγερτικές του ἐκεῖνες ὁμιλίες, ἀκόμα ἀντηχοῦν τὰ ἑλληνόψυχα συνθήματά του: “Κουράγιο ἀδελφοὶ βορειοηπειρώτες”, “ἔρχεται καὶ γιὰ σᾶς ἡ ὥρα τῆς λευτεριάς” καὶ ἡ ἐπίσης συγκλονιστικὴ ἐπωδὸς ποὺ ἔκανε τὶς ψυχὲς νὰ ριγοῦν ἀπὸ συγκίνηση “Χριστὸς Ἀνέστη καὶ ἡ Βόρειος Ἤπειρος ἀνέστη, ἀδελφοί”!

Κάθε ἔτος τὸν μήνα Φεβρουάριο, καὶ ὅταν μέσα στὸ κατάλευκο τῆς...

χιόνος, προμηνύεται ὁ ἐρχομὸς τῆς ἀνοίξεως, ὅσοι γνωρίζουν τὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία, καὶ ὅσοι ἀκόμα αἰσθάνονται στὶς φλέβες τους νὰ ρέει τὸ αἷμα τῆς Ρωμιοσύνης, μνημονεύουν τοῦ Αὐτονομιακοῦ Ἀγῶνος τοῦ 1914. Τοῦ Ἀγῶνος ποὺ ξεκίνησαν οἱ Βορειοηπειρῶτες πατέρες καὶ ἀδελφοὶ καὶ ὁ ὁποῖος ἀγώνας ἐστέφθη ὑπὸ ἐπιτυχίας γιὰ τὰ ἀπαράγραπτα δίκαια, σχηματίζοντας τὴν κυβέρνηση τοῦ Γεωργίου Χρηστάκη – Ζωγράφου, μὲ τὴν ὁμόθυμη συμπαράσταση τῶν γενναίων Μητροπολιτῶν, Δρυϊνουπόλεως Βασιλείου καὶ Βελᾶς καὶ Κονίτσης Σπυρίδωνος Βλάχου.

Κάθε Φεβρουάριο λοιπόν, ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης τοῦ χρέους καὶ τῆς θυσίας, Σεβαστιανός, μὲ τὸ ἐπιτελεῖον του, τοὺς ἄμεσους συνεργάτες, τὸν Πα.Συ.Β.Α καὶ τὰ λεβεντόπαιδα τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. στὸ ἀκριτικὸ Δελβινάκιον (ὅπου καὶ ἡ ἕδρα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως) καὶ μὲ τὴν ὁλοπρόθυμη συμμετοχὴ πλήθους κλήρου καὶ λαοῦ, ἀφοῦ τελοῦσε τὴν συγκλονιστικὴ Θεία Λειτουργία καὶ ἐκφωνοῦσε τὸν ἐθνεγερτικό του λόγο (ποὺ θὰ τὸν ζήλευαν ἀκόμη καὶ ρήτορες τῆς ἀρχαιότητος), ὁλοκλήρωνε τὶς ἐκδηλώσεις μὲ τὴν δυναμικὴ πορεία καὶ τὴν ἀνάγνωση τοῦ ψηφίσματος στὸ ἡρῶον της πόλεως. Χρόνια τωόντι ἀνεπανάληπτα, ὅταν μάλιστα σκεφθεῖ κανεὶς πὼς ὅλα αὐτὰ κάποιες χρονιὲς ἐλάμβαναν χώρα ὑπὸ βροχήν, μέσα στὸ κρύο καὶ στὸν πάγο, ἀλλὰ μὲ καρδιὲς ποὺ φλέγονταν “διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστην τὴν ἁγίαν καὶ τῆς Πατρίδος τὴν ἐλευθερίαν”!

Ναί, ὁ Μητροπολίτης Σεβαστιανός, ποὺ κατεῖχε ὅπως βεβαίως καὶ ὁ διάδοχός του, τὸν ἐπίζηλο τίτλο “πάσης Βορείου Ἠπείρου”, ἀποτελοῦσε τὸν χρυσὸ κρίκο στὴν ἀδιάσπαστη χρυσὴ ἁλυσίδα τῶν αὐθεντικῶν ἱεραρχῶν. Τῶν ἱεραρχῶν ἐκείνων ποὺ δὲν προσκύνησαν καὶ σὲ οὐδένα συμβιβασμὸ προχώρησαν γιὰ νὰ ἔλθουν στὰ ὕπατα ἀξιώματα τῆς διοικήσεως καὶ αὐτῆς τῆς Ἀρχιερωσύνης.

Ὁ Σεβαστιανὸς ἐπιστρατεύθηκε ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ καταστεῖ ὄντως “ἐπὶ – σκοπός” στὸ προκεχωρημένο φυλάκιον τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καὶ στὰ αἱματοβαμμένα χώματα τοῦ ἀκριτικοῦ Ἑλληνισμοῦ ποὺ περιλαμβάνει ἡ ἔκτασις τῆς πτωχῆς μέν, ἀλλὰ ἡρωικῆς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως. Ἦταν ἡ ἐποχὴ ἐκείνη ποὺ πράγματι ἡ Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία μὲ ἀρχιεπίσκοπο τὸν Ἱερώνυμο τὸν Α΄ γνώριζε ποῦ κρύβονταν τὰ πνευματικὰ διαμάντια τῆς Χάριτος καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ποιμαντικῆς, τὰ ἐνεφάνιζε ὥστε νὰ καθοδηγοῦν τὸ ποίμνιον καὶ μὲ αὐτὰ κοσμοῦσε τὸ πολύτιμο στέμμα τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος. Ἐποχὲς ποὺ συγκινοῦσαν ἀλλὰ καὶ συγκινοῦν ἰδίως σήμερα τὸν κάθε πιστὸ ποὺ ἀγωνίζεται καὶ ἀγωνιᾶ γιὰ τὴν πορεία τῆς Ἐκκλησίας, βιώνοντας ταυτοχρόνως τὸ κατάντημα τοῦ Ἔθνους.

Τὸ νὰ θελήσουμε ὅμως νὰ κάνουμε εἰδικὴ ἀναφορὰ στοὺς ἐθνικοὺς ἀγῶνες τοῦ Σεβαστιανοῦ, τοῦτο θὰ ἀπαιτοῦσε τόμους ὁλοκλήρους, ἀφοῦ ἡ πολύπλευρη καὶ πολυσχιδὴς δράσις τοῦ ἀνδρός, στὸν ἐθνικό μας μόνο τομέα, ἀκόμα δὲν ἔχει πλήρως καταγραφεῖ καὶ παραμένει ἐν πολλοῖς ἄγνωστος, ἀκόμα καὶ γι' αὐτοὺς ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὸ Βορειοηπειρωτικό.

Ἱερὰ ὑποχρέωσις πρὸς τὸν τομέα αὐτὸ μᾶς συνέχει καὶ δοθείσης εὐκαιρίας θὰ πρέπει κάποτε νὰ ξεκινήσει τὸ ἔργο αὐτό, τὸ ὁποῖο θὰ φωτίσει πτυχὲς ἄγνωστες καὶ θὰ φέρει στὴν ἐπιφάνεια πρόσωπα καὶ καταστάσεις ποὺ διαδραμάτισαν ρόλο στὴν ἐξέλιξη τοῦ θέματος, καὶ ὄχι μόνο. Πτυχὲς ἄγνωστές τῆς λαμπρῆς αὐτῆς προσωπικότητος ποὺ ἔχουν νὰ κάμουν καὶ μὲ τὴν καθαυτὸ πνευματικὴ καὶ κοινωνικὴ διακονία καὶ προσφορὰ τοῦ Ἱεράρχου ποὺ ἕως τώρα ἐπισκιάζονται ἀπὸ τὸ φωτεινὸ ἀστέρι τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος.

Τοῦτο τὸ τονίζουμε διότι ὁ Μητροπολίτης Σεβαστιανὸς εἶχε πρωτίστως κατακτήσει τὴν ἁγιότητα. Εὐρίσκετο σὲ ὕψη πνευματικὰ δυσθεώρητα ποὺ ὀλίγα πρόσωπα κατορθώνουν στὴν ζωή τους νὰ προσεγγίσουν. Καὶ ὁμολογουμένως κατέστη ἐθνικὸς ἡγέτης καὶ ἀγωνιστής, διότι προηγουμένως εἶχε βαδίσει τὸν δύσκολο, κακοτράχαλο, σκληρὸ καὶ ἀνηφορικό, συνάμα δὲ καὶ εὐλογημένο δρόμο τῆς Ὀρθοδόξου Πνευματικότητος. Οἱ ἁγιασμένες προσωπικότητες μὲ τὶς ὁποῖες διατηροῦσε ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ἀδιατάρακτη φιλία καὶ βίωναν τὸν συμπνευματισμό, ὅπως ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης, ἀλλὰ καὶ τόσοι ἄλλοι σύγχρονοι ὅσιοι ποὺ τὸν τιμοῦσαν, τὸν ἀγαποῦσαν καὶ τὸν ἐμπιστεύονταν κατὰ τρόπο μοναδικό, ἀποδεικνύουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς περὶ τῆς προσωπικότητος τοῦ ἱεροῦ ἀνδρός.

Ἀλλὰ ὁ ἀείμνηστος, θὰ πρέπει νὰ παραδεχθοῦμε πὼς μὲ τὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία του, μὲ τὶς περίφημες ἐγκυκλίους του ποὺ ἀποτελοῦν πλέον ἐθνικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ κειμήλια, καὶ κυρίως μὲ τὴν στεντόρεια φωνή του, ἀποτελεῖ ἕναν ἔλεγχο. Μάλιστα, ἕναν ἔλεγχο πρὸς τοὺς ἡγέτες τῶν πυλώνων τοῦ Ἔθνους. Κυρίως ὅμως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καὶ αὐτοῦ τοῦ ἐθνικοῦ τομέως, τώρα μάλιστα ποὺ ὁρισμένοι, ὡς μὴ ὄφειλε, συμβιβάστηκαν καὶ ἀλλοίμονο ντρέπονται νὰ κάνουν λόγο περὶ τῶν ἀπαραγράπτων Ἑλληνικῶν μας Δικαίων καὶ αὐτῶν τῶν Ἑλληνορθοδόξων Ἰδανικῶν, τουτέστιν τῆς Πίστεως, τῆς Πατρίδος καὶ τοῦ θεσμοῦ τῆς εὐλογημένης ἑλληνικῆς Οἰκογένειας.

Βεβαίως τὸ μόνο ποὺ δὲν θὰ ἐπιτρέψουμε στὸν ἑαυτόν μας (ὡς τέκνα πνευματικά του Σεβαστιανοῦ) εἶναι τὸ νὰ πέσουμε στὴν ἀπογοήτευση. Τὸ μόνο, τονίζουμε, ποὺ θὰ ἀρνηθοῦμε καὶ θὰ ἀποδιώξουμε εἶναι τὰ μαῦρα σύννεφα ἀπὸ τὸν ὁρίζοντα τῆς συνειδήσεώς μας. Καὶ τοῦτο διότι ὄχι ἁπλῶς γνωρίζουμε ὅτι ἐγγύς τοῦ θρόνου τῆς Χάριτος ὅπου εὑρίσκεται τώρα ὁ ἀείμνηστος Γέροντας Ἐπίσκοπος, δέεται καὶ προσεύχεται ἀκαταπαύστως γιὰ τὸ Ἔθνος καὶ ὑπὲρ τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ τῆς Κύπρου μας, ἀλλ' ἡ πολύτιμος παρακαταθήκη του μᾶς φωτίζει καὶ μᾶς καθοδηγεῖ στὴν ὁδὸν τοῦ χρέους καὶ τῆς ἐκπληρώσεως τῶν ἱερῶν μας ὅρκων.

Αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότητα καὶ οὐδέποτε θὰ λησμονήσουμε τῶν εὐλογημένων του λόγων, ὅτι τὸν τελευταῖο λόγο τὸν ἔχει ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ καὶ εὐλογεῖ τὴν ἀλήθεια καὶ ὅσους ἀγωνίζονται καὶ δίνουν καὶ αὐτὴ τὴν ζωὴ τους γι' αὐτὴ καὶ γιὰ τὴν Ἑλλάδα.

Τοῦ δὲ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυροῦ Σεβαστιανοῦ, αἰωνία ἡ μνήμη καὶ ἡ εὐχὴ καὶ προσευχὴ του εἴθε νὰ μᾶς συνοδεύει στὰ ὄμορφα, ἀνηφορικὰ καὶ εὐλογημένα μονοπάτια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

 Ἀμήν.

Ἀρχιμ.  Ἰωὴλ  Κωνστάνταρος

Mail:  ioil.konitsa@gmail.com

Κόνιτσα.