Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας
Γιατί κ. καθηγητὲς ἐκνευρίζετε τοὺς ὁμοεθνεῖς σας καὶ γείτονές μας; Τί πάθατε ξαφνικὰ ὅλοι; Σᾶς ἐπίασε κρίση συνείδησης ἢ μετρᾶται καὶ ἐσεῖς σὲ ἀντίστροφη μέτρηση τὸ τέλος; Ὁ χαρακτηρισμὸς «Τοῦρκος» σήμαινε γάιδαρος στὴν ὀθωμανικὴ ἐποχὴ καὶ ἦταν ἕνας ἄκρως ὑποτιμητικὸς χαρακτηρισμός, καὶ τὸ δήλωσε δημόσια, ὁ καθηγητὴς ἱστορίας τοῦ πανεπιστήμιου Gazi τῆς Ἄγκυρας, Cemalettin Taskiran.. Οἱ δηλώσεις αὐτὲς τοῦ Τούρκου καθηγητῆ ἦρθαν ἀμέσως μετὰ τὴν ἐπίσης πρωτοφανῆ δήλωση- ὁμολογία πού ἔκανε σὲ ἕνα δημόσιο πάνελ στὸ πανεπιστήμιο τῆς Baypurt ὁ ἀρθρογράφος τῆς τουρκικῆς ἐφημερίδας, Yeni Safak καὶ μέλος τῆς κεντρικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ ἰσλαμικοῦ κόμματος τοῦ Ταΐπ Ἐρντογᾶν, καθηγητής, Yasin Aktay, ὁ ὁποῖος δήλωσε ὅτι "δὲν ὑπάρχει καὶ δὲν ὑπῆρξε ποτέ… τουρκικὴ φυλή.
Ὅμως Βιβλιογραφικὰ ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη διάσταση τί σημαίνει Τοῦρκος. Ἡ ἔννοια τῆς λέξης Τοῦρκος σημαίνει χωριάτης καὶ Ὀγοῦζος (Oguz), ἡ φυλὴ τῆς καταγωγῆς τῶν Τούρκων, σημαίνει ἠλίθιος, ἑλληνιστὶ βλάκας ἢ ἀλλιῶς τουρκιστὶ μπουνταλάς, γι’ αὐτὸ ἀποκαλοῦνται οἱ Τοῦρκοι Μεμέτηδες Μπουνταλάδες. (Βλέπε καὶ τὸ σύγγραμμα τοῦ Ἰωάννη Χλωροῦ, καθηγητῆ τῆς Ὀθωμανικῆς Γλώσσας στὴ Μεγάλη του Γένους Σχολή, τὸ ἔτος 1899 ποὺ ἐκδόθηκε κατόπιν ἀδείας τοῦ Ὑπουργείου Δημόσιας Ἐκπαίδευσης τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας). Στὸ Ἀχταρὴ Κεμπὶρ [τὸ πρῶτο ἀραβο-τουρκικὸ λεξικὸ] Τοῦρκος σημαίνει ὁ στρατιώτης ποὺ....
φοροῦσε σιδερένια περικεφαλαία, ἔτσι ἀποκαλοῦνταν οἱ τουρκικὲς φυλὲς ποὺ καλοῦνταν ἀπὸ τοὺς Ἄραβες νὰ λάβουν μέρος στὶς διενέξεις μεταξὺ τῶν κρατῶν (βλέπε φωτο). Καθ’ ὅλα ἀπίθανο τὸ γνωμικὸ βλάκας μὲ περικεφαλαία ἀπὸ τοὺς Τούρκους νὰ προῆλθε.
Ἂν καὶ ἐμεῖς χρησιμοποιοῦμε καλύτερα "τὸ ΓΑΙΔΑΡΟΣ μὲ περικεφαλαία" γιατί ταιριάζει μὲ τὰ παραπάνω. Λέτε καὶ αὐτὸ νὰ σημαίνει Τoύρκος;
Προσωπικὰ διαφωνῶ κάθετα μὲ αὐτὲς τὶς ἑρμηνεῖες γιατί στὸ κάτω – κάτω της γραφῆς τί φταῖνε τὰ χαριτωμένα γαιδουράκια νὰ ἐπωμίζονται στὶς πλάτες τοὺς βάρη διαχρονικῶν ἐγκλημάτων;
Δηλ. κ.κ καθηγητὲς μὲ ἁπλὰ λόγια θέλετε νὰ τὴν βγάλετε στὸν "ἀφρὸ τῆς θάλασσας" ὀνοματίζοντας τοὺς συμπατριῶτες σᾶς κοινῶς ΟΝΟΥΣ.
Κατανοῶ τὴν προσπάθεια ποὺ γίνεται γιὰ νὰ ἀπογαλακτίσεται τὸν σημερινὸ ὁμοεθνῆ σας ἀπὸ τὴν λέξη Τοῦρκος καὶ νὰ τὸν μεταφέρεται μὲ αὐτὰ τὰ τερτίπια στὸ ¨¨ἐνδοξ﨨 Ὀθωμανικὸ παρελθόν του γιὰ νὰ λέγεται Ὀθωμανὸς καὶ νὰ καμαρώνει ποὺ πλέον δὲν τὸν λένε ΓΑΙΔΑΡΟ.
ΕΙΣ ΜΑΤΗΝ ΟΜΩΣ. Γιατί παρακάτω θὰ καταλάβετε τί σημαίνει καὶ Ὀθωμανός.
Ὅπως εἶναι γνωστό, οἱ Ὀθωμανοὶ ἦρθαν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς κεντρικῆς Ἀσίας πάνω σὲ μία ράχη ἀλόγου χωρὶς σέλα καὶ σαμάρι, φέρνοντας μαζί τους ὁ καθένας ἕνα δισάκι ψεῖρες καὶ τσιμπούρια. Στὸ σύνολό τους 416 οἰκογένειες σὲ σκηνὲς οἱ ὁποῖες ἐγκαταστάθηκαν στὸ σημερινὸ Σογιοὺτ τῆς Ἀνατολίας. Ὁ ἀρχηγὸς καὶ ὁ ἱδρυτὴς τῆς κατοπινῆς αὐτοκρατορίας Ὀσμᾶν ἦταν τελείως ἀμόρφωτος, ἀγράμματος καὶ ἀναλφάβητος (Βλέπε Οἰκονομικὴ Ἱστορία τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας τοῦ Ὀμὲρ Λουτφῆ Μπάρκαν σέλ. 38).
Οἱ Ὀθωμανοὶ ποτὲ δὲν εἶχαν διανοούμενους (ὅλοι εἶχαν καταγωγὴ ἀπὸ ἄλλες ἐθνότητες), δὲν ἀσχολήθηκαν μὲ γράμματα καὶ τέχνες. Πάντοτε ἦταν ἐχθρικοὶ πρὸς αὐτὰ καὶ κάθε τί τὸ καινούριο.
Οἱ Ὀθωμανοὶ λεηλατοῦσαν καὶ οἰκειοποιοῦνταν τοὺς ξένους πολιτισμούς, σφαγίαζαν τὸν ἀνδρικὸ πληθυσμό, καὶ πωλοῦσαν τὰ γυναικόπαιδα στὰ σκλαβοπάζαρα τῆς Ἀνατολῆς. Ὅλη ἡ Ὀθωμανικὴ ἱστορία τῶν 600 χρόνων εἶναι τόσο φτωχὴ ποὺ δὲν ξεπερνᾶ τὶς 50 σελίδες. Τὸ φουτουχὰτ δηλαδὴ οἱ κατακτήσεις ξένων ἐδαφῶν καὶ ὁ ἀφανισμὸς ἄλλων λαῶν εἶναι τὸ μόνο καύχημά τους καὶ τὸ θεωροῦν πολιτισμό τους.
Κ.κ καθηγητὲς τῆς γείτονος χώρας ἂς πιάσουμε ἕναν ἐντελῶς ξένον τρίτο πρόσωπο γιὰ νὰ μὴν ἰσχυρισθεῖτε, ὅτι μεροληπτοῦμε καὶ νὰ μᾶς πεῖ τί σημαίνει Τοῦρκος ἢ Ὀθωμανός.
«Τοῦρκοι διαβῆκαν, χαλασμός, θάνατος πέρα ὡς πέρα. /Ἡ Χίο, τ’ ὄμορφο νησί, μαύρη ἀπομένει ξέρα, /μὲ τὰ κρασιά, μὲ τὰ δεντρὰ τ’ ἀρχοντονήσι, ποὺ βουνὰ / καὶ σπίτια καὶ λαγκάδια/ καὶ στὸ χορὸ τὶς λυγερὲς καμιὰ φορᾶ τὰ βράδια /καθρέφτιζε μεσ’ τὰ νερά./Ἐρμιὰ παντοῦ. Μὰ κοίταξε κι ἀπάνου ἐκεῖ στὸ βράχο,/στοῦ κάστρου τὰ χαλάσματα κάποιο παιδὶ μονάχο /κάθεται, σκύβει θλιβερὰ τὸ κεφαλάκι, στήριγμα καὶ σκέπη τοῦ ἀπομένει/μόνο μίαν ἄσπρη ἀγράμπελη σὰν αὐτὸ ξεχασμένη/ μεσ’ τὴν ἀφάνταστη φθορά…»
Εἶναι ὁ Βίκτωρ Οὐγκῶ που καταθέτει τὴν ψυχική του ὀδύνη γιὰ τὸ ὁλοκαύτωμα τῆς Χίου μὲ τὸ ποίημα « Ἑλληνόπουλο»
(μετάφραση Κωστὴ Παλαμά).
Ἀφηγούμενος τὰ τῆς σφαγῆς τῆς Χίου ὁ Ἀνδρέας Μάμουκας, ἀναφέρει: «...κατ’ ἀκρίβειαν ποτὲ κανεὶς δὲν ἤθελε σὲ τὴν ἱστορήση, μόνος τὴν ἐννοεῖς ἐὰν συλλογισθῆς, ὅτι ἐκεῖ ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανὸς εἶδον νὰ πράττωνται ἐπάνω εἰς τὴν ἀνθρωπότητα θηριωδέστερα τῶν ὅσα εἰς τίγρεις, παρδάλεις καὶ σ’ ἄλλα αἱμοβόρα θηρία τῆς Ἀφρικῆς ὑπαγορεύει ἡ ἄλογος μανία κατὰ τῶν ὁμοφύλων τους ζώων...».
Ακόμα καὶ Γερμανικὲς ἐφημερίδες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης περιέγραψαν τὶς βαρβαρότητες. Ἀπὸ τὶς 120.000 Ἕλληνες ἀπέμειναν περὶ τοὺς 900 ἀπὸ τοὺς ὁποίους πολλοὶ πεθαίνουν ἀπὸ ἀσθένειες ποὺ προκαλοῦνται ἀπὸ τὰ ἄταφα πτώματα. Τὸ πιὸ ὡραῖο καὶ ἀνεπτυγμένο νησὶ τοῦ Ἀρχιπελάγους ἐρημώθηκε. Οἱ πιὸ πολιτισμένοι, δυναμικοὶ καὶ ἔγκριτοι κάτοικοι τοῦ νησιοῦ, τὸ ἄνθος τῆς Ἑλλάδος, ἔχουν οἱ περισσότεροι ἐξοντωθεῖ, ἐκπατρισθεῖ ἢ πουληθεῖ ὡς σκλάβοι ἀπὸ τοὺς ἀπίστευτους σφαγεῖς τους. Ἡ βυζαντινὴ Νέα Μονή, κτισμένη ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο τὸν Μονομάχο, ἔγινε ὁ τάφος δύο χιλιάδων τριακοσίων Χριστιανῶν. Ὁ περικαλλὴς ἐκεῖνος ναὸς κάηκε καὶ οἱ θησαυροὶ τοῦ λεηλατήθηκαν.
Κορυφαία στιγμὴ τοῦ "δαιμονιώδους" Ὀθωμανικοῦ πολιτισμοῦ σας, ἀπὸ τὶς λίγες φορὲς ποὺ προήγατε τὴν τέχνη εἶναι τὸ πιὸ γνωστὸ καὶ ἀντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα ὁ περίφημος πίνακας ποῦ ἐμπνεύσθηκε ὁ μεγάλος Γάλλος ζωγράφος Εὐγένιος Ντελακρουὰ καὶ φυλάσσεται σήμερα στὸ Μουσεῖο τοῦ Λούβρου. Πρόκειται γιὰ ἐλαιογραφία διαστάσεων 4,19 x 3,54 μ., μὲ τίτλο «Σκηνὴ ἀπὸ τὶς σφαγὲς τῆς Χίου» (Scene des massacres de Scio), ὁ ὁποῖος παρουσιάστηκε στὸ κοινὸ τὸ 1824, προκαλώντας βαθύτατη αἴσθηση τόσο γιὰ τὸ ὑψηλὸ καλλιτεχνικό του ἐπίπεδο, τὴν ἀριστουργηματικὴ σύνθεση καὶ τὴν ἀπόδοση τῶν μορφῶν, ὅσο καὶ γιὰ τὸ θέμα ποῦ πραγματεύεται.
Στὸ ἔργο αὐτό, τὸ φῶς ἔρχεται νὰ ἀποκαλύψει τὸ μαρτύριο τῶν κατοίκων τοῦ νησιοῦ ποῦ κείτονται ἡμιθανεῖς καὶ ἀπογυμνωμένοι στὸ πρῶτο ἐπίπεδό του πίνακα, ἐνῶ ἀποφεύγει τοὺς κατακτητὲς ποῦ ἐμφανίζονται σκοτεινοί. Τὰ μελανὰ χρώματα καὶ οἱ στάσεις τῶν σωμάτων περιγράφουν συναισθήματα στὰ ὁποῖα κυριαρχεῖ ἡ αἴσθηση τῆς ἀπόγνωσης, τοῦ φόβου καὶ τῆς ἐγκατάλειψης.
Ἂν εἴχαμε διὰ βίου τὸν Εὐγένιο Ντελακρουὰ νὰ ζωγραφίζει θὰ εἶχε γεμίσει τὰ μουσεῖα ὅλου του κόσμου μὲ "ἀριστουργήματα" σφαγῶν. Καὶ μάλιστα τὸ τελευταῖο ἔργο του θὰ εἶχε τὴν ἐπωνυμία "Η ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ".
Λοιπὸν κ. κ καθηγητὲς πεῖτε μᾶς τελικὰ τί σημαίνει Τοῦρκος Ὀθωμανός; Σημαίνει ΓΑΙΔΑΡΟΣ ἢ "ΚΡΕΟΠΏΛΗΣ";
Ἂς χρησιμοποιήσουμε κάτι πιὸ μοντέρνο καὶ ἐπικερδές.
Πῶς θὰ σᾶς φαινόταν τὸ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΟΣ;
Γιατί κ. καθηγητὲς ἐκνευρίζετε τοὺς ὁμοεθνεῖς σας καὶ γείτονές μας; Τί πάθατε ξαφνικὰ ὅλοι; Σᾶς ἐπίασε κρίση συνείδησης ἢ μετρᾶται καὶ ἐσεῖς σὲ ἀντίστροφη μέτρηση τὸ τέλος; Ὁ χαρακτηρισμὸς «Τοῦρκος» σήμαινε γάιδαρος στὴν ὀθωμανικὴ ἐποχὴ καὶ ἦταν ἕνας ἄκρως ὑποτιμητικὸς χαρακτηρισμός, καὶ τὸ δήλωσε δημόσια, ὁ καθηγητὴς ἱστορίας τοῦ πανεπιστήμιου Gazi τῆς Ἄγκυρας, Cemalettin Taskiran.. Οἱ δηλώσεις αὐτὲς τοῦ Τούρκου καθηγητῆ ἦρθαν ἀμέσως μετὰ τὴν ἐπίσης πρωτοφανῆ δήλωση- ὁμολογία πού ἔκανε σὲ ἕνα δημόσιο πάνελ στὸ πανεπιστήμιο τῆς Baypurt ὁ ἀρθρογράφος τῆς τουρκικῆς ἐφημερίδας, Yeni Safak καὶ μέλος τῆς κεντρικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ ἰσλαμικοῦ κόμματος τοῦ Ταΐπ Ἐρντογᾶν, καθηγητής, Yasin Aktay, ὁ ὁποῖος δήλωσε ὅτι "δὲν ὑπάρχει καὶ δὲν ὑπῆρξε ποτέ… τουρκικὴ φυλή.
Ὅμως Βιβλιογραφικὰ ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη διάσταση τί σημαίνει Τοῦρκος. Ἡ ἔννοια τῆς λέξης Τοῦρκος σημαίνει χωριάτης καὶ Ὀγοῦζος (Oguz), ἡ φυλὴ τῆς καταγωγῆς τῶν Τούρκων, σημαίνει ἠλίθιος, ἑλληνιστὶ βλάκας ἢ ἀλλιῶς τουρκιστὶ μπουνταλάς, γι’ αὐτὸ ἀποκαλοῦνται οἱ Τοῦρκοι Μεμέτηδες Μπουνταλάδες. (Βλέπε καὶ τὸ σύγγραμμα τοῦ Ἰωάννη Χλωροῦ, καθηγητῆ τῆς Ὀθωμανικῆς Γλώσσας στὴ Μεγάλη του Γένους Σχολή, τὸ ἔτος 1899 ποὺ ἐκδόθηκε κατόπιν ἀδείας τοῦ Ὑπουργείου Δημόσιας Ἐκπαίδευσης τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας). Στὸ Ἀχταρὴ Κεμπὶρ [τὸ πρῶτο ἀραβο-τουρκικὸ λεξικὸ] Τοῦρκος σημαίνει ὁ στρατιώτης ποὺ....
φοροῦσε σιδερένια περικεφαλαία, ἔτσι ἀποκαλοῦνταν οἱ τουρκικὲς φυλὲς ποὺ καλοῦνταν ἀπὸ τοὺς Ἄραβες νὰ λάβουν μέρος στὶς διενέξεις μεταξὺ τῶν κρατῶν (βλέπε φωτο). Καθ’ ὅλα ἀπίθανο τὸ γνωμικὸ βλάκας μὲ περικεφαλαία ἀπὸ τοὺς Τούρκους νὰ προῆλθε.
Ἂν καὶ ἐμεῖς χρησιμοποιοῦμε καλύτερα "τὸ ΓΑΙΔΑΡΟΣ μὲ περικεφαλαία" γιατί ταιριάζει μὲ τὰ παραπάνω. Λέτε καὶ αὐτὸ νὰ σημαίνει Τoύρκος;
Προσωπικὰ διαφωνῶ κάθετα μὲ αὐτὲς τὶς ἑρμηνεῖες γιατί στὸ κάτω – κάτω της γραφῆς τί φταῖνε τὰ χαριτωμένα γαιδουράκια νὰ ἐπωμίζονται στὶς πλάτες τοὺς βάρη διαχρονικῶν ἐγκλημάτων;
Δηλ. κ.κ καθηγητὲς μὲ ἁπλὰ λόγια θέλετε νὰ τὴν βγάλετε στὸν "ἀφρὸ τῆς θάλασσας" ὀνοματίζοντας τοὺς συμπατριῶτες σᾶς κοινῶς ΟΝΟΥΣ.
Κατανοῶ τὴν προσπάθεια ποὺ γίνεται γιὰ νὰ ἀπογαλακτίσεται τὸν σημερινὸ ὁμοεθνῆ σας ἀπὸ τὴν λέξη Τοῦρκος καὶ νὰ τὸν μεταφέρεται μὲ αὐτὰ τὰ τερτίπια στὸ ¨¨ἐνδοξ﨨 Ὀθωμανικὸ παρελθόν του γιὰ νὰ λέγεται Ὀθωμανὸς καὶ νὰ καμαρώνει ποὺ πλέον δὲν τὸν λένε ΓΑΙΔΑΡΟ.
ΕΙΣ ΜΑΤΗΝ ΟΜΩΣ. Γιατί παρακάτω θὰ καταλάβετε τί σημαίνει καὶ Ὀθωμανός.
Ὅπως εἶναι γνωστό, οἱ Ὀθωμανοὶ ἦρθαν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς κεντρικῆς Ἀσίας πάνω σὲ μία ράχη ἀλόγου χωρὶς σέλα καὶ σαμάρι, φέρνοντας μαζί τους ὁ καθένας ἕνα δισάκι ψεῖρες καὶ τσιμπούρια. Στὸ σύνολό τους 416 οἰκογένειες σὲ σκηνὲς οἱ ὁποῖες ἐγκαταστάθηκαν στὸ σημερινὸ Σογιοὺτ τῆς Ἀνατολίας. Ὁ ἀρχηγὸς καὶ ὁ ἱδρυτὴς τῆς κατοπινῆς αὐτοκρατορίας Ὀσμᾶν ἦταν τελείως ἀμόρφωτος, ἀγράμματος καὶ ἀναλφάβητος (Βλέπε Οἰκονομικὴ Ἱστορία τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας τοῦ Ὀμὲρ Λουτφῆ Μπάρκαν σέλ. 38).
Οἱ Ὀθωμανοὶ ποτὲ δὲν εἶχαν διανοούμενους (ὅλοι εἶχαν καταγωγὴ ἀπὸ ἄλλες ἐθνότητες), δὲν ἀσχολήθηκαν μὲ γράμματα καὶ τέχνες. Πάντοτε ἦταν ἐχθρικοὶ πρὸς αὐτὰ καὶ κάθε τί τὸ καινούριο.
Οἱ Ὀθωμανοὶ λεηλατοῦσαν καὶ οἰκειοποιοῦνταν τοὺς ξένους πολιτισμούς, σφαγίαζαν τὸν ἀνδρικὸ πληθυσμό, καὶ πωλοῦσαν τὰ γυναικόπαιδα στὰ σκλαβοπάζαρα τῆς Ἀνατολῆς. Ὅλη ἡ Ὀθωμανικὴ ἱστορία τῶν 600 χρόνων εἶναι τόσο φτωχὴ ποὺ δὲν ξεπερνᾶ τὶς 50 σελίδες. Τὸ φουτουχὰτ δηλαδὴ οἱ κατακτήσεις ξένων ἐδαφῶν καὶ ὁ ἀφανισμὸς ἄλλων λαῶν εἶναι τὸ μόνο καύχημά τους καὶ τὸ θεωροῦν πολιτισμό τους.
Κ.κ καθηγητὲς τῆς γείτονος χώρας ἂς πιάσουμε ἕναν ἐντελῶς ξένον τρίτο πρόσωπο γιὰ νὰ μὴν ἰσχυρισθεῖτε, ὅτι μεροληπτοῦμε καὶ νὰ μᾶς πεῖ τί σημαίνει Τοῦρκος ἢ Ὀθωμανός.
«Τοῦρκοι διαβῆκαν, χαλασμός, θάνατος πέρα ὡς πέρα. /Ἡ Χίο, τ’ ὄμορφο νησί, μαύρη ἀπομένει ξέρα, /μὲ τὰ κρασιά, μὲ τὰ δεντρὰ τ’ ἀρχοντονήσι, ποὺ βουνὰ / καὶ σπίτια καὶ λαγκάδια/ καὶ στὸ χορὸ τὶς λυγερὲς καμιὰ φορᾶ τὰ βράδια /καθρέφτιζε μεσ’ τὰ νερά./Ἐρμιὰ παντοῦ. Μὰ κοίταξε κι ἀπάνου ἐκεῖ στὸ βράχο,/στοῦ κάστρου τὰ χαλάσματα κάποιο παιδὶ μονάχο /κάθεται, σκύβει θλιβερὰ τὸ κεφαλάκι, στήριγμα καὶ σκέπη τοῦ ἀπομένει/μόνο μίαν ἄσπρη ἀγράμπελη σὰν αὐτὸ ξεχασμένη/ μεσ’ τὴν ἀφάνταστη φθορά…»
Εἶναι ὁ Βίκτωρ Οὐγκῶ που καταθέτει τὴν ψυχική του ὀδύνη γιὰ τὸ ὁλοκαύτωμα τῆς Χίου μὲ τὸ ποίημα « Ἑλληνόπουλο»
(μετάφραση Κωστὴ Παλαμά).
Ἀφηγούμενος τὰ τῆς σφαγῆς τῆς Χίου ὁ Ἀνδρέας Μάμουκας, ἀναφέρει: «...κατ’ ἀκρίβειαν ποτὲ κανεὶς δὲν ἤθελε σὲ τὴν ἱστορήση, μόνος τὴν ἐννοεῖς ἐὰν συλλογισθῆς, ὅτι ἐκεῖ ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανὸς εἶδον νὰ πράττωνται ἐπάνω εἰς τὴν ἀνθρωπότητα θηριωδέστερα τῶν ὅσα εἰς τίγρεις, παρδάλεις καὶ σ’ ἄλλα αἱμοβόρα θηρία τῆς Ἀφρικῆς ὑπαγορεύει ἡ ἄλογος μανία κατὰ τῶν ὁμοφύλων τους ζώων...».
Ακόμα καὶ Γερμανικὲς ἐφημερίδες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης περιέγραψαν τὶς βαρβαρότητες. Ἀπὸ τὶς 120.000 Ἕλληνες ἀπέμειναν περὶ τοὺς 900 ἀπὸ τοὺς ὁποίους πολλοὶ πεθαίνουν ἀπὸ ἀσθένειες ποὺ προκαλοῦνται ἀπὸ τὰ ἄταφα πτώματα. Τὸ πιὸ ὡραῖο καὶ ἀνεπτυγμένο νησὶ τοῦ Ἀρχιπελάγους ἐρημώθηκε. Οἱ πιὸ πολιτισμένοι, δυναμικοὶ καὶ ἔγκριτοι κάτοικοι τοῦ νησιοῦ, τὸ ἄνθος τῆς Ἑλλάδος, ἔχουν οἱ περισσότεροι ἐξοντωθεῖ, ἐκπατρισθεῖ ἢ πουληθεῖ ὡς σκλάβοι ἀπὸ τοὺς ἀπίστευτους σφαγεῖς τους. Ἡ βυζαντινὴ Νέα Μονή, κτισμένη ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο τὸν Μονομάχο, ἔγινε ὁ τάφος δύο χιλιάδων τριακοσίων Χριστιανῶν. Ὁ περικαλλὴς ἐκεῖνος ναὸς κάηκε καὶ οἱ θησαυροὶ τοῦ λεηλατήθηκαν.
Κορυφαία στιγμὴ τοῦ "δαιμονιώδους" Ὀθωμανικοῦ πολιτισμοῦ σας, ἀπὸ τὶς λίγες φορὲς ποὺ προήγατε τὴν τέχνη εἶναι τὸ πιὸ γνωστὸ καὶ ἀντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα ὁ περίφημος πίνακας ποῦ ἐμπνεύσθηκε ὁ μεγάλος Γάλλος ζωγράφος Εὐγένιος Ντελακρουὰ καὶ φυλάσσεται σήμερα στὸ Μουσεῖο τοῦ Λούβρου. Πρόκειται γιὰ ἐλαιογραφία διαστάσεων 4,19 x 3,54 μ., μὲ τίτλο «Σκηνὴ ἀπὸ τὶς σφαγὲς τῆς Χίου» (Scene des massacres de Scio), ὁ ὁποῖος παρουσιάστηκε στὸ κοινὸ τὸ 1824, προκαλώντας βαθύτατη αἴσθηση τόσο γιὰ τὸ ὑψηλὸ καλλιτεχνικό του ἐπίπεδο, τὴν ἀριστουργηματικὴ σύνθεση καὶ τὴν ἀπόδοση τῶν μορφῶν, ὅσο καὶ γιὰ τὸ θέμα ποῦ πραγματεύεται.
Στὸ ἔργο αὐτό, τὸ φῶς ἔρχεται νὰ ἀποκαλύψει τὸ μαρτύριο τῶν κατοίκων τοῦ νησιοῦ ποῦ κείτονται ἡμιθανεῖς καὶ ἀπογυμνωμένοι στὸ πρῶτο ἐπίπεδό του πίνακα, ἐνῶ ἀποφεύγει τοὺς κατακτητὲς ποῦ ἐμφανίζονται σκοτεινοί. Τὰ μελανὰ χρώματα καὶ οἱ στάσεις τῶν σωμάτων περιγράφουν συναισθήματα στὰ ὁποῖα κυριαρχεῖ ἡ αἴσθηση τῆς ἀπόγνωσης, τοῦ φόβου καὶ τῆς ἐγκατάλειψης.
Ἂν εἴχαμε διὰ βίου τὸν Εὐγένιο Ντελακρουὰ νὰ ζωγραφίζει θὰ εἶχε γεμίσει τὰ μουσεῖα ὅλου του κόσμου μὲ "ἀριστουργήματα" σφαγῶν. Καὶ μάλιστα τὸ τελευταῖο ἔργο του θὰ εἶχε τὴν ἐπωνυμία "Η ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ".
Λοιπὸν κ. κ καθηγητὲς πεῖτε μᾶς τελικὰ τί σημαίνει Τοῦρκος Ὀθωμανός; Σημαίνει ΓΑΙΔΑΡΟΣ ἢ "ΚΡΕΟΠΏΛΗΣ";
Ἂς χρησιμοποιήσουμε κάτι πιὸ μοντέρνο καὶ ἐπικερδές.
Πῶς θὰ σᾶς φαινόταν τὸ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΟΣ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου