Ἐκοιμήθη ὁ κ.Ἀποστόλης Παπαχρήστου. Τὴν εὐχή του νὰ ἔχουμε!

Μέσα σὲ κλίμα συγκίνησης τελέσθηκε τήν Δευτέρα 7 Ὀκτωβρίου 2013 στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ζωοδόχου Πηγῆς Ἀγρινίου ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία τοῦ μακαριστοῦ Πρωτοψάλτου, Μουσικοδιδασκάλου, Ὑμνογράφου καὶ Θεολόγου Ἀποστόλου Παπαχρήστου, ἀδελφοῦ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου Μητροπολίτου Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶ.

Στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία προεξῆρχε ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σινά, Φαρᾶν καὶ Ραϊθῶ κ. Δαμιανὸς καὶ συμμετεῖχαν οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Καρπενησίου κ. Νικόλαος, Καστορίας κ. Σεραφείμ,  Σύρου, Τήνου καὶ Ἀνδρου κ. Δωρόθεος, Πατρὼν κ. Χρυσόστομος,  Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ. Ἱερεμίας καὶ Τριφυλλίας καὶ Ὀλυμπίας κ. Χρυσόστομος, ἐνῶ στὸ ἱερὸ βῆμα παρέστη ὁ Μητροπολίτης Εὐρίπου κ. Βασίλειος. Ἀργότερα προσῆλθε γιὰ νὰ ἐκφράσει τὶς εὐχές του στὸν Ποιμενάρχη μας καὶ ὁ Μητροπολίτης Λευκάδος καὶ Ἰθάκης κ. Θεόφιλος.

Ἐπικήδειους ἐκφώνησαν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σινά, ὁ Μητροπολίτης Σύρου καὶ ὁ ἀρχιμ. Παῦλος Ντανᾶς, ἱεροκῆρυξ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας. Ψηφίσματα ἀνέγνωσαν οἱ διδάσκοντες καθηγητὲς καὶ οἱ συνεργάτες τῶν δύο Σχολῶν Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὁ Σύλλογος Ἱεροψαλτῶν Αἰτωλοακαρνανίας, τὸ τοπικὸ παράρτημα τῆς Π.Ε. Θεολόγων, ἐνῶ εὐχαριστίες ἐξέφρασε πρὸς τὸν ἐκλιπόντα ἐκπρόσωπος τῆς Ἐνορίας Ἁγίου Γρηγορίου Ἀγρινίου, ὅπου διακονοῦσε στὸ ἱερὸ ἀναλόγιο.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶς εὐχαρίστησε...

τοὺς ἁγίους ἀρχιερεῖς, τοὺς ἱερεῖς, τὶς ἀρχὲς τῆς περιοχῆς καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸ ποὺ κατέκλυσε τὸν Ἱερὸ Ναὸ «γιὰ τὴν παρουσία, τὴν ἀγάπη καὶ τὶς προσευχές τους»,  συμμετέχοντας στὸ πένθος τῆς οἰκογενείας του. Τόνισε ἐπίσης τὰ ἑξῆς: «Ὁ Ἀπόστολος ὅπως ὑμνοῦσε ἐδῶ τὸ Θεὸ θὰ τὸν ὑμνεῖ καὶ στὴν αἰωνιότητα… Δὲν ἔχουμε, τὸ ὁμολογῶ, λύπη κοσμικὴ ἀλλὰ ὡς χριστιανοὶ ζοῦμε τὴν ἐλπίδα, τὴν βεβαιότητα τῆς Ἀναστάσεως. Γιατί ὁ Ἀπόστολος ἀγάπησε πολὺ τὸν Χριστὸ … μᾶς δίδαξε τὴν πίστη στὸ Χριστό, τὴν ἀγάπη στὴν πατρίδα, τὴ συνέπεια στὴν ἐκκλησία, τὴν ἀγάπη στὴν παράδοση. … Εὔχεσθε πάντα νὰ δοξάζει τὸ Θεὸ στὴ Βασιλεία Του».

Βιογραφικὰ στοιχεῖα

Ὁ μακαριστὸς Πρωτοψάλτης Ἀπόστολος Παπαχρῆστος γεννήθηκε στὸ χωριὸ Σκουτεσιάδα Τριχωνίδος τοῦ Νομοῦ Αἰτωλοακαρνανίας, το  Φεβρουάριο τοῦ 1949. Γόνος ἱερατικῆς καὶ πολύτεκνης οἰκογένειας. Τελείωσε τὸ δημοτικὸ σχολεῖο τῆς Μεγάλης χώρας Ἀγρινίου, ὅπου ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ ἦταν ὁ πατέρας του, π. Εὐστράτιος Παπαχρῆστος, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ἕνας γνήσιος λευίτης ποὺ δαπανήθηκε στὸ ποιμαντικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ μεγάλωσε τὴν οἰκογένεια  του μὲ τὰ νάματα τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Παράδοσής μας.

Τὸ γυμνάσιο καὶ τὸ λύκειο ὁ Ἀπόστολος Παπαχρῆστος τὸ περάτωσε στὴν περιοχὴ τῆς Καλλιθέας τῶν Ἀθηνῶν. Παράλληλα μὲ τὶς γυμνασιακὲς σπουδές του, διδάχθηκε τὴν Βυζαντινὴ Μουσικὴ κοντὰ στὸν διδάσκαλο τῆς σχολῆς «Οἴκου Τυφλῶν» Δημήτριο Χρυσαφίδη. Ἀπὸ τὸν Πέτρο Ἀθαναηλίδη ἔμαθε Πιάνο καὶ Ἀκορντεὸν καὶ ἀπὸ τὸν Ἀνέστη Κυριακίδη διδάχθηκε μαθήματα κιθάρας. Τὸ 1965, στὸ Ὠδεῖο Πειραιῶς λαμβάνει τὸ πτυxὶo Ἱεροψάλτου, ἀπὸ τὸν Ἰωάννη Μαργαζιώτη καὶ τὸ 1969 λαμβάνει τὸ Δίπλωμα Μουσικοδιδασκάλου μὲ γενικὸ βαθμὸ «Ἄριστα».

Μετὰ τὴν περάτωση τῶν σπουδῶν του στὴν Βυζαντινὴ Μουσική, συνεχίζει μὲ μαθήματα Εὐρωπαϊκῆς Μουσικῆς, Ἁρμονίας, Σολφὲζ καὶ Ἱστορίας – Μορφολογίας μὲ καθηγητὴ τὸν Γεώργιο Σκλάβο. Τὸ 1988 λαμβάνει καὶ τὸ πτυχὶo τοῦ τμήματος Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, μὲ τὸ βαθμὸ «Ἄριστα».

Ἐπίσης, διδασκόμενος τὴν Εὐρωπαϊκὴ Μουσική, τὸ 1989 παίρνει τὸ πτυχὶo «Εἰδικῆς Ἁρμονίας» ἀπὸ τὸν Ἀνδρέα Boυτσινά καὶ τὸ 1991 ἀπὸ τὸν ἴδιο, τὸ πτυχὶo «Ἀντιστήξεως». Ἐπιπλέον, τὸ 1993 λαμβάνει καὶ τὸ πτυχὶo «Φούγκας».

Ὑπηρέτησε πιστὰ τὸ ἱερὸ ἀναλόγιο ἀπὸ τὸ 1972, ἐνῶ παράλληλα δίδασκε τὴν πατρώα, Βυζαντινὴ μουσικὴ παράδοση, μία προσφορὰ ποὺ καρποφόρησε σὲ πολλοὺς μαθητὲς οἱ ὁποῖοι στελέχωσαν πολλὰ ἀναλόγια τῆς Αἰτωλοακαρνανίας.

Κόσμησε πρωτίστως, ἐπὶ 21 ἔτη, τὸ δεξιὸ ἀναλόγιο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Τριάδος Ἀγρινίου, ἀπὸ τὸ Μάϊο τοῦ 1972 μέχρι τὸν Αὔγουστο τοῦ 1991 ἐνῶ, ἐπὶ 22 ἔτη, ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1991 μέχρι σήμερα ἦταν ὁ Πρωτοψάλτηs τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου Ἀγρινίου.

Ἀπὸ τὸ ἔτος 2007 δίδασκε ὡς Καθηγητὴς στὶς δύο Σχολὲς Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, «Δαυὶδ ὁ Ψαλμωδὸς» στὸ Ἀγρίνιο καὶ «Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κουκουζέλης» στὸ Μεσολόγγι, διδάσκοντας παράλληλα μὲ τὴ μουσικὴ τὸ μάθημα τοῦ Τυπικοῦ, ἐνῶ τὸ τελευταῖο ἔτος εἶχε ἀναλάβει τὴν διεύθυνση τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς στὸ Μεσολόγγι.

Ὁ Ἀπόστολος Παπαχρῆστος ἀσχολήθηκε ἰδιαιτέρως μὲ ἐκδόσεις βιβλίων, μὲ τὸ Τυπικό, τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Μελοποιΐα καὶ τὴν Ὑμνογραφία. Ἀπὸ τὸ ἔτος 1996 μέχρι σήμερα ἐξέδιδε τὴν Τυπικὴ Διάταξη τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, κατὰ τὴν παράδοση καὶ τὸ ὕφος τῆς «Τάξεως» τοῦ ἀειμνήστου Γ. Μπεκατώρου. Ἡ «Τυπικὴ Διάταξις» ἔτυχε μίας εὐμενοῦς ὑποδοχῆς καὶ εὐμενεστάτων κριτικῶν ἀπὸ ἱεράρχας, μουσικολόγους, λειτουργιολόγους καὶ τὸν ἱεροψαλτικὸ κόσμο.

Κατόπιν προτάσεως τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Χριστοδούλου μετεῖχε ἐπὶ μία πενταετία, ὡς μέλος στὴ Συνοδικὴ Ὑποεπιτροπὴ ἐπὶ τῆς ἐκδόσεως τῶν «Διπτύχων της Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος», ἔχοντας τὴν ὑπευθυνότητα τῆς συντάξεως τῶν «λειτουργικῶν τυπικῶν διατάξεων».

Τὰ τέσσερα τελευταῖα χρόνια, κατόπιν προτάσεως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σινᾶ καὶ Ραϊθῶ κ. Δαμιανοῦ, εἶχε ἀναλάβει τὴν σύνταξη τῆς Τυπικῆς Διατάξεως στὴν ἔκδοση τῶν Διπτύχων της Ἱερᾶς Μονῆς Σινᾶ.

Τὸ 1998 ἐξέδωσε τὸ μουσικὸ βιβλίο «Νέο Εἰρμολόγιο» καὶ τὸ 2009 τὸ μουσικὸ βιβλίο «Στιχολόγιον». Μέσα ἀπὸ τὸ ὑμνογραφικό του τάλαντο σημαντικὴ ἦταν ἡ προσφορά του στὴν σύνταξη καὶ μελοποιΐα «Ἀσματικῶν Ἀκολουθιῶν» καὶ «Παρακλητικῶν Κανόνων» διαφόρων ἁγίων, ὅπως: α) τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιωτίσσης, β) τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρoυ, ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας, γ) τῶν ἁγίων Ὑμνογράφων, δ) τῶν ἁγίων 3 μαρτύρων τῶν ἐν Βραχωρίω καὶ ἐ) τοῦ ὁσίου Ἰωσὴφ τοῦ ποιητοῦ. Ὑπὸ ἔκδοση βρίσκεται τὸ «Θεοτοκάριον», συλλογὴ Παρακλητικῶν Κανόνων ποὺ ὁ ἴδιος συνέγραψε πρὸς τιμὴν τῶν θαυματουργῶν εἰκόνων τῆς Παναγίας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας».

Ἡ ὑμνογραφικὴ προσφορὰ τοῦ Ἀπόστολου Παπαχρήστου καλύπτει ὑμνογραφικὸ κενό τῆς λατρείας, ποὺ μαζὶ μὲ τὰ μουσικὰ παραρτήματα τὰ ὁποῖα παρατίθονται στὶς ἐκδόσεις, ἀποτελοῦν συμβολὴ στὴ γνήσια ἐκκλησιαστικὴ καὶ βυζαντινὴ παράδοση.

Θὰ ἀποτελοῦσε παράλειψη νὰ μὴν εἰπωθεῖ ἡ συνεργασία του μὲ πολλοὺς πρωτοψάλτες μὲ κορυφαία τὴ συνεργασία μὲ τὸν Ἄρχοντα Πρωτοψάλτη τῆς Μεγάλης του Χριστοῦ Ἐκκλησίας Θρασύβουλο Στανίτσα, τὸν ὁποῖο ἐπισκεπτόταν στὸ Ἱερὸ Ναὸ ὅπου ἔψελνε, ἐντρυφώντας στὰ μαθήματα γνήσιας ἀπόδοσης τῆς ψαλτικῆς μελωδίας.

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ἡ ἀγωνία του γιὰ τὴν συμμετοχὴ τοῦ λαοῦ στὴν λατρεία, ἐνῶ οἱ πρωτοβουλίες του γιὰ ὀργάνωση Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, Ἀγρυπνιῶν καὶ Θείων Λειτουργιῶν τῶν Προηγιασμένων σὲ Ἱερὲς Μονὲς καὶ ἀπομακρυσμένα χωριὰ τῆς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας μὲ προσωπική του συμμετοχὴ στὸ ἀναλόγιο ἀνέδειξαν τὴ λατρευτικὴ παράδοση τῆς περιοχῆς.

Ο  Απόστολος Παπαχρῆστος ἦταν ἕνα πρόσωπο ποὺ ἀπολάμβανε μία εὐρύτερη ἐκκλησιαστικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀποδοχὴ γιὰ τὸ σημαντικὸ ἔργο ποὺ ὁλοπρόθυμα καὶ μὲ πολὺ ζῆλο ἐπιτελοῦσε. Ἡ ἀποδοχὴ τῆς συνεργασίας του ἀπὸ Ἱερὲς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἐξωτερικοῦ, καθὼς καὶ ἀπὸ τὰ Ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα μᾶς δεικνύουν τὴν αὐθεντικὴ ἀγάπη καὶ συνέπειά του στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρουμε τὴν ἐπικοινωνία του μὲ ἱεραποστολικὰ κλιμάκια, σημειώνοντας τὸ πρακτικὸ μέρος τῆς προσφορᾶς του: α) μὲ τὴν παρασκευὴ γνησίου ἐκκλησιαστικοῦ νάματος ποὺ σὲ μεγάλες ποσότητες προμήθευε τὶς Μητροπόλεις τῆς Ἀφρικῆς γιὰ τὴν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ β) καταγράφοντας ψηφιακοὺς δίσκους μὲ μεταφράσεις τῆς Θείας Λειτουργίας στὴν ἰταλική, γαλλικὴ καὶ ἀγγλικὴ γλώσσα, ψάλλοντας ὁ ἴδιος τὰ λειτουργικὰ κείμενα.

Ὁλόκληρο τὸ ἔργο τοῦ ἀειμνήστου Ἀπόστολου Παπαχρήστου εὐλόγησαν καὶ ἀναγνώρισαν μὲ ἐπιστολές τους, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, Πατριάρχες καὶ Προκαθήμενοι Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Ἱεράρχες, Καθηγούμενοι Ἱερῶν Μονῶν καὶ Καθηγητὲς Πανεπιστημίου. Ἐνδεικτικὰ παραθέτουμε ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν τελευταία  επιστολη ποὺ ἔλαβε ὁ ἴδιος, ὅπου ὁ Ὑμνογράφος τῆς Μ. Χ. Ε. ἱερομόναχος Ἀθανάσιος Σιμωνοπετρίτης ἀποδεικνύει τὴν προσφορὰ καὶ τὸ ὀρθόδοξο ἦθος τοῦ κεκοιμημένου:

«Φίλτατε καὶ μουσικολογιώτατε ἀδελφὲ ἐν Χριστῷ Κύριε Ἀπόστολε

Πῶς νὰ μὴν χαίρω, ὅταν ἔργοις βλέπω νὰ συνεχίζετε δοξολογῶν τὸν Κύριόν μας καὶ τοὺς χοροὺς τῶν Ἁγίων Του, ὄχι μόνον στὰ τῆς γλυκυτάτης καὶ μυσταγωγικῆς ψαλμωδίας Σας, ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς συγγραφῆς καὶ συνθέσεως ὑμνογραφημάτων, ἀντικατοπτριζόντων τὴν βαθείαν εὐλάβειαν, φιλοθεΐαν καὶ φιλαγιότητά Σας; 

 Δοξάζω τὸν Πανάγαθον Κύριον διότι Σᾶς ἐγνώρισα ἤδη ἀπὸ τὸ 1978, ὅταν συναγρυπνήσαμεν τοῦ ἁγίου Νικολάου εἰς τοῦ Σταυρονικήτα, παρόντος καὶ τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Παϊσίου, ὁ ὁποῖος τόσον Σᾶς ἀγαποῦσε, ὅπως καὶ τὸν ἀείποτε χειραγωγόν Σας, τὸν θυσιαστικὸν αὐτάδελφον καὶ ἤδη ἅγιον Ποιμενάρχην τῆς Γενετείρας Σᾶς Σεβασμιώτατον Κοσμᾶν –  ὄνομα καὶ πράγμα.

            Μετά τὰ ἀνωτέρω προοιμιακὰ ἔρχομαι εἰς τὸ κυρίως θέμα, τὴν προσφάτως γραφεῖσαν καὶ σταλείσαν μοὶ θαυμασίαν ἀκολουθίαν, τῆς ὁποίας τὸ περιεχόμενον καὶ ἡ θεολογικὴ ἀρτιότης καὶ μὲ κατέπληξεν, ἀλλὰ καὶ βαθύτατα μὲ συνεκίνησεν, ὥστε νὰ διακηρύξω νοερῶς – πλὴν μεγαλοφώνως τὸ ψαλμικὸν «Κύριος σοφοὶ τυφλοὺς» - πεφωτισμένους διὰ τοῦ μυστικοῦ καὶ ἀϊδίου φωτὸς τοῦ Παναγίου Πνεύματος.      […………………]

          … Σᾶς ἀσπάζομαι φιλήματι ἁγίω καὶ ἐν ἀναμονὴ μιᾶς νέας προσωπικῆς συναντήσεώς μας, διατελῶ ἐλάχιστος ἀδελφός Σας ἐν Χριστῷ,

+ Ἱερομόναχος Ἀθανάσιος  (Σιμωνοπετρίτης)

Υ.Γ.  ………………………………………………………….

Χαίροις  μάκαρ  Ἀπόστολε

καί  αίνει  τόν  γλυκύτατον  Χριστόν  μας!»

Ἅγιος Κοσμᾶς