ΑΟΖ: Ἡ πικρὴ ἀλήθεια

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης  Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Ἡ ἱστορία τῆς ἑλληνικῆς ΑΟΖ ἔτσι ὅπως ἐξελίσσεται μὲ τὴν μνημειακὴ κυβέρνηση, εἶναι γιὰ νά… γελᾶ ὁ κάθε πικραμένος.  Τὸ ὅτι ὑπάρχουν τεράστια ἐνεργειακὰ κοιτάσματα στὴν εὐρύτερη περιφέρεια τῆς ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδας, ἦταν γνωστὸ στοὺς «παροικοῦντες» ἤδη ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ ἑβδομήντα. Τότε, ἀκόμα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς χούντας καὶ  εἰδικὰ μετὰ τὸ ἀραβικὸ ἐνεργειακὸ ἐμπάργκο τῆς ἐποχῆς κατὰ τῆς Δύσης, τὸ 1974, οἱ Ἀμερικανοὶ εἶχαν κάνει  κάποιες ἔρευνες εἰδικὰ στὴν περιοχὴ τοῦ Πατραϊκοῦ κόλπου, στὴν περιοχὴ τοῦ Ἰονίου καὶ νότια τῆς Κρήτης. Στὶς ἔρευνες αὐτὲς εἶχαν ἀνακαλύψει μεγάλες ἐνεργειακὲς πηγὲς ἀλλὰ δὲν ἤθελαν μὲ κανένα τρόπο νὰ γίνει ἐπίσημα γνωστὸ τὸ θέμα γιατί θὰ κλονίζονταν ἡ τότε ἐνεργειακὴ ἰσορροπία ποὺ βόλευε ὅπως ἦταν τοὺς Ἀμερικανούς.

  Ἀπὸ τότε πέρασαν πολλὰ χρόνια καὶ ἐνῶ ἀπὸ τὴν μία μεγάλωνε συνεχῶς τὸ ἐνεργειακὸ πρόβλημα τῆς Δύσης, ἀπὸ τὴν ἄλλη τὰ γνωστὰ...

κοιτάσματα ποὺ τὴν τροφοδοτοῦσαν εἶχαν ἀρχίσει νὰ ἐξαντλοῦνται μὲ ἀνησυχητικὸ ρυθμό. Ἡ κρίση τὴν Ἰμίων ἦταν ἕνας σταθμὸς ὅσον ἀφόρα τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ θέματος τῶν ἐνεργειακῶν κοιτασμάτων τοῦ Αἰγαίου, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀνατολικῆς  Μεσογείου καὶ εἰδικά της περιοχῆς τὴ Κύπρου καὶ τοῦ Καστελόριζου. Οἱ θεωρίες τῶν «Γκρίζων Ζωνῶν», ποὺ ἔγινε στρατηγικὸ δόγμα τῆς Τουρκίας, ἦταν ἁπλὰ μία  τουρκικὴ κίνηση γιὰ νὰ μὴν μείνει ἡ Τουρκία ἔξω ἀπὸ τὸ μεγάλο αὐτὸ ἐνεργειακὸ παιχνίδι, ἐνῶ μέχρι τότε κάνεις στὴν Ἄγκυρα δὲν ἔκανε σοβαρὸ λόγο γιὰ ἀμφισβήτηση ἑλληνικῆς κυριαρχίας στὴν Γαῦδο, στὸ Καστελόριζο καὶ στὰ  ἄλλα νησιὰ τοῦ Αἰγαίου. Ἡ Ἑλλάδα «φιμώθηκε» γιὰ ἄλλα δεκαεπτὰ χρόνια ἔτσι ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχει καμία δυνατότητα νὰ γίνει ἐκμετάλλευση αὐτῶν τῶν τεραστίων ἑλληνικῶν ἐνεργειακῶν κοιτασμάτων, ἐνῶ οἱ διάφοροι Πάγκαλοι καὶ Παπανδρέου, διαβεβαίωναν ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι  παραμύθια.

Φτάνουμε στὸ 2010 ὅταν ὁ περίφημος ΓΑΠ μὲ ἄκρως συμβολικὸ τρόπο διάλεξε τὸ Καστελόριζο, δηλαδὴ τὴν «αἰχμὴ τοῦ δόρατος» γιὰ τὸ τεράστιο ζήτημα τῶν ἐνεργειακῶν κοιτασμάτων, γιὰ νὰ ἀνακοινώσει τὴν ὑποταγὴ τῆς Ἑλλάδας στὰ ξένα κυκλώματα τῆς Δύσης. Αὐτὴ ἡ Δύση     εἶχε ἀρχίσει νὰ αἰσθάνεται ἀφ’ ἑνὸς τὴν μεγάλη ἀδυναμία της  νὰ καλύψει τὶς ὁλοένα καὶ αὐξανόμενες ἐνεργειακές της ἀνάγκες καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὸν μεγάλο «κίνδυνο» νὰ ἀναγκαστεῖ νὰ στραφεῖ πρὸς τὴν Ρωσία γιὰ νὰ καλύψει αὐτὲς τὶς ἀνάγκες. Σὰν «σωσίβιο» λοιπὸν ἔρχονταν τώρα ἡ Ἑλλάδα, οἱ ὅποιες  προσπάθειες τῆς ὁποίας νὰ συνδεθεῖ ἐνεργειακὰ μὲ τὴν Ρωσία ἀπέτυχαν παταγωδῶς καθὼς ὁ… Κωστάκης τὸ ἔβαλε κυριολεχτικὰ στὰ πόδια, μετὰ τὶς ἀμερικανικὲς καὶ ἄλλες ἀπειλές.

Ἔτσι ἡ Ἑλλάδα ἔχανε τὴ ἐθνική της κυριαρχία καὶ ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία μὲ τὴν μέθοδο τοῦ σὸκ κᾶ δέος, προδομένη, αἰσθάνονταν ἀδύναμη νὰ ἀντιδράσει σὲ αὐτὲς τὶς ἀλλεπάλληλες προδοσίες, Ἔτσι  δημιουργήθηκαν οἱ κατάλληλες συνθῆκες γιὰ νὰ ἐπανέλθει, μετὰ ἀπὸ σαράντα περίπου χρόνια, τὸ μεγάλο ζήτημα τῶν ἐνεργειακῶν κοιτασμάτων τῆς ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδας. Τὴν ἴδια περίοδο τὰ ἐνεργειακὰ κοιτάσματα τῆς βόρειας θάλασσας εἶχαν ἐξαντληθεῖ, ἡ Ρωσία αὔξανε συνεχῶς τὴν ἐνεργειακή της δύναμη,  ἐνῶ τὸ τοπίο στὴν Μέση Ἀνατολή, ὅσον ἀφόρα τὸ ἐνεργειακό, γίνονταν ὅλο κι πιὸ περίπλοκο ἐξ’ αἴτιας τῆς μόνιμης διαμάχης Ἰσραὴλ -Ἀράβων καὶ τῆς αὐξανόμενης ἀραβικῆς ἐχθρότητας κατὰ τῆς Δύσης. Τὸ θέμα αὐτὸ ἀντιμετωπίστηκε μὲ τὴν λεγομένη «Ἀραβικὴ Ἄνοιξη», ἡ ὁποία στὴν οὐσία ἦταν τὸ «ἐργαλεῖο» γιὰ νὰ τεθοῦν ὑπὸ ἀποκλειστικὸ δυτικὸ ἔλεγχο τὰ πετρέλαια τῆς περιοχῆς ἀλλὰ μὲ ἀμφίβολα ἀποτελέσματα καθὼς προέκυψαν ἀστάθμητοι παράγοντες. Ἀκόμα καὶ ὁ αἱματηρὸς ἐμφύλιος της Συρίας γίνεται μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἐξασφαλιστεῖ ἡ ροὴ τῆς ἐνέργειας ἀπὸ τὸν ἀραβικὸ κόλπο καὶ ἰδιαίτερα ἀπὸ τὸ Κατὰρ πρὸς τὴν Δύση, ἐξουδετερώνοντας τὴν ὅποια ρωσικὴ ἐξάρτηση.

Ὅσον ἀφορᾶ τὴν Ἑλλάδα τὸ θέμα ἦταν πλέον ἁπλό. Ἀφοῦ ἡ χώρα εἶναι ὑπὸ κατοχή, ἀφοῦ τὰ δάνεια τῆς ἔχουν ἐξουδετερώσει κάθε δυνατότητα ἑλληνικῆς παρέμβασης, ἡ στιγμὴ ἦταν ἡ πιὸ κατάλληλη γιὰ νὰ ἔρθει στὴ ἐπιφάνεια τὸ θέμα τῆς ΑΟΖ. Ἀπὸ τὴν ἄλλη βέβαια ὑπῆρχε ἡ Τουρκία, ἀλλὰ δὲν θὰ χαλάσει τὸ «παιχνίδι» ἀπὸ τὶς ὅποιες τουρκικὲς ἀντιδράσεις. Στὴν Ἄγκυρα γνωρίζουν καλὰ ὅτι τὰ ἑλληνικὰ τερτίπια δὲν θὰ βλάψουν τελικὰ τὰ τουρκικὰ συμφέροντα, καθὼς ὑπάρχει ἔντονη παρασκηνιακὴ συνεννόηση. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ὑπῆρξαν ἔντονες τουρκικὲς ἀντιδράσεις στὶς δηλώσεις Σαμαρὰ γιὰ τὴν ΑΟΖ. Ὁ στόχος τῆς Τουρκίας εἶναι μία συμφωνία μοιρασιᾶς σύμφωνα μὲ τὰ παλιὰ ἀμερικανικὰ σχέδια. Ἔτσι, ἐνῶ οἱ Τοῦρκοι ἐπιδιώκουν νὰ πάρουν τὸ μερίδιο τοὺς πάνω στὴν δική μας περιουσία, ἐμεῖς θὰ πάρουμε τὸ δικό μας γιὰ νά… τὸ δώσουμε στοὺς ξένους δανειστὲς καὶ δυνάστες μας.

Ἐκεῖ ποὺ κάπου χαλᾶ τὸ ὅλο παιχνίδι εἶναι τὸ Ἰσραὴλ καὶ ἡ Ρωσία. Οἱ Ἰσραηλινοί, ποὺ ἐπίσης ἀντιμετωπίζουν μεγάλα ἐνεργειακὰ προβλήματα, διαφώνησαν ριζικὰ μὲ τὸ δυτικὸ παιχνίδι τῆς Ἀραβικῆς Ἄνοιξης ποὺ ἄνοιγε τὶς πόρτες γιὰ ἀκραία ἰσλαμιστικὰ καὶ ἀντιισραηλινὰ στοιχεῖα. Ἔτσι ἀποφάσισαν νὰ διαχωρίσουν τὴν πολιτική τους ἀπὸ τὶς ΗΠΑ καὶ νὰ προσχώσουν σὲ ρήξη μὲ τὴν Τουρκία τοῦ Ἐρντογᾶν, ποὺ θέλησε νὰ τὸ παίξει μὲ τὶς ἀμερικανικὲς προτροπὲς καὶ τὸν νεοοθωμανισμὸ τοῦ Νταβούτογλου, ἡγεμόνας τοῦ ἰσλαμικοῦ κόσμου. Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ἡ πρωτοφανὴς ψύχρανση τῶν σχέσεων  ΗΠΑ- Ἰσραὴλ τὸν τελευταῖο καιρό. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, οἱ Ρῶσοι ἀφοῦ εἶδαν νὰ καταρρέει ἡ συνεργασία τους μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ μετὰ τὰ γεγονότα τῆς Λιβύης κατάλαβαν ὅτι ὑπάρχει πολιτικὴ ἐνεργειακῆς τους ἀπομόνωσης μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν ἀποσταθεροποίηση τῆς Ρωσίας. Γι' αὐτὸ καὶ ἐπενέβηκαν δυναμικὰ στὴν Συρία καὶ δὲν ἄφησαν νὰ ἐπαναληφτεῖ τὸ προηγούμενο τῆς Λιβύης. Ὁποιαδήποτε ὅμως ρωσικὴ προσπάθεια  νὰ προσεγγίσει ξανὰ τὴν ἑλληνικὴ πλευρά, δὲν ἔχει καμία προοπτικὴ ὅσο τὴν Ἑλλάδα κυβερνοῦν προδοτικὲς κατοχικὲς κυβερνήσεις.

Ἀπὸ ὅλα αὐτὰ εὔκολα κανεὶς συνάγει τὸ συμπέρασμα ὅτι τὸ θέμα τῆς ΑΟΖ εἶναι ἕνα μεγάλο θέατρο, ποὺ δῆθεν θὰ ὑπηρετήσει τὰ ἑλληνικὰ συμφέροντα. Στὴν πραγματικότητα θὰ ἐξυπηρετήσει τὶς αὐξανόμενες ἐνεργειακὲς ἀνάγκες τῶν δυναστῶν μας. Γιὰ ἄλλη μία φορὰ ἡ ἑλληνικὴ προδοσία θὰ παραδώσει τὴν χώρα στὴν βουλιμία τῶν δῆθεν συμμάχων, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα  κατακτητῶν τῆς χώρας μας.

Σὲ λίγες μέρες ὁ κ Σαμαρὰς θὰ πάει στὴν Ἄγκυρα καὶ θὰ καταθέσει στεφάνι στὸ μνημεῖο τοῦ πατέρα τῆς ἐθνοκάθαρσης τῶν χριστιανῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, (ἂν φανεῖ συνεπὴς στοὺς δικούς του προγόνους, θὰ πρέπει νὰ τὸ ἀρνηθεῖ ὅπως ἔκανε πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια ὁ πρόεδρος τοῦ Ἰρᾶν,  Ἀχμαντινετζάντ). Τὰ «παπαγαλάκια» τῆς κατοχικῆς κυβέρνησης θὰ κάνουν λόγο γιὰ σταθερὴ ἑλληνικὴ στάση στὸ θέμα τῆς ΑΟΖ, ἐνῶ οἱ Τοῦρκοι θὰ χαμογελοῦν μὲ νόημα καὶ ὁ λαὸς θὰ τροφοδοτεῖται μὲ ψευδαισθήσεις ὅτι θὰ ἀνοίξουν οἱ οὐρανοὶ καὶ θὰ βρέξει πετρέλαιο καὶ φυσικὸ ἀέριο στὶς τσέπες τῶν κακομοίρηδων Ἑλλήνων τῆς σύγχρονης κατοχῆς.

Ἀλήθεια γιὰ ποιὰ ΑΟΖ μᾶς μιλοῦν ὅταν δὲν ὑπάρχει ἑλληνικὴ κυριαρχία ; Ὅταν τὴν Ἑλλάδα τὴν κυβερνᾶ ἕνα προδοτικὸ πολιτικὸ σύστημα ποῦ ἔχει παραδώσει τὰ πάντα σὲ ξένους δυνάστες οἱ ὁποῖοι ἀκόμα μᾶς χρεωστᾶνε τὰ κατοχικὰ δάνεια ; Ἡ φαρσοκωμωδία στὸ ἀπόγειό της μὲ σκηνικὰ τὰ περίφημα «παπαγαλάκια» τῶν μεγάλων καναλιῶν, ποὺ συνεισφέρουν ὅσο μποροῦν πιὸ πολὺ στὴν νέα αὐτὴ προδοσία. Ἡ ἱστορία θὰ γράψει μὲ μελανὰ γράμματα αὐτὴ τὴν περίοδο τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας. Ἂν δὲν ὑπάρξει ἀπελευθέρωση ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς καὶ παραδειγματικὴ τιμωρία τῶν προδοτῶν, ἡ  ΑΟΖ θὰ εἶναι γιὰ νά… γελᾶ ὁ κάθε πικραμένος ποὺ θὰ ὀνειρεύεται καρβέλια στὸν πεινασμένο ὕπνο του.