Κάποτε πῆγε ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς.... (αὐτὴ ἡ Ἱερὰ Μονὴ βρίσκεται στὸν κόσμο κι ὄχι στὸ Ἅγιον Ὅρος) μὲ δύο ἀδελφοὺς στὸν Παππούλη (Πατέρα Πορφύριο). Εἶχε σφοδρὴ ἐπιθυμία νὰ πάει μαζί τους καὶ κάποιος δόκιμος, ὁ ὁποῖος ἔμεινε τελικὰ στὸ μοναστήρι καταστενοχωρημένος, ἐπειδὴ δὲν τὸν πῆρε μαζί του ὁ γέροντας. Ἐκεῖνο, λοιπόν, τὸ βράδυ τρεῖς - τέσσερις πατέρες μαζὶ μὲ τὸ δόκιμο συζητοῦσαν γιὰ τὸ ποιὸς ἀπὸ τοὺς σύγχρονους Γεροντάδες εἶναι μεγαλύτερος στὴν πνευματικὴ κατάσταση. Ἄλλος ἔλεγε ὅτι εἶναι ὁ Πατὴρ Σωφρόνιος, ἄλλος ἔλεγε ὁ Γέροντας Παΐσιος κι ὁ στενοχωρημένος δόκιμος ὑποστήριζε μὲ πάθος τὸν Παππούλη. Ἡ συζήτηση κάποια στιγμὴ διακόπηκε, ὅπως ἦταν ἑπόμενο, χωρὶς θετικὸ ἀποτέλεσμα.
Ὁ δόκιμος εἶχε τὸ διακόνημα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ. Σηκώθηκε τὸ ἑπόμενο πρωὶ στὴν κανονισμένη ὥρα ν' ἀνάψει τὰ καντήλια. Ἦταν περίπου 4:00 τὰ ξημερώματα κι ἐνῶ διέσχιζε τὸ διάδρομο, κτύπησε τὸ τηλέφωνο. Ὁ δόκιμος παραξενεύτηκε, σήκωσε τὸ τηλέφωνο καὶ....
Ὁ δόκιμος εἶχε τὸ διακόνημα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ. Σηκώθηκε τὸ ἑπόμενο πρωὶ στὴν κανονισμένη ὥρα ν' ἀνάψει τὰ καντήλια. Ἦταν περίπου 4:00 τὰ ξημερώματα κι ἐνῶ διέσχιζε τὸ διάδρομο, κτύπησε τὸ τηλέφωνο. Ὁ δόκιμος παραξενεύτηκε, σήκωσε τὸ τηλέφωνο καὶ....
τὸν περίμενε μία πολλὴ μεγάλη ἔκπληξη. Ἦταν ὁ Παππούλης! Φαντάζεστε τὴν ἔκπληξη τοῦ δοκίμου...
Τοῦ λέει ὁ Γέροντας:
- Τί εἶναι ἐκεῖ;
- Ἱερὰ Μονή....
- Ἅ! Λάθος ἔκανα, ἀλλὰ μήπως ἦταν ἀπὸ Θεοῦ;
Ἄρχισε τότε νὰ μιλᾶ στὸ νεαρὸ δόκιμο γιὰ τὴν ταπείνωση, τὴν ὑπακοὴ καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μεταξὺ ἄλλων εἶπε:
- ... Ὅσο αὐξάνεται ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τόσο μειώνονται τὰ πάθη. Κι ὅσο μειώνονται τὰ πάθη, τόσο αὐξάνεται ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό. Εἶναι ὅπως μία ζυγαριά. Κατάλαβες; Δὲν σοὺ λέω ἁπλῶς νὰ ἀγαπήσεις τὸν Χριστό, ἀλλὰ νὰ τὸν ἐρωτευτεῖς.
- Γέροντα, πῶς θὰ ἀγαπήσω τὸν Χριστό;
- Μὲ τὴν ταπείνωση!
- Καὶ πῶς θὰ ταπεινωθῶ;
- Νὰ κάνεις ὑπακοή.
- Καὶ πῶς νὰ κάνω ὑπακοή;
- Δὲν ξέρεις πῶς νὰ κάνεις ὑπακοή; (Ἐδῶ ἀγρίεψε λίγο.) Ὅλοι οἱ Πατέρες τὸ λένε κι οἱ Γραφὲς τὸ γράφουν καὶ λὲς "Πῶς νὰ κάνω ὑπακοή"; Ἂν σὲ εἶχα μπροστά μου, θὰ σοὺ ἔδινα τρία χαστούκια, νὰ δεῖς!
- Στεῖλτε τὰ τηλεφωνικῶς, Γέροντα!
Κάπου ἐδῶ τελείωσε αὐτὸς ὁ ὑπέροχος καὶ θαυμαστὸς διάλογος μὲ τὸν Γέροντα. Ἡ τηλεφωνικὴ ἐμπειρία ἔμεινε ἀνεξίτηλη στὴ μνήμη τοῦ ἀδελφοῦ, στὸν ὁποῖο ἑδραιώθηκε ἡ πεποίθηση γιὰ τὴν Ἁγιότητα τοῦ Παππούλη καὶ αὐξήθηκε ἡ εὐλάβεια πρὸς τὸ πρόσωπό του. Σήμερα, μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, εἶναι μοναχὸς καὶ φέρει τὸ ὄνομά του.
Σκεῦος Ἐκλογῆς, σέλ. 363
Τοῦ λέει ὁ Γέροντας:
- Τί εἶναι ἐκεῖ;
- Ἱερὰ Μονή....
- Ἅ! Λάθος ἔκανα, ἀλλὰ μήπως ἦταν ἀπὸ Θεοῦ;
Ἄρχισε τότε νὰ μιλᾶ στὸ νεαρὸ δόκιμο γιὰ τὴν ταπείνωση, τὴν ὑπακοὴ καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μεταξὺ ἄλλων εἶπε:
- ... Ὅσο αὐξάνεται ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τόσο μειώνονται τὰ πάθη. Κι ὅσο μειώνονται τὰ πάθη, τόσο αὐξάνεται ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό. Εἶναι ὅπως μία ζυγαριά. Κατάλαβες; Δὲν σοὺ λέω ἁπλῶς νὰ ἀγαπήσεις τὸν Χριστό, ἀλλὰ νὰ τὸν ἐρωτευτεῖς.
- Γέροντα, πῶς θὰ ἀγαπήσω τὸν Χριστό;
- Μὲ τὴν ταπείνωση!
- Καὶ πῶς θὰ ταπεινωθῶ;
- Νὰ κάνεις ὑπακοή.
- Καὶ πῶς νὰ κάνω ὑπακοή;
- Δὲν ξέρεις πῶς νὰ κάνεις ὑπακοή; (Ἐδῶ ἀγρίεψε λίγο.) Ὅλοι οἱ Πατέρες τὸ λένε κι οἱ Γραφὲς τὸ γράφουν καὶ λὲς "Πῶς νὰ κάνω ὑπακοή"; Ἂν σὲ εἶχα μπροστά μου, θὰ σοὺ ἔδινα τρία χαστούκια, νὰ δεῖς!
- Στεῖλτε τὰ τηλεφωνικῶς, Γέροντα!
Κάπου ἐδῶ τελείωσε αὐτὸς ὁ ὑπέροχος καὶ θαυμαστὸς διάλογος μὲ τὸν Γέροντα. Ἡ τηλεφωνικὴ ἐμπειρία ἔμεινε ἀνεξίτηλη στὴ μνήμη τοῦ ἀδελφοῦ, στὸν ὁποῖο ἑδραιώθηκε ἡ πεποίθηση γιὰ τὴν Ἁγιότητα τοῦ Παππούλη καὶ αὐξήθηκε ἡ εὐλάβεια πρὸς τὸ πρόσωπό του. Σήμερα, μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, εἶναι μοναχὸς καὶ φέρει τὸ ὄνομά του.
Σκεῦος Ἐκλογῆς, σέλ. 363
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου