Ἔπαθε ἐγκεφαλικό, βρισκόταν σὲ κωματώδη κατάσταση καὶ ἐπανῆλθε τρία χρόνια μετὰ

Ἐπιστρέφοντας ἀπὸ τὸν… ἄλλο κόσμο!

Ὅπως ἔγραψε ὁ φίλος καί ἀδελφός ῥωμηός στὸ «Θρησκευτικά», ὑπῆρξε ἄνθρωπος ποὺ ἔπαθε ἐγκεφαλικό, βρισκόταν σὲ κωματώδη κατάσταση καὶ ἐπανῆλθε τρία χρόνια μετά.

Ὁ Ρίτσαρντ Μὰρς ἔπαθε ἐγκεφαλικὸ στὶς 20 Μαΐου τοῦ 2009. Εἶχε περιέλθει σὲ κωματώδη κατάσταση καὶ οἱ γιατροὶ ἤθελαν νὰ τὸν ἀποσυνδέσουν ἀπὸ τὸ μηχάνημα ὑποστήριξης. Ὁ Ρίτσαρντ ὅμως ἄκουγε τὴν κάθε τοὺς λέξη, ἀνήμπορος νὰ ἀντιδράσει. Τρία χρόνια μετά, ἔχοντας ἐπανέλθει κατὰ 95%, μιλάει γιὰ πρώτη φορὰ δημόσια γιὰ τὴ συγκλονιστικὴ ἐμπειρία του...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Ὁ 60χρονος πρώην ἀστυνομικὸς καὶ δάσκαλος Ρίτσαρντ Μάρς, δύο ἡμέρες ἀφότου ἐπανέκτησε τὶς αἰσθήσεις τοῦ μετὰ τὸ ἐγκεφαλικὸ ἐπεισόδιο ποὺ ὑπέστη κι ἐνῶ βρισκόταν ἀκόμη στὸ νοσοκομεῖο, ἄκουγε - μὴ μπορώντας νὰ ἀντιδράσει - τοὺς γιατροὺς νὰ ρωτοῦν τὴ σύζυγό του ἐὰν ἐπιθυμεῖ νὰ τὸν ἀποσυνδέσουν ἀπὸ τὸ μηχάνημα ὑποστήριξης ζωῆς. Οἱ γιατροὶ πίστευαν ὅτι εἶχε περιέλθει σὲ κατάσταση φυτοῦ, δίχως ἐπίγνωση καὶ συναίσθηση ἐξωτερικῶν ἐρεθισμάτων.

Ὁ Μὰρς ὅμως εἶχε πλήρη ἐπίγνωση. «Εἶχα πλήρη ἐπίγνωση», δήλωσε. «Ὅμως εἶχαν παραλύσει σχεδὸν ὅλοι οἱ γραμμωτοὶ μύες τοῦ σώματός μου. Μποροῦσα μόνο νὰ ἀνοιγοκλείνω τὰ μάτια μου. Παραδόξως, δὲ θυμᾶμαι νὰ αἰσθάνθηκα ποτὲ φοβισμένος. Ἤξερα ὅτι εἶχα τὸ 100% τῶν νοητικῶν μου ἱκανοτήτων. Μποροῦσα νὰ σκεφτῶ, νὰ ἀκούσω καὶ νὰ παρακολουθήσω συζητήσεις ἀλλὰ δὲν μποροῦσα οὔτε νὰ μιλήσω οὔτε νὰ κινηθῶ. Οἱ γιατροὶ μιλοῦσαν ἀπὸ πάνω μου σὰ νὰ μὴν ὑπῆρχα στὸ χῶρο. Ἤθελα τόσο πολὺ νὰ φωνάξω: "E! Εἶμαι κι ἐγὼ ἐδῶ!", ἀλλὰ δὲν μποροῦσα».

Συγκινημένος, θυμᾶται τὴ γυναίκα τοῦ Λίλι νὰ λέει στοὺς γιατροὺς νὰ μὴν τὸν ἀποσυνδέσουν ἀπὸ τὰ μηχανήματα. «Οἱ γιατροὶ ἔλεγαν στὴ Λίλι ὅτι οἱ πιθανότητες νὰ ζήσω ἦταν 2% καὶ ὅτι, ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση, θὰ ἤμουν φυτό. Ἄκουγα τὴ συζήτηση καὶ μέσα μου οὐρλίαζα "Ὄχι!"».

Τὸ σύνδρομο ἐγκλεισμοῦ ἢ ἀποκλεισμοῦ (locked-in syndrome) συναντᾶται περίπου στὸ 1% τῶν ἀτόμων ποὺ ἔχουν ὑποστεῖ ἐγκεφαλικὸ ἐπεισόδιο. Πρόκειται γιὰ σπάνια πάθηση, κατὰ τὴν ὁποία ὁ ἀσθενὴς ἔχει πλήρη ἐπίγνωση τῆς πραγματικότητας, δὲν μπορεῖ ὅμως νὰ ἀντιδράσει ἢ νὰ ἐπικοινωνήσει λεκτικά, λόγω παράλυσης τῶν γραμμωτῶν μυὼν τοῦ σώματος.

Οἱ πάσχοντες ἀπὸ τὸ σύνδρομο ἐγκλεισμοῦ μποροῦν νὰ ἐπικοινωνήσουν ἀνοιγοκλείνοντας τὰ μάτια τους, τὰ ὁποία συνήθως δὲν ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὴν παράλυση. Ἡ κατάσταση στὴν ὁποία περιέρχεται ὁ ἀσθενὴς δὲν ἐπιδέχεται ἰατρικῆς παρέμβασης καὶ εἶναι ἐξαιρετικὰ σπάνιο νὰ ἐπανέλθει.

Τρεῖς μέρες μετὰ τὸ ἐγκεφαλικό, ἕνας γιατρὸς τὸν ἐξέτασε, πιστεύοντας ὅτι ὑπῆρχε ἐνδεχόμενο νὰ ἐπανέλθει. Πρὸς μεγάλη ἀνακούφιση τῆς οἰκογένειάς του καὶ τῶν γιατρῶν του, ὁ Μὰρς κατάφερε νὰ ἐπικοινωνήσει ἀνοιγοκλείνοντας τὰ μάτια του.

Ὅταν ἐρωτήθηκε γιὰ τὸ τί πιστεύει σχετικὰ μὲ τὸν ὑποβοηθούμενο θάνατο, ὁ Μὰρς δήλωσε ὅτι δὲν ἔχει ἄποψη. Ἀρκέστηκε στὸ ἑξῆς σχόλιο: «Κατανοῶ τὴν ἀπόγνωση καὶ τὸ πῶς μπορεῖ νὰ φτάσει κανεὶς σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο».

Τὸ τελευταῖο διάστημα ἀσχολεῖται μὲ τὴ συγγραφὴ ἑνὸς βιβλίου, τὸ ὁποῖο εὐελπιστεῖ νὰ ἀποτελέσει πηγὴ ἐλπίδας ἀλλὰ καὶ ἐνημέρωσης γιὰ τοὺς πάσχοντες ἀπὸ τὸ σύνδρομο ἐγκλεισμοῦ καὶ τὶς οἰκογένειές τους.

«Εἶναι μία φρικτὴ κατάσταση, ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ χάνει κανεὶς τὶς ἐλπίδες του. Πρέπει νὰ συνεχίσεις νὰ ἐλπίζεις», προσέθεσε.

Βῆμα