Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας, Πολιτικὸς Ἐπιστήμων
Τὴν προηγούμενη Κυριακὴ ἀναφέρθηκα στὴν ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας γιὰ τὴν ἀνάγκη διδασκαλίας τῶν Ὀρθοδόξων Θρησκευτικῶν στὰ Σχολεῖα μας. Σήμερα θὰ ἐκφράσω κάποιες γενικότερες σκέψεις μου γιὰ τὸ περιεχόμενο τῆς Παιδείας. Μὲ χαρὰ ἄκουσα τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμοῦ καὶ Ἀθλητισμοῦ κ. Κ. Ἀρβανιτόπουλο νὰ ἐξαγγέλλει στὴ Βουλὴ τὸν ἀνθρωπιστικὸ προσανατολισμὸ τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ μας συστήματος. Ὑπῆρχε τὰ τελευταία χρόνια ἕνα κλίμα ὑποβαθμίσεως τῶν Ἀνθρωπιστικῶν Ἐπιστημῶν στὸ ὄνομα τῆς σύγχρονης τεχνολογίας ἢ τῆς εὐκολότερης ἐπαγγελματικῆς ἀποκαταστάσεως τῶν νέων.
Ὅμως πιστεύω ὅτι μπορεῖ νὰ βρεθεῖ τρόπος νὰ συνδυασθοῦν οἱ τεχνοκρατικὲς γνώσεις μὲ τὴν ἑλληνορθόδοξη ἀγωγή.
Ἀσχέτως τῆς κατευθύνσεως ποὺ ἀκολουθεῖ ὁ νέος ἢ ἡ νέα στὸ Λύκειο εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἐφοδιασθεῖ μὲ ἠθικὲς ἀρχὲς καὶ πνευματικὲς ἀξίες. Ὅπως ἔλεγε ὁ Πλάτων «πάσα ἐπιστήμη χωριζομένη ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία, φαίνεται». Ἄλλωστε στὴν ἑλληνορθόδοξη παράδοση τῶν τελευταίων τριῶν αἰώνων βλέπουμε πολλὰ παραδείγματα συνυπάρξεως τῶν θετικῶν καὶ πρακτικῶν ἐπιστημῶν μὲ τὴ Χριστιανικὴ καὶ τὴν κλασικὴ παιδεία. Ὁ κληρικὸς Εὐγένιος Βούλγαρις, σοφὸς δάσκαλος καὶ Ἀρχιεπίσκοπος στὴ Ρωσικὴ Κριμαία, εἰσήγαγε τὶς Θετικὲς Ἐπιστῆμες στὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ τὸν 18ο αιώνα. Ἐξ ἄλλου στὰ μέσα τοῦ 19 οὐ αἰῶνος ὁ μοναχὸς Βαρθολομαῖος Κουτλουμουσιανὸς δίδασκε...
στὴν Ἐμπορικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης (Κωνσταντινούπολη) τὰ Ὀρθόδοξα Θρησκευτικὰ καὶ τὰ Ἀρχαία κείμενα μαζὶ μὲ τὴ Φυσικὴ καὶ τὴν Ἄλγεβρα ἀπὸ γαλλικὰ βιβλία ποὺ μετέφραζε ὁ ἴδιος.
Τὸ πρῶτο ζητούμενο τῆς Παιδείας εἶναι νὰ διαπλάθει ἀνθρώπους μὲ ἦθος καὶ ὁλοκληρωμένη προσωπικότητα. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀναδιοργανωθεῖ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μὲ βάση τὴν Ὀρθόδοξη πνευματικότητα καὶ μάλιστα νὰ ἀρχίζει ἀπὸ τὸ Νηπιαγωγεῖο, ὅπως τόνισε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος σὲ σχετικὴ ὁμιλία του στὴ Φλώρινα τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2005. Διάφορες προτάσεις ποὺ ἀκούγονται περὶ θρησκειολογικοὺ περιεχομένου τοῦ μαθήματος ἀποτελοῦν ἁπλῶς μία ἔκφραση τῆς πολυπολιτισμικῆς ἰδεολογίας, ἡ ὁποία θέλει νὰ ἀποκόψει τὸν ἑλληνικὸ λαὸ ἀπὸ τὶς ρίζες του. Ἡ πολυπολιτισμικότητα ἀπέτυχε παταγωδῶς στὴν Εὐρώπη ὅπως παραδέχθηκαν οἱ ἡγέτες της. Οἱ ἀντίθετοι μὲ τὰ Θρησκευτικὰ καὶ τὸν ἐκκλησιασμὸ ἂς κοιτάξουν τὶς χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης ποὺ ἀπηλλάγησαν πρὸ εἰκοσαετίας ἀπὸ τὰ κομμουνιστικὰ καθεστῶτα. Στὴ Ρουμανία ἐπανῆλθαν τὰ Ὀρθόδοξα Θρησκευτικὰ στὰ σχολεῖα καὶ ὁ ἐκκλησιασμὸς τῶν μαθητῶν. Ἡ Ρωσία καὶ ἡ Βουλγαρία δοκίμασαν πειραματικὰ τὴν εἰσαγωγὴ στοιχείων τῆς Ὀρθοδοξίας στὰ σχολεῖα καὶ προχωροῦν πιὸ δυναμικά. Ἀλλὰ καὶ στὰ σχολεῖα τῶν ὑπαλλήλων τῆς Εὔρ. Ἑνώσεως, τὰ ὁποία χρηματοδοτοῦνται ἀπὸ τὶς Βρυξέλλες, τὰ παιδιὰ τῶν Ὀρθοδόξων ὑπαλλήλων διδάσκονται τὰ Ὀρθόδοξα Θρησκευτικὰ ἀπὸ τὴν πρώτη Δημοτικοῦ καὶ ἡ ὕλη συντάσσεται μὲ τὴ συνεργασία τῆς τοπικῆς Μητροπόλεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Εἶναι προφανὲς ὅτι τὰ σύγχρονα ἑλληνόπουλα ἔχουν γλωσσικὸ πρόβλημα. Διαπρέπουν στὶς ξένες γλῶσσες καὶ εὖγε τους, ἀλλὰ ὑστεροῦν στὴ σωστὴ χρήση τῆς Ἑλληνικῆς. Προτείνω νὰ ἀρχίζει ἡ διδασκαλία τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν καὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν κειμένων ἀπὸ τὴν Ἐ΄ Δημοτικοῦ γιὰ νὰ ἐμπλουτίζεται τὸ λεξιλόγιο. Ἄλλωστε στὴ Βρετανία τὰ Ἀρχαία Ἑλληνικὰ ἤδη διδάσκονται πιλοτικὰ σὲ ὁρισμένα δημοτικὰ σχολεῖα, στὴ δὲ Αὐστραλία χρησιμοποιοῦνται γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν δυσλεξιῶν στοὺς μικροὺς μαθητές. Ἐπὶ πλέον τὰ Ἀρχαία κείμενα ἀποτελοῦν πηγὴ χρησίμων διδαγμάτων δημοκρατίας, πολιτικῆς εὐθύνης καὶ φιλοπατρίας. Ὁ Ἐπιτάφιος του Περικλέους σήμερα ἀδικεῖται. Διδάσκεται ὡς μονόωρο μάθημα στὴ Γ΄ Λυκείου, ὅπου οἱ μαθητὲς σκέπτονται κυρίως τὸ φροντιστήριο γιὰ τὰ ΑΕΙ. Καλὸ θὰ ἦταν ἐπίσης νὰ ξαναδιδαχθεῖ ὁ λόγος τοῦ Ἀθηναίου ρήτορος Λυκούργου «κατὰ Λεωκράτους» μὲ τὸν περίφημο ὅρκο: Τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάττω παραδώσω!
Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου