Εἶναι γνωστό ὅτι ἡ σύγχρονη κουλτούρα ἀμφισβητεῖ αἰώνιες ἀξίες. Ὁ κακῶς ἐννοούμενος προοδευτισμός ἀμφισβητεῖ τήν ἀνθρώπινη ζωή ἀπό τήν ἀρχή της ὥς τό φυσικό τέλος της. Ὅπως ἐπίσης καί τήν ἐλευθερία ὡς ἠθική εὐθύνη. Ἡ ἴδια κουλτούρα πάνω στό ἐπαναστατικό της μεθύσι συζητᾶ τρόπους νά γίνει τό ἔγκλημα τῆς ἀμβλώσεως πιό προσιτό!… Ταυτόχρονα ἀπορρίπτει τό γάμο μεταξύ ἑνός ἀνδρός καί μιᾶς γυναικός, καί ἀπαξιώνοντας τόν θεόσδοτο θεσμό τῆς οἰκογένειας, ἀναγνωρίζει ὅ,τι ἁμαρτωλότερο καί χυδαιότερο˙ τό γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων!… Οἱ συνέπειες εἶναι ὀλέθριες. Ζοῦμε ἤδη σ᾽ ἕνα παγερότατο δημογραφικό χειμώνα. Σέ μιά χωρίς προηγούμενο φθίνουσα πορεία τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας μας. Κατά τό Δελτίο Τύπου τῆς 12.2.2009 τῆς Ἐθνικῆς Στατιστικῆς Ὑπηρεσίας (ΕΣΥ) στή χώρα μας «ὁ συντελεστής ὁλικῆς γονιμότητος ἐμφανίζει μείωση σέ σχέση μέ τά προηγούμενα ἔτη. Ἀπό 2,09 γεννήσεις ἀνά μητέρα τό 1981, ποσοστό πού ἀγγίζει τό ὅριο ἀντικατάστασης τῶν γενεῶν (2,1), μειώθηκε στό 1,26 τό 2001 καί στή συνέχεια ἔφθασε τό 1,40 τό 2006 καί τό 1,41 τό 2007, παραμένοντας ὡστόσο κάτω ἀπό τό ὅριο ἀντικατάστασης». Ἀλλά ἡ ἄνοδος αὐτή ὀφείλεται ὄχι σέ γεννήσεις Ἑλλήνων, ἀλλά…
μεταναστῶν!…
Παράλληλα πρός τή φθίνουσα πορεία τοῦ πληθυσμοῦ, αὐξάνεται ἡ γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ. Καθώς δέ ψυχραίνει ἡ πίστη μας στόν Τριαδικό Θεό καί ὁ σεβασμός πρός τόν ἅγιο νόμο Του, ἡ ἐθνική μας ταυτότητα κλυδωνίζεται. Κατρακυλοῦμε ὅλο καί πιό βαθιά στήν ἁμαρτία καί τό ἔθνος ἀποδυναμώνεται. Ὅ,τι κάνει ὅσους ἐπιβουλεύονται τήν ἀκεραιότητα τῆς Ἑλλάδος νά τρίβουν τά χέρια ἀπό χαρά…
Ὁ ἱστορικός Πολύβιος (203-120 π.Χ.) ἐπισήμανε ὅτι στά αἴτια τῆς παρακμῆς τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος ἦταν, μεταξύ τῶν ἄλλων, καί ἡ «ροπή τῶν νέων πρός τήν καλοπέραση καί τήν ὀκνηρία ὡς πρός σύναψη γάμου», ὅπως καί ἡ ἀδιαφορία γιά τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν. Ἔτσι ἦλθε, παρατηρεῖ, ἡ ὑποταγή στούς Ρωμαίους, ἡ ὁποία ἔφερε καί τόν περαιτέρω πληθυσμιακό μαρασμό˙ «ἀπαιδία καί συλλήβδην ὀλιγανθρωπία». Σήμερα «ὁ περιορισμός τῶν γάμων καί ἡ ἀτολμία τῶν νέων νά φέρουν στόν κόσμο παιδιά, εἶναι ὁ σοβαρότερος κίνδυνος γιά τή χώρα μας» (Σαράντης Καργάκος).
Τό μόνο δραστικό ἀντίδοτο στόν ἄμεσο καί μεγάλο κίνδυνο πού διατρέχουμε εἶναι ὄχι ἁπλῶς ὁ γάμος, ἀλλά ἡ Χριστιανική οἰκογένεια. Αὐτή πού χαίρεται τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ καί ζεῖ σύμφωνα μέ τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου.
Βεβαίως ἡ γέννηση παιδιῶν ἐκτός γάμου (στήν Εὐρώπη 1 στά 3 εἶναι ἐξώγαμα˙ οἱ γεννήσεις ἐκτός γάμου ξεπέρασαν ἐκεῖνες τίς ἐντός τοῦ γάμου), πέραν τοῦ ὅτι εἶναι καταπάτηση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, δέν λύει τό πρόβλημα. Μᾶλλον δημιουργεῖ τεράστια κοινωνικά προβλήματα.
Μόνο ἡ Χριστιανική οἰκογένεια εἶναι τό σχολεῖο, ὅπου παιδαγωγεῖται ὁ ἄνθρωπος. Ἐκεῖ διδάσκονται οἱ θεμελιώδεις σχέσεις οἱ κρίσιμες γιά τήν κοινωνική πρόοδο. Σ᾽ αὐτή πλάθεται ὁ ἀληθινός ἄνθρωπος, ὁ σωστός πολίτης, ὁ γνήσιος Ἕλληνας. Ἡ Χριστιανική οἰκογένεια δέν ἐμπλουτίζει ἁπλῶς τήν κοινωνία μέ τή δύναμη τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Δημιουργεῖ πολίτες ἱκανούς νά δημιουργήσουν ἕνα δίκαιο καί ὄντως ἀνθρώπινο πολιτισμό.
Κι αὐτό, διότι ἡ Χριστιανή μητέρα εἶναι ἡ σιγουριά καί ἡ ἀσφάλεια, τό πολικό μας ἀστέρι, ὁ ἄξονας τῆς ζωῆς μας, ἡ ὑπόσχεσή μας γιά τό αὔριο. Αὐτή, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τήν προσωπική της θυσία ἀρχίζει καί τελειώνει ὅλα…
Γι᾽ αὐτό καί ἡ μυστική χαρά τῆς μητρότητος καί ἡ ζωντανή αἴσθηση τῶν εὐλογιῶν τοῦ Θεοῦ. Ἔλεγε μιά μητέρα ἑπτά παιδιῶν: «Μέσα ἀπό τήν πολυτεκνία ὁ Θεός στέλνει τόσες εὐλογίες, πού δέν μποροῦμε νά τίς φαντασθοῦμε»!…
Καιρός νά συνέλθουμε ἀπό τό μεθύσι τοῦ ψευδοπροοδευτισμοῦ, ν᾽ ἀφήσουμε τούς πιθηκισμούς καί νά σταματήσουμε τό ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων, πού εἶναι ἡ δυστυχέστερη δυστυχία τῆς γυναίκας καί ὁ ὄλεθρος τοῦ ἔθνους. Καιρός νά καταλύσουμε τούς ἀντίθεους καί ἐθνοκτόνους νόμους τῶν κυβερνητῶν μας. Ἡ Ἑλλάδα δέν ἀνήκει σ᾽ αὐτούς πού τήν κυβερνοῦν. Ἀνήκει σ᾽ αὐτούς πού τήν κατοικοῦν καί ἔχουν ἅγιο φόβο Θεοῦ καί συνείδηση τῆς Ἑλληνικότητός τους.
Ἔχουμε τεράστια εὐθύνη γιά ὅσα συμβαίνουν σήμερα στήν πατρίδα μας καί γιά ὅσα θά συμβοῦν στό μέλλον στίς ἑπόμενες γενιές.
Ἄς ὁπλισθοῦμε μέ ἀρετή καί τόλμη πού πηγάζουν ἀπό τή θερμή πίστη στό Δημιουργό Θεό. Ἄς γίνουμε μόνιμοι μάρτυρες τῆς ὀμορφιᾶς τῆς ζωῆς, μέ οἰκογένειες πού ζοῦν μέ τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Μόνο ἔτσι θά ἀναχαιτίσουμε τόν ἀποδεκατισμό τῆς φυλῆς μας. Ἡ Ἑλλάδα πρέπει νά ζήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου