τοῦ Νίκου Χειλαδάκη, Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου, Διευθυντή Σύνταξης τοῦ «ΕΡΩ»
Στήν μακρά ἱστορία τοῦ ἑλληνισμοῦ ἡ προδοσία ἦταν ἕνα μᾶλλον συνηθισμένο φαινόμενο καί χαρακτήρισε πολλές κρίσιμες στιγμές τῆς ὅλης πορείας του. Ἦταν ὅμως εὐδιάκριτη καί ὁρατή. Τίς τελευταῖες δεκαετίες ὅμως τό «δηλητήριο» τῆς προδοσίας εἶχε καταφέρει συχνά νά ἐμφανίζετε σάν τό «μέλι τῆς εὐτυχίας», μίας ἐπίπλαστης εὐτυχίας πού ὁδήγησε τόν λαό καί τήν χώρα στήν σημερινό προθανάτιο ρόγχο...
Τό σχέδιο πού εἶχε καταστρωθεῖ ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια, σχεδόν ἀπό τήν μετάβαση στήν μεταχουντική ἐποχή, προέβλεπε τά ἑξῆς στάδια:
Ά) Τόν σταδιακό ἀποπροσανατολισμό τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Αὐτό ἔγινε μέ λαοπλάνα πολιτικά κόμματα πού ξεσήκωναν ρίγη ἐνθουσιασμοῦ ἀλλά πού στήν οὐσία ἡ ἀποστολή τούς ἦταν νά ἐξουδετερώσουν κάθε ὑγιής προοπτική ἀνάπτυξης τῆς χώρας. Θυελλώδης προεκλογικές συγκεντρώσεις μέ πλατεῖες γεμάτες μέ πολύχρωμα κομματικά λάβαρα καί μέ ἠχηρά ἐμβατήρια, πλάνεψαν ἕνα ὁλόκληρο κόσμο πού πίστεψε στίς ψευδαισθήσεις καί ἔσκαβε τόν ἴδιο του τόν λάκκο. Ἕνας ὁλόκληρος λαός πίστεψε σέ μία τραγική αὐταπάτη πού...
θά γκρέμιζε κάθε θεμέλιό της ἴδιας του τῆς κοινωνίας. Τό δεύτερο στάδιο ἦταν,
Β) Ἡ ἀνάπτυξη τῆς «λατρείας τῆς κατανάλωσης» ἑνός λαοῦ πού πάντα διακρίνονταν ἀπό τήν μεγάλη του φιλοπονία. Αὐτό ἔγινε μέ πολλά μέσα, ἀλλά ἐδῶ κυρίαρχο ρόλο ἔπαιξαν οἱ τράπεζες πού ἄνοιξαν τίς θυρίδες καί μοίραζαν λεφτά γιά κατανάλωση σχεδόν παρακαλώντας τόν κόσμο νά ἔρθει νά τά παραλάβει. Στό τέλος ὅλοι ἦταν χρεωμένοι καί ἐξαρτημένοι σάν τό ποντικό πού εἶχε πιαστεῖ στήν φάκα, θέλοντας νά καταπιεῖ τό λαχταριστό τυρί. Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνα τρίτο στάδιο,
Γ) Αὐτό εἶναι καί τό πιό ἐνδιαφέρων καί εἶναι ἡ ἀποθρησκευτοικοποίηση τοῦ ὀρθόδοξου ἑλληνικοῦ λαοῦ γιατί ἕνα ὀρθόδοξο φρόνημα φάνταζε μεγάλο ἐμπόδιο στήν ὑλοποίηση τῶν σχεδίων τῆς προδοσίας. Αὐτή ἡ ἀποθρησκευτικοποίηση (καί σέ αὐτό δυστυχῶς βοήθησαν καί πολλοί ἱεράρχες), ἔγινε μέ κύρια ὄπλα τόν λεγόμενο «ἐκδημοκρατισμό» καί ἐκσυγχρονισμό. Σημαντικό ρολό ἔπαιξε καί ἡ λαίλαπα τῆς λαθρομετανάστευσης, κυρίως μουσουλμανικῆς προέλευσης, στήν ὁποία θά ἔπρεπε νά τῆς ἐξασφαλίσουμε τά «δημοκρατικά της δικαιώματα». Ἡ ὑποτιθεμένη καταπίεση τῆς ἐλευθερίας τῆς συνείδησης ἀπό τήν Ὀρθοδοξία, (λές καί ἡ ὀρθοδοξία εἶναι καταπιεστική θρησκεία καί ἐπιβάλετε διά τῆς βίας ὅπως τό Ἰσλάμ καί παλαιοτέρα ὁ καθολικισμός), καί ἡ ἀπάλειψη τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τίς ταυτότητες, εἶναι μερικά μόνο ἀπό τά δείγματα αὐτῆς τῆς πολύ προσεκτικῆς καί πονηρῆς ἐκστρατείας. Στήν ὑλοποίηση ὅλων αὐτῶν ὑπῆρξε καί ἕνας ἄλλος παράγοντας πού ἔπαιξε καθοριστικό ρόλο. Αὐτός ἦταν τά περίφημα ΜΜΕ πού κινήθηκαν βάσει αὐτοῦ του σχεδίου καί μία δημοσιογραφική καλοπληρωμένη ἐλίτ πού καλλιέργησε συστηματικά τήν «νοοτροπία τῆς σαχλαμάρας» δημιουργώντας τόν «πολίτη τοῦ καναπέ», γιά νά ἐξουδετερώσει κάθε ἴχνος λανθάνουσας ἀντίστασης ἔναντι ὅλης αὐτῆς τήν λαίλαπας.
Καί ἐρχόμαστε στό τραγικό σήμερα. Ἀφοῦ περάσαμε ὅλα αὐτά τά σταδία τώρα ἡ προδοσία ἔπρεπε νά ἐπιτελέσει καί τό τελικό της ἔργο, δηλαδή νά ὑποτάξει γιά πολλές δεκαετίες αὐτό τό ἔθνος, ἔτσι ὥστε νά εἶναι ἁλυσοδεμένο καί ἔτσι νά παραδώσει ἀνενόχλητα κάθε ἐθνικό πλοῦτο σέ διάφορες ἑταιρεῖες πού θά ἀντικαταστήσουν τόν κρατικό φορέα. Οἱ ἐφιάλτες πράγματι μᾶς δηλητηρίασαν προσφέροντάς μας τήν πολυπόθητη «σωτήρια», δηλαδή «φιλώντας» μας.
Ἀλλά αὐτό δέν εἶναι τό τέλος. Γιατί στό τέλος ὅλοι οἱ ἐφιάλτες καταδικαστῆκαν στήν ἱστορία σάν ἐφιάλτες. Γιατί τήν προδοσία πολλοί λάτρεψαν, ἀλλά τούς προδότες κανείς. Γιατί τά ἀδιέξοδα τιμωροῦν μέ τόν χειρότερο τρόπο τούς δημιουργούς τους. Εἴτε τό θέλουν εἴτε ὄχι, "ἡ Νέμεσις εγγύς".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου