28 Δεκ 2011

Ἡ σπουδαιότητα τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ

το π. Γεωργίου Μεταλληνο
…Τό μεγαλύτερο μπόδιο στή δυτικοποίηση τς ρθοδοξίας πρξε, τόσο στή Δύση, σο καί στήν νατολή, Μοναχισμός. Διότι, πως εστοχα παρατηρε π. Ι. Ρωμανίδης, «ες ατόν διεσώζετο βιβλική παράδοσις τν Προφητν καί ποστόλων, οτινες πετέλουν τήν καρδίαν τς πατερικς παραδόσεως». Δέν εναι, συνεπς, περίεργη πικέντρωση το πολέμου κατά τς ρθοδοξίας στό χρο το Μοναχισμο. Ο Βαυαροί, ς Ερωπαοι, γνώριζαν, τι συχασμός διέσωζε τό γένος καί τήν ταυτότητά του σ' λες τίς περιόδους τς δουλείας το (ραβοκρατία, φραγκοκρατία, τουρκοκρατία), λλά παράλληλα καί τή «θεραπευτική γωγή το φωτισμο καί τς θεώσεως», καί μέσα στόν κόσμο, μέ τήν πιρροή τν Μοναχν στό λαό καί τή διακράτηση νιαίας πνευματικότητας στό χρο τόσο τς μοναστικς, σο καί τς κοσμικς νορίας...
Ατό τόν σχυρό σύνδεσμο ρθοδόξου Μοναχισμο καί λληνικο θνους πρεπε πρώτιστα νά διαλύσει Ερώπη, γιά νά πιτύχει τά σχέδιά της στήν λλάδα το 19ου αώνα. Καί ατό θά ταν δυνατόν μέ τήν λοκληρωτική ποδυνάμωση το Μοναχισμο καί τήν λλοτρίωσή του…
Τίς πιδιώξεις ατές διέγνωσε, μέ τήν πνευματική διαύγειά του, Κοσμς...
Φλαμιάτος, κυρίως ν ναφορά πρός τό γιον ρος, γιά τό ποο δυτική «πιβουλή» ταν κόμη σφοδρότερη, λόγω τς σημασίας του γιά τόν ρθόδοξο Μοναχισμό γενικά καί τό λληνικό θνος.
. . . Κατά τόν Κ. Φλαμιάτο τό γιον ρος εναι « πισημότερος τόπος το μοναδικο τάγματος καί βίου», διότι διασώζει «τό πλέον ερόν παράδειγμα τς ρθοδόξου διαγωγς». Εναι δέ «τό μόνον ρθόδοξον μέρος τό ποον διέμεινεν νόθευτον καί μίαντον» πό τήν τήν πιβουλήν τς Ερώπης». Ατά γράφονταν στά μέσα το 19ου αἰῶνος καί σήμαιναν στή γλώσσα το Φλαμιάτου, τι τό γιον ρος, καί φυσικά κάθε μοναστικός χρος, πο διακρατε τήν δια παράδοση, διασώζει να τρόπο ζως στούς ντίποδες το «πολιτισμο» τς Ερώπης. Ο ντιμοναστικές νέργειες τς ντιβασιλείας (βαυαροκρατία) καί τν ερωπαϊζόντων λλήνων λοποίησαν τήν ντιπαραδοσιακή νοοτροπία καί καθιέρωσαν νάλογες συμπεριφορές, τίς ποες θά νσαρκώνει στή συνέχεια, μέ λες τίς περιστασιακές κρήξεις της, συνεχς λλάζουσα μορφές, λλ' χι καί οσία, Πολιτειοκρατία. Τά γεγονότα το 1833 εχαν ποφασιστική σημασία, διότι δημιούργησαν να πολύ κακό προηγούμενο καί πέβαλαν μία στρεβλή πορεία. Δέν θεωρομε γι' ατό καθόλου περβολική τήν κόλουθη τοποθέτηση το π. Ι. Ρωμανίδη, « κρίζωσις το μοναχισμο πί τς βασιλείας το θωνος δέν το τυχαία. Ο Φράγκοι εγενες καί βασιλες, ο νήκοντες ες τό παπικόν δόγμα, ς θων, δέν εναι πλοί πιστοί, λλά στενοί συνεργται. Προσέτι δέ θων ερεν νθουσιώδεις συνεργάτας ες τό ργον το παδούς το Κορα, οτινες γύρισαν τό θνος πίσω ες τήν φιλοσοφίαν καί τήν
μεταφυσικήν της φραγκολατινικς παραδόσεως, α ποαι εχον δη εσέλθει ες τόν δρόμον τς χρεωκοπίας...»…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.