Ἐχθρός τοῦ Λαοῦ

Η ΣΤΑΥΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑ

π. ΠΑΥΛΟΥ ΑΝΣΙΜΩΦ

(1891 - 1937)

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυρας Παῦλος μαρτύρησε κατὰ τὰ φρικτὰ χρόνια της Σοβιετικῆς δικτατορίας καὶ τῶν ἀπαισιότατων καὶ ἄδικων διωγμῶν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. Ὑπῆρξε χαρισματοῦχος Κληρικὸς ποὺ ξεκίνησε μὲ πολὺ ζῆλο καὶ θυσίες τὴν διακονία του.

Παρὰ ταῦτα χαρακτηρίζεται σύντομα ὡς «ἐχθρός του λαοῦ»… Ὁ λόγος συνηθισμένος: ἁπλῶς ἐπειδὴ ἦταν Κληρικός! Αὐτὸ στιγματίζει στὴν συνέχεια ὅλη τὴν οἰκογένειά του- καὶ τὸν παγκοσμίου φήμης υἱὸ τοῦ Γεώργιο, συγγραφέα τῆς βιογραφίας του. Τὸ καταπληκτικὸ βιβλίο «Ἐχθρός του λαοῦ» περιγράφει μὲ συναρπαστικὸ τρόπο κυρίως τὰ τελευταία γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Νεομάρτυρος. Ἐπίσης, μέσα ἀπὸ τὶς γενικὲς περιγραφὲς τῶν καταστάσεων ποὺ ἐπικρατοῦσαν μποροῦμε νὰ πληροφορηθοῦμε τὴν ἀλήθεια γιὰ ἐκείνη τὴν ἱστορικὴ...

περίοδο.

Παραθέτουμε κάποια ἀποσπάσματα ποὺ συγκινοῦν, παραδειγματίζουν καὶ ὠφελοῦν. Ἡ ἀνδρεία καὶ ἡ τελεία ἀγάπη τῶν Μαρτύρων γιὰ τὸν Χριστὸ εἶναι πάντοτε τὸ καλύτερο παράδειγμα γιὰ κάθε ἀγωνιζόμενο Χριστιανό. Εὐχαριστοῦμε θερμῶς τὸν Πανοσ. Καθηγούμενο τῆς Ι. Μονῆς Σαγματὰ Ἀρχιμ. Νεκτάριο γιὰ τὴν εὐλογία ποὺ μᾶς παρεῖχε γιὰ τὴν ἀναδημοσίευση τῶν ἀποσπασμάτων.

***

Ἡ πρεσβυτέρα τοῦ περιμένει παιδὶ καὶ οἱ γονεῖς ἐλπίζουν ὅτι θὰ ἀποκτήσουν ἕνα γιό, γιὰ νὰ συνεχιστεῖ ἡ παράδοση τῆς ἱεροσύνης στὴν οἰκογένεια. Ἦλθε ἡ μέρα τοῦ τοκετοῦ. Ὁ Θεὸς τοὺς χάρισε δύο γιούς. Δόξα Σοί, Κύριε.

Ἀλλά, ὅπως ὁ φτωχὸς βλέπει στὸ ὄνειρό του τὸν ἑαυτὸ τοῦ βασιλιᾶ καὶ ὅταν ξυπνάει εἶναι πάλι φτωχός, ἔτσι καὶ τὸ ὄνειρο τοῦ φοιτητῆ καὶ πατέρα γκρεμίζεται ἀπὸ τὴ σύγκρουση μὲ τὴν πραγματικότητα. Ἡ Ρωσία ἀναστατώθηκε. Στὴν ἀρχὴ ἕνας πόλεμος χωρὶς νόημα, μὲ μία ἀφορμὴ τιποτένια, ἕνας πόλεμος ποὺ ἐξελίχθηκε σὲ παγκόσμιο. Ἔπειτα ἡ Ἐπανάσταση. Οἱ Ἐπαναστάτες χωρὶς χαλινάρια, ἔριξαν ἀπὸ τὸν θρόνο τοῦ τὸν τσάρο. Στὴ θέση τοῦ ἔβαλαν τὴ δική τους προσωρινὴ κυβέρνηση. Λίγο μετὰ αὐτοὺς τοὺς Ἐπαναστάτες τοὺς ἐδίωξαν οἱ ἄλλοι Ἐπαναστάτες. Μενσεβίκοι καὶ Μπολσεβίκοι. Καὶ οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ ἔλεγαν ὅτι τώρα αὐτοὶ εἶναι τὰ ἀφεντικὰ τῆς Ρωσίας καὶ θὰ ρίξουν καὶ τὸν Θεὸ κάτω, ὅπως ἔριξαν καὶ τὸν Τσάρο. Καὶ θὰ βάλουν τὴ δική τους κυβέρνηση, τοὺς δικούς τους νόμους, τὸ δικό τους Θεό.

Στὸ Καζᾶν, ὅπως παντοῦ στὴ Ρωσία, κυριαρχεῖ ἡ φτώχεια, ἡ πείνα, ἡ καταστροφή. Δὲν ὑπάρχει ὄχι μόνο ψωμὶ καὶ γάλα, ἀλλὰ τίποτα. Κανένα χαρτονόμισμα δὲν ἰσχύει πιά. Τὰ τσαρικὰ ἀκυρώθηκαν, τὰ κερενσκικὰ χρεωκόπησαν, στὰ νέα σοβιετικὰ χαρτονομίσματα δὲν πιστεύει κανείς. Ἐὰν θέλει νὰ ἀγοράσει κανεὶς κάτι, μπορεῖ μόνο μὲ τὴν ἀνταλλαγή. Ἀπὸ ποῦ ὅμως νὰ ἔχει ἕνας νέος φοιτητὴς καὶ νὰ περισσεύει κάτι ἀπὸ τὰ ροῦχα του; Ἀπὸ χρυσαφικὰ ἔχουν μόνο τὶς δύο βέρες τους, ἀλλὰ αὐτὲς δὲν διανοοῦνται νὰ τὶς δώσουν.

Στὴν Ἀκαδημία, δίνουν στοὺς φοιτητὲς μόνο ἕνα γεῦμα καθημερινά. Αὐτὸ τὸ μικρὸ μερίδιο ἦταν ἡ μοναδικὴ τροφὴ γιὰ τὴν οἰκογένεια τοῦ ἱερέα. Ἡ μητέρα δὲν εἶχε ἀρκετὸ γάλα γιὰ τὰ μικρὰ κι ἔπειτα σταμάτησε καὶ αὐτό. Καὶ τί γάλα νὰ ἔχει μία πεινασμένη ἀδύνατη μητέρα, ἡ ὁποία τὸ μερίδιό της ἀπὸ τὸ φαγητὸ τοῦ πατέρα προσπαθεῖ νὰ τὸ δώσει στὰ παιδιά της. Ὁ πατέρας παρακολουθεῖ τὰ μαθήματα ἢ διαβάζει στὴ βιβλιοθήκη. Προσπαθεῖ νὰ βγάλει κάποια χρήματα, λειτουργώντας στὸ ναὸ τῶν τυφλῶν, ἢ στὸ ναὸ τοῦ ἐργοστασίου πυρίτιδος. Τὰ χαρτονομίσματα δὲν εἶχαν πιὰ ἀξία. Τὰ μόνα ποὺ εἶχαν κάποια ἀξία ἦταν τὰ τσαρικὰ νομίσματα. Μ’ αὐτὰ μποροῦσες νὰ ἀγοράσεις λίγα παξιμάδια, ἢ ἂν εἶσαι τυχερὸς λίγο γάλα. Ὅμως ὅλες οἱ προσπάθειες ἦταν ἄκαρπες.

Ἕνα ἀπὸ τὰ δίδυμα δὲν ἄντεξε. Ξεψύχησε στὰ χέρια τῆς πεινασμένης μάνας. Στὰ δίδυμα ἔδωσαν τὰ ὀνόματα τῶν παππούδων ποὺ ἦταν ἱερεῖς: Βιατσεσλὰβ καὶ Γεώργιος. Ὁ Βιατσεσλὰβ ἔφυγε. Ὁ πατέρας πῆρε μερικὰ σανίδια καὶ ἐφτίαξε ἕνα πρόχειρο μικρὸ φέρετρο. Ἐκεῖ ἔβαλαν τὸ μωρό. Μόλις ποὺ φαινόταν τὸ μικρὸ κορμάκι του, κοκκαλιασμένο, σᾶ σκελετὸς μὲ τεντωμένη ἐπιδερμίδα.

Στὴν Ἀκαδημία, ἡ ζωὴ γινόταν ὅλο καὶ πιὸ δύσκολη. Οἱ περαστικοὶ πετοῦσαν πέτρες στὰ παράθυρα, οἱ φοιτητὲς καὶ οἱ ἱερεῖς ἀντιμετώπιζαν τὴν κοροϊδία, τὴν εἰρωνία, τοὺς ἐξευτελισμοὺς στοὺς δρόμους. Οἱ ἰδιοκτῆτες τοῦ σπιτιοῦ ποὺ νοικιάζαμε ἄρχισαν νὰ ἀγριεύουν.

Ὁ πατέρας βλέποντας ζωντανὸ ἀκόμα, ἀλλὰ πολὺ ἀδύνατο τὸν Γεώργιο, ἀγνώριστη καὶ πολὺ ἀδύναμη τὴν γυναίκα του καὶ τὴν κόρη του, ἀποφάσισε νὰ τοὺς στείλει στοὺς μακρινοὺς συγγενεῖς, στὸ χωριὸ Πολόγκογιε, κάπου κοντὰ στὸν ποταμὸ Βόλγα. Παίρνει λοιπὸν τὴν Μαρία, τὴν Ἐλπίδα, τριῶν χρονῶν κοριτσάκι, καὶ τὸν μικρὸ γιό τους καὶ πηγαίνει στὸ λιμάνι. Προσπαθεῖ νὰ βρεῖ κάποιο πλοῖο. Ὅμως, πλοῖα ἐπιβατικὰ δὲν ὑπῆρχαν. Βρῆκαν ἕνα φορτηγὸ πλοῖο ποὺ μετέφερε ξυλεία, καὶ παρακάλεσαν τὸν καπετάνιο. Αὐτὸς δέχτηκε νὰ τοὺς πάρει. Ἔτσι οἱ πρόσφυγες ἔφτασαν στὸ χωριὸ Πολόγκογιε καὶ οἱ συγγενεῖς τους ἔδωσαν στέγη καὶ τροφή.

Ἡ νέα ἐξουσία ἐπιβάλλεται παντοῦ. Οἱ μυστικὲς ὑπηρεσίες δικτυώνονται, ἐλέγχουν τὰ πάντα, παρακολουθοῦν τοὺς πάντες. Ἔμπαιναν στὰ σπίτια τῶν κατοίκων, ἔψαχναν, ἅρπαζαν τὰ πράγματά τους. Μπῆκαν στὰ σπίτια τῶν συγγενῶν μας, πῆραν τὶς γοῦνες. Ἀπὸ τὶς δύο μικρὲς ξαδέρφες μου, τὴν Ἐλπίδα καὶ τὴ Βάλια, ἅρπαξαν τὶς πάνινες κοῦκλες, ποὺ τοὺς εἶχαν στείλει δῶρο στὴ γιορτή τους. Στὰ κοριτσάκια εἶπαν:

-Αὐτὲς οἱ κοῦκλες θὰ πᾶνε στὸν παιδικὸ σταθμὸ νὰ παίζουν ὅλα τὰ παιδιὰ καὶ ὄχι μόνον ἐσεῖς.

Στὴν Θεολογικὴ Ἀκαδημία ἔγινε ἡ τελετὴ ἀπονομῆς τῶν πτυχίων. Φαινόταν ὅτι δὲν εἶχε καὶ ἰδιαίτερη ἀξία ἢ σημασία. Οἱ πτυχιοῦχοι καταλάβαιναν ὅτι ἡ ἀποφοίτησή τους ἀπὸ τὴ σχολὴ σήμαινε μία πορεία σταυρική, μέσα στὴν κακία καὶ τὴν ἐπιθετικότητα.

Ἤδη ὁ ἐμφύλιος πόλεμος εἶχε ξεκινήσει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς Ἐπανάστασης. Ἑκατομμύρια τὰ θύματα. Ὑπῆρχε καὶ τὸ ἐξωτερικὸ μέτωπο. Στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ '20 ὑπογράφηκε ἡ ταπεινωτικὴ γιὰ τὴ Ρωσία συνθήκη τοῦ Μπρεστ, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ἡ Ρωσία ποὺ παραλίγο νὰ κέρδιζε τὸν πόλεμο, παραχωροῦσε στοὺς ἀντιπάλους τὶς τεράστιες δυτικὲς ἐκτάσεις της καὶ ὑποχρεωνόταν νὰ πληρώνει τεράστια ποσὰ ὡς ἀποζημίωση. Ὁ ἐμφύλιος σιγὰ -σιγὰ ἔσβηνε, γιατί ἡ Ρωσία εἶχε ἐξαντληθεῖ καὶ δὲν εἶχε πιὰ δυνάμεις.

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν κάποια ἀξία ἢ περιουσία, εὐγενεῖς, ἐπιστήμονες, ὅλοι ὅσοι χαρακτηρίζονταν ἀστοί, κηρύχθηκαν σὲ διωγμό. Δήμευση περιουσίας, ἐξορία, φυλακή, ἐκτέλεση. Σ’ ὅλη τὴ Ρωσία ἁπλωνόταν ἕνα κύμα ἱερῆς ἐξέτασης, κυριαρχοῦσε ἡ κόκκινη τρομοκρατία. Ἡ ἀφαίρεση τῆς περιουσίας μετατράπηκε σ’ ἕνα ἀνοικτό, χωρὶς ντροπή, ἀνελέητο πλιάτσικο, ποτισμένο μὲ αἷμα. Νὰ τί ἔλεγαν:

(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ”

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Π. ΑΝΣΙΜΩΦ

Δεῖτε τὴν συνέχεια Ι.Μ.Παντοκράτορος