Ἀπὸ τοὺς πλέον συγκινητικοὺς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, μᾶς καταγράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὸ Κ΄ κεφάλαιο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων. Ὁ Μεγάλος Ἀπόστολος, ὡς πνευματικὸς πατέρας, δίνει τὶς τελευταῖες του συμβουλὲς στοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου. Τοὺς ἐπαναλαμβάνει μέσα σὲ μία ἰσχυρὰ φορτισμένη ἀπὸ συγκίνηση ἀτμόσφαιρα τὶς μεγάλες ἀλήθειες, ὅτι ὁ Κύριος καὶ Θεὸς Ἰησοῦς Χριστός, διὰ τοῦ ἰδίου τοῦ Αἵματος, κατέστησε κτῆμα τοῦ τὴν Ἐκκλησία. Τὴν Ἐκκλησία ἡ ὁποία ἀποτελεῖ σῶμα Χριστοῦ καὶ ποὺ οἱ ποιμένες, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἕως καὶ τὸ τέλος τῆς ἱστορίας, θὰ πρέπει νὰ προσέχουν, μαζὶ βέβαια μὲ τοὺς ἑαυτοὺς τῶν, καὶ ὁλόκληρο τὸ ποίμνιο στὸ ὁποῖο τοὺς τοποθέτησε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Εἶναι τόσο τὸ βάθος καὶ τὸ ὕψος τῶν θείων αὐτῶν ἀληθειῶν! Ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν «ἐν βραχὺ ρήματι», ἀποδίδει τὶς....
δογματικές, Ἐκκλησιολογικὲς καὶ Χριστιανικὲς ἀλήθειες, μαζὶ βέβαια μὲ τὴν ἀδήριτη ἀνάγκη γιὰ τὴν ποιμαντικὴ μέριμνα καὶ τὴν ἄγρυπνη προσοχὴ ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἐπιδεικνύουν οἱ ποιμένες.
δογματικές, Ἐκκλησιολογικὲς καὶ Χριστιανικὲς ἀλήθειες, μαζὶ βέβαια μὲ τὴν ἀδήριτη ἀνάγκη γιὰ τὴν ποιμαντικὴ μέριμνα καὶ τὴν ἄγρυπνη προσοχὴ ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἐπιδεικνύουν οἱ ποιμένες.
Αὐτὸ ὅμως ποὺ στὴ συνέχεια προξενεῖ μεγάλη ἐντύπωση, εἶναι ἡ προφητεία ποὺ ἑξαγγέλει ὁ Ἀπόστολος. Μία προφητεία ποὺ ἰσχύει ὡς ζοφερὴ πραγματικότητα διαχρονικά : «Ἐγὼ τὸ γνωρίζω ὅτι μετὰ τὴν ἀναχώρησή μου, θὰ εἰσβάλουν σ’ ἐσᾶς λύκοι ἄγριοι, ποὺ δὲ θὰ... λυπηθοῦν τὸ ποίμνιο. Ἀκόμα καὶ ἀπὸ ἀνάμεσά σας, θὰ βγοῦν πρόσωπα ποὺ θὰ διδάσκουν πλάνες γιὰ νὰ παρασύρουν τοὺς πιστοὺς μὲ τὸ μέρος τους». (Πράξ.Ἄπ. Κ΄21-30).
Δὲν συγκλονίζει τοὺς ποιμένες καὶ τὸ ποίμνιον τῆς κάθε ἐποχῆς, τόσο τὸ γεγονὸς ὅτι θὰ ἐπιπέσουν οἱ πλανεμένοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ ὡς ἄλλοι ἄγριοι λύκοι γιὰ νὰ κατασπαράξουν τὸ λογικὸ ποίμνιο. Αὐτὸ θὰ λέγαμε πὼς τὸ περιμένει κανείς. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ στὴν κυριολεξία θολώνει τὸν ὁρίζοντα καὶ κάνει νὰ ἐμφανίζονται τὰ μαῦρα σύννεφα τῆς ἀπελπισίας, εἶναι ἡ ξεκάθαρη προφητεία ὅτι : «Καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν, ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα, τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητᾶς ὀπίσω αὐτῶν» δήλ. στὴν πλάνη καὶ στὴ αἵρεση.
Φυσικά, δὲν πραγματοποιεῖται ὁ λόγος αὐτὸς διότι τὸν προφήτευσε ὁ Ἀπόστολος, ἀλλὰ τὸν προφήτευσε, ἀκριβῶς διότι θὰ ἐλάμβαναν χώρα τέτοια τραγικὰ γεγονότα, μὲ ἀποτέλεσμα ὁμάδες ὁλόκληρες νὰ ἀποσπῶνται ἀπὸ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.
Μία σύντομη ματιὰ νὰ ρίξει κανεὶς στὴν Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, μὲ ὀδύνη θὰ διαπιστώσει τοῦ λόγου τὸ ἀληθές.
Βέβαια, τὸ ὅτι γίνονταν αὐτὰ καὶ γίνονται καὶ φυσικὰ θὰ ἐξακολουθήσουν ἕως τέλους, τοῦτο σὲ καμμία τῶν περιπτώσεων δὲν ἐξασφαλίζει τὸ ἄλλοθι σὲ ὁρισμένους, οἱ ὁποῖοι ἐλαφρὰ τὴ καρδία, κινοῦνται σὲ χώρους οἱ ὁποῖοι ἀπεργάζονται τελικῶς τέτοιου εἴδους ἀποτελέσματα. Ἀποτελέσματα δήλ. τραγικὰ γιὰ τὴν ἑνότητα τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας μας...
Ἀλλὰ ποιὰ μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ ἀσφαλιστικὴ δικλείδα ἡ ὁποία μᾶς ἐξασφαλίζει τὴ σιγουριὰ ὡς πρὸς τὴν ἀσφαλῆ πορεία μας, μέσα στοὺς τόσους ἀγῶνες καὶ τὶς πνευματικές μας ἀγωνίες;
Ποιὲς ἐπιτέλους εἶναι αὐτὲς οἱ προσωπικότητες ποῦ ὡς φωτεινοὶ ὁδοδεῖκτες μᾶς καθοδηγοῦν στὸν ὑψηλὸ προορισμό μας, χωρὶς νὰ χάσουμε ἀπὸ τὰ μάτια μας τὴν ὁδόν;
Ὁ ἀμέσως ἑπόμενος στίχος φωτίζει τὸ σημεῖο ποὺ εἶναι ἀνάγκη νὰ προσέχουμε ἀπολύτως στὴν ὅλη μας πορεία: «Διο γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μὲ τὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον» (Κ΄31).
Οἱ αὐθεντικοὶ ποιμένες, ποὺ στὸ ἀπαύγασμα τοῦ ἀγώνα τοὺς ἐκφράζουν ὅλα ὅσα ὑπογραμμίζει ὁ κήρυκας τῆς οἰκουμένης, τελικῶς εἶναι αὐτοὶ ποὺ μποροῦμε ἀλλὰ καὶ ἐπιβάλλεται νὰ τοὺς ἔχουμε ἐμπιστοσύνη. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει διότι, τόσο στὸ δόγμα, ὅσο καὶ στὸ ἀκέραιο ἦθος ποὺ οἱ ἴδιοι βιώνουν καὶ κηρύττουν, οἱ πιστοὶ ἀναπαύονται καὶ αἰσθάνονται τὴν βεβαιότητα τῆς σιγουριᾶς. Οἱ ποιμένες αὐτοί, εἶναι τὰ πρόσωπα ποὺ ἀπορρίπτουν τὸν «χρυσὸν καὶ τὸν ἄργυρον», ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦν τὸν κόσμο καὶ τὰ τοῦ κόσμου, παρὰ μόνο ἀγωνίζονται γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου.
Ἀδελφοί μου, δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ γονατίσουμε κι ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο καὶ νὰ παρακαλέσουμε τὴν Κεφαλὴ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν Κυριό μας Ἰησοῦν Χριστόν, νὰ προστατεύει τὸ ποίμνιον ἀπὸ τοὺς βαρεῖς λύκους καὶ ταυτοχρόνως νὰ συνέχει τὸ ὅλο Σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, χαρίζοντάς μας ποιμένες γνησίους οἱ ὁποῖοι θὰ ζοῦν καὶ θὰ κηρύττουν τὴν Ἀποστολικὴ διδαχή.
Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου