Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἀπαγορεύεται ἡ προσφυγὴ σὲ πνευματιστές: «Οὐκ ἀκολουθήσετε ἐγγαστριμύθοις καὶ τοῖς ἐπαοιδοῖς οὐ προσκολληθήσεσθε, ἐκμιανθῆναι ἐν αὐτοῖς· ἐγὼ εἰμὶ Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν» (Λευϊτ. ἰθ' 31). Ἐδῶ τὸ πνεῦμα τῆς μαντείας καὶ ἡ σχέση μὲ μάντεις καὶ ἐπαοιδοὺς θεωρεῖται μίασμα καὶ ἄρνηση τῆς Κυριότητος τοῦ μόνο ἀληθινοῦ Θεοῦ. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἀναφέρεται καὶ τὸ Δευτερονόμιο ἰη' 10-14. Κατὰ τὸ ἑβραϊκὸ κείμενο, μεταξύ του λαοῦ τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ βρεθεῖ κανεὶς «μαντευόμενος μαντείαν ἢ προγνώστης τῶν καιρῶν, ἢ ὁ ἰωνοσκόπος ἢ μάγος, ἢ γόης ἢ ἀνταποκριτὴς δαιμονίων, ἢ τερατοσκόπος ἢ νεκρομάντης. Διότι πᾶς ὁ πράττων ταῦτα εἶναι βδέλυγμα εἰς τὸν Κύριον». Αὐτά, συνεχίζει ἡ ἁγία Γραφή, συνηθίζονται στὰ ἔθνη, «σὲ ὅμως Κύριος ὁ Θεός σου δὲν σὲ...
ἀφῆκε νὰ πράττης ταῦτα».Στὴν περίπτωση τοῦ Σαοὺλ ἀναφέρεται ἡ τιμωρία τοῦ θανάτου, «διὰ τὴν ἀνομίαν αὐτοῦ... διότι ἐζήτησεν ἄνθρωπον ἔχοντα πνεῦμα μαντείας, διὰ νὰ ἐρωτήση καὶ δὲν ἠρώτησε τὸν Κύριον· διὰ τοῦτο ἐθανάτωσεν αὐτόν». (Ἃ Χρόν. / Ἃ' Παραλ. ἰ' 13-14, βλ. καὶ Λευϊτ. κ' 6. 27).
Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ ἔχει ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ καὶ σ' αὐτὸν νὰ ἀπευθύνεται γιὰ βοήθεια. Κάθε ἄλλη κίνηση γιὰ βοήθεια πρὸς «ἄλλους θεοὺς» ἀποτελεῖ βλασφημία ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ποὺ προσκρούει στὴν ἐντολή: «Ἐγὼ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου... οὐκ ἔσονται σοὶ θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ» (Ἔξοδ. κ' 2-3).
Οἱ μεντιουμιστικὲς ὁμάδες ταυτιζούν τους προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μὲ τὰ μέντιουμ τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καὶ ὑποστηρίζουν πὼς καὶ οἱ προφῆτες ἤσαν ἕνα εἶδος μέντιουμ.
Στὸν πνευματισμὸ τὰ μέντιουμ λογίζονται «μεσάζοντα» ἀνάμεσα στὸν δικό μας κόσμο καὶ στὸν πνευματικὸ κόσμο καὶ πιστεύεται πὼς χωρὶς τὰ μέντιουμ δὲν εἶναι δυνατὴ ἡ ἐπικοινωνία. Ὅμως ἡ θέση αὐτὴ εἶναι γιὰ κάθε πιστὸ ἀπαράδεκτη, γιατί ἡ κοινωνία ἀνάμεσα στὴν στρατευομένη καὶ στὴν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία πραγματοποιεῖται πάντοτε «ἐν Χριστῷ», ἀφοῦ, ὅπως πιστεύουμε, ὅλοι εἴμαστε ἑνωμένοι στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, «εἰς ἐν Χριστῷ» καὶ «ἀλλήλων μέλη». Γι' αὐτὸ καὶ δὲν ὑπάρχει «μεσίτης» ἢ «μεσάζων» ἔξω ἀπὸ τὸν σύνδεσμο μὲ τὸν Χριστὸ (Ἃ' Τίμ. β' 5).
Ἀκόμη ὑπάρχει διαφορὰ στὸν τρόπο κλήσης ἑνὸς προφήτη. Ὁ προφήτης δὲν εἶναι αὐτόκλητος. Ἀντίθετα ἡ ἀνταπόκρισή του εἶναι καρπὸς τῆς θείας ἐντολῆς. Ὁ Μωϋσῆς ἐκφράζει σοβαρὲς ἀντιρρήσεις στὴν κλήση του· «τὶς εἰμὶ ἐγώ»· «ἐὰν μὴ πιστεύσωσι μοί, μηδὲ εἰσακούσωσι τῆς φωνῆς μου, ἐρούσι γάρ, ὅτι οὐκ ἔσται σοὶ ὁ Θεός, τί ἐρῶ πρὸς αὐτούς, δέομαι, Κύριε, οὒχ ἱκανὸς εἰμι... προχείρισαι δυνάμενον ἄλλον, ὂν ἀποστελεῖς» (Ἔξοδ. γ' 11 δ' 1.10.13).
Κάτι τέτοιο δὲν συμβαίνει μὲ τὰ μέντιουμ. Ἔτσι γιὰ τὸ μέντιουμ Kevin Ryerson ἀπὸ τὶς ΗΠΑ ἀναφέρεται πὼς ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ἐνδιαφέρετο γιὰ ὑπερφυσικὰ φαινόμενα καὶ μελετοῦσε βιβλία παραψυχολογίας καὶ μεταφυσικῆς, μὲ στόχο τὸ Channelling. Τὸ ὅτι ἔγινε μέντιουμ δὲν ἦταν δηλαδὴ κάτι ξαφνικό, ἀντίθετο μὲ τὴ θέλησή του, ἀλλὰ ἦταν ἕνα εἶδος ἐλεύθερης ἐπιλογῆς τοῦ «ἐπαγγέλματος» τοῦ μέντιουμ. Στὶς διαφημίσεις τῶν τηλεφωνικῶν μας καταλόγων ἀναφέρεται πολλὲς φορὲς ἡ προσφορά: «Οἱ ἔχοντες ἔμφυτον δύναμιν, δύνανται νὰ ἀξιοποιήσουν τὰ προσόντα τοὺς» (διπλώματα)!
Ὁ ἀληθινὸς προφήτης ἔχει τὴ συναίσθηση τῆς μηδαμινότητός του ποὺ φθάνει μέχρι τὰ ὅρια τῆς ἀπόγνωσης. «Ἠπάτησας μέ, Κύριε, καὶ ἠπατήθην, ἐκράτησας καὶ ἠδυνάσθης, ἐγενόμην εἰς γέλωτα, πάσαν ἡμέραν διετέλεσα μυκτηριζόμενος» (Ἱερεμ. κ' 7). Διαφορετικὴ εἶναι ἡ ἔκφραση τοῦ μέντιουμ, γεμάτη ἔπαρση καὶ θράσος. Ἡ γλώσσα ποὺ συνηθίζεται εἶναι σὰν τὴν ἀκόλουθη, ὅπως χρησιμοποιεῖται γιὰ τὴν αὐτοδιαφήμιση μέντιουμ στὸν τηλεφωνικὸ κατάλογο:
«Προβλέπω καὶ ἀποκαλύπτω τὰ πάντα. Ἐπικοινωνῶ μὲ ζῶντα πρόσωπα ποὺ σᾶς ἐνδιαφέρουν. Σᾶς μεταβιβάζω τὴ σκέψη τους καὶ σᾶς ἐνημερώνω περὶ τῶν αἰσθημάτων καὶ τῆς ὑγείας τῶν. Δύναμαι νὰ σᾶς περιγράψω τὰ χαρακτηριστικὰ τῶν. Διὰ ὑποβολῆς (μεγάλης ἰσχύος πομποῦ δέκτη) βοηθῶ στὴν ἐπίλυση προβλημάτων καὶ ἐπαναφορὰ προσώπων»! «Ψυχοθεραπευτὴς-Ἀστρολόγος Κ.Σ. Πρόεδρος κ.τ.λ., Ἐπίτιμος Διδάκτωρ... προσφέρω μαθήματα ἐπαγγελματικά, οἰκονομικά, οἰκογενειακά... δέχομαι μὲ ραντεβοὺ 10.30-2.00 μ.μ. καὶ 6.30 μ.μ. ὁδός... τήλ...».
Τὰ μέντιουμ, ἰδιαίτερα στὸ ὀνομαζόμενο Channelling, συζητοῦν προηγουμένως μὲ τὸν «πελάτη» καὶ μποροῦν ἔτσι νὰ προσδιορίσουν τὶς ἀπαντήσεις ποὺ τοῦ χρειάζονται, μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ πὼς προέρχονται ἀπὸ τὸν «πνευματικὸ κόσμο». Ὅμως ὁ ἀληθινὸς προφήτης δὲν καταπιάνεται μὲ προσωπικὲς ὑποθέσεις ἀλλὰ ἀπευθύνεται σὲ ὁλόκληρο τὸ λαὸ ἢ στοὺς ἐκπροσώπους του καὶ τοὺς καλεῖ νὰ ἐπανέλθουν στὴ Διαθήκη τοῦ Κυρίου, νὰ ἐνθυμηθοῦν τὶς συμφωνίες τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ἀληθινὸς προφήτης δὲν ἀνοίγει «ἐπιχείρηση παροχῆς ὑπηρεσιῶν», οὔτε προσκαλεῖται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους· πορεύεται ἐκεῖνος πρὸς αὐτούς. Ἕνας ἀληθινὸς προφήτης δὲν θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ αὐτοδιαφημισθεῖ:
«Μέντιουμ ψυχοθεραπεύτρια Κοῦλα Κ., Χειρομάντης διπλωματοῦχος Βασίλης, δέχεται γιὰ ὁποιαδήποτε ὑπόθεση σᾶς ἀπασχολεῖ... Ἀμοίβεται μετὰ τὴν ἐπιτυχία» (διαφήμιση στὸν τηλεφ. κατάλογο). Ἕνας ἀληθινὸς προφήτης δὲν ζητάει ἀμοιβή!
Ὁ ἀληθινὸς προφητικὸς λόγος εἶναι ἀνεπιθύμητος ἀπὸ ἐκείνους στοὺς ὁποίους ἀπευθύνεται καὶ τοὺς προκαλεῖ, δὲν τοὺς κολακεύει, οὔτε τοὺς ὑπόσχεται αὐτὰ ποὺ ἐκεῖνοι ἐπιθυμοῦν, αὐτοδιαφημιζόμενος σὰν τὸν ἀστρολόγο τοῦ τηλεφωνικοῦ μας καταλόγου:
«Διεθνοῦς φήμης Ἀστρολόγος Ἰσμαὴλ Σαμπρὴ Ἰμὰρ Ὀγλοὺ ὁ Χότζας τῆς Κομοτηνῆς, ἀριστοῦχος Ἑλληνικῆς Πνευματιστικῆς Ἑταιρείας Ψυχικῶν Ἐρευνῶν. Prof. Διδάκτωρ Ἐφηρμοσμένης Ψυχολογίας καὶ Παραψυχολογίας. Γνωρίζει: Τὸ παρελθόν, τὸ παρὸν καὶ τὸ ΜΕΛΛΟΝ σᾶς. Ἅπαντα σὲ ὅλα σας τὰ προβλήματα, αἰσθηματικά, οἰκογενειακά, ἐπαγγελματικά, χαμένα πρόσωπα καὶ ὅ,τι ἄλλο σᾶς ἀπασχολεῖ. Δέχεται: Ἀπὸ 1ης ἕως 18 τοῦ μηνός, κάθε Τρίτη-Παρασκευὴ-Σάββατο καὶ Κυριακὴ στὴν Κομοτηνή...
Ἀπὸ 19 ἕως 23 τοῦ μηνὸς στὴ Θεσσαλονίκη... ἀπὸ 24 ἕως τέλη τοῦ μηνὸς στὴν Ἀθήνα...»!
Τὸ περιεχόμενο τοῦ μηνύματος τοῦ ἀληθινοῦ προφήτη δὲν εἶναι νέο ἀλλὰ παλαιό, ποὺ ἔχει λησμονηθεῖ εἶναι ὁ λόγος τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου, ποὺ λησμονήθηκε ἀπὸ τὸν ἀποστάτη ἄνθρωπο. Γι' αὐτὸ καὶ ὁ προφήτης ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸν λαὸ νὰ πάρει θέση! Ἀντίθετα στὸν μεντιουμισμὸ τὸ περιεχόμενο τῆς πίστης καὶ τοῦ θρησκευτικοῦ μηνύματος δὲν εἶναι σταθερὸ καὶ προσδιορίζεται ἀπὸ τὶς «νέες ἀποκαλύψεις», οἱ ὁποῖες ἀπολυτοποιοῦνται καὶ πιστεύεται πὼς ἡ προέλευση τοὺς εἶναι θεία.
Οἱ θέσεις αὐτὲς ἰσχύουν καὶ γιὰ τὴν Καινὴ Διαθήκη. Ἡ ἀντίληψη πὼς ἡ Καινὴ Διαθήκη ἀποτελεῖ μεντιουμιστικὸ βιβλίο, ποὺ μπορεῖ νὰ ἑρμηνευθεῖ πνευματιστικὰ (J. Greber) ὁδηγεῖ σὲ μεγάλη πλάνη. Στὸ εὐαγγέλιο δὲν ἀναφέρονται σαμανιστικὰ ταξίδια σὲ ἀνώτερους κόσμους, ἀλλὰ ὑπογραμμίζεται ἡ προσωπικὴ σχέση μὲ τὸν Θεό, ποὺ προσφέρει τὰ δῶρα Τοῦ ὅπου Ἐκεῖνος θέλει, ὅπως θέλει καὶ ὅποτε θέλει, χωρὶς κανένα ἐξαναγκασμὸ ἀπὸ μέρους τοῦ ἀνθρώπου μὲ ὁποιεσδήποτε τεχνικὲς ἢ πνευματιστικὲς συνεδριάσεις. Αὐτὴ ἡ προσωπικὴ σχέση συνοδεύεται μὲ ἀπεριόριστη ἐμπιστοσύνη καὶ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποκαλύφθηκε ὁ Θεός. Τὰ «σημεῖα» ποὺ ἐτέλεσε ὁ Χριστὸς δὲν ἦταν ἀποκομμένα ἀπὸ τὸ μήνυμά του, ἀλλὰ ἤσαν ἀκριβῶς «σημεῖα» τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Θείας ἀποστολῆς Του στὸν κόσμο. Ἂν δοῦμε τὰ «σημεῖα» αὐτὰ σ' αὐτὴ τὴν προοπτικὴ δὲν μιλᾶμε πλέον γιὰ παραφυσιολογικὰ φαινόμενα, ἀλλὰ γιὰ τὴν ὑπέρβαση τῶν νόμων τῆς φύσεως ἀπὸ μέρους τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὸ στοιχεῖο τοῦ θαύματος, ποὺ δὲν ὑπόκειται σὲ ὁποιαδήποτε παραψυχολογικὴ ἔρευνα. Ἀποκαλύπτονται μόνο στοὺς ἀνθρώπους τῆς πίστεως.
Τὰ «σημεῖα» τῶν ἀποστόλων βρίσκονται πάντοτε στὴν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ τῆς ἁγίας Γραφῆς· δὲν βρίσκονται σὲ σχέση μὲ ἄλλες δυνάμεις, οὔτε ὑπηρετοῦν ἄλλους σκοπούς, ἰδιοτελεῖς, ὅπως εἶναι ἡ ἀπόκτηση δύναμης, ὁ πλοῦτος ἢ ἡ βλάβη τῶν συνανθρώπων (Πράξ. ἡ' 4-8 ἰστ' 16-18). Τὰ σημεῖα τοῦ ἀποστόλου Πέτρου ἐτίθεντο στὴν ὑπηρεσία τοῦ εὐαγγελίου καὶ τῶν πιστῶν καὶ προϋπέθεταν «εὐθεία καρδίαν ἐνώπιόν του Θεοῦ». Ἀντίθετα ὁ Σίμων Μάγος δὲν διέθετε αὐτὴ τὴν εὐθύτητα, καὶ ἐπεδίωκε νὰ ἀποκτήσει τὴ χάρη τῶν ἀποστόλων μὲ χρήματα καὶ γιὰ ἰδιοτελεῖς σκοπούς. Αὐτὸ ἦταν ἐντελῶς διαφορετικὸ πράγμα καὶ γι' αὐτὸ ὁ ἀπόστολος τοῦ εἶπε: «τὸ ἀργύριόν σου σὺν σοῖ εἴη εἰς ἀπώλειαν,... οὐκ ἔστι σοὶ μερὶς οὐδὲ κλῆρος ἐν τῷ λόγω τούτω», δὲν ἔχεις μερίδα οὔτε κλῆρο σ' αὐτὸ τὸ πράγμα (Πράξ. ἡ' 20-21). Ὁ Σίμων εἶχε ἀκριβῶς τὴν ἀντίληψη τῶν σημερινῶν μάγων καὶ πνευματιστῶν!
Π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΡ. ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΔΡ. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
Ο ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΦΩΣ
ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΜΑΓΕΙΑ
ΤΕΥΧΗ 16ΟΝ – 20ΟΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου