Κωνσταντῖνος Χολέβας, Παρὰ ταῦτα αἰσιοδοξῶ

ΠΑΡΑ ΤΑΥΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΩ

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας, Πολιτικὸς Ἐπιστήμων

Ἀπὸ παντοῦ λαμβάνουμε μηνύματα ἀπαισιοδοξίας. Γιὰ τὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὴν οἰκονομία μας, γιὰ τὴν Εὐρώπη, γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Εἰδικὰ στὸν μέσο Ἕλληνα καλλιεργεῖται ἀπὸ διάφορες πλευρὲς ἡ αἴσθηση ὅτι τὰ χειρότερα δὲν τὰ ἔχουμε δεῖ ἀκόμη. Ἡ αὐτοπεποίθηση τοῦ Νεοέλληνα κινδυνεύει νὰ καταρρεύσει τελείως. Καὶ οἱ λόγοι εἶναι πολλοί. Ἀκοῦμε τοὺς δανειστές μας νὰ μᾶς ἀπειλοῦν, βλέπουμε ὑπαλλήλους διεθνῶν Ὀργανισμῶν νὰ ἐλέγχουν κάθε τομέα τῆς δημόσιας ζωῆς σὰν νὰ εἴμαστε τὸ προτεκτοράτο τοῦ 1830, παρατηροῦμε καταστήματα νὰ κλείνουν, διαβάζουμε ἀπειλὲς γιὰ ἀπολύσεις. Ἡ Εὐρώπη στερεῖται μεγάλων ἡγετῶν καὶ οἱ ὑπερεθνικοὶ ὀργανισμοὶ διοικοῦνται ἀπὸ ἀνθρωπάκια ποὺ δὲν μποροῦν νὰ τιθασεύσουν τὸν... ἐρωτισμό τους...

 Παρὰ ταῦτα αἰσιοδοξῶ. Συγκρατημένα, μετρημένα, μὲ ἔντονο προβληματισμό, ναί. Ἀλλὰ αἰσιοδοξῶ. Διότι μελετῶ τὴν πρόσφατη ἱστορία μας καὶ διδάσκομαι ὅτι ξεπεράσαμε χειρότερες καταστάσεις. Θυμίζω ὅτι τὸ 1893 ὁ Χαρίλαος Τρικούπης φώναξε μέσα στὴν Βουλὴ τὸ περίφημο: Δυστυχῶς ἐπτωχεύσαμεν! Εἶχε στείλει προηγουμένως τὸν Ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν Θεοτόκη στὴ Μ. Βρετανία γιὰ νὰ ζητήσει δάνειο καὶ οἱ Βρετανοὶ...

ἀπαίτησαν νὰ ἐλέγχουν πλήρως τὴν ἐξωτερική μας πολιτικὴ ὡς προϋπόθεση κάθε οἰκονομικῆς βοήθειας. Ὁ ὑπερήφανος Τρικούπης δὲν ἔκανε ὑπόγειες διαβουλεύσεις, ὅπως κάποιοι σύγχρονοι πολιτικοί μας ἔκαναν μὲ τὸν Στρῶς Καν. Οὔτε ἀμφιταλαντεύθηκε. Δὲν θέλησε νὰ ἀπεμπολήσει τὸ Μακεδονικό, τὸ Κρητικὸ καὶ τὰ ἄλλα ἐθνικὰ ζητήματα στὸ ὄνομα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης. Ἐνῶ στὴν ἐποχὴ μᾶς κάποιοι ἄλλοι δηλώνουν στὸ ἐξωτερικὸ ὅτι δὲν βλάπτει νὰ χάσουμε μερικὰ τετραγωνικὰ ἐθνικοῦ ἐδάφους ἀρκεῖ ἂν περνᾶμε καλὰ καὶ νὰ ἔχουμε εἰρήνη μὲ τοὺς γείτονες. Ο Χ. Τρικούπης προτίμησε νὰ μὴν παραχωρήσει τὴν ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια κὰ νὰ πεῖ τὴν ἀλήθεια στὸν ἑλληνικὸ λαό. Θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ «λεφτὰ ὑπάρχουν», ἀλλὰ δὲν τὸ ἔκανε. Ἔμεινε στὴν ἱστορία μὲ θετικὸ πρόσημο διότι εἶπε εἰλικρινέστατα ὅτι «λεφτὰ δὲν ὑπάρχουν».

Μετὰ ἀπὸ τέσσερα χρόνια ἀκολούθησε ὁ ἐν μέρει ἀτυχὴς πόλεμος τοῦ 1897. Στὸ μὲν στρατιωτικὸ πεδίο πράγματι ὑποχωρήσαμε ἔναντι τῶν Τούρκων πλὴν τοῦ Σμολένσκη στὸ Βελεστίνο. Ὅμως στὸ διπλωματικὸ πεδίο κερδίσαμε τὴν διεθνῆ ἀναγνώριση τῆς Αὐτονομίας τῆς Κρήτης, ποὺ ἦταν τὸ πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν Ἕνωση. Τὸ ἑπόμενο ἔτος ἐπεβλήθη στὴν Ἑλλάδα ὁ Διεθνὴς Οἰκονομικὸς Ἔλεγχος, ὁ ΔΟΕ, ποὺ τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν ἦταν ἡ τρόϊκα τῆς ἐποχῆς. Ἄγγλοι, Γάλλοι, Αὐστριακοί, Γερμανοί, Ἰταλοὶ καὶ Ρῶσοι ἐγκαταστάθηκαν σὲ ὅλα τὰ κρατικὰ μονοπώλια, ὅπως τὰ σπίρτα, τὸ ἁλάτι κ.ἃ καὶ ἔπαιρναν κατ’ εὐθείαν ἀπὸ τὴν πηγὴ τὰ χρήματα γιὰ τοὺς ξένους δανειστές μας. Παρ’ ὅλα αὐτὰ τὰ προβλήματα καὶ τὴν ἀπογοήτευση ἀπὸ τὸν ἑλληνοτουρκικὸ πόλεμο τοῦ 1897, ἡ μικρὴ πτωχευμένη καὶ καθημαγμένη Ἑλλάδα κατόρθωσε τὸ 1903-1908 νὰ συντηρήσει ἔξω ἀπὸ τὰ τότε σύνορά της ἕναν διμέτωπο Μακεδονικὸ Ἀγώνα ἐναντίον Τούρκων καὶ Βουλγάρων καὶ τὸ κυριώτερο: Κατόρθωσε νὰ διαφυλάξει τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας.

Καὶ ὄχι μόνον αὐτό. Μέσα σὲ λίγα χρόνια αὐτὴ ἡ προβληματικὴ Ἑλλαδίτσα, μὲ τὸν ΔΟΕ νὰ βάζει τὸ χέρι στὴν τσέπη τοῦ κάθε Ἕλληνα, κατόρθωσε νὰ ἀνοίξει τὰ φτερὰ τὰ πρωτινά της τὰ μεγάλα (Κωστὴς Παλαμᾶς) καὶ νὰ πραγματοποιήσει τὸ μεγάλο ἅλμα τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων, Τὸ 1912-13 ἡ Ἑλλὰς ἐδίωξε τοὺς Τούρκους ἀπὸ τὴν Ἤπειρο, τὴ Μακεδονία, τὰ νησιὰ τοῦ Β. Αἰγαίου καὶ τὴν Κρήτη, ἐνῶ ἔθεσε τὶς βάσεις γιὰ τὴ ἀπελευθέρωση τῆς Θράκης. Οἱ Ἕλληνες τοῦ 1893-1912 κατόρθωσαν τὴν κρίση νὰ τὴν μετατρέψουν σὲ εὐκαιρία. Τὰ οἰκονομικὰ προβλήματα τοὺς φιλοτίμησαν, τοὺς φανάτισαν μὲ τὴν καλὴ ἔννοια, τοὺς προέτρεψαν νὰ μεγαλουργήσουν καὶ νὰ ἀποδείξουν ὅτι εἶναι ἄξιοι φορεῖς ἑνὸς μεγάλου ὀνόματος καὶ ἱκανοὶ γιὰ ἕνα καλύτερο μέλλον. Ὅμως τότε οἱ διανοούμενοι τοῦ Ἔθνους πρόβαλλαν καὶ ὑποστήριζαν τὴ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τόνωναν τὸ ἐθνικὸ φρόνημα. Ὁ Κωστὴς Παλαμᾶς, ὁ Ἴων Δραγούμης, ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ἡ Πηνελόπη Δέλτα καὶ πολλοὶ ἄλλοι προετοίμασαν τὸν ἁπλὸ Ἕλληνα πολίτη νὰ γίνει ὁ συνεργάτης καὶ συντονιστὴς τῶν γηγενῶν Μακεδονομάχων καὶ στὴ συνέχεια νὰ γίνει ὁ ἐνθουσιώδης στρατιώτης τοῦ 1912-13. Σήμερα ὑπερπροβάλλονται ὁρισμένοι διανοητὲς ποὺ καλλιεργοῦν τὴν ἐθνικὴ ἀπαισιοδοξία, τὴν περιφρόνηση πρὸς τὸ νεοελληνικὸ κράτος, τὴν ἀμφισβήτηση τῆς συνέχειας τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἂς τοὺς παραμερίσουμε καὶ ἂς ἀνοίξουμε τὸν δρόμο γιὰ ἐπιστήμονες, γιὰ διανοητὲς καὶ βεβαίως γιὰ πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν στὶς δυνάμεις τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ποὺ δὲν ὑποκλίνονται δουλοπρεπῶς μπροστὰ σὲ κάθε Ἀνᾶν, Στρῶς Καν καὶ Νταβούτογλου, ποὺ ἀκολουθοῦν τὴν ἀξιοπρεπῆ γραμμὴ τοῦ Χ. Τρικούπη καὶ δὲν ὑποχωροῦν στὰ ἐθνικὰ θέματα μὲ πρόσχημα τὴν οἰκονομικὴ δυσπραγία.

Αἰσιοδοξῶ σκεπτόμενος ὅτι ἡ πτωχευμένη Ἑλλάδα τῶν ἀρχῶν τοῦ προηγουμένου αἰῶνος ὁδηγήθηκε στὴν ἐθνικὴ ἀναγέννηση τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων. Αἰσιοδοξῶ διότι μετὰ τὴ Μικρασιατικὴ καταστροφὴ ἀπορροφήσαμε μὲ ταχύτητα καὶ ἐπιτυχία 1,5 ἑκατομμύριο προσφύγων ἀδελφῶν μας καὶ ἀξιοποιήσαμε τὴν πνευματικὴ καὶ ἐμπορική τους ἰκμάδα. Αἰσιοδοξῶ διότι μετὰ τὴ δραματικὴ δεκαετία 1940-1950 βγάλαμε δύο Νομπελίστες, τὸν Σεφέρη καὶ τὸν Ἐλύτη, ἕναν παγκοσμίου ἀκτινοβολίας ἐπιστήμονα ὅπως ὁ Γ. Παπανικολάου, δύο μουσικοσυνθέτες μὲ οἰκουμενικὴ ἀκτινοβολία ὅπως ὁ Μάνος. Χατζηδάκης καὶ ὁ Μίκης Θεοδωράκης. Ἀναβαπτισθήκαμε στὶς ἑλληνορθόδοξες ρίζες μας μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Φώτη Κόντογλου, τοῦ Γέροντος Παϊσίου κ.α., καὶ ταυτοχρόνως γίναμε πλῆρες μέλος τῆς μεγάλης εὐρωπαϊκῆς οἰκογενείας μὲ κύριο ἐφόδιο τὴ σπουδαία ἐμπορικὴ ναυτιλία μας. Ὡς Ὀρθόδοξος καὶ ὡς Ἕλληνας δικαιοῦμαι νὰ αἰσιοδοξῶ.

πηγή: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 31/5/2011

Θρησκευτικὰ