Συνέντευξη γιὰ τὸν Γέροντα Κλεόπα Ἡλιὲ

 

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ 20ου ΑΙΩΝΟΣ

ΚΛΕΙΤΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Συνέντευξη τοῦ κ. Στυλιανοῦ Κεμετζετζίδη Θεολόγου Συγγραφέα καὶ Διευθυντὴ τῶν Ἐκδόσεων "Ὀρθοδόξου Κυψέλης" μὲ θέμα "ὁ Γέρων Κλεόπας Ἡλιὲ"

Κ.Ι.: Οι ἅγιοι Γέροντες εἶναι ἡ προέκταση τοῦ Εὐαγγελίου μέσα στὸν κόσμο, γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ ἐργαστήριο τῆς ἁγιότητος.

Ἡ Ὀρθοδοξία μᾶς ἔχει προσφέρει διὰ μέσου τῶν αἰώνων μεγάλες ἅγιες Πατερικὲς μορφὲς ἀλλὰ καὶ στὸν αἰώνα μᾶς παρουσιάστηκαν, ὡς δῶρα Θεοῦ, τέτοιες Γεροντικὲς μορφές, οἱ ὁποῖες στέκουν ὡς φωτεινὰ παραδείγματα καὶ καθοδηγοῦν ἐμᾶς τοὺς ὑπολοίπους, οἱ ὁποῖοι εὐρισκόμαστε ἐν τῷ κόσμω καὶ ἔχουμε τὸ κοσμικὸ φρόνημα. Κύριε Κεμεντζετζίδη, ἂς ἀρχίσουμε ἀπὸ τὴ γνωριμία σας, μὲ τὸ Γέροντα Κλεόπα. Πῶς τὸν γνωρίσατε καὶ τί μίλησε μέσα σας ἡ παρουσία αὐτοῦ του Γέροντος ἀπὸ τὴ Ρουμανία.

Στ.Κ.: Κατά τὴν παραμονή μας στὸ Ἅγιον Ὅρος ἀκούγαμε ὅτι οἱ Ρουμάνοι μοναχοὶ διακρίνονται γιὰ τὴν καλογερικὴ καὶ τὴν ἀρετὴ τοὺς περισσότερο ἀπὸ ἄλλους Ὀρθοδόξους ποὺ μονάζουν ἐκεῖ καὶ ἀσκοῦνται. Καὶ τὸ διαπιστώσαμε ἀπὸ πολλὰ γεροντάκια τὰ ὁποῖα παρουσίαζαν μία προσήλωση στὰ καθήκοντά τους καὶ μία εὐλάβεια ἀσυνήθιστη.

Κ.Ι.: Αυτό ἔγινε πότε;

Στ.Κ.: Αυτό ἀπὸ τὸ 1974 μέχρι τὸ 1979. Εἴχαμε ἔρθει σὲ ἐπικοινωνία μὲ Ρουμάνους ποὺ...

ὑπάρχουν ἐκεῖ, γιατί, ὑπάρχει καὶ σκήτη Ρουμανική, τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἀλλὰ καὶ πολλὰ κελλιὰ ποὺ φιλοξενοῦν Ρουμάνους πατέρες ποὺ διακρίνονται γιὰ τὴν εὐσέβειά τους. Ἀρκετοὺς ἀπὸ αὐτοὺς γνώρισε καὶ ὁ πατὴρ Παΐσιος καὶ ἀναφέρει περιστατικὰ ποὺ δείχνουν τὴ μεγάλη τους ἀφοσίωση στὸ Θεό.

Ὁ πόθος, λοιπόν, νὰ γνωρίσουμε κάποιους ἐν Ρουμανία ἁγίους ὑπῆρχε καὶ ὁ Θεὸς ἔστειλε εὐκαιρία μέσω ἑνὸς καλοῦ μοναχοῦ της Μονῆς Γρηγορίου καὶ ἱεραποστόλου, τοῦ πατρὸς Δαμασκηνοῦ, ὁ ὁποῖος ἔκανε προσκύνημα στὰ μοναστήρια τῆς Ρουμανίας (ποὺ εἶναι πάρα πολλά, μετὰ τὸ Βυζάντιο, εἶναι ἕνα Ἅγιον Ὅρος, θὰ ἔλεγα, ὅλη ἡ Μολδαβία, μὲ ἑκατοντάδες μοναστήρια παλιά, ἀλλὰ καὶ τώρα ἔχει δύο μοναστήρια ποὺ τὸ καθένα τοῦ ἔχει 700 μοναχές).

Κ.Ι.: Πολύ σημαντικὸ αὐτό.

Στ.Κ.: Η εὐσέβεια τοῦ Ρουμανικοῦ λαοῦ ξεπερνάει ἐκείνη ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων της οἰκουμένης. 

Κ.Ι.: Τόσο πολύ;

Στ.Κ.: Είναι κάτι ποὺ δὲν τὸ βλέπει κανεὶς πουθενὰ ἀλλοῦ. Ἰδιαίτερα αὐτὸ ἰσχύει γιὰ κείνους ποὺ βρίσκονται στὰ Καρπάθια ὅρη. Ἔχουν μία ζῶσα μοναχικὴ παράδοση.

Κ.Ι.: Μα ἤσαν ἐκεῖ καὶ πολλοὶ Ἕλληνες. Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Ὑψηλάντης ξεκίνησε ἀπὸ ἐκεῖ τὴν ἐπανάσταση.

Στ.Κ.: Και στὸ Ἰάσιο ὑπάρχουν πολλοὶ Ἕλληνες, στὴ Βραΐλα καὶ στὸ Γαλάτσι. Εἶχαν πολλὴ ἐπίδραση ἀπὸ τὸ Βυζάντιο.

Κ.Ι.: Και στὰ χρόνια της Τουρκοκρατίας;

Στ.Κ.: Πάρα πολλοὶ Ἡγεμόνες βοήθησαν τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ ὑπῆρξαν κτίτορες μοναστηριῶν.

Ὅταν, λοιπόν, πῆγε αὐτὸς ὁ εὐλογημένος μοναχός, μέσα σ' ἕνα μήνα κατόρθωσε κι ἔμαθε τὴ γλώσσα καὶ μᾶς πρότεινε νὰ βγάλουμε κάποιο βιβλίο μὲ Ρουμάνους πατέρες, παλαιοτέρους καὶ συγχρόνους. Καὶ βγῆκε ἕνας μεγάλος τόμος Ρουμανικῶν Γεροντικῶν. Μέσα ἐκεῖ εἴδαμε πάρα πολλούς. Ἀκούσαμε καὶ γιὰ τοὺς ἐν ζωὴ εὐρισκομένους καὶ δημιουργήθηκε ὁ πόθος νὰ τοὺς γνωρίσουμε. Ὁ Θεὸς εὐδόκησε καὶ τὸ 1990 ἔγινε ἡ πρώτη ἐπίσκεψη βοηθείας στὴ χώρα αὐτὴ μὲ εὐλογία πνευματικῶν πατέρων καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι ἔγινε στενότερος ὁ σύνδεσμος. Ἔκτοτε, ἀξιωθήκαμε νὰ πᾶμε 9 φορὲς καὶ γιὰ νὰ πάρουμε πνευματικὰ βοηθήματα καὶ ὑλικά, ἀλλά, καὶ γιὰ νὰ τυπωθοῦν βιβλία στὴ γλώσσα τους, πρὸς αὔξηση τῆς κατὰ Θεὸν γνώσεως, ἐπειδή, ἐπὶ σειρὰ πολλῶν ἐτῶν μὲ τὸ ἀθεϊστικὸ καθεστὼς τὰ ἐστερήθησαν.

Ἔγιναν καὶ 4 μεταφράσεις βιβλίων συγχρόνων ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ στὴν ἑλληνική. Ὅπως τὸ βιβλίο Πνευματικοὶ διάλογοι μὲ Ρουμάνους Πατέρες, ποὺ τὰ περισσότερα εἶναι τοῦ πατρὸς Κλεόπα, ἕνα ἄλλο βιβλίο Πνευματικοὶ λόγοι, ποὺ εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου του πατρὸς Κλεόπα, ἕνα ἄλλο Ἀντιαιρετικοὶ διάλογοι, ποὺ εἶναι ἐπίσης ἐξ ὁλοκλήρου του πατρὸς Κλεόπα καὶ διάφορα ἄλλα σὲ φυλλάδια.

Κ.Ι.: Ο πατὴρ Κλεόπας ἦταν λόγιος Γέροντας;

Στ.Κ.: Δεν ἦταν μὲ τὴν ἀντίληψη καὶ ἐκτίμηση τοῦ κόσμου καθόλου λόγιος, ἀφοῦ δὲν πῆγε καθόλου στὸ σχολεῖο, ἀλλ' ἦταν ὁ λογιότερος κατὰ Θεὸν ὁλοκλήρου της Ὀρθοδόξου Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας.

Κ.Ι.: Μάλιστα. Εἶναι καὶ ὁ πατὴρ Δ. Στανιλοάε.

Στ.Κ.: Ναι. Ἐκοιμήθη. Ἦταν λόγιος.

Κ.Ι.: Καθηγητής.

Στ.Κ.: Μάλιστα. Ὁ πατὴρ Κλεόπας ἦταν ὁ πνευματικὸς πατέρας ὅλων τῶν μοναστηριῶν, ὅλων τῶν κληρικῶν τῆς χώρας αὐτῆς καὶ στάθηκε ἕνας ἀκτινοβόλος σύγχρονος φάρος σοφίας καὶ ἁγιότητας καὶ ὁμολογίας.

Θὰ σᾶς ἀναφέρω λίγα ἀπ' αὐτὰ ποὺ ἄκουσα ὅταν βρέθηκα ἐκεῖ καὶ ποὺ τώρα θυμᾶμαι.

Κ.Ι.: Πού ἀκριβῶς βρίσκεται;

Στ.Κ.: Βρίσκεται στὴν περιοχὴ Μολδαβίας. Νὰ μνημονεύσουμε τὴ μονὴ τοῦ Παϊσίου Βελιτσκόφσκι ποὺ εἶχε 1000 μοναχοὺς καὶ διατηροῦσε τυπογραφεῖα καὶ ἄλλα θαυμαστά. Εἶναι μία περιοχὴ ποὺ ἔχει πάρα πολλὰ μοναστήρια ἀνδρικὰ καὶ γυναικεία.

Κ.Ι.: Είναι μακριὰ ἀπὸ τὸ Βουκουρέστι;

Στ.Κ.: Ναι, εἶναι κάπου 4 ὧρες. Ἡ περιοχὴ ὀνομάζεται Ἠσυχάστρια ἐπειδὴ ἦταν παλιὰ πολλὰ ἡσυχαστήρια. Τώρα ἔχουν 100 μοναχούς. Εἶναι ἀνδρικὸ μοναστήρι καὶ ὁ Γέροντας παραιτήθηκε ἀπὸ τὰ καθήκοντα τῆς Ἡγουμενίας γιὰ νάναι ἀπερίσπαστος στὸ ἔργο ἐξομολογήσεως καὶ νουθεσίας τοῦ λαοῦ, ἐπειδὴ ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως ἔρχονταν ἑκατοντάδες προσκυνητές, δεκάδες ποῦλμαν ἀπὸ ὅλη τὴ Ρουμανία καὶ τὸν ἀκροάζονταν. Καθόταν μέχρι 12-1.00 τὴ νύκτα καὶ κατὰ γκροὺπ ἔκανε συνέχεια αὐτὸ τὸ ἔργο. Αὐτὸ ποὺ γινόταν στὸ Ἅγιον Ὅρος μὲ τὸ Γέροντα Παΐσιο, σὲ μεγαλύτερο βαθμὸ νὰ τὸ φανταστοῦμε στὴ Ρουμανικὴ Ἐκκλησία ἀπὸ τὸ Γέροντα Κλεόπα. Ἐπειδὴ εἶναι δεκαοκτὼ τὰ ἑκατομμύρια τῶν Ὀρθοδόξων ἐκεῖ, ἐπειδὴ οἱ μορφὲς αὐτὲς εἶναι ὄντως μετρημένες, συγκέντρωνε τὸ ἐνδιαφέρον ἀπὸ ὅλη τὴ Ρουμανία, σὲ καθημερινὴ βάση.

Ἀπ' ὅτι μου εἶπαν ἦταν υἱὸς μίας πολυμελοῦς οἰκογένειας, κάπου δέκα παιδιά, ἀπὸ τὰ ὁποία τὰ ἑπτὰ ἔγιναν κληρικοί, μοναχοί, ἱερομόναχοι καὶ μετὰ ἔγινε καὶ ἡ μητέρα τους. Ὅταν ὁ ἴδιος πῆγε στὸ μοναστήρι, σὲ αὐτὸ ποὺ λέγεται Ἠσυχάστρια, ὁ Γέροντας ποὺ ἦταν ἐκεῖ δὲν τὸν δέχτηκε.

Παρόλο ποὺ ἦταν χειμώνας τὸν ἔκλεισε ἔξω καὶ τοῦ εἶπε: «δὲν κάνεις». Αὐτὸς παρακαλοῦσε, ἱκέτευε κι ἔμεινε τρία ἡμερόνυκτα ἀπ' ἔξω προσευχόμενος καὶ παρακαλώντας χωρὶς νὰ τοῦ δίδουν προσοχή. Μετὰ τὴν τρίτη ἡμέρα τοῦ ἄνοιξε καὶ τοῦ εἶπε: «ἔλα τώρα μέσα, ἐδῶ ἔχουμε σκληρὴ ζωή, χρειάζεται αὐταπάρνηση, τέλεια ὑπακοὴ καὶ δὲν θὰ μιλήσεις ποτὲ μὲ τὸν ἀδελφό σου -εἶχε ἀδελφὸ ἐκεῖ- ἐπὶ ἕνα χρόνο, ὅπου κι ἐὰν συναντηθεῖτε». Τὰ δέχτηκε ὅλα καὶ τοῦ εἶπε: «τὸ ἔργο σου θὰ εἶναι νὰ βόσκεις πρόβατα». Πράγματι, μὲ πολλὴ προθυμία ἔκανε τὸ διακόνημα αὐτὸ προσευχόμενος μέσα στὴ φύση, διαβάζοντας, θὰ λέγαμε, τὸ βιβλίο τοῦ Θεοῦ τῆς φύσεως, ἐπιμελούμενος τῆς συνειδήσεως, δοξάζοντας τὸ Θεὸ καὶ μελετώντας τὰς Γραφᾶς.

Ἔτσι περνοῦσαν οἱ μέρες του. Ὅταν πέρασε τὸ ἔτος καὶ ξανασυναντήθηκε μὲ τὸν ἀδελφό του καὶ πάλι δὲν συνομίλησαν. Ἐκεῖ ποὺ εὐρίσκετο φιλοσοφοῦσε τὰ θεία καὶ μέσα σὲ λίγα χρόνια κατέστη σοφότατος. Γνώριζε τὴ Γραφὴ ἀπ' ἔξω, πατέρες ἀπ' ἔξω καὶ ἔφθασε σὲ ὑψηλὰ μέτρα ἁγιότητος. Ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς ἦταν ἄνθρωπος σημαιοφόρος καὶ χαρισματοῦχος καὶ προεγνώρισε τὸ τέλος του. Ὁ Θεὸς τὸν πληροφόρησε ὅτι ἦταν ἄξιος γιὰ νὰ λάβει τὴν καθοδήγηση τῶν ἀδελφῶν, ὁ βοσκὸς πατὴρ Κλεόπας.

Τὸ ἀνεκοίνωσε στὴν ἀδελφότητα καὶ δὲν ἄρεσε σ' ἐκείνους. Ἀλλά, εἶπαν: «νὰ μὴ λυπήσουμε τὸ Γέροντα. Μετὰ ποὺ θὰ πεθάνει ἐμεῖς θὰ τὰ κανονίσουμε. Τώρα θὰ ἀφήσουμε ἕνα βοσκὸ νὰ καθοδηγεῖ ἐμᾶς ποὺ εἴμαστε τόσα χρόνια ἐδῶ καὶ ποῦ εἴμαστε μορφωμένοι;» Τὸ θεωροῦσαν ὑποτιμητικὸ καὶ νόμιζαν πὼς ὁ Γέροντας ἔπεσε ἔξω.

Κ.Ι.: Δεν εἶχαν ταπείνωση.

Στ.Κ.: Είχαν. Τὰ ἀνθρώπινα δὲν λείπουν σὲ κάποιες στιγμές. Ζεῖ ὁ παλιὸς ἄνθρωπος. Τὰ βλέπουμε μὲ τὴ λογική μας ἡ ὁποία δὲν εἶναι πάντοτε ἀκριβής.

Μετὰ ἀπὸ λίγο τους κάλεσε καὶ τοὺς εἶπε: «ἑτοιμαστεῖτε, βάλτε ἑξαπτέρυγα, καὶ πᾶμε στὸ βουνὸ νὰ παραλάβουμε τὸν πνευματικό μας πατέρα». Πείστηκαν ὅλοι οἱ πατέρες, τὸν ἀριθμὸ 100, πῆγαν στὸ βουνὸ καὶ γιὰ μία στιγμὴ ὁ πατὴρ Κλεόπας βλέπει μπροστά του αὐτὸ τὸ θέαμα χωρὶς νὰ ξέρει τί γίνεται. Τοῦ λέγουν: «ὁ Κύριος σὲ καλεῖ νὰ ἀναλάβεις τὴ διαποίμανση τῆς ἀδελφότητος». Ἐκεῖνος ἔπεσε στὴ γῆ κλαίγοντας καὶ ζητώντας νὰ τὸν ἀπαλλάξουν ἀπ' αὐτὴν τὴ διακονία, ἐπειδὴ εἶναι ἀνάξιος. «Προτιμότερο ν' ἀνοίξει ἡ γῆ νὰ μὲ καταπιεῖ» ἔλεγε, καὶ ὁ ἡγούμενος τοῦ εἶπε: «ἐὰν δὲν δεχθεῖς τὴν κλήση καὶ τὴν ἐκπλήρωση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ θᾶσαι ἀλλότριος σωτηρίας καὶ ἐκτός της μάντρας τοῦ Χριστοῦ». Ἄκων καὶ μὴ βουλόμενος, ἀκολούθησε τὴν πομπή, ἔφτασαν στὸ μοναστήρι, μπήκανε στὸ ναό, ἔγινε ἡ δοξολογία, τὸν ἐνθρόνησε καὶ κατόπιν τοῦ ἔδωσε μία ράβδο καὶ τοῦ λέει: «Τώρα, νὰ ἀπευθύνεις λόγους παραμυθητικοὺς στὸ ποίμνιό σου». Στὸ διάστημα αὐτὸ οἱ πατέρες -ἕνα ποσοστὸ ἀπ' αὐτοὺς- εἶπαν διάφορα μέσα στὸ νοῦ τοὺς ὁ καθένας: «αὐτὸς ὁ ἄξεστος, αὐτὸς ὁ ἔτσι», χωρὶς νὰ κοινοποιοῦν αὐτὰ ποὺ λέγανε.

Κ.Ι.: Από μέσα τους.

Στ.Κ.: Ναι. Ἄρχισε ὁ Γέροντας γιὰ ἀρκετὲς ὧρες καὶ μνημόνευσε ἀπὸ πατέρες, Γραφές, πλεῖστα ὅσα θαυμαστά. Ἐξέπληξε ὅλους καὶ ταυτόχρονα φανέρωσε τοὺς λογισμοὺς ὅλων.

Κ.Ι.: Είχε τὸ χάρισμα;

Στ.Κ.: Μάλιστα. Ὁ καθένας ἀπ' αὐτοὺς πήγαινε, ἔβαζε μετάνοια καὶ τοῦ ἔλεγε: «Γέροντα, νὰ μὲ συγχωρέσεις, ἐγὼ εἶπα γιὰ σένα αὐτό, ἐγὼ εἶπα ἐκεῖνο». Κι ἔμεινε ὡς πνευματικὸς πατέρας τῆς Μονῆς τὴν ὁποία ἐλάμπρυνε ἐπὶ σειρὰ πολλῶν ἐτῶν. Λίγα χρόνια πρὸ τῆς κοιμήσεώς του διέκοψε τὴ φροντίδα τῆς διοικήσεως γιὰ νὰ ἐπιδοθεῖ ἀπερίσπαστα στὸ ἔργο τῆς ἐξομολογήσεως καὶ καθοδηγήσεως ψυχῶν.

Κ.Ι.: Είναι πολὺ ὡραῖο αὐτὸ ποὺ μᾶς ἀναφέρατε κ. Κεμεντζετζίδη. Μοῦ γεμίσατε τὴν ψυχὴ μὲ μεγάλη χαρά. Βλέπουμε ἀποστολικὰ ἀναστήματα καὶ γεγονότα.

Πῆραν ἕνα βοσκὸ καὶ τὸν ἔκαναν ἡγούμενο, ποιμένα λογικῶν προβάτων. Θυμάστε κάποια αἰσθήματα, κάποια λόγια του;

Στ.Κ.: Να ποῦμε πρῶτα κάτι ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὸν πατέρα Παΐσιο, γιὰ νὰ μὴν τὸ ξεχάσω καὶ μετὰ ἐπανερχόμαστε.

Ὁ Γέροντας ποθοῦσε νὰ πραγματοποιήσει προσκύνημα στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ στὸ Ἅγιον Ὅρος. Καὶ πράγματι, ὁ Θεὸς εὐδόκησε καὶ τὸ 1977 τὸ πραγματοποίησε. Ὅταν ἦρθε στὸ Ἅγιον Ὅρος πῆγε σὲ μερικὲς μονὲς σὰν ταπεινὸς καὶ ἁπλὸς προσκυνητὴς καὶ συναντήθηκε μὲ τὸ μακαριστὸ Γέροντα Παΐσιο.

Ὁ πατὴρ Κλεόπας ὁμιλοῦσε ρουμανικά, ὁ πατὴρ Παΐσιος καταλάβαινε ἑλληνικά. Ὁ πατὴρ Παΐσιος ὁμιλοῦσε ἑλληνικά, ὁ πατὴρ Κλεόπας καταλάβαινε ρουμανικά.

Κ.Ι.: Αυτό θυμίζει τὴν Πεντηκοστή.

Στ.Κ.: Μιλούσανε ἐπ' ἀρκετόν. Κατανόησε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο πλήρως καὶ ἐν ἀγάπη καὶ εὐφροσύνη χωρίστηκαν λέγοντας: «αὐτὴ ἡ γλώσσα εἶναι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Αὐτὸ τὸ γεγονός μου τὸ εἶπε ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ἦταν ἄμεσος γνώστης αὐτῆς τῆς καταστάσεως. Ὁ Γέροντας ἦταν σοφότατος. Ἐμεῖς τὸν ἔχουμε καὶ σὲ κινηματογράφο.

Μεταφέρω κάτι ποὺ μᾶς εἶπε, ὅταν πήγαμε τὴ δεύτερη φορά. Ἔγινε μία συνάντηση ὅλων τῶν ἱεραρχῶν τῆς Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας καὶ πολλῶν παραγόντων τῆς πολιτείας, θὰ λέγαμε ἀξιωματούχων, ὑπουργῶν, κ.α. Κοντὰ στὰ ἄλλα ἔδωσαν τὸ λόγο στὸν πατέρα Κλεόπα, ἐπειδὴ τὸν σέβονταν τὰ μέγιστα οἱ πάντες.

Παρόντων κυβερνητικῶν φορέων, Πατριάρχου, ἐπισκόπων, κ.α. εἶπε: «ἀφοῦ μου δώσατε τὸ ραβδὶ θὰ σᾶς κτυπήσω ἀλύπητα».

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

http://www.impantokratoros.gr/synenteuksh-geron-kleopas.el.aspx