O π.Γαβριὴλ ὁ Γεωργιανὸς γεννήθηκε στὶς 26 Αὐγούστου 1926 στὴν Τιφλίδα. Ὁ πατέρας τοῦ ἦταν φανατικὸς κομμουνιστής. Ἡ μητέρα του ,ἡ ὁποία ἀργότερα ἔγινε μοναχὴ μὲ τὸ ὄνομα Ἄννα, ἐκοιμήθη στὶς 26 Ἀπριλίου 2000 καὶ εἶναι θαμμένη δίπλα στὸν γιό της. Οἱ γείτονές του τὸν θυμοῦνται ἀπὸ μικρὸ παιδὶ νὰ νηστεύει καὶ παρόλη τὴν ἀθειστικὴ ἀνατροφὴ ποὺ ἔλαβε, στὰ 12 τοῦ χρόνια ἤξερε τὸ εὐαγγέλιο ἀπέξω. Ἔγινε μοναχὸς τὸ 1955 ἐπὶ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος. Γιὰ σαράντα χρόνια ἔζησε σὲ νεκροταφεῖα, φυλακὲς καὶ ψυχιατρεῖα. Ἐπὶ δεκαπέντε χρόνια ζητιάνευε ταπεινωμένος, λοιδωρούμενος καὶ περιφρονημένος ἀπ' ὅλους.Ἡ ''σαλότητά'' του ἄρχισε νὰ ἐκδηλώνεται στὶς 1 Μαίου 1965. Σ' αὐτὴν τὴν ἐπίσημη γιὰ τοὺς κομμουνιστὲς ἡμέρα, παρουσία τῶν ἀρχῶν, εἶχε συγκεντρωθεῖ μεγάλο πλῆθος στὴν κεντρικὴ πλατεία τῆς Τιφλίδας. Πίσω ἀπὸ τοὺς ἐπίσημους δύο τεράστια πορτραίτα τοῦ Στάλιν καὶ τοῦ Λένιν κάλυπταν ἕνα μεγάλο μέρος ἑνὸς κτιρίου. Ξαφνικά, καὶ ἐνῶ στὴν ἀσφυκτικὰ γεμάτη ἀπὸ κόσμο πλατεία οἱ ἐκδηλώσεις εἶχαν φτάσει στὸ ἀποκορύφωμά τους, ἡ 12μετρη φωτογραφία τοῦ Στάλιν ἐπίασε φωτιά. Τί εἶχε γίνει; Ὁ μοναχὸς Γαβριὴλ καταφέρνοντας νὰ φτάσει στὸν πρῶτο ὄροφο τοῦ κυβερνητικοῦ κτιρίου, ἄνοιξε τὸ παράθυρο καὶ περιέλουσε τὸ πίσω μέρος τῶν πορτραίτων μὲ βενζίνη βάζοντας φωτιά. Μετὰ ἀπὸ λίγο κάηκε καὶ τὸ πορτραῖτο τοῦ Λένιν. Ὁ τρόμος εἶχε ἁπλωθεῖ πάνω ἀπὸ τὸ πλῆθος καὶ ἐπικρατοῦσε νεκρικὴ σιγή. Ὅσο τὰ πορτραίτα καιγόνταν ὁ μοναχὸς Γαβριὴλ φώναζε ἀπὸ τὸ παράθυρο τὰ παρακάτω λόγια:....«Ὁ Κύριος εἶπε νὰ μὴ φτιάχνουμε εἴδωλα. Νὰ μὴν ἔχετε ἄλλους θεοὺς ἐκτὸς ἀπὸ ἐμένα. Καλοί μου ἄνθρωποι συνέλθετε! Ὅσοι ἔζησαν σ' αὐτὴν τὴ γῆ ἦταν πάντα χριστιανοί! Ἐσεῖς γιατί προσκυνᾶτε τὰ εἴδωλα; Ἡ δόξα ἀνήκει μόνο στὸ Θεό. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς πέθανε καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα ἀναστήθηκε... Τὰ εἴδωλά σας ὅμως δὲ θὰ ἀναστηθοῦν ποτέ. Ἀκόμη καὶ ὅταν ζοῦσαν ἦταν νεκροί»!
Ἀμέσως τὸν κατέβασαν κάτω μὲ ἕνα πυροσβεστικὸ ὄχημα τοῦ ὁποίου ὕψωσαν τὴν σκάλα. Ἔπειτα τὸ πλῆθος ὅρμησε ἐπάνω του. Τὸν χτύπησα μὲ κλωτσιές, μὲ τὶς κάνες τῶν ὅπλων, μὲ τοὺς πυροσβεστικοὺς σωλῆνες, φωνάζοντας: «Ἀφῆστε μὲ νὰ ἀποτελειώσω αὐτὴν τὴν ψείρα!...» . Ὅλοι ἤθελαν νὰ πατήσουν αὐτὸν τὸν ''ἐχθρό του λαοῦ'' γιὰ νὰ δείξουν τὸν ζῆλο τους. Μὲ δυσκολία τὸν ἔβγαλαν οἱ πυροσβέστες ἀπὸ τὰ νύχια τοῦ πλήθους. Ὁ λόγος ποὺ δὲν τὸν πυροβόλησαν ἦταν ὅτι μετὰ ἀπ' ὅλα αὐτὰ ἔδειχνε ἀκριβῶς σὰν ἕνα πτῶμα. Τὸ κεφάλι τοῦ ἦταν ἀνοιγμένο καὶ τοῦ εἶχαν σπάσει 17 κόκκαλα. Γιὰ ἕναν μήνα ἦταν στὸ νοσοκομεῖο ἀναίσθητος. Μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια τὸν ἔβγαλαν ἀπὸ τὴ φυλακὴ ἀφοῦ τοῦ ἔδωσαν ἕνα ''πιστοποιητικό τρέλλας''. Ζοῦσε μαζὶ μὲ τὴ μητέρα του. Κανεὶς δὲν τὸν δεχόνταν σπίτι του, οὔτε σὲ καμία δουλειά. Ὅλοι τὸν ἤξεραν καὶ τὸν φοβόνταν. Οὔτε αὐτὸς οὔτε ἡ μάνα τοῦ μποροῦσαν νὰ βγοῦν ἔξω κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας. Ἐὰν ἔβγαιναν οἱ γείτονες ἀμόλουσαν τὰ σκυλιὰ ἐπάνω τους. Γιὰ πολὺ καιρὸ ὁ μοναχὸς Γαβριὴλ ζοῦσε περιφρονημένος καὶ διωκόμενος ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Μυστικὰ ἀποτραβιόνταν σὲ μία μικρὴ σπηλιὰ ποὺ εἶχε σκάψει σ' ἕναν βράχο καὶ προσευχόνταν μὲ δάκρυα. Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη οἱ ἐκκλησίες ἦταν κατεστραμμένες καὶ οἱ ἄνθρωποι φοβοῦνταν νὰ ἐπικοινωνήσουν μεταξύ τους. Ὁ γέροντας Γαβριὴλ εἶχε φτιάξει στὴν αὐλὴ τοῦ μία μικρὴ ἐκκλησία μὲ τέσσερις τρούλους. Τοῦ τὴν κατέστρεψαν πολλὲς φορές, αὐτὸς ὅμως τὴν ξαναεφτίαχνε μὲ μεγαλύτερο ζῆλο.
Ὅταν ὁ καιρὸς τῶν διωγμῶν πέρασε, πολλοὶ ἄνθρωποι ἄρχισαν νὰ ἀναζητοῦν στὸ πρόσωπό του ἕναν πνευματικὸ καθοδηγητή. Εἶχε τὸ προορατικὸ χάρισμα ἐνῶ ὑπάρχουν πολλὲς μαρτυρίες γιὰ θαύματα ποὺ ἔχει ἐπιτελέσει. Τὰ τελευταία χρόνια της ζωῆς τοῦ ἀποτραβήχθηκε στὴ Μονὴ Mtskheta ὅπου ἔγινε ἀρχιμανδρίτης καὶ ὅπου καὶ τὸν κήδεψαν.Πρὶν πεθάνει τοῦ πῆραν αἷμα γιὰ κάποιες ἀναλύσεις. Αὐτὸ τὸ αἷμα δὲν χάλασε.
Ὁ Θεὸς τῆς ἀληθείας ἐδοξάσθη σ' αὐτόν. Ἡ μορφὴ τοῦ γέροντα Γαβριὴλ ἔδειχνε ξεκάθαρα ὅτι ὁ Χριστὸς κατοικεῖ στὴν ψυχή του. Ἐκοιμήθη στὶς 2 Νοεμβρίου 1995.«Ὅτι εἶναι κακὸ στὸν ἄνθρωπο εἶναι συμπτωματικό. Νὰ μὴν περιφρονεῖτε κανέναν, ἀκόμη κι ἂν βλέπετε πόσο ἀνήθικοι, μέθυσοι καὶ βλάσφημοι εἶναι. Ἡ Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει καὶ σ'αὐτοὺς κάπου, χωρὶς βέβαια νὰ τὸ συνειδητοποιοῦν... Εἶναι φυσιολογικὸ ὁ ἐχθρὸς νὰ θέλει νὰ λερώσει αὐτὴν τὴν Εἰκόνα. Δὲν εἶναι καθόλου εὔκολο νὰ βλέπεις τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ σὲ ἐκείνους ποὺ σὲ ὀνειδίζουν καὶ σοὺ συμπεριφέρονται σὰν θηρία. Αὐτοὺς ὅμως πρέπει νὰ τοὺς λυπᾶσαι ἀκόμη πιὸ πολὺ ἐπειδὴ ἡ ψυχὴ τοὺς ἔχει παραμορφωθεῖ, χωρὶς ἴσως νὰ μπορεῖ νὰ ἐπανορθωθεῖ ποτέ, καταδικάζοντας τὴ ψυχή τους σὲ αἰώνια βάσανα... Πόσο δύσκολο εἶναι αὐτό: Ν'ἀγαπήσει κάποιος τοὺς ἐχθρούς του! (Γέροντας Γαβριὴλ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου