ΔΙΑΖΥΓΙΟ: ελευθερία ή φθορά;

 ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΗ ΣΑΡΑΝΤΟΥ
Ο αἰδεσιμολογιώτατος π. Σταῦρος, ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς καὶ συλλειτουργός, πρὶν ἀπὸ δύο μῆνες περίπου, μοῦ ἔδωσε τὸ θέμα.

 Τὸ θέμα, ὅπως διατυπώνεται, εἶναι διαζευκτικό. Ἢ διάζευξη ὅμως αὐτὴ δὲν δηλώνει ὑποχρεωτικὰ μία ἀντίθεση, γιατί, ὅπως ἔχει δοθεῖ, καὶ μάλιστα πάρα πολὺ σωστά, δηλώνει ὅτι, ὅταν ζητήσεις τὴν ἐλευθερία σου, προφανῶς προτίθεσαι νὰ διαλύσεις κάποια ἀλλὰ πράγματα γύρω σου.

Αὐτὴν τὴν βασικὴ νομοτελειακὴ ἀρχὴ θὰ πρέπει νὰ τοποθετήσουμε στὴν σημερινή μας συνάντηση καὶ στὴν σημερινή μας εἰσήγηση, γιατί εἶναι ὁλοφάνερο ἀκριβῶς τὸ γεγονός, γιατί, ὅταν βρίσκεσαι μέσα στὸν χῶρο τὸν εὐλογημένο τῆς οἰκογενείας καὶ ζητήσεις τὴν ἐλευθερία σου -ὅπως ἐννοεῖται κοσμικά-, τότε ἀσφαλῶς ἢ ἐλευθερία αὐτὴ εἶναι συνδυασμένη μὲ τὴν φθορὰ καὶ μὲ τὴν διάλυση πολλῶν πραγμάτων καὶ εἰδικὰ πολλῶν προσωπικοτήτων γύρω σου. Ἀπὸ τὴν 'Ὀρθόδοξη 'Ἐκκλησία μας τὸ θέμα δὲν τίθεται διαζευκτικά, γιατί κάθε φορᾶ ποῦ εὐλογεῖται ἐν ἂς γάμος, εὐλογεῖται μὲ μία ὑπερχρονικὴ κατάφαση καὶ ποτὲ μὲ διάζευξη.

'Ἐπιτρέψτε μου νὰ τοποθετήσω πιὸ φυσικὰ τὰ πράγματα καὶ μὲ μία φυσιοκρατικὴ ἀντίληψη καὶ σκέψη θὰ μποροῦσα νὰ πῶ κάτι ποῦ εἶναι ἐντελῶς αὐτονόητο. Μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε τὴν κυκλοφορία τοῦ αἵματός μας; Έχουμε σκεφτεῖ ποτὲ νὰ τὸ κάνουμε αὐτό;

Ἄλλα κι ἂν σκεφτoύμε νὰ....

τὸ κάνουμε, αὐτὸ εἶναι κατορθωτό; εἶναι ἐφικτό;

Μποροῦμε νὰ ποῦμε στὴν καρδιά μας, ἔστω γιὰ λίγα λεπτὰ τῆς ἡμέρας, ὅτι πρέπει νὰ ξεκουράζεται; τὸ 'χουμε σκεφτεῖ αὐτό; Ἄλλα κι ἂν τὸ σκεφτοῦμε, αὐτὸ εἶναικατορθωτό;        

      Μποροῦμε σὲ κάποια ὄργανα τοῦ σώματός μας νὰ τοὺς δώσουμε τὴν ἐντολὴ ἢ τὸ ἐλεύθερο νὰ λειτουργοῦν μὲ τὴν συχνότητα ποῦ θέλουμε ἐμεῖς ; σύμφωνα μὲ μία διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν μέχρι τώρα φυσιολογική τους λειτουργία-κατάσταση ; Μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε τοὺς ρυθμοὺς μὲ τοὺς ὅποιους κινεῖται ὅλος ὁ σωματικός μας παράγοντας, χωρὶς νὰ διαταραχθεῖ ἢ ὑγειά μας; Μερικὰ πράγματα μποροῦν νὰ γίνουν. Μερικὰ ὅμως, μερικὲς λειτουργίες πάρα πολὺ βασικές, οὔτε καν σκεφτόμαστε ὅτι μποροῦν νὰ ἐπισυμβοῦν.

'Ἔτσι εἶναι καὶ ἢ οἰκογενειακὴ κατάσταση.

Τὸ Πνεῦμα Τὸ 'Ἅγιο συναρμόζει-συναρμολογεῖ τοὺς δύο συζύγους σὲ μία ἀχώριστη ἑνότητα, ἢ ὅποια παράγει ἐπίσης ἑνότητα καὶ δημιουργία.

Παρεμβαίνοντας ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς μέσα σ' αὐτὸ τὸν χῶρο ἀλλὰ καὶ σ' αὐτὴν τὴν νοοτροπία τῆς οἰκογενείας, ἀλλὰ καὶ γενικότερα στὴν πνευματική μας ζωή, λέγει ὅτι ἢ ἐλευθερία ἐννοεῖται ὡς ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὄντως εἶναι ἐλεύθερος καὶ χαίρεται τὴν ἐλευθερία τοῦ ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὅποιος εἶναι ὑπάκουος στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἑπομένως εὐρισκόμενος μέσα στὸν χῶρο τῆς οἰκογενείας τοῦ ἀπολαμβάνει τὴν μείζονα ἀνθρώπινη εὐτυχία καὶ προετοιμάζεται γιὰ τὴν μέλλουσα εὐτυχία καὶ μακαριότητα.

Ὃ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς στηρίζεται στὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ δὴ στὴν πρὸς 'Ἐφεσίους ἐπιστολή του καὶ δίνει τὶς εὐλογημένες ἀνθρώπινες διαστάσεις τῆς συζυγικῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς συζυγικῆς ἀγάπης. Ὃ ἀπόστολος Παῦλος - καὶ προεκτείνοντας τὴν σκέψη τοῦ ἀποστόλου Παύλου ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς- λέγει: «Ἀγαπῶ τὸν σύζυγό μου; Ἀγαπῶ καὶ τὸν Χριστό. Ἀγαπῶ τὸν Χριστό; Ἀγαπῶ καὶ τὸν σύζυγό μου. Ἀγαπῶ τὴν σύζυγό μου; Ἀγαπῶ καὶ τὸν Χριστὸ καὶ ἀντίστροφα». ἑπομένως ἢ ἀγάπη δὲν εἶναι μία συναισθηματικὴ ἢ ἀόριστη κατάσταση, μὴ ὁριοθετούμενη ἐκκλησιολογικά.

Ἢ 'Ὀρθόδοξη 'Ἐκκλησία μᾶς ἔχει τὸ πᾶν-κριτήριο τῆς ἀγάπης, τὸ ὅποιο ὅμως δὲν εἶναι ἕνα κριτήριο χωρὶς συγκεκριμένη συχνότητα καὶ χωρὶς συγκεκριμένες διαστάσεις.

 Ἢ μία διάστασή της εἶναι ἢ ὁριζόντια, δηλαδὴ ὁ συνάνθρωπος καὶ -θεσμικὰ καὶ μυστηριακὰ κατοχυρωμένη- ἢ ἀγάπη πρὸς τὸ συζυγικὸ πρόσωπο. Καὶ ἢ ἄλλη διάσταση εἶναι ἢ κάθετη, πρὸς τὸν Κύριό μας. ἑπομένως καὶ οἱ δύο αὐτὲς διαστάσεις συναρμολογοῦν καὶ συνθέτουν τὴν θεανθρώπινη λειτουργία τῆς ἀγάπης, ἢ ὅποια βιώνεται χαρισματικὰ μέσα στὴν κάθε οἰκογένεια καὶ διευρύνεται σὺν τὸ χρόνο στὴν εὐρύτερα οἰκογένεια ποῦ εἶναι ἢ 'Ἐκκλησία μας.

Ὃ ἅγιος 'Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος -" συμφωνώντας" μὲ τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητὴ- λέγει ὅτι ὁ Κύριός μας βρίσκεται ὁ 'ἴδιος αὐτοπροσώπως καὶ ὄχι μόνος του, ἀλλὰ μὲ τὴ μητέρα τοῦ -τὴν Παναγία μητέρα-, καὶ ὄχι μόνοι τους, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς ἅγιους Ἀποστόλους. ἑπομένως ὅλο τὸ ἔκκλησιολογικο δυναμικό της πρώτης 'Ἐκκλησίας μὲ παρόντα τὸν Ἱδρυτή της, τὸν Θεάνθρωπο Κύριό μας, βρίσκεται στὸν γάμο τῆς Κανά. καὶ ἐκεῖ γίνεται τὸ πρῶτο θαῦμα, τὸ ὅποιο εἶναι ἢ μετατροπὴ τοῦ νεροῦ σὲ κρασί. καὶ λέει πάλι ὁ Χρυσόστομος ὅτι ἢ μετατροπὴ αὐτὴ δηλώνει τὴν μετατροπὴ τῆς βιολογικῆς ἢ συναισθηματικῆς ἀγάπης σὲ θειοτέρα -πιὸ θεϊκὴ δηλαδή-, σὲ γλυκύτερα καὶ σὲ ἀνωτέρα, δηλαδὴ θεανθρώπινη ἀγάπη.

'Ἐπίσης λέγει ὁ Χρυσόστομος ὅτι θὰ μποροῦσε ὁ Κύριός μας νὰ μὴ βρεθεῖ γιὰ πρώτη φορὰ καὶ νὰ θαυματουργήσει σ' ἕνα τέτοιο χῶρο καὶ σὲ τέτοιες συνθῆκες. Θὰ μποροῦσε νὰ θαυματουργήσει σὲ κάποιο ἄλλο περιβάλλον, σὲ κάποια «πνευματικότερη» συνάθροιση (Τὸ πνευματικότερη σὲ εἰσαγωγικὰ) καὶ ὄχι σ ἕνα, ἔτσι, κοσμικὸ γεγονός, ὅπως εἶναι, ὅπως ἦταν, ὅπως πάντοτε ἦταν ὁ γάμος.

Καὶ εὐρισκόμενος μέσα σ' αὐτὸ τὸ κοσμικὸ γεγονὸς καὶ θαυματουργώντας γιὰ πρώτη φορὰ δίνει τὸ μεγάλο μήνυμα, ὅτι ὁ γάμος δὲν εἶναι ἕνα τυχαῖο γεγονός, ἀλλὰ ἀκτινωτὰ καὶ σταδιακὰ ἀγκαλιάζει ὁλόκληρη τὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων.

Διότι μετὰ τὴν εὐλογούμενη καὶ ἁγιαζόμενη καὶ χριστοποιούμενη καὶ ἐκκλησιοποιούμενη ἀγάπη τῶν δύο συζύγων, τὴν καταξιούμενη αὐτὴ ἀγάπη -στὸν βαθμὸ ποῦ καὶ οἱ δύο σύζυγοι δέχονται τὴν καταξίωση αὐτὴ- ἔρχεται ἢ δημιουργία νέων ἀνθρώπων. Ἀπὸ τὴν ἔκρηξη τῆς ἀγάπης τῶν δύο ἀνθρώπων ἡ ἀπὸ κάτι λιγότερο ἔρχεται ἢ δημιουργία νέων ἀνθρώπων.

Οἱ δύο ἄνθρωποι αὐτοὶ ξεκίνησαν -μιλοῦμε γιὰ τὸν γάμο τῆς Κανὰ- χωρὶς τὴν συγκεκριμένη ἀρχικὴ παρέμβαση τοῦ Κυρίου μας.

 'Ἔχουν γνωρισθεῖ μόνοι τους ἀπὸ κάποιες συνθῆκες καὶ ἑπομένως ἢ πρώτη γνωριμία εἶναι ἐλεύθερη καὶ ἐπαφίεται στὴν προσωπικὴ ἐπιλογή, τὴν ἀνθρώπινη ἐπιλογὴ τοῦ καθενός, ἢ ὅποια στὴν συνέχεια προσφέρεται καὶ δωρεῖτε πρὸς τὸν Θεάνθρωπο Κύριο καὶ ἀνοίγεται πρὸς Αὐτὸν κάθε δυνατότητα, γιὰ νὰ θαυματουργήσει.

Στὸν γάμο λοιπὸν τῆς Κανὰ ἔχουμε τὸ πρῶτο θαῦμα, κατὰ τὸ ὅποιο βασικὸ ρόλο παίζει ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἢ Παναγία μας, ἢ ὅποια εἶναι ἔμπειρη κατὰ τὴν πνευματικὴ ἐμπειρία ὅλου αὐτοῦ του φάσματος τῆς οἰκογενείας, καὶ ἐνισχύει-καθοδηγεῖ καὶ φωτίζει τὶς ἀνθρώπινες σχέσεις καὶ ὅλα τὰ τοῦ γάμου.   

     Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στοὺς ἅγιους ἀποστόλους, οἱ ὅποιοι παρίστανται ὄχι ἁπλῶς μάρτυρες, ἀλλὰ συνδαιτυμόνες σ' αὐτὸ Τὸ μεγάλο μυστήριο τῆς ζωῆς, τὸ ὅποιό μας προεκπαιδεύει γιὰ τὴν θητεία μας καὶ τὴν ἐπιτυχημένη ζωή μας στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Γιατί μέσα στὸν χῶρο τῆς οἰκογενείας, καταρχὴν τῆς συζυγίας καὶ στὴν συνέχεια στὸν χῶρο τῆς οἰκογενείας καὶ τῶν σχέσεων ὅλων τῶν μελῶν ἀναμεταξύ τους, μαθαίνει κανεὶς νὰ διευρύνει τὶς ἱκανότητές του, νὰ ἀποκτᾶ τὴν διάκριση τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τοὺς συνομηλίκους του, μὲ τοὺς μεγαλύτερους καὶ μὲ τοὺς μικρότερους, κι ἑπομένως ὅλη ἢ προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου καταξιώνεται συγκεκριμένα, ἀγαπητικᾶ, χαρισματικὰ μέσα στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις.

'Ἐπειδὴ λοιπὸν τὸ μυστήριο τοῦ γάμου εἶναι τὸ πρῶτο θαῦμα

τὸ ὅποιο εὐλόγησε ἀλλὰ καὶ ἀενάως εὐλογεῖ ὁ Κύριός μας μέσα στὴν 'Ἐκκλησία, γι' αὐτὸ καὶ ἢ 'Ὀρθόδοξη 'Ἐκκλησία μᾶς παρέλαβε αὐτὸ τὸ πρῶτο θαῦμα τοῦ Κυρίου μας ὡς μεγάλο μυστήριο,

Τὸ θεσμοθέτησε ὡς μεγάλο μυστήριο, προσέθεσε καὶ διαφόρους συμβολισμούς, εὐχές, καὶ αὐτὸ τὸ ὅποιο ἀπολαμβάνει ὁ λαὸς μᾶς μέσα στὸ μυστήριο τοῦ γάμου εἶναι ἢ χαρὰ τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ποῦ ἀντικατοπτρίζεται στὰ ἀνθρώπινα πράγματα.

Ὃ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης λέγει πῶς ὁ ,τί τελοῦμε ἐπὶ τῆς γής, μέσα στὴν 'Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, εἶναι εἰκόνα τοῦ οὐρανοῦ. καὶ ἑπομένως ὁ γάμος εἶναι εἰκόνα τοῦ οὐρανοῦ  ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἀγάπη τὴν συγκεκριμένη, τὴν καταξίωση τῶν σχέσεων καὶ τὴν ἐπιτυχημένη ἐπικοινωνία τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους.

Θὰ μπορούσαμε καὶ ἀντίστροφα νὰ ποῦμε ὅτι αὐτὸ τὸ ὅποιο τελεῖται ἐπὶ τῆς γὴς στὴν στρατευόμενη 'Ἐκκλησία μᾶς ἔχει προέκταση καὶ ἀναφορὰ πρὸς τὸν οὐρανό, κι ἑπομένως τὸ μυστήριο αὐτὸ ξεκινάει μὲ πρῶτον ἐκεῖνον ὁ ὅποιος

ἐτελεσιούργησε τὸ θαῦμα του, τὸν Κύριο.

Σ' ὅλη τὴν διάρκεια τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς παρεμβαίνει θετικὰ καὶ χαρισματικὰ ἢ Παναγία μας, ἀποτρέπει κινδύνους καὶ ἐνισχύει τὶς θελήσεις μας καὶ τὴν ἀγάπη μας, καὶ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐξακολουθοῦν μὲ τὶς θεοφώτιστες παρεμβάσεις τους καὶ τὶς συμβουλές τους καὶ τὸν λόγο τὸν καινοδιαθηκικὸ νὰ σφυρηλατοῦν αὐτὸ τὸ εὐλογημένο σχῆμα τῆς οἰκογενείας.

Ὃ ὀρθόδοξος λαὸς μᾶς ἔχει παραλάβει αὐτὸ τὸ μεγάλο μυστήριο τοῦ γάμου μὲ πάρα πολὺ ἐνθουσιασμό, Τὸ 'χει προσλάβει καὶ διαρκῶς μέσα στὸν διάβα τοῦ χρόνου -πολλοὺς αἰῶνες τώρα- εὐλογεῖ τὰ νέα ζευγάρια ἀλλὰ καὶ τὶς προεκτάσεις ὅλης της ὑπόλοιπης ζωῆς τους. Γιατί μέσα στὸ μυστήριο τοῦ γάμου δὲν ἀναφέρεται μόνο ἢ σχέση τους, αὐτὴ καθ' ἐαυτὴ -καὶ ἢ σωματικὴ ἀλλὰ καὶ ἢ Ψυχικὴ- ἀλλὰ καὶ ὅλη ἢ ὑπόλοιπη σύμφωνη δημιουργία τους, τόσο στὸ κοσμικό, στὸ βιοτικὸ ἐπίπεδο, ὅσο  στὸ πνευματικό, μὲ κορυφαῖο αἴτημα νὰ λάμψουν καὶ οἱ δύο, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀπόγονοί τους, ὡς φωτεινὰ ἀστέρια στὸν οὐρανό.

'Ἐπειδὴ λοιπὸν εἶναι τόσο μεγάλο τὸ μυστήριο τοῦ γάμου καὶ τόσο χαρισματικὸ καὶ χριστοποιεῖ καὶ μεταμορφώνει καὶ θεανθρωποποιεῖ ὅλη τὴν ζωή μας, αὐτὸ τὸ γνωρίζει ὁ ἀρχέκακος ὄφις τῆς πονηρίας, ὁ διάβολος, καὶ ἀναλαμβάνει τὸ ἔργο τῆς φθορᾶς καὶ τῆς καταστροφῆς ὁ 'ἴδιος προσωπικά. καὶ θὰ λέγαμε ὅτι σὲ μία ἐποχὴ ἢ ὅποιά μας προετοιμάζει γιὰ τὴν «νέα ἐποχή», σὲ μία ἐποχὴ ποῦ κυριαρχεῖ προδρομικὰ ὁ ἀντίχριστος, ἔχει ἀναλάβει αὐτὸ τὸ ἔργο τῆς καταστροφῆς τῆς οἰκογενείας ὁ 'ἴδιος ὁ διάβολος μὲ τοὺς συνεργούς του, ἀλλὰ τὸ πρῶτο ἔργο τὸ κάνει ὁ 'ἴδιος. 'Ἐπειδὴ γνωρίζει ὅτι, ἐὰν φθαρεῖ αὐτὸς ὁ θεσμὸς καὶ ἢ οἰκογένεια, ὅλες οἱ ὑπόλοιπες καταστροφικὲς ἐπιπτώσεις δὲν εἶναι πλέον στὰ χέρια του, ὁ ἴδιος ἐπιτελεῖ τὸ μεγαλύτερο καὶ πιὸ βαρὺ ἔργο καὶ τὰ ὑπόλοιπα τὰ ἀφήνει στοὺς συνεργάτες του, ποῦ εἶναι οἱ πονηροὶ δαίμονες.

Ξεκινάει λοιπὸν πρῶτα μὲ παραπληροφόρηση. 'Ἐκμεταλλεύεται ὁποιαδήποτε πληροφορία καὶ ὁποιοδήποτε στοιχεῖο μπορεῖ νὰ βάλει τοὺς δύο συζύγους σὲ ἀντιπαράθεση καὶ σὲ ἀντιδικία. Προσπαθεῖ νὰ χρησιμοποιήσει καὶ τὸ πιὸ ἀθῶο ἀκόμα μερικὲς φορὲς ἀστεῖο, νὰ τὸ περάσει στὸν ἄλλο σὰν σοβαρὸ ὁ ἄλλος σύζυγος νὰ τὸ θεωρήσει ὑποτίμηση, καὶ ἀφοῦ ἐκμεταλλευτεῖ τὸ γεγονὸς αὐτὸ σὰν ἕνα γεγονὸς τὸ ὅποιο μπορεῖ νὰ διχάσει τὴν ἅγια ἑνότητα τῶν δύο συζύγων, ἀρχίζει νὰ πολυβολεῖ σὲ ἐπίπεδο διανοίας καὶ λογισμῶν καὶ τοὺς δύο συζύγους. Ἀπὸ τὴν ἀντιπαράθεση καὶ τὴν συνεχῆ αὐτὴ κατάσταση τοῦ βομβαρδισμοῦ τῶν πληροφοριῶν καταφέρνει νὰ σκοτίσει τὸν νοῦ τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ φέρει τὴν δική του μαυρίλα σὲ ἐπίπεδο διανοίας.

Ὑπάρχουν στιγμὲς ποῦ ἀκόμα καὶ τὰ πιὸ ἑνωμένα καὶ τὰ πιὸ εὐλογημένα ζευγάρια ἔχουν ἔντονη τὴν δυσκολία αὐτὴ καὶ θὰ λέγαμε ὅτι ἐκείνη εἶναι καὶ ἢ πιὸ κρίσιμη στιγμὴ καὶ ἢ πιὸ κρίσιμη ὥρα γιὰ τὴν συζυγία. Δοκιμάζεται ὁριακὰ ἢ ἀγάπη τους, ἢ ἐλευθέρια τους καὶ ἢ εὐπιστία τους στὸν ἀρχέκακο ὄφι τῆς πονηρίας, τὸν διάβολο

. Δηλαδὴ χρησιμοποιεῖ τὴν προαιώνια μέθοδό του, καὶ ὅπως γιὰ πρώτη φορὰ πῆγε στοὺς πρωτοπλάστους καὶ τοὺς ψιθύρισε στὸν νοῦ, στὴν διάνοια, τὰ ρήματα τὰ καταστροφικά, ἔτσι πηγαίνει μία στὸν ἕνα σύζυγο καὶ μία στὸν ἄλλο καὶ προσπαθεῖ μέσα ἀπὸ τὴν δική του πληροφορία νὰ ἑλκύσει τοὺς συζύγους μὲ τὸ μέρος του.

Σ' αὐτὸ τὸ σημεῖο, καὶ γιὰ νὰ μὴ λησμονηθεῖ αὐτὴ ἢ τόσο βασικὴ παράμετρος τῆς λειτουργίας τοῦ γάμου, θὰ πρέπει νὰ ποῦμε αὐτὸ ποῦ προτείνουν πολλοὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ ἰδιαίτερα τὸ συνιστοῦσε ὁ ἀείμνηστος Γέροντας πατὴρ Δημήτριος Γκαγκαστάθης σὲ κάθε νεαρὸ ζευγάρι καὶ τοὺς ἔλεγε: «Μάθετε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς γνωριμίας-σας καὶ μάλιστα τοῦ γάμου, ἀπὸ τὴν πρώτη νύκτα τοῦ γάμου σας, νὰ κάνετε μαζὶ τὴν πρώτη προσευχή, Τὸ πρῶτο ἀπόδειπνο. καὶ ἀφοῦ τελειώσει τὸ ἀπόδειπνο, -ὅπως γίνεται στὰ μοναστήρια- νὰ κάνετε μία μετάνοια ὁ ἕνας στὸν ἄλλον καὶ νὰ ζητήσετε συγγνώμη». Ἴον ρώτησα λοιπὸν -τότε ποῦ μᾶς Τὸ εἶπε ὁ Γέροντας αὐτό-: «Κι ἂν δὲν ἔχουμε καμία διαφωνία, Γέροντα, γιατί νὰ τὸ κάνουμε αὐτό;» Λέει: «Νὰ τὸ κάνετε ὑποχρεωτικά, γιατί ἔτσι Θὰ μάθετε νὰ ζητᾶτε ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλο συγγνώμη». Διότι, ὅταν θὰ ἔρθει τὸ πρόβλημα, κι ὅταν πλέον θὰ ἔρθει ὁ 'ἴδιος ὁ διάβολος γιὰ νὰ γεμίσει τὸν νοῦ μὲ τὶς δικές του ἀναρiθμητες πληροφορίες, τὶς ἀλλοτριωμένες πληροφορίες, τότε βλέποντας τοὺς δύο συζύγους νὰ κάνουν μετάνοια καὶ νὰ ὑπακούουν ὁ ἕνας στὸν ἄλλον, ἐπειδὴ δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ σὲ μία τέτοια ταπεινοφροσύνη, ἀσφαλῶς Θὰ φύγει, γιατί σιχαίνεται τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς οἱ ὅποιοι ἔχουν ταπεινοφροσύνη καὶ ἔχουν αὐτὸ τὸ φρόνημα τῶν μετανοιῶν. Πραγματικά, μία τέτοια κατάσταση, ὅταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ λειτουργήσει, μπορεῖ νὰ διαφυλάξει τὸν νοῦ, τὸν ἦγε μόνα νοῦ καὶ τῶν δύο ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν παραπληροφόρηση, ὥστε νὰ μὴ κατέβουν οἱ πληροφορίες στὴν συνέχεια στὴν καρδιὰ καὶ πλέον τραυματίσουν τὴν ἀγάπη.
Άλλά κι ἂν ὑποτεθεῖ ὅτι προχωρεῖ στὸ δεύτερο αὐτὸ στάδιο, δηλαδὴ οἱ πληροφορίες κατέβουν στὴν καρδιά, ἢ παραπληροφόρηση τοῦ διαβόλου κατέβει στὴν καρδιά, καὶ τότε ὑπάρχουν τὰ περιθώρια καὶ ὑπάρχει ἢ ἑτοιμότητα στοὺς συζύγους νὰ καταλάβουν ἀπὸ τὸ εἶδος καὶ ἀπὸ τὴν ποιότητα τῶν αἰσθημάτων ποῦ δημιουργοῦν οἱ λογισμοί, νὰ καταλάβουν ποιὸς παρευρίσκεται ἐκείνη τὴν στιγμὴ στὴν συζυγία τους.

Διότι ὅταν ἔχει κάνει τὴν ἐπίσκεψη τοῦ τὸ ἀλλότριο αὐτὸ πνεῦμα, δηλαδὴ ὁ ἴδιος ὁ διάβολος ἡ οἱ συνεργάτες του, ἐν πάση περιπτώσει, τότε οἱ καρδιὲς καὶ τῶν δύο εἶναι ἡ κατὰ ψυχρὲς ἡ καταλυπημένες ἡ καταστενοχωρημένες.

 Καὶ ἑπομένως ὅσο γρηγορότερα μπορέσουν καὶ οἱ δύο σύζυγοι νὰ κατανοήσουν, ἡ ἔστω ὁ ἕνας νὰ κατανοήσει τὴν δαιμονικὴ παρουσία καὶ νὰ δώσει χείρα βοηθείας στὸν ἄλλον, τότε ὁπωσδήποτε ὁ πιὸ ταπεινὸς καὶ πιὸ ὑποχωρητικὸς εἶναι καὶ ὁ πιὸ εὐφυής, ὁ ὅποιος πράγματι βοηθάει τὸν σύντροφό του νὰ ξελασπώσει ἀπὸ τὴν δύσκολη στιγμή, νὰ φύγει ἢ ζώφωση  ἀπ' τὴν καρδιὰ καὶ πολὺ περισσότερο ὁ σκοτισμὸς ἀπὸ τὸν νοῦ καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὴν ἀρχική τους, στὴν ἀρχετυπική τους χαρισματικὴ συζυγικὴ λειτουργία.

Εἶναι δυνατὸν ἑπομένως, λέγουν οἱ Πατέρες μας, νὰ ἀποφευχθεῖ ὁ καταιγισμὸς αὐτὸς τῶν πληροφοριῶν, τῶν δαιμονικῶν πληροφοριῶν, καὶ νὰ ἀποφευχθεῖ ὅλο αὐτὸ τὸ κλίμα, ἀλλὰ καὶ τὸ πλέγμα τῶν ἀντιπαραθέσεων, μὲ τὴν ἀρχικὴ συμβουλὴ τοῦ ἁγίου Γέροντος πατρὸς Δημητρίου Γκαγκαστάθη, τῶν προσευχῶν καὶ τῶν μετανοιῶν.

Ἐδῶ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι, ἐὰν καταφέρουν οἱ δύο σύζυγοι νὰ ἀποφύγουν τὸν καταιγισμὸ τῶν πληροφοριῶν μὲ τὴν τόσο βασικὴ καὶ πολὺ δοκιμασμένη μέθοδο τῶν ἁγίων Πατέρων μας, ἀλλὰ καὶ τῶν συζύγων οἱ ὅποιοι λειτούργησαν ἔτσι τὴν συζυγία τους, τότε δὲν ἔχουν νὰ φοβηθοῦν τίποτα.

Ἀσφαλῶς καμιὰ ἄλλη παρέμβαση δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς διασπάσει, ἔστω καὶ γιὰ λίγο, ἔστω καὶ συμβατικά.

. Ἄλλα δυστυχῶς δὲν χρησιμοποιοῦμε τὰ μέσα τῆς Ἐκκλησίας μας, θεωροῦμε τὸν γάμο ὡς μία καθαρὰ κοσμικὴ ὑπόθεση, παίρνουμε αὐτὴν τὴν τόσο χαρισματικὴ καὶ εὐλογημένη συζυγία σὰν ἕνα γεγονὸς κοσμικὸ καὶ συμπεριφερόμαστε «ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων».

'Ἂν λοιπὸν λείψει ἢ μετάνοια καὶ ἢ προσευχή, τότε παρεμβαίνουν πολλοὶ ἄλλοι παράγοντες ἐπιγενέστερα καὶ εὐκολότερα παρεισφρύουν στὴ συζυγία. Θὰ μπορούσαμε ἐδῶ νὰ ἀναφέρουμε σὰν «πρῶτες ἀθῶες» (σὲ εἰσαγωγικὰ) παρεμβάσεις τὶς παρεμβάσεις τῶν γονέων, οἱ ὁποῖοι πολλὲς φορὲς ἀπὸ «ἐνδιαφέρον» κινούμενοι (Τὸ ἐνδιαφέρον  θὰ Τὸ βάλουμε πάλι σὲ εἰσαγωγικὰ) καὶ βλέποντας ὅτι τὸ δικό τους τὸ παιδὶ βρίσκεται σὲ μία δυσκολία -καὶ ὅλοι οἱ γάμοι Ἀσφαλῶς ἔχουν δυσκολίες- δὲν εἶναι πάντοτε εὔκολοι καὶ ἀστραπιαία εὔκολοι στὴ συνεννόηση.

Διακατέχεται ἕνας γονέας ἀπὸ τὸ σαρκικὸ ἡ συναισθηματικὸ φρόνημα, παρεμβαίνει στὴν συζυγία καὶ ἀρχίζει πλέον ἢ παρέμβαση δὶ' ἄλλου τρόπου καὶ ὄχι διὰ τοῦ τρόπου ποῦ ἀναφέραμε στὴν ἀρχή. Χρησιμοποιεῖ πλέον ὁ διάβολος μερικὲς φορὲς τοὺς γονεῖς καὶ αὐτοὶ παρεμβαίνοντας θεσμοθετοῦν μία διάσταση. 'Ἂν αὐτὴ ἢ παρέμβαση γίνει μονιμότερη, τότε ἀσφαλῶς οἱ γονεῖς χρεώνονται μὲ αὐτὸ τὸ μεγάλο χρέος καὶ τὴ μεγάλη εὐθύνη τῆς διαλύσεως μίας συζυγίας, ὅταν πράγματι φτάσει νὰ διαλυθεῖ.

 Ἄλλα καὶ πρὶν νὰ φτάσει νὰ διαλυθεῖ, ἀναλαμβάνουν τὴν εὐθύνη μίας προβληματικῆς συζυγίας καὶ μπορεῖ ὁ ἐν ἂς ἡ ὁ ἄλλος ἐκ τῶν γονέων τοῦ ζεύγους νὰ διατείνονται ὅτι ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν ἑνότητα τοῦ ζεύγους, ἐπειδὴ ὅμως παρεμβαίνουν, αὐτὴ αὔτη ἢ παρέμβαση συνιστᾶ καὶ βασικὴ δυσκολία στὴ συνεννόηση τῶν δύο συζύγων.

 Διότι ὁ 'ἴδιος ὁ Κύριός μας λέει: «ἕνεκεν τούτου», τοῦ γάμου, «καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα του καὶ τὴν μητέρα», ἑπομένως νὰ ἀποκολληθεῖ συναισθηματικά, νὰ μὴν εἶναι ὁ πρῶτος σύμβουλος ἢ μητέρα ἡ ὁ πρῶτος σύμβουλος ὁ πατέρας, καὶ ἑπομένως οἱ δύο σύζυγοι νὰ μπορέσουν μὲ τὴ δική τους ἱκανότητα ὁ καθένας, μὲ τὴ δική τους γνώση, μὲ τὴν δική τους  παιδεία, μὲ τὰ δικά τους  δυναμικά, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν δική τους χαρισματικὴ ἀναφορὰ πρὸς τὸν Κύριο, νὰ συνεννοηθοῦν.

Στην συνέχεια ἔχουμε τὶς πολὺ ὀχληρὲς παρεμβάσεις τῆς δασκάλας ποῦ κυρίως παιδαγωγεῖ ὅλους μας, ποῦ εἶναι ἢ τηλεόραση.

Ἢ τηλεόραση μπαίνει μέσα στὰ σπίτια, παρουσιάζει πάρα πολὺ ἀνάγλυφα τὴν παράνομη σχέση, τὴν παρουσιάζει ἰδανικὴ μέσα στὰ πολλὰ σίριαλ, τὰ ὅποια ἔρχονται ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό, καὶ τὴν συζυγικὴ σχέση τὴν θεωρεῖ σὰν πάρα πολὺ κοινὴ ἢ ἀποτυχημένη.

 Θὰ λέγαμε ὅτι σήμερα βομβαρδίζεται ὅλος ὁ λαός μας ἀπὸ αὐτὴν τὴν καταστροφικὴ μανία τῶν μίντια, ποῦ εἶναι στὰ χέρια βέβαιά του διαβόλου, καὶ ἑπομένως μέσω αὐτῶν τῶν τόσο φαντασμαγορικῶν σίριαλ περνάει τὸ ἀντίθετο μήνυμα, καὶ ἑπομένως τὸ αὐτονόητο ποῦ θὰ ἔπρεπε νὰ λειτουργεῖ περισσότερο μέσα στὴν τηλεόραση, καὶ νὰ ἐμφανίζεται ὁ συζυγικὸς θεσμὸς ὡς ὁ ἰδανικότερος καὶ καλύτερος καὶ ὁ παράνομος νὰ πολυβολεῖτε, αὐτὸ ποῦ εἶναι αὐτονόητο, εἶναι τὸ δυσνόητο, καὶ τὸ ἀντίθετο ποῦ εἶναι ἢ ἁμαρτία καὶ ἢ διάλυση, θεωρεῖται σὰν τὸ αὐτονόητο. Παρουσιάζεται λοιπὸν ὡς τέλεια καὶ ἰδανικὴ ἢ παράνομη σχέση.

Γνωρίζουμε καὶ κοπέλες μικρές, ἀλλὰ καὶ κυρίες μέσης ἡλικίας, ἀκόμη καὶ προχωρημένης ἡλικίας, ποῦ στέκονται στὴν τηλεόραση καὶ πραγματικὰ κλαῖνε, ὅταν βλέπουν τὸ σίριαλ ἐκεῖνο τὸ ὅποιο παρουσιάζει μία παράνομη σχέση ὡς ἰδανική, ἢ ὅποια Ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ ὁλοκληρωθεῖ καὶ νὰ ἐπιτευχθεῖ, διότι δυστυχῶς ὑπάρχει πίσω ἕνας νόμιμος γάμος!

Καὶ θὰ λέγαμε ὅτι μέσα τοὺς συμφωνοῦν καὶ θὰ συμφωνοῦσαν πολὺ εὔκολα, καὶ ἐκείνη τὴν στιγμὴ ποῦ βλέπουν Τὸ σίριαλ Θὰ 'λεγαν: «Μὰ τέλος πάντων, γιατί νὰ βασανίζονται αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι τόσο πολύ; Γιατί νὰ Ὑπάρχουν αὐτοὶ οἱ θεσμοὶ οἱ τόσο σκληροὶ ἀπὸ τὴν 'Ἐκκλησία, ἀπὸ τοὺς διαφόρους θεσμούς, ἀπὸ τοὺς νόμους καὶ νὰ μὴν ἀφήνουν αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους νὰ χαροῦν τέτοιες ἰδανικὲς ἐρωτικὲς καταστάσεις ;»

Ἢ τηλεόραση σήμερα πραγματικά, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἐπειδὴ διαρκῶς βομβαρδίζει τὶς αἰσθήσεις μας, ἀλλὰ καὶ τὸν νοῦ καὶ μπαίνει καὶ στὴν καρδιά, αὐτὰ ποῦ εἶναι αὐτονόητα καὶ θεσμοθετημένα μας τὰ κάνει πολὺ χαλαρά.

'Ἔτσι μέσα μᾶς χάνουμε τὰ μέτρα, χάνουμε τὶς ἀξίες, καὶ μπορῶ νὰ πῶ χωρὶς ὑπερβολὴ ὅτι μερικὲς φορὲς τὸ παράνομο μὲ τὸ εὐλογημένο μᾶς φαίνεται 'ἴσο. Καταφέρνει δηλαδὴ πολλὲς φορὲς ὁ διάβολος νὰ μᾶς ἐλαχιστοποιήσει τὰ μέγιστα καὶ νὰ μεγιστοποιήσει τὰ ἐλάχιστα, ἔτσι ὥστε νὰ εἶναι πάρα πολὺ εὔκολη ἢ πρόσβαση στὴν ἁμαρτία καὶ στὴν διάλυση.

Κυρίως βέβαια Θὰ πρέπει νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι ὁ ὓπ' ἀριθμὸν ἕνα καὶ μέγιστος ἐχθρός της εὐλογημένη ς συζυγίας καὶ τοῦ εὐλογημένου γάμου εἶναι Τὸ πᾶν-πάθος τοῦ ἐγωισμοῦ, τὸ ὅποιο ἐμφωλεύει σὲ πάρα πολλὲς καθημερινὲς στιγμὲς καὶ προσπαθεῖ νὰ δημιουργήσει -καὶ χωρὶς βέβαια τὴν ἰδιαιτέρα παρουσία τοῦ διαβόλου- τὴν ἀντιπαράθεση.

Ἑπομένως ἢ ἐλευθερία αὐτή, ποῦ λέγει ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς καὶ ὁ ἅγιος 'Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καὶ πρῶτα ἀπ' Ὅλους ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἢ ἐλευθερία καὶ ἢ ἀγάπη ποῦ τὰ θεωροῦμε σὰν τὰ μεγαλύτερα δυναμικά της συζυγίας, δὲν εἶναι ἀπόρθητα, γιατί μὲ τὴν 'ἴδια διαδικασία ποῦ ἐλευθερώνεται ὁ ἕνας ἡ καὶ οἱ δύο σύζυγοι, μὲ τὴν 'ἴσια ἡ καὶ μὲ μεγαλύτερη εὐκολία πέφτει κανεὶς στὸν κλοιὸ μίας νέας σχέσεως.

 Γιατί ἂν ὑποθέσουμε ὅτι καταφέρνουν καὶ ὁ διάβολος καὶ ὁ κόσμος καὶ ἢ τηλεόραση νὰ σπάσουν ἕνα θεσμὸ καὶ νὰ τὸν βάλουν στὸ σχῆμα τῆς προσωρινῆς διαστάσεως, τότε εἶναι τόσο πολλὲς οἱ ἄλλες εὐκαιρίες ποῦ προσφέρονται στὸν σύζυγο ἡ στὴν σύζυγο, ὥστε πολὺ εὔκολα βρίσκεται μέσα στὸν κλοιὸ τῆς «ἐλευθερίας» ποῦ ἤθελε νὰ ἔχει -ἀλλὰ «ἐλευθερία»- σὲ εἰσαγωγικά, καὶ ὁ κλοιός της, στὸν ὅποιο ἤδη βρίσκεται χωρὶς νὰ τὸ πολὺ καταλάβει, τὸν δεσμεύει σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ μὴ μπορεῖ τελικὰ νὰ σκεφτεῖ, νὰ μὴν μπορεῖ νὰ αἰσθανθεῖ, νὰ μὴ μπορεῖ νὰ χρησιμοποιήσει τὴν ἐλευθερία του, τὸ αὐτεξούσιό του, γιὰ νὰ ἐπιστρέψει στὴν οἰκογένειά του, ὅταν ἔστω γιὰ λίγο διάστημα ξεκουραστεῖ ἀπὸ τὶς συζυγικὲς καὶ οἰκογενειακὲς ὑποχρεώσεις.

                 Ἑπομένως ἢ ἐλευθερία γίνεται συμβατικότητα, γίνεται νέα προβληματική, σὲ μία νέα σχέση διπλασιάζονται, τριπλασιάζονται ἡ καὶ πολλαπλασιάζονται τὰ προβλήματα, γιατί στὴν συνέχεια ἀρχίζουν οἱ ἔντονες καὶ πολλαπλὲς ἀντιπαραθέσεις, οἱ ὅποιες εἶναι ἀνεξέλεγκτες.

Σύμφωνα μὲ τὴν 'Ὀρθόδοξη 'Ἐκκλησία μας καὶ τὴν παράδοσή μας καὶ τὶς πατερικὲς ἐμπειρίες καὶ τῶν ἀγάμων ἀλλὰ καὶ τῶν ἐγγάμων, οἱ δύο σύζυγοι ἔχουν ἀποκτήσει μεταξύ τους κάποια ἀρχέτυπα. τὰ ἀρχέτυπα τὰ ἔχουμε μέσα μας καὶ ἀπὸ τὴν ἀγωγή μας καὶ ἀπὸ τὸ ἅγιο βάπτισμά μας καὶ τὸ χρίσμα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἀρχικὴ καταξιωμένη συμβίωση τῶν δύο συζύγων. Ὑπάρχει μέσα μας τὸ ἀρχέτυπό της ἀγάπης, τῆς ὑπακοῆς, τῆς κοινωνίας, τῆς πολὺ καλῆς σαρκικῆς ἐπικοινωνίας, τῆς ψυχικῆς ἐπαφῆς, τῆς συνεργασίας καὶ τῆς συνδιοικήσεως τῆς οἰκογενείας.

'Ὅταν αὐτὸ τὸ σχῆμα τῆς συζυγίας σπάσει, αὐτὰ τὰ ἀρχέτυπα ὑπάρχουν μέσα μας, καὶ ἑπομένως ὅπου καὶ νὰ βρεθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ὅσο καὶ νὰ θελήσει νὰ διασκεδάσει τὴν συνείδησή του μὲ κάποια ἄλλη παρηγοριὰ ἐρωτικὴ ἡ μὲ κάποια ἄλλη παρηγοριά, τῶν γονέων ἡ κάποιων ἄλλων συγγενῶν ἡ κάποιων ἄλλων φίλων, ἀσφαλῶς τὸ βασικὸ ἀρχικὸ ἀρχέτυπο ποῦ ὑπάρχει μέσα μας μᾶς φωνάζει καὶ μάλιστα ἔντονά μας ζητάει τὴν ἐπιστροφὴ στὴν ἀρχική του ἐκπλήρωση.

Αὐτὰ τὰ ἀρχέτυπα λειτουργοῦν ἀπὸ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ σὰν φωτεινοὶ σηματοδότες, γιὰ νὰ μᾶς κρατοῦν στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, νὰ μᾶς κρατοῦν στὴν ἀληθινὴ κατὰ Χριστὸν εὐτυχία, νὰ μᾶς δημιουργοῦν τὴν ἀληθινὴ ἀνθρώπινη πρόσβαση καὶ νὰ μᾶς καθιερώνουν ὡς καταξιωμένους πατεράδες καὶ μητέρες μέσα στὴν οἰκογένεια.

'Ἐρχόμαστε στὴν περίπτωση κατὰ τὴν ὅποια πλέον ἔχουν δημιουργηθεῖ καὶ τὰ παιδιά, καὶ ἑπομένως ἢ παρουσία τῶν παιδιῶν καὶ οἱ ὑποχρεώσεις πρὸς τὰ παιδιὰ καταξιώνουν ἔτσι περισσότερο τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα.

Ἢ φροντίδα καὶ ἢ στοργὴ καὶ ἢ ὑποχρέωση πρὸς τὰ παιδιά, κατὰ τὴν κοσμικὴ ἀντίληψη, εἶναι ἕνα βάρος, εἶναι ἕνας κόπος. Ἄλλα κατὰ τὴν πνευματικὴ τοποθέτηση, εἶναι ἕνα διακόνημα, ἕνα λειτούργημα, τὸ ὅποιο ὅσο τὸ ἐπιτελεῖ κανεὶς ἐν ἀναφoρὰ_ καὶ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, αὐτὸ γίνεται ὅλο καὶ εὐκολότερο, καὶ ἀναλαμβάνει πλέον ὁ Χριστός μας, ἢ Παναγία, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ ἅγιοι 'Ἄγγελοι ἀναλαμβάνουν τὴν βοήθειά μας, ἑπομένως δὲ καὶ τὸ δύσκολο ἔργο τόσο τὸ χειρωνακτικό της ἀγωγῆς καὶ τῆς ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν ὅσο καὶ τὸ παιδαγωγικό.

Δὲν εἴμαστε μόνοι, ἀλλὰ ἔχουμε τὴν παρουσία ἐκείνων ποῦ πρωτοστάθηκαν στὸ μυστήριο τοῦ γάμου, ποῦ ἔγινε τὸ πρῶτο θαῦμα τοῦ γάμου καὶ στὴν συνέχεια ἀενάως ἢ χαρισματικότητα τοῦ πρώτου θαύματος ἐξακολουθεῖ εἰς τὸ διηνεκές.

Θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ κάνω μία αὐθαίρετη 'ἴσως δική μου τοποθέτηση ἐδῶ. 'ἄνθρωπος διαφωνήσετε, Θὰ μοῦ τὸ πεῖτε στὴν συζήτηση. 'ἄνθρωπος συμφωνήσετε, νομίζω ὅτι Θὰ μπορούσαμε νὰ παρομοιάσουμε τὸ μυστήριο τοῦ γάμου σὰν ἐκεῖνες τὶς ἐνέσεις ντεπόν, ποῦ γίνονται γιὰ διάφορες παθήσεις γίνεται μία φορὰ ἢ ἔνεση, ἀλλὰ τὰ ἀποτελέσματά της διαρκοῦν γιὰ ἕνα μήνα. τὸ φάρμακο διαλύεται σταδιακὰ μέσα στὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου καὶ οἱ εὐεργετικὲς ἐπιδράσεις εἶναι πολυχρόνιες εἶναι μακροχρόνιες μᾶλλον.

         Τὸ μυστήριο τοῦ γάμου εἶναι ἕνα τέτοιο μυστήριο στὸ ὅποιο ἅπαξ μία πολὺ σημαντικὴ μέρα μᾶς δίνεται συγκεκριμένα καὶ ὄχι ἀόριστα ἢ χάρις τοῦ Ἅγιου Πνεύματος, καὶ ἑπομένως τὰ εὐεργετικὰ χαρισματικὰ ἀποτελέσματα διαρκοῦν ἐσαεί. Συνεπῶς τὰ παιδιὰ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα αὐτῶν τῶν δωρεῶν, τῶν ἄκτιστων δωρεῶν τοῦ Θεοῦ.

 Ἢ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν ἐμπίπτει καὶ βρίσκεται μέσα σ' αὐτὸ τὸ κλίμα -τῶν ἄκτιστων δωρεῶν τοῦ Θεοῦ- καὶ ἢ ἀγωγή, ἢ ὀρθόδοξη ἀγωγή, ἢ χριστιανικὴ ἀγωγὴ εἶναι ἕνα πολὺ δυναμικὸ κομμάτι αὐτῶν τῶν δωρεῶν τοῦ θεοῦ  ποῦ ἐδόθησαν κατὰ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου ἅπαξ, ἀλλὰ μέσα σ' ὅλο τὸ φάσμα καὶ σ' ὅλα τὰ χρόνια της οἰκογενείας λειτουργοῦν ὁρατὰ καὶ συγκεκριμένα.

Τὰ παιδιὰ λοιπόν, βάσει τῶν ἀρχετύπων ποῦ ἀναφέραμε, βλέπουν τοὺς γονεῖς ἀγαπημένους καὶ χαίρονται.

Τοὺς βλέπουν ἑνωμένους καὶ εὐτυχοῦν. Τοὺς βλέπουν μονιασμένους καὶ δημιουργοῦν καὶ αὐτὰ μέσα στὸ κλίμα αὐτῆς τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. Τὸ μοντέλο λοιπὸν τῆς ἀγωγῆς, τῆς ὀρθοδόξου ἀγωγῆς, εἶναι ἑνοποιητικό. Τὸ κλίμα τῆς οἰκογενειακῆς ἀγωγῆς εἶναι ἑνοποιητικό. Μέσα στὴν οἰκογένεια ὅλοι αἰσθάνονται, ἀναπνέουν καὶ χαίρονται αὐτὴν τὴν ἅγια ἑνότητα τοῦ Ἅγιου Πνεύματος. Τὰ ἀρχέτυπα ποῦ ἤδη τὸ Πνεῦμα τὸ 'Ἅγιο ἔβαλε στοὺς δύο γονεῖς μεταδίδονται φυσιολογικὰ καὶ στὰ παιδιά, καὶ ἑπομένως καὶ τὰ ἀγόρια καὶ τὰ κορίτσια, ἀκόμα καὶ στὴν πιὸ δύσκολη ἐφηβικὴ περίοδο, στὴν ἀτίθαση αὐτὴ περίοδο, τὴν χειμαρρώδη, τὴν ἄτακτη, τὴν ἀκατάστατη, τὰ παιδιὰ μποροῦν καὶ ὀσφραίνονται καὶ εὐφραίνονται μὲ τὸ κλίμα καὶ μὲ τὸ Πνεῦμα -αὐτὸ τὸ εὔκρατο κλίμα- τῆς ἀγάπης καὶ τῆς κοινωνίας τῶν δύο συζύγων.

'Ὅταν αὐτὸ τὸ κλίμα σπάσει, ἀσφαλῶς γκρεμίζεται καὶ στὰ παιδιὰ αὐτὸ τὸ ἀρχέτυπο, γκρεμίζεται στὴν πράξη, ἐνῶ στὸν Ψυχολογικὸ τομέα καὶ στὸν πνευματικὸ τομέα ἀρχετυπικὰ ὑπάρχει μέσα τους, καὶ ἑπομένως ὑπάρχει αὐτὴ ἢ ἀντιδικία ἀνάμεσα στὸ ἀρχέτυπο καὶ στὴν ἔκπτωση τοῦ ἀρχετύπου.

Τὰ παιδιὰ μπλοκάρονται σ' ὅποια ἡλικία κι ἂν βρεθοῦν, ἀπὸ τὴν πιὸ τρυφερὴ -πολὺ χειρότερα βέβαια- ὡς τὴ μεγαλύτερη. Τὰ ψυχοδυναμικά τους ἀδρανοποιοῦνται, δὲν λειτουργοῦν, καὶ ἑπομένως τὸ ἀνδρικὸ ἀρχέτυπο, ποῦ εἶναι ὁ πατέρας, καὶ τὸ μητρικὸ ἀρχέτυπο καὶ πρότυπο, ποῦ εἶναι ἢ μητέρα, ἐφ' ὅσον δὲν περιβάλλονται ἀπὸ τὴν ἑνοποιητικὴ ἀγάπη, ἀρχίζουν πλέον νὰ καταστρέφονται καὶ νὰ διαστρεβλώνονται στὶς συνειδήσεις τῶν παιδιῶν.

   Εἶναι δυνατὸν ὁ πατέρας νὰ ἀκυρώνει τὴ μητέρα καὶ ἀντίστροφα, καὶ ἑπομένως μπορεῖ ὁ πατέρας νὰ διατείνεται ὅτι βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὴν συζυγικὴ ἑστία, ἀλλ' ὅμως ἔχει καλὲς σχέσεις μὲ τὰ παιδιά του.

      Τὰ παιδιὰ ὅμως ἔχουν τὴν δυνατότητα, τὴν ἱκανότητα καὶ τὴν εὐφυΐα νὰ ψυχολογοῦν καὶ τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα καὶ νὰ καταλαβαίνουν σὲ ποιὸ βαθμὸ λένε τὴν ἀλήθεια καὶ πόσο πραγματικὰ  ἰσχύουν οἱ ὑποσχέσεις περὶ ὁμονοίας καὶ περὶ ἀγάπης.

Εἶναι γεγονὸς ὅτι σήμερα πολλὰ παιδιὰ ρέπουν στὰ ναρκωτικὰ' ἐπίσης σὲ ἄλλους δρόμους ἀλλοτριωμένους, σὲ αἱρετικὲς ὁμάδες, Ἑπομένως σὲ ψυχοναρκωτικά. Διακατέχονται ἀπὸ πολλὰ Ψυχολογικὰ προβλήματα καὶ πολλοὶ ἔφηβοι ποῦ βρίσκονται στὴν κρίση μίας προβληματικῆς οἰκογένειας ἡ κυρίως μίας διαλυμένης οἰκογένειας, ἔχουν φοβερὴ κρίση ταυτότητος.

 Πάνω στὴν κρίση ταυτότητος Θὰ πρέπει νὰ τονίσουμε τὸ ζοφερὸ γεγονὸς τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τὸ ὅποιο στὶς ἥμερές μας λανσάρεται καὶ προπαγανδίζετε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν αὐτὲς τὶς βαριὲς παθογενεῖς τραυματικὲς ἐμπειρίες.

 Δηλαδή, ἐπιτρέψτε μου νὰ πῶ πιὸ συγκεκριμένα ὅτι, ἐφ` ὅσον ἕνας νέος βρίσκεται ἐκτὸς αὐτοῦ του ἑνοποιητικοῦ, ἑνωμένου οἰκογενειακοῦ περιβάλλοντος καὶ ἒφ ὅσον καὶ ὁ πατέρας καὶ ἢ μητέρα μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀναγνώριση τοῦ ἑνὸς πρὸς τὸν ἄλλον δὲν ἐπιβεβαιώνουν τὸ ἀνδρικὸ φύλο ἡ τὸ γυναικεῖο φύλο ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον, τὰ παιδιὰ καταλαβαίνουν, ἐννοοῦν τὴν ἀθέτηση ποῦ γίνεται τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ ἄλλου φύλου καὶ βρίσκονται πάντοτε στὸν δεινὸ προβληματισμὸ ποιὸ φύλο νὰ διαλέξουν.

Αὐτὸ βέβαια εἶναι μεγάλη δοκιμασία γιὰ τὰ παιδιά, τὴν ὅποια ὅμως δὲν τὴν ἔχουν ὅσα παιδιὰ βρίσκονται σὲ μία ἑνωμένη οἰκογένεια Διότι ἐντελῶς αὐτονόητα καὶ φυσιολογικὰ διαλέγουν τὸ φύλο ποῦ ἔχουν. Γιατί βλέπουν ὅτι τὸ φύλο ποῦ ἔχουν ἀντίστοιχα τὸ ἔχει καὶ ὁ πατέρας καὶ αὐτὸ τὸ φύλο τοῦ πατέρα δὲν σνομπάρεται, Δὲν ἀκυρώνεται ἀπὸ τὴν μητέρα, Δὲν καταστρέφεται ἀπὸ τὴν ἀπουσία, ἀπὸ τὴν ἔλλειψη ἡ ἀπὸ τὸ σπάσιμο τῆς οἰκογένειας.                                                        

       τὸ ἴσιο μπορεῖ νὰ συμβεῖ καὶ στὸ κορίτσι καὶ στὴν ὅλη ὑπόλοιπη ἱστορία καὶ ἐξέλιξη τῶν παιδιῶν.

Τὰ παιδιὰ ποῦ βρίσκονται ἐκτός του ἑνοποιημένου οἰκογενειακοῦ κλίματος πάσχουν ἀπὸ διάσπαση τῆς προσοχῆς, ἀφοῦ τὸ μυαλουδάκι τοὺς εἶναι τί κάνει ὁ πατέρας, τί κάνει ἢ μητέρα, οἱ ὅποιοι ὅμως ἀντιπαρατίθενται.

Ἑπομένως στὸ δημοτικὸ ἡ στὸ γυμνάσιο ἡ στὸ λύκειο ἡ σὲ μεγαλύτερα σχολεῖα, Δὲν μποροῦν νὰ ἔχουν τὴν ἀπαιτούμενη προσοχή, τὴν σωστὴ προσοχή, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ τελειώσουν γράμματα καὶ σπουδὲς καὶ στὴν συνέχεια νὰ εὐδοκιμήσουν σ' ἕνα συγκεκριμένο ἐπάγγελμα.

Γνωρίζουμε σήμερα πάρα πολλοὺς ἀνέργους, οἱ ὅποιο ἰ ἔχουν στὶς καταβολές τους καὶ στὶς ρίζες τοὺς μία θλιβερὴ Ἱστορία ἑνὸς σπασμένου γάμου. Βέβαια ἐμεῖς λέμε ὅτι ὑπάρχει τὸ πρόβλημα τῆς ἀνεργίας καὶ φταίει ἢ κυβέρνηση καὶ φταῖνε οἱ διάφορες ἄλλες συνθῆκες -καὶ φταῖνε κι αὐτὲς βέβαια-, ἀλλὰ ἢ ρίζα, ἢ βάση καὶ ἢ ἀρχὴ τοῦ προβλήματος βρίσκεται σὲ ἄλλο ἐπίπεδο, διότι τὸ σωματοποιημένο ἄγχος καὶ οἱ πολλὲς εὐαισθησίες καὶ τραυματικὲς ἐμπειρίες ποῦ δημιούργησε ἢ σπασμένη οἰκογένεια εἶναι τὸ βασικότερο αἴτιό της μὴ δημιουργίας καὶ τῆς ἀποτυχίας σὲ διαφόρους τομεῖς τῆς ζωῆς τῶν παιδιῶν.

Καὶ μετὰ ἀπ' αὐτὰ ἂς διατυπώσουμε τὸ ἐρώτημα: «μὲ τί καρδιὰ ἕνας νέος τῶν εἴκοσι πέντε ἐτῶν περίπου ἡ τῶν τριάντα ἡ καὶ τῶν σαράντα ἡ μία νέα μικροτέρας ἡλικίας μετὰ ἀπὸ πολλὲς τραυματικὲς ἐμπειρίες σπασμένης οἰκογένειας Θὰ σκεφτοῦν τὴν δική τους ἀποκατάσταση; Ἄλλα καὶ τί μοντέλο, τί εἰκόνα οἰκογένειας ἔχουν στὸν νοῦ τους, ὥστε νὰ μπορέσουν στὴν συνέχεια καὶ στὴν δική τους οἰκογένεια νὰ εἶναι Ἰσορροπημένοι, νὰ εἶναι ἡγεμονικοὶ καὶ νὰ μποροῦν νὰ ἀγαποῦν καὶ νὰ μποροῦν νὰ προσφέρουν, ἀφοῦ αὐτὰ δὲν τὰ ἔχουν ἀεὶ ἔμπρακτα στὴν δική τους οἰκογένεια ;»

Ξέρω ὅτι σᾶς στενοχώρησα, σᾶς λύπησα καὶ σᾶς παρουσίασα τώρα, στὸ δεύτερο μέρος δηλαδὴ τῆς ὁμιλίας, τὸ τραγικὸ μέρος, τὸ ὅποιο τὸ ἀναπνέουμε, τὸ ὀσφραινόμαστε, τὸ ζοῦμε καὶ ἐμεῖς οἱ πνευματικοί, τὸ Ψηλαφοῦμε κατὰ κόρον, κατὰ κόρον, κατὰ κόρον... 'Ὅμως ἐμεῖς δὲν εἴμαστε ἀπαισιόδοξοι. Γιατί; Γιατί γνωρίζουμε ὅτι οἱαδήποτε σταυρικὴ ἐμπειρία, ἀπὸ σταυρικὴ ποῦ εἶναι, ἀπὸ τραυματικὴ δηλαδή, μπορεῖ νὰ μετατραπεῖ σὲ σταυροαναστάσιμη καὶ τελικὰ σὲ ἀναστάσιμη.

Δηλαδὴ ἢ 'Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἔτσι μὲ τοὺς θεσμούς της, μὲ τὴν Ἱερὴ ἅγια γλώσσα της, μὲ τοὺς ὡραίους ὕμνους της -ποῦ ἔχουν ὁλόκληρη ἐπιστημοσύνη μέσα τους καὶ κυρίως ἔχουν τὴ χάρη τοῦ Ἅγιου Πνεύματος-, μὲ τὰ ἄχραντα μυστήρια -ἐξομολόγηση, θεία εὐχαριστία- μὲ τὴν χαρισματικὴ ἐξακολουθητικὴ παρουσία τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου καὶ μὲ τόσες ἄλλες εὐκαιρίες προσευχές, μελέτες- δίνει τὴν δυνατότητα, στὸν ὁποιονδήποτε ποῦ ἔχει ὁποιαδήποτε τραυματικὴ ἐμπειρία, νὰ ἀνασυστήσει τὴν προσωπικότητά του καὶ νὰ δημιουργήσει τὴν οἰκογένειά του.

Ὃ πνευματικὸς πατέρας προσπαθεῖ νὰ δρᾶ καὶ στὸ σπασμένο οἰκογενειακὸ περιβάλλον ἑνοποιητικά. Προσπαθεῖ νὰ συμφιλιώσει τοὺς γονεῖς μεταξύ τους, τοὺς γονεῖς μὲ τὰ παιδιὰ καὶ τὰ παιδιὰ μὲ τοὺς γονεῖς.

Ἢ ὀρθόδοξη λατρεία μας, αὐτὸ τὸ ζεστὸ ἀνθρώπινο ἀλλὰ καὶ φυσικὸ περιβάλλον, θεραπεύει τὰ τραύματα καὶ τὶς ἐλλείψεις καὶ κάνει θαύματα. Ὃ Κύριός μας Δὲν θαυματούργησε μόνο στὸν γάμο τῆς Κανά, ἔκανε καὶ πολλὰ ἀλλὰ θαύματα. Τὸ ἀρχικὸ τὸ ἔκανε στὸν γάμο τῆς Κανά, ἀλλὰ στὴν συνέχεια μπορεῖ νὰ τὸ κάνει καὶ σὲ κάθε ἄλλη σχέση, σὲ κάθε ἄλλο γάμο, σὲ κάθε ἄλλη κατάσταση, σὲ κάθε ἄλλη περίσταση καὶ νὰ μεταβάλλει τὴν ἀρχικὴ τραυματικὴ ἐμπειρία σ' ἕνα ἀληθινὸ καὶ πραγματικὸ γάμου. Ὅταν πηγαίνουμε στὴν Ἐκκλησία μας καὶ στεκόμαστε ὄρθιοι ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι στὴ λατρεία μας, μπροστά μας, μπροστὰ στὸ τέμπλο, βλέπουμε τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία μας. Βλέπουμε τὴν Παναγία μας νὰ κρατάει στὴν ἀγκαλιὰ τῆς τὸ Παιδάκι της.

 'Ὅσο τραυματικὲς ἐμπειρίες καὶ νὰ ἔχουμε, ὁποιεσδήποτε τραυματικὲς ἐμπειρίες καὶ νὰ ἔχουμε, ὅταν βρισκόμαστε μπροστὰ στὴν Παναγία μας καὶ στὸ παιδάκι της, ἀσφαλῶς ἢ καρδιὰ μᾶς μαλακώνει καὶ ὅλα τὰ προβλήματα χαλαρώνουν.

 'Ἂν ἀρχίσει ἕνας οὐσιαστικὸς διάλογος, ἐσωτερικός, μυστικὸς διάλογος μέσα στὴ λατρεία μας -'ὅπου εἶναι ζωντανὴ ἢ ἄκτιστη χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος- τότε πραγματικὰ καὶ ἢ Παναγία μας ἀλλὰ καὶ ὁ Χριστὸς θὰ μεταβάλουν ὅλες τὶς τραυματικές μας ἐμπειρίες σὲ μετατραυματικές, σὲ σταυροαναστάσιμες καὶ ἀναστάσιμες.

'Ἐδῶ θὰ κάνουμε μία ἀναφορὰ στὸν ἅγιο πατέρα τοῦ ὁποίου τὴν Ἱερὰ μνήμη ἀπὸ σήμερα ἐπιτελοῦμε, τὸν ἅγιο Συμεὼν τὸν νέο Θεολόγο, ὁ ὅποιος λέγει ὅτι μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας μας -καὶ ἐννοεῖ εἰδικὰ τὴν λατρεία μᾶς- δημιουργεῖται μία συνούλωση τῶν τραυμάτων μας, μία ἐπούλωση.

  Τὴν λέει συνούλωση καλύτερα, καὶ εἶναι πιὸ ἐπιτυχὴς ὁ ὅρος, γιατί ὅλες οἱ τραυματικὲς ἐμπειρίες ποῦ προέρχονται κυρίως ἀπὸ τὶς δυσκολίες τὶς οἰκογενειακές, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλες βέβαια, μποροῦν μὲ Τὴν χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος- νὰ ὑπερβαθοῦν καὶ νὰ γλυκαθεῖ ἢ καρδιὰ τῶν ἀνθρώπων.

'Ἡ Παναγία μᾶς εἶναι μητέρα ἢ Ἐκκλησία μᾶς ὁλόκληρη εἶναι μητέρα, κι ἂν ἀκόμα ἢ δική μας ἢ μητέρα κάπου δὲν στάθηκε ἀληθινὴ μητέρα εἶναι τροφός, εἶναι παιδαγωγὸς ἄριστη, κι ἂν ἀκόμα ἢ δική μας ἢ μητέρα κάπου παραστράτησε, κάπου ἀστόχησε, κάπου παραπλανήθηκε.

              Τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου μᾶς εἶναι τὸ ἀληθινὸ πατρικὸ πρόσωπο, ποῦ πραγματικὰ ἀνασυνιστᾶ μέσα μας τὴν εἰκόνα τοῦ ἀληθινοῦ πατέρα. καὶ μάλιστα ἢ ἅγια μητέρα, ἢ Παναγία μας, καὶ τὸ τέλειο θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ πατρός μας, τοῦ Κυρίου, μποροῦν, ἔστω καὶ σὲ προηγμένη ἡλικία, νὰ μᾶς ἀνασυστήσουν τὴν εἰκόνα τὴν ἀληθινὴ γιὰ τὸν πατέρα μας καὶ τὴν μητέρα μας. καὶ μπορεῖ ἐκ τῶν ὑστέρων τὰ τραυματισμένα παιδιὰ νὰ

βοηθήσουν τοὺς σπασμένους γονεῖς, ὥστε νὰ ἀνασυστήσουν καὶ αὐτοὶ τὸ ἀληθινὸ ἀρχέτυπό του πατέρα καὶ τὸ ἀληθινὸ ἀρχέτυπό της μητέρας.

Νὰ γιατί, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, σεβαστοὶ πατέρες πρωτίστως, διαφωνοῦμε μὲ τὸ σεμινάριο ποῦ διοργάνωσε ἢ Ψυχιατρικὴ Ἑταιρεία στοὺς πνευματικούς, καὶ θέλει νὰ τοὺς ἐκπαιδεύσει. Γιατί δὲν εἶναι δυνατὸν αὐτὸ τὸ μέγα μυστήριο τοῦ γάμου, ὅπως τὸ βιώνει ἢ 'Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, νὰ τὸ κατανοοῦν οἱ Ψυχίατροι, Συγχωρέστε μέ, δὲν κατηγορῶ προσωπικὰ ἀνθρώπους, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἢ ἐποχὴ μᾶς εἶναι πάρα πολὺ δύσκολη καὶ ἐπειδὴ ἀκοῦμε πολὺ περίεργα πράγματα νὰ συμβαίνουν καὶ ἐπειδὴ ἀκοῦμε κάποιους Ψυχιάτρους, Ψυχολόγους, Ψυχαναλυτές, Ψυχοθεραπευτὲς νὰ ἐγκρίνουν τὴ διάσπαση τοῦ γάμου, δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνεξάντλητα καὶ ἀπεριόριστα ὅρια καὶ ὅτι ἢ χάρις τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐνυπάρχει ἀκόμα καὶ στοὺς διαφωνοῦντες συζύγους καὶ στοὺς διασπασμένους, ἀλλὰ τοὺς δίνουν εὔκολα τὴν εὔκολη λύση –τὴν χειρότερη βέβαια, τὴ δυσκολοτερη λύση- καὶ τοὺς λένε' «ἀφοῦ δὲν συμφωνεῖτε, χωρίστε, τί καθόσαστε καὶ παιδεύεστε;»  καὶ ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα ἀρχίζουν οἱ ὀδύσσειες καὶ οἱ περιπέτειες τῶν ποικίλων καὶ πολλαπλῶν προβλημάτων καὶ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῶν οἰκογενειῶν, Γι' αὐτὸ ἢ κοινωνία μας σήμερα τόσο πολὺ ταλαιπωρεῖται.

Ἢ 'Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μᾶς ἔχει ἕνα πλουσιότατο χαρισματικὸ δυναμικό, ποῦ εἶναι τὸ μέγα μυστήριο τοῦ γάμου. θὰ πρέπει ὅλοι μας νὰ ἀνασκουμπωθοῦμε, πρὸς αὐτὸ νὰ κατευθύνουμε, πρὸς αὐτὸ νὰ ἀγώμεθα, πρὸς αὐτὸ νὰ χειραγωγούμεθα ὅλοι, ὅλοι μὰ ὅλοι, καὶ νὰ μὴ ἀφήνουμε κανέναν νὰ μειώνει Τὴν θεανθρώπινη καὶ χαρισματική του δυναμικότητα,

Εἰρήσθω ἐν πάροδο_ καὶ ἐν παρένθεση ὅτι καὶ αὐτὸ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου βάλλεται καὶ πολυβολεῖτε, διότι κάποιοι, δύο «θεολόγοι», σήμερα προτείνουν στὴν 'Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μία ἄλλη ἀκολουθία τοῦ γάμου, διότι ἢ παραδοθεῖσα, ἢ παραδεδομένη αὐτὴ ποῦ ἁγίασε καὶ ἁγιάζει τὴ ζωή μας, δὲν τοὺς ἐκφράζει. καὶ ἑπομένως θὰ λέγαμε ὅτι  ἢ Νέα Ἐποχὴ ἔχει ἀκόμα καὶ αὐτὴ συλλάβει ποῦ βρίσκεται ἢ δύναμη, ἢ χαρὰ καὶ ἢ εὐτυχία τῶν ἀνθρώπων καὶ θέλει παντοιοτρόπως καὶ ἐκ τῶν ἔσω πολλὲς φορὲς νὰ ἀκυρώνει τὰ ὑπερφυὴ καὶ μεγάλα μυστήρια τοῦ Θεοῦ.

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία ποὺ ἐκφωνήθηκε στὶς 11-03-2000

Ἐνορία ΑΓ. Παρασκευῆς σεμινάριο ὀρθόδοξο