Κυριακή τοῦ Πάσχα

Κυριακή τοῦ Πάσχα - Ἡ λαμπροφόρος Ἀνάστασις τοῦ Σωτῆρος ἠμῶν Χριστοῦ

Χαίροντες

«Χαίρετε...» (Μάτθ. κὴ' 1-10)

«Τὸ λοιπὸν ἀδελφοί μου, χαίρετε ἐν Κυρίω πάντοτε. πάλιν ἐρῶ, χαίρετε » (Φιλιππ. γ' 1, δ' 4)

Ὁ ὕμνος τοῦ Χριστιανισμοῦ εἶναι ἡ χαρά.

Ἡ πρώτη λέξι ποὺ ἀκούστηκε ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Ἀναστημένου Ἰησοῦ, ἦταν: «Χαίρετε».

Ἦταν ἡ χαρὰ ποὺ σκόρπιζε ὁ μέγας Νικητής.

Ὁ Νικητὴς τοῦ διαβόλου, τοῦ εἰσηγητοῦ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου. Ὁ Ψαλμωδὸς βλέπει μέσα στοὺς αἰῶνες τὸν ἐρχομὸ τοῦ Νικητοῦ καὶ ἀποκαλύπτει μὲ τὸ προφητικό του μάτι τὸν διάλογο τῶν Ἀγγέλων ποὺ ὑποδέχονται στὸν Οὐρανὸ τὸν Νικητὴ Χριστό. «Ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ἠμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης. Τὶς ἐστιν οὗτος ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης; Κύριος τῶν δυνάμεων, αὐτὸς ἐστιν ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης» (Ψάλμ. κγ' 9-10).

Καὶ ὁ Ἄπ. Παῦλος πλέον, χαιρετίζει τὸ γεγονός: «Κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νίκος. ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, ἅδη, τὸ νίκος; ...τῷ δὲ Θεῶ χάρις τῷ διδόντι ἠμὶν τὸ νίκος διὰ τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ...

Χριστοῦ» (Ἃ' Κόρ. ἴε' 54-57).

Χριστιανὸς ποὺ δὲν ἐνοίωσε ἀκόμη τὴ χαρὰ ποὺ δίδει ὁ Χριστός, πρέπει νὰ ἀμφιβάλη γιὰ τὸν Χριστιανισμό του...

Καὶ πῶς μπορεῖ κανεὶς νὰ μὴ χαίρη ὅταν γνωρίζη ὅτι ξόφλησαν οἱ παλιοὶ λογαριασμοὶ τῆς ἁμαρτίας, ὅτι ὁ θάνατος νικήθηκε καὶ θὰ πάρωμε πίσω τὰ σώματά μας καὶ ὅτι Βασιλεία τρανή, αἰώνια καὶ θεϊκὴ ἑτοιμάστηκε γιὰ τοὺς ἀνθρώπους;

«Μηδεὶς θρηνείτω πενίαν», βροντοφωνεῖ ὁ ἰ. Χρυσόστομος, «ἐφάνη γὰρ ἡ κοινὴ βασιλεία. Μηδεὶς ὀδυρέσθω πταίσματα. συγγνώμην γὰρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε. Μηδεὶς φοβείσθω θάνατον. ἠλευθέρωσε γὰρ ἠμᾶς τοῦ Σωτῆρος ὁ θάνατος... Ἀνέστη Χριστός, καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος. Χριστὸς γὰρ ἐγερθεῖς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο».

Καὶ ὁ ποιητής, μὲ ἀνακούφισι ψάλλει: «...Πλάκες ποὺ στέκατε βαριές, στὰ μνήματα καὶ στὶς καρδιές, σᾶς ἔσπασε ὁ Χριστός μου». Χριστὸς Ἀνέστη! «Χαίρετε».

Δοξαστικό της Ἀναστάσεως.

Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τὴ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισούσιν ἠμᾶς. συγχωρήσωμεν πάντα τὴ Ἀναστάσει, καὶ οὕτω βοήσωμεν. Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτω θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.

Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομὰς

Σκέψεις καὶ Πόθοι

Ἐκδόσεις "Ὀρθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη 

Ι.Μ.Παντοκράτορος