Πολυάριθμες εἶναι οἱ περιπτώσεις τῶν ζώων, εἰδικά του λιονταριοῦ, ποὺ γίνονται φίλοι καὶ συμβοηθοὶ τῶν Ἁγίων στὴν ἔρημο.«Ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος χαρίζει σύνεση στὴν ὕαινα, τῆς δείχνει τὸ σωστὸ καὶ ὀρθὸ δρόμο καὶ ἐκείνη τὸν ἀποδέχεται. ‘‘Συνθηκολογεί’’ μὲ τὸν Ἅγιο ν’ ἀκολουθήσει ὅσα ἐκεῖνος τῆς προτρέπει…
»Παρόμοια περίπτωση ἐπίσης ἔχουμε καὶ μὲ ἕνα βουβάλι, τὸ ὁποῖο ἀκολουθεῖ τὸν Ἅγιο ὑπακούοντας στὸ κέλευσμά του…
»Χαρακτηριστικὲς εἶναι στὸ βίο τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Συκεώτου, ὅπου ὁ Ἅγιος συχνὰ ἡμερεύει τὰ ζῶα καὶ συνεργάζεται μ’ αὐτὰ στὴν ἐπίτευξη κάποιου ἔργου…
Ὁ Ὅσιος Κόπριος ἡμερεύει διὰ τῆς προσευχῆς μία ἄγρια ἀρκούδα καὶ ἀργότερα τὴ χρησιμοποιεῖ στὴ διακονία του καὶ συνεργάζεται μαζί της.
»Τὰ λιοντάρια συμβιώνουν στὴν ἔρημο, στὰ ὅρη, στὶς σπηλιὲς μὲ τοὺς Ἁγίους ἀσκητές. Τὸ λιοντάρι βγαίνοντας ἀπὸ τὴν ἔρημο γίνεται συμβοηθός, στὴν συγκεκριμένη περίπτωση, τοῦ Ὁσίου Ζωσιμᾶ στὴν ταφὴ τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας.Οἱ Ἅγιοι, πολλὲς φορές, ὄχι μόνο συμφιλιώνονται καὶ συνεργάζονται μὲ τὰ ζῶα οἱ ἴδιοι, ἀλλὰ καὶ τὶς μεταξὺ τῶν ζώων διαμάχες συμφιλιώνουν καὶ εἰρηνεύουν διώχνοντας κάθε πονηρὸ πνεῦμα καὶ πάθος. Ἀκόμα καὶ μὲ τὴν ἐπίκληση καὶ μόνο τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἁγίου ἀπὸ κάποιον πιστὸ Χριστιανὸ πετυχαίνεται τὸ ἴδιο. Χαρακτηριστικὸ εἶναι τὸ παράδειγμα τοῦ λιονταριοῦ μὲ κάποιο γαϊδούρι στὸ βίο τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου.
Πολλὰ ἐπίσης ζῶα συμπροσεύχονται μὲ τὸν Ἅγιο, ὅπως τὸ ποίμνιο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Κουκουζέλη, τὸ ὁποῖο σταματᾶ νὰ βόσκει συνεπαρμένο ἀπὸ τὴ Θεία Χάρη τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ Ἅγιος ὑμνεῖ καὶ δοξολογεῖ τὸ Δημιουργὸ Θεό. Ἄλλα πάλι ζῶα ἔρχονται ν’ ἀνακουφίσουν καὶ νὰ παρηγορήσουν τὸν Ἅγιο ἀπὸ τὴν ἄσκηση καὶ τὶς θλίψεις του. Τὸ πουλὶ διώχνει μὲ τὸ κελάηδημά του τὴ θλίψη καὶ τὸν πόνο τοῦ Ὁσίου Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου. Μερικὰ ἀπ’ αὐτὰ φέρνουν τροφὴ στὴν ἔρημο, ὅπως ὁ κόρακας γιὰ ἑβδομήντα χρόνια ἔφερνε κάθε μέρα ψωμὶ στὸν Ὅσιο Παῦλο τὸ Θηβαῖο, ἐνῶ προσέφερε διπλὸ μερίδιο ὅταν ἐπισκέφθηκε τὸν Ὅσιο ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος.
Παρόμοιο περιστατικὸ μὲ τὰ προαναφερόμενα ἔχουμε καὶ...
στὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἱερωνύμου, ποῦ νηστεύει, χωρὶς νὰ φάει τίποτα, ὁλόκληρες βδομάδες, προσπαθώντας νὰ δαμάσει ἔτσι τὴν ἐπαναστατημένη σάρκα του καὶ νὰ ἔρθει ἡ εἰρήνη στὴν ψυχή του. Καθημερινῶς κλαίει, προσεύχεται στὸν Κύριο καὶ πολεμάει ἐναντίον τῶν παθῶν γιὰ νὰ γλιτώσει, ὅπως λέει ὁ ἴδιος, ἀπὸ τὸ πῦρ τῆς κολάσεως. Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνος του στὴν ἔρημο, περιστοιχίζεται ἀπὸ ἄγρια θηρία καὶ φρικαλέα ἑρπετά, ποὺ συμπάσχουν στὴ λύπη του καὶ στὸ καθημερινό του μαρτύριο…»Ἐκτὸς ἀπ’ αὐτά, σπουδαῖες περιπτώσεις ζώων, εἰδικά του λιονταριοῦ, ὅπως προείπαμε, εἶναι τὸ ζῶο νὰ μετέχει στὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου. Ἐνῶ πιέζεται τὸ λιοντάρι νὰ κατασπαράξει τὸν Ἅγιο, βλέποντας ὅμως τὸ φυσικὸ πρόσωπο τοῦ Ἁγίου νὰ ἀκτινοβολεῖ τὴ Θεία Χάρη γίνεται ἡμερότερο τοῦ προβάτου. Ἐντυπωσιακὴ ἡ περίπτωση τοῦ Ἁγίου Ἀνίκητου…
»Συχνὰ ὁ Ἅγιος μὲ τὴν ἄσκησή του, μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν νηστεία τοῦ δαμάζει τὴν ἀγριότητα τῶν ζώων, τὰ διδάσκει καὶ τὰ παιδαγωγεῖ. Ὁ Δανιὴλ φράζει τὰ στόματα τῶν λεόντων μὲ τὴν ἐγκράτεια, τὴν προσευχὴ καὶ τὴ νηστεία του.
»Μὲ τὴ Θεία Χάρη καὶ τὰ Θεία χαρίσματα ὁ ἀσκητὴς Ἅγιος, ἐπειδὴ μέσα τοῦ κατοικεῖ καὶ ἀναπαύεται ὁ Θεός, ὄχι μόνο τὰ αἰσθητά, ἀλλὰ καὶ τὰ νοητὰ θηρία ὑποτάσσει. Στὸ Βίο τοῦ Ἁγίου Λαζάρου τοῦ Γαλησιώτου, ἔχουμε παρόμοιο περιστατικὸ μὲ ἕνα ζευγάρι ἀρκοῦδες, οἱ ὁποῖες ἐνῶ ἔρχονται νὰ κατασπαράξουν τὸν Ἅγιο, προσευχόμενος πρὸς τὸν Θεὸ γιὰ νὰ σωθεῖ τὶς ἡμερεύει!
Ἡ οἰκειότητα τῶν Ἁγίων μὲ τὰ ζῶα εἶναι τόσο συνηθισμένο φαινόμενο στὴν καθημερινή τους ζωὴ ποῦ τίποτα δὲν φοβοῦνται, χρησιμοποιοῦν αὐτὰ χωρὶς ἐνδοιασμοὺς σὲ κάθε τοὺς ἀνάγκη. Ὁ Ἅγιος Παχώμιος χρησιμοποιεῖ τοὺς κροκοδείλους ὡς μέσο μεταφορικὸ γιὰ νὰ τὸν μεταφέρουν στὴν ἀπέναντι ὄχθη…
»Ὁ διάβολος πολλὲς φορὲς χρησιμοποιεῖ τὴ μορφὴ ζώων, γιὰ νὰ ὁδηγήσει σὲ πλάνη τὸν Ἅγιο καὶ νὰ τὸν περιπαίξει, γιατί μετὰ τὴν πτώση διασπάστηκε ἡ ἁρμονία ζώου καὶ ἀνθρώπου, φύσεως γενικότερα καὶ ἀνθρώπου, Ἔτσι τὰ ζῶα, ἡ φύση, ἀντιδροῦν στὶς θελήσεις καὶ στὶς ἐπιθυμίες τοῦ ἀνθρώπου. Μετασχηματιζόμενοι οἱ δαίμονες σὲ θηρία καὶ ἑρπετά, λιοντάρια, ἀρκοῦδες, λεοπαρδάλεις, φίδια, σκορπιοὺς καὶ λύκους προσπαθοῦν νὰ παρασύρουν τὸν ἄνθρωπο ἐκεῖ ποὺ θέλουν αὐτοί… Ἐνδεικτικὰ στὸ βίο τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ ἐξ Ἰουδαίων, (ὁ διάβολος) παίρνει τὴ μορφὴ τοῦ λύκου ποῦ φέρει τὸ πάθος τοῦ θυμοῦ καὶ τῆς ἀγριότητας, γιὰ νὰ μπορεῖ ἔτσι νὰ ἐκφοβίσει τὸν Ἅγιο καὶ νὰ τὸν κατασπαράξει. Ἀλλὰ οἱ Ἅγιοι μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἄσκηση, καὶ μὲ τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λαμβάνουν τὸ χάρισμα τῆς διακρίσεως καὶ ἔτσι ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ ξεχωρίζουν τὰ μηχανεύματα καὶ τὸ σκοπὸ τοῦ καθενός. Ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος πάντα μὲ ψυχικὴ ἐγρήγορση ἀντιμετώπιζε αὐτούς… δὲν φοβόταν τίποτα καὶ οὔτε δειλίαζε, ἀλλὰ ἀντιθέτως τοὺς δαίμονες ἐδίωχνε καὶ τὰ ἄγρια θηρία ἡμέρευε καὶ εἰρήνευε».
«Βλέπουμε πῶς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαριτώνει τοὺς Ἁγίους μὲ τὴ Θεία χάρη, ὥστε οἱ Ἅγιοι νὰ οἰκειοποιοῦνται τὴ φύση. Τοὺς διδάσκει τὴν ἀγάπη γιὰ κάθε κτίσμα καὶ ἡ ψυχὴ συμπάσχει γιὰ κάθε ὕπαρξη, ἀγαπᾶ καὶ συμπονεῖ ἀκόμα καὶ τοὺς ἐχθροὺς καὶ τὰ δαιμόνια, γιατί ἐξέπεσαν ἀπὸ τὸ ἀγαθὸ καὶ τὴν ἀρετή. Ἐνῶ ὁ διάβολος προσπαθεῖ νὰ βρεῖ τεχνάσματα νὰ ξεγελάσει τὸν ἄνθρωπο, τὸν ἀσκητή, ὁ Ἅγιος ἐντείνει πνευματικὰ τὶς προσπάθειές του καὶ διαρκῶς γρηγορεῖ».
Πηγή: «Οἱ Ἅγιοι καὶ τὸ φυσικὸ περιβάλλον» τοῦ Σωτηρίου Ι. Μπαλατσούκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου