Πρώτ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνὸς
Τὴν Ἃ’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ἡ Ἐκκλησία μᾶς πανηγυρίζει τὸν θρίαμβό της. Ἡ Ὀρθοδοξία γιορτάζει τὴ Νίκη της. Ζῶντες καὶ Τεθνεῶτες, θριαμβεύουσα καὶ Στρατευομένη Ἐκκλησία, ὅλο τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πνευματικὰ ἑορτάζει. Ἡ Νίκη αὐτὴ περιγράφεται στὸ «Συνοδικό της Ὀρθοδοξίας», ποὺ διαβάζεται κατὰ τὴν Λιτανεία τῶν Ἁγίων Εἰκόνων. Ἐκεῖ φαίνεται, ποιὰ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Δὲν πρόκειται γιὰ μία Ἰδεολογία, γιὰ κάποιο «Κοινωνικὸ Σύστημα» ἢ Φιλοσοφία, γιὰ κάποια ἐγκόσμια Πολιτική, ποὺ ἐπεκράτησε καὶ θριαμβολογεῖ γιὰ τὴ συντριβὴ τῶν ἀντιπάλων της. Όχι! Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ὁ νέος τρόπος ζωῆς καὶ ὑπάρξεως, ἡ ΧΡΙΣΤΟΖΩΗ, ποὺ εἰσήχθη στὴν ἱστορία μὲ τὴ Σάρκωση τοῦ Αἰώνιου Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Ἂν λοιπὸν μακαρίζονται σήμερα οἱ Ἅγιοι καὶ Πιστοὶ ὅλων τῶν αἰώνων, εἶναι γιατί μᾶς διέσωσαν τὴν ἐν Χριστῷ ὑπαρκτικὴ Ἀλήθεια. τον τρόπο ζωῆς, δηλαδή, ποὺ μόνος ὁδηγεῖ στὴ θέωση, στὴ σωτηρία. Καὶ ἂν ἀναθεματίζονται σήμερα ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ καὶ νοθευτὲς τῆς θείας Ἀποκαλύψεως, δὲν εἶναι τοῦτο ἐκδήλωση μισαλλοδοξίας, ἀλλὰ προστασία τῆς ἀνθρωπότητας ἀπὸ κάθε τί, ποὺ ἀλλοιώνει τὴν γνησιότητα τῆς χριστιανικῆς ὑπάρξεως καὶ ἐμποδίζει τὴ θέωση, τὴ σωτηρία.
Οἱ Ἅγιοί της Π. Διαθήκης ἔμειναν πιστοὶ στὴν Ἀλήθεια, ποὺ τοὺς ἀπεκάλυψε ὁ Θεὸς μὲ τὴν φανέρωσή του σ’ αὐτούς. Ἡγετικὴ μορφὴ στὴ θυσία γιὰ τὴν Ἀλήθεια ὑπῆρξε ὁ Μωυσῆς. Μὲ κέντρο τὸν ἔνσαρκο Θεῖο Λόγο, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, συναντῶνται στὴν ἴδια μαρτυρικὴ πορεία μὲ τοὺς Ἁγίους της Π. Διαθήκης καὶ οἱ Ἅγιοί της Καινῆς Διαθήκης. Μάρτυρες, ἄνδρες καὶ...
γυναῖκες, Ὅσιοι καὶ Ὅσιες, Πατέρες καὶ Μητέρες ἐν Χριστῷ, Ἀσκητὲς καὶ Ἀσκήτριες, ἔδωσαν καὶ δίνουν ἀκατάπαυστα, τὴν καλὴ μαρτυρία τῆς Πίστεως, γιὰ νὰ σωθεῖ ἡ Ἀλήθεια στὸν κόσμο. Γιὰ νὰ ὑπάρχει πάντα ἡ μόνη σωστικὴ κοινωνία στὸν κόσμο, ἡ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ, τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.
Κατὰ τὸν Ἄπ. Παῦλο στὴν Ὀρθοδοξία δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχύσει ἡ περίπτωση τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἀγωνίζεται νὰ σώσει μόνο τὴν «ψυχούλα» του, ἀδιαφορώντας γιὰ τοὺς γύρω του, διότι δὲν σώζεται κανεὶς μόνος του, ἀλλὰ μέσα στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στὴν κοινωνία τῶν ἀδελφῶν του.
Τὸ ἀποδεικνύει ἡ αὐτομαρτυρία τοῦ Ἄπ. Παύλου: «Ηὐχόμην γὰρ ἀνάθεμα εἶναι αὐτὸς ἐγὼ ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου...» (Ρώμ. θ’ 3). Ή: «Τοῖς πάσι γέγονα τὰ πάντα, ἴνα πάντως τινὰς σώσω» (Ἃ’ Κόρ. θ’ 22). Τὰ ἴδια θὰ διακηρύξει καὶ ὁ Νέος Παῦλος τῆς Ρωμηοσύνης, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Σιμὰ εἰς τὰ ἄλλα ηὔρηκα καὶ τοῦτον τὸν λόγον, ὁπού λέγει ὁ Χριστός μας, πὼς δὲν πρέπει κανένας Χριστιανός, ἄνδρας ἢ γυναίκα, νὰ φροντίζη διὰ τοῦ λόγου τοῦ μόνον, πῶς νὰ σωθῆ, ἀλλὰ νὰ φροντίζη καὶ διὰ τοὺς ἀδελφούς του (πρβλ. Ἃ’ Κόρ. ἰ’ 24). Καὶ ὅποιος φροντίζει μόνον διὰ τοῦ λόγου του καὶ δὲν φροντίζει καὶ διὰ τοὺς ἀδελφούς του, ἐκεῖνος θὰ κολασθῆ. Ἀκούοντας καὶ ἐγώ, ἀδελφοί μου, ἐτοῦτον τὸν γλυκύτατον λόγον, ὅπου λέγει ὁ Χριστός μας, νὰ φροντίζωμεν καὶ διὰ τοὺς ἀδελφούς μας, μὲ ἔτρωγεν ἐκεῖνος ὁ λόγος μέσα εἰς τὴν καρδίαν μου, ὡσὰν τὸ σκουλήκι, ὅπου τρώγει τὸ ξύλον...».
Η Ιεραποστολή τῆς Ἐκκλησίας
εἶναι καρπὸς αὐτοῦ του πνεύματος τῆς θυσίας γιὰ τὴν Ἀλήθεια καὶ γιὰ τοὺς ἀδελφούς. Τὸ ἀποδεικνύει περίτρανα τὸ ἔργο τοῦ Παύλου καὶ ὅλων τῶν Ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ τὸ ἔργο τοῦ Νεοαποστόλου μᾶς Πατροκοσμᾶ. Γι’ αὐτὸ βρίσκεται ἡ Ἱεραποστολὴ στὸ κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ εἶναι ἡ πεμπτουσία τῆς μαρτυρίας της. Ἔργο τῆς Ὀρθοδοξίας σὲ κάθε ἐποχὴ εἶναι νὰ κρατήσει ἀνόθευτη καὶ ἀναλλοίωτη τὴν «Ζωὴ τοῦ Χριστοῦ» (τὸν τρόπο ὑπάρξεως, ποὺ ἔφερε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο) καὶ νὰ τὸν μεταδώσει σὲ κάθε σημεῖο τῆς γής. Γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ κόσμος! Ἡ Κυριακὴ Ὀρθοδοξίας εἶναι γι’ αὐτό, ὄχι ἁπλῶς ἕνας πανηγυρισμός, ἀλλὰ μία ὑπόμνηση σὲ κάθε ὀρθόδοξο, σὲ ὅλους μας, ὅτι ὁ κόσμος μας, ἡ κοινωνία μας, περιμένουν ἀκόμη τὸν Χριστό. Ἢ γιατί δὲν Τὸν γνώρισαν ἀκόμη, ἢ γιατί Τὸν γνώρισαν μέν, ἀλλὰ ὅπως Τὸν παραμόρφωσε καὶ ἀλλοίωσε ἡ αἵρεση καὶ ἡ κάθε λογὴς πλάνη.
“ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ”
(Ἀπάνθισμα κηρυγμάτων ἀπὸ τὴν
«ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» τῶν ἐτῶν 1980 καὶ 1983)
ΠΡΩΤΟΠΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Μ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
Πηγή:Ι.Μ.Παντοκράτορος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου