Τί εἶναι πραγματικὰ ἡ Γιόγκα

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΓΙΟΓΚΑ*

τοῦ Γιοχάννες Ἄαγκααρντ

Καθηγητοὺ θρησκειολογίας στὸ Πανεπιστήμιο Ἄαρχους τῆς Δανίας.

πηγή: http://www.orthodoxnet.gr/pdf/par%2044.pdf

1.Εἰσαγωγὴ

Ὑπάρχουν πολλὲς καινούργιες λέξεις καὶ ἔννοιες ποὺ εἰσέρχονται στὴ γερμανικὴ γλώσσα τῆς καθημερινότητος χωρὶς νὰ εἶναι πάντα σαφὲς τί σημαίνουν στὴν πραγματικότητα. Εἶναι σημαντικὸ ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ νὰ γνωρίσουμε αὐτὲς τὶς ἔννοιες, γιὰ νὰ τὶς κατανοήσουμε καλύτερα, διαφορετικὰ δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ τοποθετηθοῦμε πραγματικὰ ἀπέναντι στὶς ἔννοιες ποὺ αὐτὲς οἱ λέξεις μεταφέρουν.

2.  Όλα εἶναι στάχτη!

Ἡ στάση ζωῆς τῆς Γιόγκα ἐκφράζεται ὡς ἀκολούθως: «Ἡ στάχτη εἶναι φωτιά, ἡ στάχτη εἶναι νερό, ἡ στάχτη εἶναι γῆ, ὅλα εἶναι στάχτη, ὁ αἰθέρας εἶναι στάχτη, οἱ αἰσθήσεις εἶναι στάχτη, τὰ μάτια καὶ κάθε ἄλλος τρόπος ἀντίληψης εἶναι στάχτη» (Ἀτάρβα Σίρας). Με αυτὰ τὰ λόγια ὑπογραμμίζεται ὅτι ὅλα εἶναι πρόσκαιρα, προσωρινά, πόνος, βάσανα καὶ θάνατος. Ἡ ζωὴ μὲ τὰ βάσανά της καὶ μὲ τὸ θάνατο συνεχίζεται σὲ ἕναν αἰώνιο κύκλο (περιπλανήσεις ψυχῶν), ἀπὸ τὸν ὁποῖο δὲν μπορεῖ νὰ ξεφύγει κανένας ἄνθρωπος. Ἡ αἰώνια ζωὴ εἶναι τὸ ἀτελείωτο καὶ ἀνυπέρβλητο βάσανο. Οἱ συνεχεῖς ἐπαναγεννήσεις θὰ γεμίζουν τὸ μέλλον καὶ τὸ ἂν θὰ πάει κανεὶς πρὸς τὰ πάνω, πρὸς μία καλύτερη ζωή, εἴτε πρὸς τὰ κάτω, πρὸς μία χειρότερη ζωή, αὐτὸ δὲν ἔχει καμμία σημασία, γιατί ὅλη ἡ ζωὴ εἶναι...

στάχτη.

Οἱ διάφορες ἰνδουιστικὲς θρησκεῖες ἔχουν αὐτὸ τὸ κοινὸ σημεῖο: ἐπιδιώκουν νὰ ἐξέλθουν αὐτοῦ του κύκλου τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὸ βάσανο τῆς ζωῆς! Αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ χαρακτηρίσει κανεὶς ὡς ὤθηση πρὸς θάνατο, διότι ἐπιδιώκουν νὰ ξεφύγουν καὶ ἀπὸ τὸν θάνατο ἐπίσης. Κάποιος θὰ μποροῦσε νὰ τὸ προσδιορίσει μᾶλλον ὡς φόβο ἐνώπιόν της ζωῆς, διότι ἡ ζωὴ εἶναι ποὺ τρομοκρατεῖ τοὺς Ἰνδουιστὲς καὶ αὐτὸ γιὰ εὔλογες αἰτίες, ἀφοῦ ἡ ζωὴ εἶναι σκληρὴ στὴν ἰνδικὴ χερσόνησο: ἀρρώστειες κάθε εἴδους, λιμοὶ ἐξαιτίας ξηρασιῶν καὶ πλημμυρῶν, πόλεμοι καὶ καταπίεση ἔχουν κάνει τοὺς Ἰνδοὺς νὰ βιώνουν τὴ ζωὴ ὡς μία ἀφόρητη σειρὰ ἀπὸ ἧττες καὶ βάσανα. Αὐτὸ διαπλάθει τὴ θρησκευτικότητα τῶν ἀνθρώπων. Κατὰ πρῶτο λόγο ἐμφανίζεται ὁ Σίβα καὶ ἡ συμπαίκτριά του Κάλι ὡς ἔκφραση αὐτῆς τῆς ὀδυνηρῆς βιώσεως τῆς ζωῆς.

3.   Ο φόβος ἐνώπιόν του θανάτου

Τὰ διάφορα ἀπολυτρωτικὰ συστήματα ποὺ ἔχουν ὡς βάση τὸν Ἰνδουισμὸ εἶναι ἀπόπειρες ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ ἀπὸ τὸν θάνατο ἐπίσης. Ἂν ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ πετύχει κανεὶς μία πλήρη ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ τὸν θάνατο, ἐν τούτοις μπορεῖ σὲ κάθε περίπτωση νὰ μειώσει τὶς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς. Ἡ Γιόγκα εἶναι ἔκφραση τῆς ἀντιλήψεως ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ἐλαττώσει τὰ βάσανα καὶ νὰ ξεπεράσει τὸ δισταγμὸ τοῦ μπροστὰ στὸ θάνατο μέσω τοῦ περιορισμοῦ ἢ τῆς ἀπραξίας τῶν φυσιολογικῶν ζωτικῶν λειτουργιῶν. Ἕνα σημαντικὸ κείμενο μέσα ἀπὸ τὴ φιλολογία τῆς Χάθα Γιόγκα (Γκοράκσα Σατάκα) τὸ ἐκφράζει αὐτὸ ὡς ἀκολούθως:

Δεῖτε τὴν συνέχεια ἐδῶ