«Ἔχουμε διδακτεῖ ἀπὸ τὴν ἱστορία μας;», διερωτᾶται ἡ Μαρία Κοκκίνου, Φυσικός.
Μὲ ἔκπληξη παρατηρῶ ὅτι τὰ τουρκικὰ σίριαλ κάνουν θραύση στὴν Ἑλλάδα. Χαρακτηρίζονται ἐξαιρετικὰ δημοφιλῆ, σημειώνουν ὑψηλὰ ποσοστὰ τηλεθέασης καὶ ἀπέκτησαν φανατικὸ κοινό. Η ἐπαφὴ μὲ τὴν τουρκικὴ γλώσσα εἶναι καθημερινότητα πλέον. Από τὴν ἄλλη ἔχουμε πλέον συνηθίσει τὴν παρουσία τουρκικῶν πλοίων στὸ Αἰγαῖο ἀλλὰ καὶ μαχητικῶν ἀεροσκαφῶν πάνω ἀπὸ τὸ Αἰγαῖο. Τίτλοι ὅπως «Ἀμηχανία ἀπὸ τὴν παρουσία τουρκικοῦ πλοίου στὸ Αἰγαῖο» καὶ «Βγῆκε καὶ τὸ Τσεσμὲ τσάρκα στὸ Αἰγαῖο» δεσπόζουν στὰ ἑλληνικὰ ΜΜΕ.
Τὸ Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Ἀμύνης τῆς Ἑλλάδος σὲ ρόλο παθητικοῦ παρατηρητῆ ἀρκεῖται νὰ καταγράφει καὶ νὰ παρατηρεῖ τὶς τουρκικὲς κινήσεις. Μήπως ὅλα αὐτὰ εἶναι τυχαῖα; Ἂς θυμηθοῦμε ἕνα ἱστορικὸ γεγονός:
Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος τὸ 327 π.Χ. μπῆκε στὴν Ἰνδία, ἀφοῦ νίκησε καὶ κατέκτησε τὶς ἰθαγενεῖς φυλές. Τὸν Ἰούλιο τοῦ 326 π.Χ ἔφτασε στὸν ποταμὸ Ὑδάσπη, ἕνα ἀπροσπέλαστο σημεῖο: Στὴν ἀπέναντι ὄχθη του...
ποταμοὺ παρατάχθηκαν τὰ στρατεύματα τῶν Ἰνδῶν, μὲ ἀρχηγὸ τὸν Βασιλιὰ Πόρο «πάση δυνάμει». Ὁ Πόρος διέθετε στρατό, ἱππικὸ καὶ 200 πολεμικοὺς ἐλέφαντες. Ἦταν σχεδὸν ἀδύνατον νὰ καταφέρουν τὰ στρατεύματα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου νὰ περάσουν τὸν ὁρμητικὸ ποταμὸ καὶ νὰ προσπεράσουν τὰ ἰνδικὰ στρατεύματα.
Σημείωση, ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἑλληνικὰ στρατεύματα ἔρχονταν ἀντιμέτωπα μὲ πολεμικοὺς ἐλέφαντες. Χρειαζόταν μία πολυμήχανη στρατηγική. Ὁ Μέγας Στρατηλάτης εἶχε σχέδιο δράσης: Τὴ νύχτα ὁδήγησε τὰ στρατεύματά του σὲ ἄλλο σημεῖο τοῦ ποταμοῦ. Ὁ Πόρος ἀπὸ τὴν ἀπέναντι ὄχθη ἔκανε τὸ ἴδιο ἀκολουθώντας μὲ τὰ δικά του στρατεύματα.Τὴν ἑπόμενη νύχτα πάλι ὁ Ἀλέξανδρος ὁδηγοῦσε ἀλλοῦ τὸ στράτευμά του, καὶ πάλιν ἀκολουθοῦσε ὁ Πόρος μὲ τὰ δικά του στρατεύματα ἀπὸ τὴν ἀπέναντι ὄχθη. Αὐτὸ ἔγινε πολλὲς φορὲς κι ἐπὶ πολλὲς νύχτες. Οἱ Ἰνδοὶ ἔφτασαν στὸ σημεῖο νὰ περιγελοῦν τὴ δειλία τῶν ἀντιπάλων τους ἀφοῦ δὲν τολμοῦσαν νὰ τοὺς ἐπιτεθοῦν. Σὲ κάποιο χρονικὸ σημεῖο ὁ Βασιλιὰς Πόρος σταμάτησε νὰ ἀκολουθεῖ πάνω-κάτω τὰ στρατεύματα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Ἔβαλε λοιπὸν σὲ διάφορα σημεῖα τῆς ὄχθης σκοπιές.
Τότε ἦρθεν ὁ εὐφησυχασμὸς καὶ ἡ χαλάρωση. Οἱ Ἰνδοὶ εἶχαν συνηθίσει τὰ τερτίπια τῶν «ἀπέναντι». Χαλάρωσαν, εὐφησυχάστηκαν, ὑποτίμησαν, συνήθισαν. Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος μὲ μία αἰφνιδιαστικὴ κίνηση, ἐπιτέθηκε ἀπέναντι. Τὰ στρατεύματα τοῦ ἐπιβιβάσθηκαν σὲ πλοιάρια καὶ δερμάτινες σχεδίες, γεμάτες χόρτα, καὶ πέρασε τὸν Ὑδάσπη σὲ χρόνο ρεκόρ, κατατροπώνοντας τὰ ἰνδικὰ στρατεύματα. Οἱ Ἰνδοὶ εἶχαν αἰφνιδιαστεῖ καὶ κυριολεκτικὰ πιαστεῖ στὸν ὕπνο.
Ἔχουμε διδαχτεῖ κάτι ἀπὸ τὴν ἱστορία μας; Οἱ παραλληλισμοὶ εἶναι προφανεῖς.
Πηγές: Ἡ ἔμμεσος Στρατηγική, Β.Η. LΙDDΕLLΗΑRΤ, Στρατιωτικὲς Ἐκδόσεις Γ.Ε.Σ
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου