Ἂν πεθάνεις πρὶν πεθάνεις, δὲ θὰ πεθάνεις ὅταν πεθάνεις

Σὲ μιὰ ἄλλη ἐπίσκεψή μου, ἤμουν πολὺ λυπημένος, γιατί μέσα σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα μὲ εἶχαν πλήξει ἀλλεπάλληλες δοκιμασίες, ποῦ ἀπειλοῦσαν νὰ κάμψουν τὴν ἀντοχή μου. Μέσα σ' ἐκεῖνον τὸ ζόφο, μοῦ ἔδινε πολλὴ παρηγοριὰ καὶ κουράγιο μιὰ σκέψη, ποῦ τὴν ἐξέφρασα στὸ Γέροντα, μόλις μπῆκα στὸ κελί του. Ἐσεῖς ξέρετε, τοῦ εἶπα, πρὶν σᾶς τὸ φανερώσω, ὅτι περνῶ δοκιμασίες, γιὰ μιὰ ἀκόμη φορᾶ. Νὰ ξέρατε ὅμως, πόσο μὲ παρηγορεῖ ἢ σκέψη, ὅτι στὸν πήλινο αὐτὸ κόσμο, ποῦ ζοῦμε, ὅλα εἶναι μάταια καὶ πρόσκαιρα. Αἴγη παρὰ πάνω ὑπομονὴ μᾶς χρειάζεται, ἄφοϋ καὶ χαρὲς καὶ λὺ πὲς γρήγορα θὰ περάσουν καὶ θὰ 'ρθει ἢ μεγάλη ὥρα, ποῦ ὃ θάνατος θὰ μὲ ὁδηγήσει στὴν ἀθανασία, ποῦ εἴθε, μὲ τὶς εὐχές σας, νὰ ἀξιωθῶ ἐγὼ ὃ ἀνάξιος, νὰ τὴ ζῆ σῶ κοντὰ στὸ Χριστό. Περίμενα ἐπιδοκιμασία τοῦ γι' αὐτὰ τὰ «στοχαστικὰ» ποῦ τοῦ 'λεγα, ἀλλὰ αἰφνιδιάστη κᾶ, ὅταν τὸν ἄκουσα νὰ ἀντιδρᾶ ἔντονα, λέγοντάς μου: «Μή, μωρέ, κάνεις τέτοιες σκέψεις, ὅτι θὰ πεθάνεις καὶ ἔπειτα θὰ πᾶς στὴν οὐράνια ἀθανασία. Ἀγωνίσου να γίνεις ἀθάνατος ἀπὸ τώρα, πεθαίνοντας ἐδῶ στὴ γῆ γιὰ τὸν κακὸ ἑαυτό σου. Ἔτσι, δὲ θὰ στενοχωριὲ σαί, ἄλλα θὰ χαίρεσαι πολύ, ζώντας μαζὶ μὲ τὸ Χριστό. Ἔτσι δὲ θὰ φοβᾶσαι, οὔτε τὶς δοκιμασίες, ὀΰτε τὸ σατα νά, ὀϋτε τὸ θάνατο, γιατί θὰ τὰ νικήσεις ὅλα ἀπὸ ἐδῶ, ἀπὸ τὴ γῆ, ὥστε νὰ εἶσαι...ἕτοιμος γιὰ τὴν ἀθανασία τοΰ οὔρανοϋ».

Τὸν κοίταξα μὲ χαρούμενη ἔκπληξη καὶ τοῦ εἶπα: «Γέροντα, εἶναι πολὺ ὡραία αὐτὰ πού μου λέτε- μὲ ἀναπαύουν πολὺ περισσότερο απ ο,τι οἳ σκέψεις ποῦ σᾶς ἔλεγα πρὶν ἀναπτερώνουν τὸ ἠθικό μου καὶ μὲ χαροποιοῦν. Μοῦ θυμίζουν μάλιστα, μία ἐπιγραφὴ στὴν εἴσοδο Μοναστηριοῦ τοῦ Ἅγιου Ὅρους: "'Ἂν πεθάνεις πρὶν πεθάνεις, δὲ θὰ πεθάνεις ὅταν πεθάνεις"».

Ὃ Γέροντας, μόλις τὸ ἄκουσε αὐτό, ἐνθουσιάσθηκε καὶ μοϋ λέει μὲ ζωηρὴ φωνή: «Γράψ' τὸ αὐτὸ γρήγορα, στὸν τηλεφωνικό μου κατάλογο, σὲ μιὰ λευκὴ σελίδα»

ΠΗΓΗ:ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ