ΤΙ ΣΕ ΣΥΜΦΕΡΕΙ: ΝΑΙ Η ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ;

Ὑπὸ Ἀρχιμανδρίτου π. ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ

Ἱεροκήρυκος

 

«Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν Λόγov τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν».

(ΛΟΥΚΑ 11. 28)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ἀδελφέ μου,

Θέλεις στὰ σοβαρὰ νὰ κολασθεῖς γιὰ πάντα μετὰ τὴν ἀναχώρησή σου ἀπὸ αὐτὸν ἐδῶ τὸν κόσμον; Θέλεις νὰ κληρονομήσεις τὸ σκότος καὶ τὸν πόνο καὶ νὰ στενάζεις ἔξω ἀπὸ τὴν ἁγιαστικὴ Χάρι ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸν Δημιουργὸ Κύριο καὶ Θεό σου, ποὺ ἀπὸ ἀγάπη δημιούργησε τὸν ἄνθρωπο καὶ γιὰ τὸν ὁποῖο μετὰ τὴν ἐκ τῆς παρακοῆς πτώση του ἀπὸ φιλανθρωπία ἑτοίμασε Οἴα τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας ὁδὸν σωτηρίας; «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὃ θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἴνα πᾶς ὃ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀποληται, ἀλλ' ἔχει ζωὴν αἰώνιον» (Ἴωαν. 3,16).

Μπορεῖ μὲν νὰ γελάσεις ἀκούοντας γιὰ κόλαση, ἀλλὰ πρόσεξε, γιατί δὲν θὰ διαψευσθεῖς ἁπλῶς ἢ γιατί θὰ ἀποδειχθεῖ ἀνόητος ἢ στάση σου αὐτή, ἀλλὰ γιατί τὸ τρομερότερο εἶναι νὰ εὑρεθεῖς στὴν κόλαση.

1. Ἄρνηση, ἀδιαφορία καὶ ἐπιπολαιότητα

Μήπως, ἀδελφέ μου, ἐνῶ πολλὲς φορὲς βασανίζεις (πολυεξετάζεις) τὶς διάφορες ὑποθέσεις τοῦ κόσμου τούτου, ποὺ σὲ ἀφοροῦν, γιὰ πρόσκαιρο κέρδος καὶ γιὰ νὰ μὴ ἐξαπατηθεῖς, ἀδικηθεῖς ἢ ὑποστεῖς πρόσκαιρες βλάβες στὴ ζωὴ τοῦ κόσμου τούτου, ὅμως στὸ θέμα τῆς πίστεως πρὸς τὸν θεὸ καὶ τῆς μετὰ θάνατον ζωῆς καὶ κρίσεως μὲ πολὺ ἐπιπολαιότητα (ἐπιφανειακὰ) καὶ προκατάληψη λαμβάνεις ἀρνητικὴ στάση;

Ἀλλά, ἀδελφέ μου, δεχόμενος καὶ ἐμμένων στὴν ἄρνηση τῆς ὑπάρξεως τοῦ θεοῦ, τῆς ἀθανασίας τῆς ψυχῆς καὶ τῆς μετὰ θάνατον κρίσεως τῶν ἀνθρώπων, χωρὶς νὰ ἀποδεικνύεις τὴν ἄρνησή σου αὐτή, δὲν πιστεύεις ἔτσι στὴν Ἄρνηση ἀντὶ στὸ θεό;

2. Δημιουργία, πολιτισμὸς καὶ θεία Ἀποκάλυψη

Πρόσεξε καὶ σκέψου Ὅτι πολλὰ εἶναι ἐκεῖνα πού σου διηγοῦνται γιὰ τὸν θεό, τὴν παντοδυναμία, τὴν σοφία καὶ τὴν δόξα του, ὅπως ἢ...

 δημιουργία τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἄνθρωπου, μὲ τοὺς νόμους καὶ τὴν λειτουργία τῶν, ἢ ἐντός σου συνείδηση περὶ δικαίου καὶ ἠθικῆς γενικότερα στὴν φυσιολογική της λειτουργία, ἢ ἱστορία, ὀρθῶς ἑρμηνευομένη, σὲ ὅλες τὶς διαστάσεις τῆς (ἀτομική, οἰκογενειακή, τοπική, ἐθνική, παγκόσμιος, πολιτική, τεχνῶν, γραμμάτων καὶ πολιτισμοῦ γενικότερα), κυρίως ὅμως ἢ ἔκδηλη ἀποκάλυψη τοῦ θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, ποὺ μαρτυρεῖτε στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴν μέχρι καὶ σήμερα ζωὴ γενικά της Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ συνεχίζεται καὶ θὰ συνεχίζεται μέχρι συντέλειας τῶν αἰώνων. «Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ τῶν χειρῶν αὐτοὶ) ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα» (Ψαλμὸς 18,1). «Πᾶς γὰρ οἶκος κατασκευάζεται ὀπὸ τίνος, ὃ δὲ τὰ πάντα κατασκευάσας Θεὸς» (Ἔβρ.3,4). «Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε, πάντα ἐν σοφία ἐποίησας» (Ψαλμὸς 103,24).

Ἔχουμε καὶ σήμερα ἐκδηλώσεις τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Τριαδικοῦ θεοῦ (Πατρὸς δὶ' Υἱοῦ ἐν Ἁγίω Πνεύματι) στὰ ἁγιαζόμενα μέλη τῆς ἐκκλησίας, ποὺ ζοῦν μέσα στὸ χῶρο ποὺ κινούμεθα καὶ ἐπίσης στὸ περιβάλλον τους, οἱ ὁποῖες μαρτυροῦν περὶ τοῦ γεγονότος τούτου (θαύματα, εὐεργετικὰ ἀποτελέσματα στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα, πνευματικὰ χαρίσματα μάλιστα ἐκ τῆς θεαρέστου συμμετοχῆς στὰ θεία μυστήρια, ἢ ἐκδηλουμένη πρόνοια τοῦ θεοῦ κ.λπ.).

Ἐκεῖνος, ποὺ πράγματι θέλει, ζητεῖ καὶ φροντίζει νὰ πληροφορηθεῖ καὶ γνωρίσει τὴν ἀλήθεια, λαμβάνει τὴν ἐσωτερικὴ πληροφορία καὶ βεβαίωση καὶ ἐδραιοῦται καὶ αὐξάνει στὴ συνέχεια ἢ πίστη του.

3. Ἀναλογίζεσαι τὴν εὐθύνη ποῦ ἔχεις;

Ἂν λοιπόν, τόσα πού σου ὁμιλοῦν γιὰ τὸ θεὸ δὲν σοὺ κινοῦν τὸ ἐνδιαφέρον, νὰ ἀναζήτησης μὲ ἀγαθὴ προαίρεση καὶ καλὴ πίστη καὶ νὰ γνωρίσεις τὴν ἀλήθεια καὶ πιστεύσης καὶ ἔτσι διὰ τῆς ὑπακοῆς εἰς τὸν ἅγιόν του θεοῦ θέλημα καὶ κατὰ συνέπειάν της πρὸς Αὐτὸν καὶ τὸν πλησίον σου ἀγάπης λάβεις μετὰ τὴν πτώση τῶν πρωτοπλάστων τὴν υἱοθεσία, γίνεις δηλαδὴ κατὰ Χάριν θεὸς διὰ τῆς συμμετοχῆς σου εἰς τὰ ἁγιαστικὰ μυστήρια, πού σου προσφέρει διὰ τῆς ἐκκλησίας Τοῦ ὃ πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτὸ ἐνανθρωπήσας, σταυρωθεῖς καὶ ἀναστᾶς Ἰησοῦς, τότε σκέψου καὶ κατάλαβε ὅτι διαπράττεις μεγάλη ἀδικία καὶ ἀπάτη κατὰ τοῦ ἑαυτοῦ σου καὶ εἶσαι ὑπεύθυνος γιὰ τὴν στέρηση τῆς προσφερόμενης πρὸς σὲ ἁγιασπκὴς Χάριτός Του, τὴν ὁποία ἀποκρούεις μὲ τὴν ἀμέλεια, ἀδιαφορία, αὐταπάτη καὶ ἀνταρσία σου. «Καὶ προσελθῶν ὃ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων ἐδόθη μοὶ πάσα ἐξουσία ἐν οὐρανῶ καὶ ἐπὶ γής, Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμὶν καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ' ὑμῶν εἰμὶ πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντέλειας τοῦ αἰῶνος» (Μάτθ. 28,18-20). «Καὶ εἶπεν αὐτοῖς - πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ Εὐαγγέλιον πάση τὴ κτίσει. Ὃ πιστεύσας καὶ βαπτισθεῖς σωθήσεται ὃ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται» (Μάρκ. 16,15-16).

4. Βαριὲς οἱ συνέπειες τῆς ἀδιαφορίας καὶ ἀνυπακοῆς

Μὴ ἀδιαφορεῖς, μὴ γίνεσαι ἀπρόσεκτος καὶ θύμα διαβολῆς, μὴ νομίσεις δηλαδή, ὅτι ἐξυπηρετεῖται τὸ συμφέρον σου ὅταν πράττεις καὶ ζεῖς γενικὰ κατὰ παράβαση τοῦ θείου θελήματος. Αὐτὴ ἢ θέση σου θὰ σὲ διακήρυξη ἄφρονα καὶ αἰώνιος κόλαση σὲ περιμένει ἂν δὲν μετανοήσεις. θὰ στερηθεῖς τῆς Χάριτος ποὺ φέρει ἢ ὑπακοὴ καὶ αὐτὴ ἢ στέρηση θὰ σοὺ φέρει λύπη, πόνο καὶ στεναγμὸ αἰώνιο καὶ θὰ σὲ καίει ὡς φωτιά, μακράν του θείου καὶ γλυκύτατου φωτὸς στὸ αἰώνιον σκότος. «Καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον ἐκεῖ ἔσται ὃ κλαυθμὸς καὶ ὃ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων» (Μάτθ. 25,30). «Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων πορεύεσθε ἀπ' ἐμοῦ οἳ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἠτοιμασμένον τῷ διαβάλω καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ» (Μάτθ. 25,41).

5. Τὸ θεῖο θέλημα καὶ ἢ ἀνθρωπινὴ φύση

Μὴ παραβλέπεις τὸ γεγονὸς ἀδελφέ μου ὅτι τὸ θεῖο θέλημα ἀνταποκρίνεται στὴν αὐθεντικὴ φύση τοῦ ἀνθρώπου καὶ διδάσκει καὶ ὁδηγεῖ στὴν πραγματοποίηση τοῦ καθ' ὁμοίωση, τῆς θεώσεως δηλαδὴ τοῦ ἀνθρώπου.

Αὐτὸ πρέπει νὰ καταλάβεις καὶ πιστεύσης, ἂν τοῦτο δὲν ἔχει συμβεῖ μέχρι σήμερον. Εἶναι ὅλως ἀνόητο νὰ πιστεύει κάποιος ὅτι ὃ θεὸς κάνει λάθη ἢ ζητεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο συμπεριφορὰ ποὺ ἀντιβαίνει στὴν πραγματοποίηση τοῦ ὑψηλοῦ προορισμοῦ του.

Ὃ θεός, ὡς Ἅγιος, τέλειος καὶ πάνσοφος δημιουργός σου, ποὺ εἶναι φιλάνθρωπος καὶ ἢ πραγματικὴ ἀγάπη, γνωρίζει τί ζητεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο.

Τὰ πάθη καὶ ἢ ἀπιστία κλονίζουν τὴν πρὸς Αὐτὸν ἐμπιστοσύνη καὶ φέρουν σκοτισμό, ἄγνοια καὶ ταλαιπωρία. «Τὰ ρήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμὶν πνεῦμα ἐστι καὶ ζωὴ ἐστὶν» (Ἴωαν. 6,63). «Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτὸν» (Λούκ. 11,28).

6. Ἢ ἀλήθεια τοῦ Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰώνα.

Νομίζεις, ἀδελφέ μου, ὅτι μὲ τὴν ἀρνητική σου στάση καταργεῖς ἢ μεταβάλλεις τὴν ἀληθῆ πραγματικότητα;

Μὴ ἐξαπατᾶσαι μὲ τὴν σκέψη ὅτι δὲν ὑπάρχει θεὸς μὲ τὸν πρόχειρο ἰσχυρισμὸ καὶ πρόφαση ὅτι δὲν τὸν εἶδες. Σκέψου ὅτι ὑπάρχουν πολλὰ πράγματα ποὺ οὔτε τὰ βλέπεις οὔτε τὰ ἀκούεις (π.χ. ἠλεκτρισμός, μαγνητισμός, πυρηνικὴ ἐνέργεια κ.λπ.), ὅπως ἐπίσης ἄνθρωποι, τόποι καὶ ἔργα ποικίλα ποὺ δὲν ἔχεις γνωρίσει ἢ ἐπισκεφθεῖ καὶ ἀκόμη γεγονότα στὰ ὅποια δὲν παρέστης καὶ ὅμως παραδέχεσαι, ἂν ὀρθοφρονεῖς, τὴν ὕπαρξη ἢ τέλεση τῶν.

Ἔχε καλὴ προαίρεση, εἰλικρίνεια καὶ ἐνδιαφέρον καὶ θὰ αἰσθανθεῖς τὴν φωνὴ τοῦ θεοῦ μέσα σου, ποὺ σὲ καλεῖ νὰ τὸν γνωρίσεις, θὰ δεχθεῖς τὸν λόγον Του, ποὺ μὲ τὴν πρόνοιά Του θὰ σοὺ γνωστοποιῆται καί, ἐφ' ὅσον προχωρήσεις μὲ τὴν θέλησή σου στὴν ὑπακοή, θὰ καθαρίσης τὴν καρδιά σου ἀπὸ τὰ ζιζάνια τῶν παθῶν, θὰ ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸν σκοτισμὸ τοῦ νοῦ σου καὶ ἀπὸ τὴν δουλεία τοῦ διαβόλου, ἀπὸ κακὰ δηλαδὴ ἀποτελέσματα τῆς μέχρι τώρα ἀνυπακοῆς σου εἰς τὸ ἅγιο θέλημά Του καὶ γενικά της στερήσεως τῆς θεαρέστου κοινωνίας μέτ' Αὐτοῦ καὶ θὰ γευθεῖς τῆς Χάριτος Τοῦ διὰ τῶν μυστηρίων (ἀναλόγως τῆς καταστάσεώς σου: Ἁγίου Βαπτίσματος, Χρίσματος, Μετανοίας καὶ Ἐξομολογήσεως, θείας Κοινωνίας), μετὰ τὴν σχετικὴ πρόγευση ποὺ θὰ δοκιμάσεις κατὰ τὴν ἕλξη ποὺ θὰ σοὺ δημιουργήοη ἢ χειραγώγησή σου στὴν Ἐκκλησία Του, ποὺ εἶναι τὸ ταμεῖον τῆς Χάριτός Του, εἴτε, δηλαδή, ὅταν πρόκειται νὰ γίνεις μέλος της εἴτε ὅταν ἐπιστρέφεις μετὰ τὴν ἑκούσια ἀπομάκρυνσή σου ἐξ Αὐτῆς, ὅπως ὃ ἄσωτός της παραβολῆς.

Μὴ θεώρησης ἔξυπνο τὸν ἑαυτό σου, ἀρνούμενος τὸν θεὸ καὶ τὴν ὑπακοὴ στὸ θέλημά Του. «Εἶπεν ἄφρων ἐν τὴ καρδία αὐτοῦ οὐκ ἐστὶν Θεὸς» (Ψαλμὸς 13,1).

Ἔξω ἀπὸ τὴν φωτιστικὴ καὶ ἁγιαστικὴ ἐνέργεια τοῦ θεοῦ ὃ ἄνθρωπος ζεῖ τὴν ζωὴ τοῦ πνευματικοὶ) θανάτου, δηλαδὴ στὴν πλάνη, τὸ σκότος, τὸ ψεῦδος, τὴν ἀπάτη, τὸ μίσος, τὴν πονηρία καὶ κακία γενικῶς καὶ ὁμοιάζει πρὸς τὰ ἀνόητα ζῶα.

Ἀρνεῖσαι, ἀδελφέ μου, τὸν φιλάνθρωπο θεὸ καὶ τὸ Ἅγιο θέλημά Του, γιατί θέλεις καὶ ἐπιμένεις νὰ ζεῖς στὴν ἀνυπακοὴ καὶ κάνεις, προφανῶς, τὴν σκέψη ὅτι δὲν σὲ συμφέρει νὰ πιστέψεις στὸν θεὸ καὶ τὸν λόγο Του, ποὺ ὁμιλοῦν περὶ κρίσεως καὶ ἀποδόσεως εἰς ἕκαστον κατὰ τὰ ἔργα Του.

Τὰ πρὸς ἀπώθηση καὶ στραγγαλισμὸ τῆς φωνῆς τῆς συνειδήσεως, τῆς μαρτυρούσης περὶ τοῦ θεοῦ, πνευματικὰ ναρκωτικὰ ποὺ ἐπινοεῖς γιὰ τὸν ἑαυτό σου καὶ δέχεσαι ἀπὸ ἄλλους, ποὺ συνίστανται ἀπὸ προφάσεις, ψευδοφιλοσοφίες - ψευδοθεωρίες καὶ συμπεράσματα δῆθεν ἐπιστημονικά, τὰ ὄποϊα μὲ τὸ πρόσχημα τοῦ ἐπιστημονικοῦ μανδύου μὲ τὸν ὁποῖο παρουσιάζονται εἶναι πορίσματα ὄχι ἐπιστημονικὰ ἀλλὰ φανταστικὲς συλλήψεις καὶ πλάνες νοσούντων ψυχικῶς ἢ ἡμιμαθῶν, λεγομένων ἐπιστημόνων, ἢ τοιούτων ποὺ θυσιάζουν τὴν ἀλήθεια στὸ ὄνομα τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς κενοδοξίας ἢ τοῦ ὑλικοῦ κέρδους, ἀλλὰ καὶ ἀτελῶν ἐρευνητικῶν μέσων καὶ κακῆς χρήοεως ἢ ἀκαταλληλότητας κυρίως αὐτῶν γιὰ τὴν ἔρευνα μεταφυσικῶν πραγματικοτήτων, ποὺ ξεφεύγουν τοῦ ἀντικειμένου τῆς ἐπιστήμης, δὲν ἀλλάζουν τὴν ἀλήθεια.

Ἢ ἀληθὴς ἐπιστήμη ἐμπνέεται ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως καὶ ἐντός του χώρου τῆς ἁρμοδιότητος (ἀντικειμένου) καὶ τῶν δυνατοτήτων της, ἀξία τῆς ἀποστολῆς της καὶ σεβόμενη τὸν ἑαυτό της καὶ τὸν ἄνθρωπο πρὸς τὸν ὅποιον ἀπευθύνεται, ὄχι μόνον δὲν ἀντιτίθεται στὴν θεία ἀποκάλυψη, ἀλλὰ κατ' ἕνα τρόπο συντελεῖ ἔστω καὶ ἐμμέσως διὰ τῶν ὀρθῶν πορισμάτων τῆς κατὰ τὸ μέτρον τῆς παρεχομένης Χάριτος τοῦ θεοῦ στὴν ἀναγνώριση τοῦ κύρους αὐτῆς. «Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἢ τὲ ἀϊδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης εἷς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολόγητους» (Ρώμ. 1,20).

7. Προοοχή. Ὑπακοὴ καὶ ὄχι ἀναβολὴ γιὰ τὴ ὀωτηρία

Ἐφ' ὅσον πιστεύεις στὸν θεὸ καὶ ἔχεις γίνει μέλος τῆς 'Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σκέψου ἂν σὲ συμφέρει νὰ παραβλέπεις, νὰ παρακούης ἢ νὰ ἀναβάλεις τὴν ἐπιστροφὴ καὶ σωτηρία σου διὰ μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως καὶ ὑπακοῆς εἰς τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου.

8. Προσοχὴ στὸ Ἐπάγγελμα

Εἶναι πολλὰ ποὺ πρέπει νὰ προσέξει στὴν ἐπίγειο ζωὴ τοῦ ὃ ἄνθρωπος, Μεταξὺ αὐτῶν εἶναι καὶ τὸ ἐπάγγελμά του, μορφὲς τοῦ ὁποίου ἀπετέλεσαν τὴν ἀφορμὴ νὰ συνταχθεῖ ἢ παροῦσα ἐργασία καὶ ἐπίσης διάφοροι δραστηριότητες καὶ προσφορὲς ὑπηρεσιῶν ἀπὸ μέρους του.

Τὰ ἀντικείμενα καὶ ὑπηρεσίες ποὺ προσφέρεις καὶ ὃ τρόπος προσφορᾶς αὐτῶν σκέφθηκες καὶ πρόσεξες μήπως βλάπτουν τὴν ψυχή σου καὶ τῶν συνανθρώπων σου;

θὰ ἤθελες νὰ σοὺ πωλεῖ ὃ ἄλλος ἀλλοιωμένα, μολυσμένα καὶ ἐπικίνδυνα τρόφιμα ἢ ἀκατάλληλα καὶ ἐπικίνδυνα φάρμακα; Ἀσφαλῶς ὄχι, διότι θὰ κινδυνεύσει ἢ ὑγεία καὶ ζωή σου καὶ τῶν προσφιλῶν σου προσώπων.

Γιὰ τὸν μολυσμένο προφορικὸ καὶ γραπτὸ λόγο καὶ ἄσεμνες εἰκόνες σὲ βιβλία, περιοδικά, στὸν τύπο γενικά, τηλεόραση, κινηματογράφο, θέατρο κ.λπ. καὶ γιὰ συμπεριφορὰ ποὺ μολύνει ψυχὴ καὶ σῶμα ποῦ πρέπει νὰ τὰ ἁγιάζει ὃ ἄνθρωπος τί λέγεις; θέλεις νὰ σοὺ προσφέρουν ἢ νὰ προσφέρεις τέτοια πνευματικὴ τροφὴ ποῦ δύναται νὰ ὁδήγηση, ὅταν λαμβάνεται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ὄχι ἁπλῶς στὴν πρόσκαιρη μόνο ζημία, στὰ χρονικὰ πλαίσια τῆς ἐπιγείου ζωῆς, ἀλλὰ στὴν αἰώνιο κόλαση; «Τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος, τὸ δὲ φρόνημα τοῦ πνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη» (Ρώμ. 8,6) «ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανάσθε' οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοιδοροί, οὒχ Ἅρπαγες βασιλείαν θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Ἃ' Κόρ. 6,9-10).

Ἀποκτᾶς τὰ ἀναγκαία γιὰ τὴ ζωή σου μὲ ἀδικίες καὶ ἐμπορευόμενος τὸ ἀνήθικο ἢ ἐκεῖνο ποὺ προκαλεῖ καὶ ἐξωθεῖ στὴν ἁμαρτία ἤ, ἀκόμη χειρότερα, προσπαθεῖς νὰ πλουτίσεις μὲ τὸν τρόπο αὐτό; Διδάσκεις ἐπίσημα ἢ ἀνεπίσημα μὲ τὸν λόγο καὶ τὴν πράξη τὸ μίσος τὴν ἀδικία, τὴν ἐκδίκηση, τὴν ἀνηθικότητα, μάλιστα γιὰ νὰ τρέφεις τὸν ἐγωισμὸ καὶ ἀλαζονεία σου καὶ νὰ ἀποσπᾶς ἐπιδοκιμασίες καὶ χειροκροτήματα ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν κοσμικὸ φρόνημα καὶ ζοῦν μακράν του Χριστοῦ;

Πρόσεχε μὲ διάκριση νὰ καταλάβεις τὴν τυχὸν ἔνοχο συμμετοχή σου στὴν διαδικασία μίας τέτοιας ἐμπορίας καὶ ἐνασχολήσεως καὶ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ θεοῦ προσπάθησε νὰ ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ διαβόλου καὶ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἔτσι νὰ συντέλεσης, ὅσον ἐξαρτᾶται ἀπὸ σέ, ἀφ' ἑνὸς στὸν περιορισμὸ καὶ τὴν ἐξάλειψη τοῦ κακοῦ ποὺ συντελεῖται στὴν ψυχή σου καὶ σὲ ἄλλες ψυχὲς ἀφ' ἑτέρου δὲ στὴν ἐργασία τοῦ ἀγαθοῦ γιὰ τὴν σωτηρία σου καὶ ἄλλων ψυχῶν πρὸς δόξαν θεοῦ.

9. Γνώση τοῦ θελήματος τοῦ θεοῦ. Ἀγώνας καὶ θεία Χάρις

Στὴν εἰλικρινῆ καὶ ἐπίμονο αὐτὴ προσπάθεια θὰ βοηθηθεῖς ἀπὸ τὴν γνώση τοῦ θελήματος τοῦ θεοῦ μὲ τὴν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅπως ὀρθόδοξα ἑρμηνεύεται ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας, ἀπὸ τὴν ἀκρόαση ὀρθοδόξων κηρυγμάτων, ἀπὸ τὴν προσευχὴ καὶ ἀπὸ τὴν σωστὴ συμμετοχὴ στὴν λατρευτικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ὅσο καὶ ἂν εἶσαι δέσμιος της ἁμαρτίας καὶ τοῦ σατανᾶ, μὴ ἀπογοητευθεῖς καὶ μὴ ἐγκαταλείπεις τὴν προσπάθεια ἀποδεσμεύσεως καὶ ἀποκτήσεως τῆς ἐλευθερίας σου. Στὴν προσπάθειά σου αὐτὴ μὴ ἀγνόησης τὴν παντοδυναμία τοῦ θεοῦ, ὃ ὁποῖος ἀγαπᾶ καὶ θέλει νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο. Κροῦσε μὲ ἐπιμονή, ἀποφασιστικότητα, εἰλικρίνεια καὶ ταπεινοφροσύνη τὴν θύρα ποὺ ὁδηγεῖ στὸν ἀληθινὸ θεὸ καὶ θὰ σοὺ ἀνοιχθεῖ γιὰ νὰ εἰσέλθεις. Καθάρισε τὸν ρύπο τῆς ψυχῆς σου καὶ θὰ εἰσέλθει ὃ Κύριος εἰς τὴν καρδιά σου καὶ θὰ σκηνώσει σ' αὐτή. Εἶναι κατηγορηματικοὶ καὶ παρήγοροι οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου. «Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμίν, ζητεῖτε καὶ εὐρήσετε, κρούετε καὶ ἀνοιγήαεται ὑμιν. Πᾶς γὰρ ὃ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὃ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τφ κρούοντι ἀνοιγήσεται. 'Ἡ τὶς ἐστὶν ἒζ ὑμῶν ἄνθρωπος, δν ἐὰν αἰτήσηται ὃ υἱὸς αὐτὸν ἄρτον μὴ λίθον ἐπιδώσει οὕτω; καὶ ἐὰν ἰχθὺν αἰτήσει, μὴ ὄψιν ἐπιδώσει αὐτῶ; εἰ οὒν ὑμεῖς πονηροὶ ὄντες, οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσφ μᾶλλον ὃ πατὴρ ὑμῶν ὃ ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖς αἰτούσιν αὐτόν»; (Μάτθ, 7,7-11).

Τίποτε δὲν ἀδυνατεῖ εἰς τὸν θεόν, ὃ ὁποῖος χαρίζει τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον καὶ ἐπίσης παρέχει τὰ ἀναγκαία γιὰ τὴν παροῦσα ξωὴ (τροφή, ἐνδύματα καὶ στέγη), ὅταν ἐμεῖς ζητοῦμε πρῶτον τὴν σωτηρία μας, τὴν βασιλεία τοῦ θεοῦ, ὅπως μᾶς ἔχει διαβεβαιώσει «...μὴ ὀὸν μεριμνήσητε (δήλ. μὴ καταληφθῆτε λοιπὸν ποτὲ ἀπὸ ἀνήσυχον φροντίδα) λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεΘα πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη (δήλ. oi Ἐθνικοὶ καὶ Εἰδωλολάτραι) ἐπιζητεῖ οἶδε γὰρ ὃ πατὴρ ὑμῶν ὃ οὐράνιος ὅτι χρήζετε τούτων ἁπάντων, ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνη αὐτοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμὶν» (Μάτθ. 6,31 -33).

Ὃ ἄνθρωπος, ποὺ πιστεύει καὶ ὑπακούει στὸ ἅγιό του θεοῦ θέλημα καί, ἑπομένως, ζῆ μὲ μετάνοια, ἐξομολογούμενος τὶς ἁμαρτίες του καὶ ἔχει ἀγάπη καὶ τρέφεται ἀπὸ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου, γεύεται ἀναλόγως τὴν ζῶσα παρουσία τοῦ θεοῦ στὴν ζωή του, κοινωνεῖ μετὰ τοῦ θεοῦ διὰ τῶν ἄκτιστων θείων ἐνεργειῶν Αὐτοῦ καὶ ἐνισχύεται εἰς τὸν ἀγώνα τοῦ διὰ τὸν ἁγιαομὸ καὶ θέωσή του, ἐπιτελῶν ἔτσι τὸν προορισμό του, ὁμοιούμενος μὲ τὸν θεό, ὡς πλασθεῖς κατ1 εἰκόνα καὶ ὁμοίωση Αὐτοῦ.

10. Νόσος καὶ θεραπεία

Ἢ ἀπιστία, ἢ ἐμμονὴ στὴν ἀπιστία καὶ ἄρνηση τοῦ θεοῦ ἢ ἢ ἐκδήλωση ἀδυναμίας ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καὶ κατανοήσεως τῆς προνοίας καὶ γενικῶς τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ εἶναι νοσηρὲς ἐκδηλώσεις καὶ γιὰ νὰ θεραπευθεῖ ὃ ἄνθρωπος καὶ νὰ ἔλθει ἀπὸ τὸ σκότος στὸ φῶς πρέπει νὰ θελήσει καὶ ζητήσει τοῦτο καὶ νὰ προσπαθήοει καί, ἔτσι, θὰ τοῦ δοθεῖ ἀπὸ τὸν θεὸ ἢ δυνατότης, ὅπως προανεφέρθη.

Ἀδελφέ μου, μὴ δικαιώνης τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτό σου καὶ τὰ ἁμαρτωλὰ ἔργα καὶ πάθη σου.

Μὴ ζητεῖς σὲ ἀνύδρους πνευματικοὺς τόπους (πλανεμένες θρησκεῖες, δοξασίες καὶ θεωρίες) τὴν δρόσο τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου καὶ τὴν σωτηρία σου καὶ ἔτσι χάνεις τὸν χρόνο σου ἐπικινδύνως ἀλλὰ ζητεῖ τὸ φῶς, τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ζωὴ στὴν Ὀρθόδοξό του Χριστοῦ Ἐκκλησία, τὴν ἀπηλλαγμένη ἀπὸ πλάνες, ποὺ εἶναι ὃ στύλος καὶ τὸ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας, διότι ἔχει κεφαλὴν τὸν σαρκωθέντα Υἱὸν καὶ Λόγον τοῦ θεοῦ, τὸν Κύριον Ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν τρέφοντα καὶ ἁγιάζοντα τὰ σύμπαντα, ὃ ὁποῖος εἶναι ἢ ὁδός, ἢ ἀλήθεια καὶ ἢ ζωὴ καὶ ὁδηγὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο.

Ἢ ἀγαθὴ προαίρεση καὶ προσπάθεια θὰ σὲ βοηθήσουν νὰ εὕρεις μὲ τὴν Χάριν τοῦ θεοῦ τὸν δρόμο τῆς ἀληθείας καὶ σωτηρίας. «Καὶ πάντα ἀπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ (του Χριστοῦ) καὶ αὐτὸν ἔδωκε κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τὴ ἐκκλησία, ἤτις ἐστὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ, τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πάσι πληρουμένου» (Ἔφεσ. 1, 22-23). «Ὅταν δὲ ἔλθει ὃ παράκλητος, ὂν ἐγὼ πέμψω ὑμιν παρὰ τοῦ πατρὸς τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ» (Ἴωαν. 15,10). «Ὅταν ἔλθει ἐκεῖνος τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὁδηγήσει ὁμὰς εἰς πάσαν τὴν ἀλήθειαν...» (Ἴωαν. 16,13).

Ἢ ἄγνοια τοῦ θησαυροῦ δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει ὃ θησαυρός.

Ἀγνοεῖ ὃ ἄνθρωπος ἢ θέλει νὰ ἀγνοεῖ τὸν πραγματικό, ἄφθαρτο, αἰώνιο καὶ θεῖο θησαυρό, γιατί ἔχει δώσει τὴν καρδιά του στοὺς ποικίλους, πρόσκαιρους, ματαίους καὶ ἀπατηλοὺς θησαυροὺς καί, ἔτσι, ὡς νέος εἰδωλολάτρης τῆς σαρκός, τῶν κοσμικῶν πραγμάτων καὶ τῶν πονηρῶν γενικῶς ἔργων τοῦ διαβόλου καὶ τῶν συνεργῶν του, ἐγκατέλειψε τὴν λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ θεοῦ καί, ἔτσι, ταλαιπωρεῖται, γενόμενος δοῦλος τῶν παθῶν καὶ τῆς ματαιότητος καὶ κινούμενος στὸ σκότος ποὺ προκαλεῖ ἢ ἀσύνετος καρδία του.

Ἢ ἐλπίδα ποὺ ἀπομένει ἀδελφέ μου εἶναι ἢ μετάνοια. «Ἔγειρε ὃ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ἐπιφαύσει σοὶ ὃ Χριστός. Βλέπετε οὒν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ' ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, δτὶ αἳ ἡμέραι πονηραὶ εἰσί, διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου» (Ἔφεσ. 5,14-17).

Ἀδελφέ μου, πρόσεξε καὶ ἀγωνίσου, ὥστε νὰ μὴ ἀποστροφῆς τὴν ἀλήθεια, τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, τὴν Κιβωτὸ αὐτὴ τῆς σωτηρίας, λόγω τῆς ἐσφαλμένης εἰκόνος ποὺ ἔχεις σχηματίσει περὶ αὐτῶν κυρίως ἀπὸ ἄγνοια καὶ ὑπαιτιότητά σου, ἀλλὰ καὶ μὲ συνεργεῖα τοῦ πονηροῦ διαβόλου καὶ τῶν πλανωμένων ἐχθρῶν της ἀληθοῦς πίστεως.

11. Ὑπέρβαση ἐμποδίων

Ἡ πτωχή, ἀποσπασματική, ἄνευ συνοχῆς καὶ μάλιστα ἢ διαστρεβλωμένη κατὰ τὴν διατύπωση καὶ ἑρμηνεία γνώση κάποιου περὶ τῆς θείας Οἰκονομίας, τῆς φροντίδος, δηλαδή, τοῦ θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεως αὐτοῦ του Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ θεοῦ καὶ διὰ τοῦ ἔργου Του, συνοδευομένη μάλιστα ἀπὸ τὴν ἔλλειψη καλῆς προαιρέσεως καὶ τὴν σχετικὴ τύφλωση ποὺ δημιουργοῦν τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη καὶ ἢ κακὴ ἐπίδραση πλανεμένων διδασκαλιῶν, ποὺ εἶναι προϊόντα αὐθαιρέτων συλλογισμῶν, μολυσμένων καὶ ἀσθενῶν περὶ τὴν πίστη ἀνθρώπων καὶ δαιμονικῶν ἐπιδράσεων καὶ ἢ εὔκολος, πρόθυμος καὶ ἀβασάνιστος υἱοθέτηση, ἀποδοχὴ καὶ ἐφαρμογὴ αὐτῶν ἀποτελοῦν κακοὺς συμβούλους γιὰ νὰ μπόρεση νὰ καταλάβει τὸ φῶς τῆς θείας ἀποκαλύψεως.

Ἢ προσευχὴ καὶ ἢ μετάνοια θὰ ἀνοίξουν τὸν δρόμο γιὰ νὰ ἔλθει εἰς τὸ φῶς, ποὺ εἶναι ὃ ἴδιος ὃ θεός. « Ἢν (ὃ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ θεοῦ) τὸ φῶς τὸ ἀληθινό, ὁ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» (Ἴωαν. 1,9).

Ἢ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἁγία καὶ δὲν ὑπάρχει ψεγάδι σ' αὐτή. Τὰ προσωπικὰ ἐλαττώματα καὶ ἀτέλειες συγκεκριμένων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι ἐλαττώματα καὶ ἀτέλειες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ τῶν ἴδιων, ὡς θνητῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι καλοῦνται εἰς μετάνοια καὶ θεραπεία διὰ τῶν ἁγίων αὐτῆς μυστηρίων.

12. Μὴ δικαιολογεῖς τὸν ἑαυτό σου καὶ σκέψου σοβαρὰ καὶ ὑπεύθυνα.

Ἀδελφέ μου, περιμένεις πρῶτα τὴν διόρθωση τῶν ἄλλων καὶ προσπαθεῖς νὰ δικαιολόγησης, ἔτσι, τὴν ἀθλιότητά σου καὶ νὰ δώσεις τὴν ἐντύπωση, ὅτι τότε θὰ διορθωθεῖς καὶ σύ, ὅταν πρῶτα διορθωθοῦν οἳ ἄλλοι;

Ἐὰν τὸν ἴδιο ἰσχυρισμὸ καὶ σκέψη ἔκφραση καὶ ὃ κάθε ἄλλος, τότε καταλαβαίνεις ὅτι κατὰ τὴν λογικὴ αὔτη καὶ σὺ γι' αὐτὸν εἶσαι ἕνας ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ποὺ καὶ αὐτὸς περιμένει νὰ διορθωθοῦν.

Ἐὰν ὅλοι κάνουν τὴν ἴδια σκέψη καὶ ἀκολουθήσουν τὴν ἴδια τακτική, ἐπιμένοντες, ἔτσι, στὴν ἁμαρτία καὶ ἀμετανοησία, τότε δὲν βαρύνει ἢ εὐθύνη ὅλους καὶ δὲν ἀποδεικνύεται ὃ συλλογισμὸς τῶν ἀνόητος, ἐπικίνδυνος, ἀσύμφορος καὶ ὀλέθριος;

13. Ὑπάρχει κόλαση

Ἀδελφέ μου, μήπως ἀφρόνως κάνεις τὴν σκέψη ἢ πιστεύεις ὅτι δὲν ὑπάρχει κόλαση; Ὅπως ἀρνεῖσαι, ἂν συμβαίνει τοῦτο σὲ σένα, χωρὶς ἀποδείξεις τὴν ὕπαρξη τοῦ θεοῦ καὶ τὴν ἀθανασία τῆς ψυχῆς καὶ τὴν κρίση ἑκάστου κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἔτσι ἀρνεῖσαι ἀναπόδεικτα καὶ τὴν κόλαση.

Ἂν τὰ παραπάνω λεχθέντα τὰ ἀντελήφθης ὡς χρήσιμα, ἢ ὠφέλεια πρέπει νὰ ἐκτείνεται σὲ σένα καὶ ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς πίστεως περὶ τῆς κολάσεως τῶν ἀμετανόητων ἀσεβῶν καὶ ἁμαρτωλῶν γενικῶς ἀνθρώπων, οἳ ὁποῖοι δὲν ἠθέλησαν νὰ ὑπακούσουν στὴν πρόσκληση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ νὰ γίνουν κοινωνοὶ τῆς θείας Χάριτος ἢ τὸ χειρότερον ἐπολέμησαν αὐτήν,

Ἢ μακροθυμία καὶ τὸ ἔλεος τοῦ θεοῦ δὲν ὁδηγοῦν στὴν κατάργηση τῆς δικαιοσύνης Αὐτοῦ.

Μὴ στηρίζεσαι σὲ ἀπατηλὰ κατασκευάσματα συλλογισμῶν μὲ βάση ὑποθετικὲς καὶ ἀναπόδεικτες συλλήψεις τῆς φαντασίας καὶ νοήσεως γιὰ νὰ κατάργησης τὴν ρητῶς ὑπὸ τοῦ θεοῦ προαναγγελθεῖσα ἀλήθεια περὶ τῆς κρίσεως τῶν ἀνθρώπων.

Ἢ πείρα ἐξ ἄλλου τῆς ζωῆς τί λέγει ἒπ' αὐτοῦ; Σκέφθηκες ὅτι ὃ πόνος ἐν εὐρεία ἔννοια συνοδεύει γενικῶς τὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου κατὰ τὴν ἐνταύθα παραμονὴ τοῦ μέχρι τοῦ θανάτου, ἀφ' ὅτου ἠμάρτησε καὶ ἐξεβλήθη τοῦ παραδείσου; Ἐφ' ὅσον αὐτὸ εἶναι μία πραγματικότης μὲ ποία λογικὴ ἀποκλείεις τὸν πόνον μετὰ τὸν θάνατον γιὰ τὸν ἄσεβη, ποῦ ἀπῆλθε τοῦ κόσμου τούτου ἀμετανόητος;

14. Μὴ ἀναβάλεις τὴν μετάνοια καὶ τὴν σωτηρία σου

Ἀδελφέ μου, ἑτοίμασε χωρὶς ἀναβολὴ τὴν καρδία σου νὰ δεχθεῖ καὶ καλλιεργήοη ἀποδοτικὰ τὸν ἐξ ἀποκαλύψεως δοθέντα στὸν ἄνθρωπο λόγον τοῦ θεοῦ, προσπεοον εἰς τὸν δημιουργὸν Κύριον, θεὸν ἀληθινὸν καὶ σωτήρα τοῦ κόσμου, «Ὅστις θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Ἃ ' Τιμ. 2, 4), ζητεῖ μὲ πίστη, ὑπομονὴ καὶ ἐλπίδα τὸ ἔλεός Του γιὰ νὰ σὲ ἀνάπαυση ἀπὸ τὸν ζυγὸ τῆς δουλείας εἰς τὴν ἁμαρτία σύμφωνα μὲ τὴν πρόσκληση ποὺ ἀπευθύνει, «Δεῦτε πρὸς μὲ πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, καγῶ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Μάτθ. 11,28) καὶ μὴ κακομεταχειρίζεσαι τὸ θεῖο δῶρο ποὺ ἔλαβες, τὴν ἐσωτερικὴ ἐλευθερία νὰ ἐπιλέξεις μεταξὺ ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ, ὑπακοῆς καὶ ἀνυπακοῆς στὸ θέλημα τοῦ θεοῦ καὶ κατὰ συνέπεια, ζωῆς καὶ πνευματικοῦ θανάτου, σωτηρίας καὶ κολάσεως, γιατί θὰ εἶσαι ὑπεύθυνος γιὰ τὰ ἔργα σου καὶ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία θὰ περιέλθεις.

Ἐφ' ὅσον λοιπὸν ἔχεις τὶς ἰδικές σου εὐθύνες γιὰ τὴν κακὴ χρήση τῆς ἐσωτερικῆς ἐλευθερίας μὲ τὴν ὁποία ἔχεις προικισθεῖ ἀπὸ τὸν Δημιουργόν σου ἀλλὰ καὶ τῆς κοινωνικῆς καὶ πολιτικῆς τοιαύτης ποὺ ἀπολαμβάνεις ὡς πολίτης ἑνὸς Κράτους καὶ ὡς μέλος τῆς ὅλης ἀνθρωπινῆς κοινωνίας καὶ θὰ κριθῆς κατὰ τὰ ἔργα σου ἀπὸ τὸν δίκαιο κριτὴ ποὺ «ἐρευνᾶ, νεφροὺς καὶ καρδίας» (γνωρίζει καὶ τοὺς κρυφοὺς λογισμοὺς καὶ ἐπιθυμίες τοῦ ἀνθρώπου), (Ἄποκ. 2, 23), τότε φρόντισε ἀδελφέ μου μὲ θερμὸ ἐνδιαφέρον καὶ χωρὶς ἀναβολὴ νὰ κατανόησης καὶ ἐπιδίωξης τὸ αἰώνιο συμφέρον σου ποῦ ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ θελήματος τοῦ θεοῦ, δηλαδὴ τὴν ὑπακοὴ στὶς ἐντολές Του ποῦ πρέπει νὰ φροντίσεις νὰ μαθαίνεις, γιὰ νὰ λαβῆς ἔτσι τὴν Χάριν Του, ποῦ παρέχεται στοὺς ἀγωνιζόμενους τὸν καλὸ ἀγώνα μὲ μετάνοια; ἄσκηση, προσοχή, ἀγάπη καὶ συμμετοχὴ στὰ θεία μυστήρια καὶ στὴ λατρεία γενικῶς τῆς ἀπηλλαγμένης ἀπὸ κακοδοξίες καὶ πλάνες 'Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, τῆς κιβωτοῦ αὐτῆς τῆς σωτηρίας ἀπὸ τὸν κατακλυσμὸ τῆς ἁμαρτίας καὶ γίνεις κληρονόμος τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ποὺ ἔχει ἑτοιμαστεῖ ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ὑπὸ τοῦ Τριαδικοῦ θεοῦ τοῦ ἐλέους, τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἀγάπης, στὸν ὁποῖο ἀνήκει τὸ κράτος, ἢ βασιλεία, ἢ δύναμις καὶ ἢ δόξα εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ