Πηγή:Ἀναστάσιος
Ἀπὸ τὴν Πάτρα στὸ Sisatovac
τῆς Β. Σερβίας
Πρεσβύτερος
Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος
Ἐφημέριος Ι. Ν. Ἄγ. Νικολάου Πατρὼν
τήλ. 6945-377621
e-mail : agotsopo@gmail.com
Πολὺ σπάνια μία τριήμερη ἐκδρομὴ 1.500 km μακριὰ ἀπὸ τὴν πόλη σου, σὲ κάποιους ποὺ μέχρι χθὲς ἦταν ἐντελῶς ἄγνωστοι (μάλιστα ἀλλοεθνεῖς καὶ ἀλλόγλωσσοι) μπορεῖ νὰ σοὺ προσφέρει τόσα πολλὰ ποὺ νὰ χαραχθοῦν πολὺ βαθιὰ στὰ ἐσώψυχά σου.
Αὐτὸ συνέβη σὲ τέσσερις κληρικοὺς καὶ δύο λαϊκοὺς ταξιδεύοντας στὴν Ι. Μονὴ Sisatovac τῆς Β. Σερβίας (30 km πρὶν ἀπὸ τὰ Κροατικὰ σύνορα, στὴ Βοϊβοδίνα). Ἤμουν μαζὶ μὲ τοὺς ἀρχιμανδρίτες π. Παῦλο Δημητρακόπουλο, π. Αὐγουστίνο Σιάρρα καὶ π. Ἰγνάτιο Καλαϊντζόπουλο, καθὼς καὶ μὲ τὸ θεολόγο Παῦλο Καλλίκα καὶ τὸ γιό μου Κωνσταντῖνο Γκοτσόπουλο, μαθητὴ Γυμνασίου. Ἀπὸ διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδος (Φλώρινα, Βόλο, Ἀθήνα, Πειραιὰ καὶ Πάτρα) μὲ τὴν ἄδεια τῶν Ποιμεναρχῶν μᾶς ξεκινήσαμε γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Σερβίας μὲ σκοπὸ νὰ ἑορτάσουμε σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ βορειοτέρα μοναστήρια τῆς Σερβίας τὸ... «Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ», τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ποὺ μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο (ποὺ ἀκολουθοῦν οἱ Σλαβικὲς Ἐκκλησίες) ἑορτάσθηκε τὸ Σάββατο 28 Αὐγούστου.
Γιατί τόσο μακριά, στὴν Ι. Μ. Sisatovac ; Διότι ἐκεῖ εἶναι ὁ τόπος διαμονῆς ἑνὸς ἀγωνιστοῦ Ἐπισκόπου, τοῦ Ράσκας καὶ Πρισρένης Ἀρτεμίου (Ραντοσάβλιεβιτς), ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸ 1991 μέχρι τὶς 5 Μαΐου 2010 ποίμαινε τὴν πολύπαθη περιοχὴ Κοσσόβου καὶ Μετοχίων. Μὲ τὸν Ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο δὲν ὑπῆρχε κάποια προσωπικὴ γνωριμία μέχρι πρόσφατα . εἶχα ἀκούσει ἁπλῶς τὸ ὄνομά του καὶ τίποτα περισσότερο. Τελευταία, μὲ τὴν περιπέτειά του τὸν γνώρισα ἀπὸ τὰ λίγα καὶ σύντομα κείμενά του, ποὺ ἔχουν δημοσιευθεῖ στὰ ἑλληνικὰ καὶ ἀπὸ τὴν συγκλονιστικὴ κατάθεσή του ἐνώπιόν του Ἀρείου Πάγου. Πολὺ ἐντύπωση ὅμως μου ἔκαναν, αὐξάνοντας τὸ ἐνδιαφέρον μου γιὰ τὸ πρόσωπό του, τὰ πολλά, μακροσκελῆ καὶ σκληρὰ κείμενα τῶν κατηγόρων του – ποὺ κάτι θύμιζαν ἀπὸ Θεόφιλο Ἀλεξανδρείας καὶ Σύνοδο τῆς Δρυὸς !
Ἀπὸ τὰ λίγα στοιχεῖα τῶν τελευταίων μηνῶν καὶ πρὶν τὸν γνωρίσω στὴ Σερβία προέκυπτε μὲ βεβαιότητα ὅτι :
1) ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος ἔχει φρόνημα ἀνδρεῖο, χαρακτήρα ἀσυμβίβαστο, ἦθος ἐκκλησιαστικὸ καὶ πνεῦμα γνήσια πατερικό, καὶ
2) προφανέστατα ἰσχυροὶ παράγοντες – πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοὶ – μὲ προσχηματικὲς κατηγορίες καὶ χωρὶς δίκη τὸν ἐκδίωξαν ἀπὸ τὴν Ἐπαρχία του καὶ τὸν ὑποχρέωσαν σὲ ἐξορία καὶ αὐτὸς ὑπάκουσε καὶ συμμορφώθηκε πλήρως στὴν διαπραχθεῖσα σὲ βάρος τοῦ ἀδικία.
Αὐτὰ τὰ δύο στοιχεῖα μᾶς ὤθησαν νὰ ταξιδέψουμε στὴ Σερβία, νὰ τὸν ἐπισκεφθοῦμε, νὰ ἑορτάσουμε μαζί του καὶ μὲ τὴν ἁπλὴ παρουσία μας νὰ τοῦ συμπαρασταθοῦμε στὸν πειρασμὸ ποὺ ταλαιπωρεῖ αὐτὸν καὶ τὰ πνευματικά του παιδιά.
Βρεθήκαμε λοιπὸν μετὰ ἀπὸ πολύωρο ταξίδι στὸν ἐθνικὸ δρυμὸ Fruska Gora τῆς Βοϊβοντίνας (Β. Σερβία) μὲ τὰ 17 μοναστήρια. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι καὶ ἡ Ι. Μ. Γενεθλίου της Θεοτόκου στὸ Sisatovac, ὅπου μὲ τὴν κανονικὴ ἄδεια τοῦ Ἐπισκόπου Srem (τὸ ἱστορικὸ Σίρμιο μὲ τὶς Τοπικὲς Συνόδους καὶ τὰ φιλοαρειανικὰ Σύμβολα Πίστεως) κ. Βασιλείου, τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τῆς Παναγίας, Παρασκευὴ 14/27 Αὐγούστου, λάβαμε μέρος στὸν Ἑσπερινὸ καὶ τὸν Ὄρθρο τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ὅπως προβλέπει τὸ τυπικὸ τῶν σλαβικῶν Ἐκκλησιῶν.
Τὴν ἑπόμενη μέρα τὸ πρωί, μετὰ τὴν ἀκολουθία τῶν Ὡρῶν, συμμετείχαμε μαζὶ μὲ τὸν Καθηγούμενο τῆς Ι. Μονῆς π. Βαρσανούφιο καὶ δύο διακόνους (π. Δαμιανὸ καὶ π. Ματθαῖο) στὴν Ἀρχιερατικὴ Θ. Λειτουργία ποὺ τέλεσε ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος. Ἔψαλαν πολὺ ὄμορφα δύο χοροὶ μοναχῶν καὶ μοναζουσῶν. Στὸ τέλος τῆς ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος μίλησε γιὰ τὸ νόημα τῆς ἑορτῆς καὶ παρουσίασε τοὺς ἐξ Ἑλλάδος ἐπισκέπτες. Ἐκ μέρους μᾶς ἀντιφώνησε ὁ ἀρχιμ. π. Παῦλος, ὁ ὁποῖος μεταξὺ ἄλλων τόνισε : «Ὅταν πληροφορηθήκαμε ἀπὸ τὰ ΜΜΕ καὶ τὸν ἐκκλησιαστικὸ τύπο στὴν Ἑλλάδα γιὰ τὴν τραγικὴ δοκιμασία, τὴν ὁποία τώρα διανύει ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος, ἐννοῶ τὴν ἄδικη καὶ κατευθυνόμενη ἀπὸ ξένες δυνάμεις ἀπομάκρυνση καὶ παύση του ἀπὸ τὰ ποιμαντικά του καθήκοντα, πονέσαμε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μᾶς … πειθαρχήσαμε στὴν ἐντολὴ τοῦ Ἄπ. Παύλου ὁ ὁποῖος λέει : «ἐὰν πάσχει ἕνα μέλος τότε συμπάσχουν ὅλα τὰ μέλη» καὶ ἐπειδὴ καὶ ἐμεῖς μαζί σας εἴμαστε ἕνα Σῶμα, εἴμαστε μέλη τοῦ αὐτοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πονέσαμε, συγκλονιστήκαμε γι’ αὐτὸ τὸ γεγονὸς καὶ κάναμε τὸν κόπο νὰ ἔρθουμε ἐδῶ καὶ νὰ δοῦμε ἀπὸ κοντὰ τὴ δοκιμασία αὐτὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου. Ἡ μεγάλη ὑπομονὴ τοῦ μᾶς συγκλονίζει. Τὰ ἐξαίσιο καὶ τεράστιο ποιμαντικὸ ἔργο ποὺ ἔχει παρουσιάσει σὲ μερικὲς δεκαετίες μᾶς κάνει νὰ τὸν σεβόμαστε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ τὸν θεωροῦμε σὰν μία μεγάλη πατερικὴ μορφή. Γιατί πιστεύουμε ἀκράδαντα ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος ἀκολουθεῖ τὴ γραμμὴ τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ὅπως οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διώχθηκαν καὶ συκοφαντήθηκαν καὶ πέρασαν μεγάλες δοκιμασίες ἔτσι καὶ ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος ἀκολουθώντας τὴ γραμμὴ τῶν Πατέρων ὑφίσταται μία μεγάλη δοκιμασία καὶ σηκώνει ἕνα μεγάλο σταυρό. Καὶ ἀποδεικνύεται ὁ μόνος, ὁ μόνος ἄξιος συνεχιστὴς τοῦ Γέροντός του Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς.
Σεβασμιώτατε, εἶστε παράδειγμα πρὸς μίμησιν, ἐμπνεόμεθα ἀπὸ τὴν ὑπομονή σας καὶ τὴν καρτερία ποὺ δείχνετε σὲ αὐτὴ τὴ δοκιμασία. Εὐχηθεῖτε νὰ σᾶς μιμηθοῦμε ἔστω καὶ στὸ ἐλάχιστο. Ἐμεῖς δὲν θὰ σᾶς ξεχάσουμε ποτὲ στὴν Ἑλλάδα καὶ θὰ προσευχόμαστε στὸν Κύριό μας καὶ στὴν Παναγία μας, τῆς ὁποίας τὴν Κοίμηση ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, νὰ σᾶς δίνει κουράγιο καὶ δύναμη καὶ φωτισμό, νὰ σᾶς καθοδηγεῖ καί σας καὶ τὸ ποίμνιό σας πρὸς τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἀμὴν»
Ἐνδεικτικό του ἤθους τοῦ Σέβ. Ἀρτεμίου εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι τὶς ἀνωτέρω ἐπαινετικὲς ἀναφορὲς τοῦ π. Παύλου στὸ πρόσωπό του κατὰ τὴ μετάφραση στὰ σερβικὰ δὲν τὶς ἀπέδωσε ἐπακριβῶς ἀλλὰ τὶς … στρογγυλοποίησε ! Τὴ φράση «ἀποδεικνύεται ὁ μόνος, ὁ μόνος ἄξιος συνεχιστὴς τοῦ Γέροντός του Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς» τὴν ὁποία ὁ π. Παῦλος τόνισε μὲ ἰδιαίτερη ἔμφαση, ὁ Σεβασμιώτατος τὴν ἀπέδωσε στὰ σερβικὰ ὡς ἑξῆς : «εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τοῦ Γέροντός του Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς» !
Μετὰ τὴ Θ. Λειτουργία, στὴν τράπεζα τῆς Ι. Μονῆς παρατέθηκε σὲ ὅλους τους πιστοὺς πρωινὸ καὶ λίγο ἀργότερα πλούσιο γεῦμα. Ἡ τράπεζα ὁλοκληρώθηκε μὲ ὕμνους καὶ πατριωτικὰ τραγούδια γιὰ τὸ Κόσσοβο, μὲ τὰ ὁποία πολλὰ μάτια δάκρυσαν …
Ἀκολούθως εἴχαμε τὴν ἐξαιρετικὴ τιμὴ καὶ εὐλογία μέχρι ἀργὰ τὸ βράδυ νὰ μᾶς συνοδεύσει ὁ Σεβασμιώτατος στὸ προσκύνημα σὲ πολλὰ ἀπὸ τὰ ἱστορικὰ μοναστήρια τοῦ Fruska Gora (Ἄγ. Τριάδος Jazak, Ἄγ. Νικολάου Hopovo, Εὐαγγελισμοῦ Krusendol, Ἄγ. Σκέπης M. Remeta, Greteq κ.α.), τὰ ὁποία ζοῦν μία ἐξαιρετικὴ πνευματικὴ ἄνθιση.
Τὴν ἑπόμενη μέρα, Κυριακὴ 16/29 Αὐγούστου, ταξιδέψαμε πρωὶ-πρωὶ περισσότερο ἀπὸ 200 km καὶ βρεθήκαμε στὰ Σερβορουμανικὰ σύνορα στὴν Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Μesic στὸ Vrsac, ὅπου μὲ τὴν ἄδεια τοῦ Ἐπισκόπου Βανάτου Νικάνορος συμμετείχαμε στὴν Ἀρχιερατικὴ Θ. Λειτουργία ποὺ τέλεσε ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος. Στὸ τέλος τῆς Θ. Λειτουργίας ὁμίλησε πάλι ὁ Σεβασμιώτατος καὶ ἐκ μέρους τῶν ἐξ Ἑλλάδος κληρικῶν ἀντιφώνησα λέγοντας : «Ἤρθαμε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα μὲ τὶς εὐχὲς τῶν Ποιμεναρχῶν μας γιὰ νὰ ἑορτάσουμε μαζὶ μὲ τὸν Σεβασμιώτατο καὶ μαζὶ μὲ σᾶς τὴ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, χθὲς στὸ Sisatovac καὶ σήμερα ἐδῶ στὴν ἱστορικὴ αὐτὴ Ι. Μονὴ (τοῦ Τιμίου Προδρόμου Mesic - Vrsac). Στὴν Ἑλλάδα τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τὴν ὀνομάζουμε «Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ», διότι ἔχει ἡ ἑορτὴ αὐτὴ τὸν σταυροαναστάσιμο χαρακτήρα, ἔχει τὴ χαρμολύπη τοῦ Πάσχα. Μᾶς προκαλεῖ ἀσφαλῶς θλίψη, διότι ἔχουμε θάνατο, τὸν θάνατο τῆς Παναγίας μας, ἀλλὰ ταυτόχρονα ψέλνουμε πανηγυρικὰ «ἐν τὴ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλειπες Θεοτόκε». Ἡ Παναγία παραμένει μαζί μας, γι’ αὐτὸ καὶ χαιρόμαστε καὶ πανηγυρίζουμε τὴν ἑορτή, ὅπως καὶ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.
Ἰδιαίτερα ὅμως στὸ Sisatovac καὶ ἐδῶ, μαζὶ μὲ τὸν Σεβασμιώτατο, καταλαβαίνουνε περισσότερο αὐτὴ τὴ χαρμολύπη τῆς ἑορτῆς. Διότι ὁ Σεβασμιώτατος σηκώνει ἕνα σταυρό, βρίσκεται σταυρωμένος, ἀλλὰ ταυτόχρονα αὐτὸς ὁ σταυρὸς εἶναι καὶ ἡ δόξα του. Καὶ ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου μας, ὁ ἴδιος ὁ Σταυρός, ἀποτελεῖ τὴ δόξα Του. Ὁ Σταυρὸς εἶναι ὁ θρόνος τοῦ Κυρίου μας, εἶναι ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ μας. Ὁ Κύριός μας πρὶν σταυρωθεῖ εἶπε προφητικὰ «καγῶ ἐὰν ὑψωθῶ πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν». Θὰ μποροῦσα νὰ πῶ ὅτι τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸν Σεβασμιώτατο : Ἡ ταπείνωση καὶ ὁ διωγμὸς ἀποτελοῦν τὴ δόξα του. Καὶ ὅπως ὁ Χριστὸς μάζεψε κοντὰ τοῦ ὅλο τὸν κόσμο μὲ τὸν Σταυρό, αὐτὸ ζήσαμε χθὲς στὴν Ι. Μ. Sisatovac καὶ σήμερα ἐδῶ : πολὺς κόσμος, μικρὰ παιδιὰ καὶ μεγάλοι, πολὺ νέος κόσμος, ἀπὸ πολλὰ μέρη τῆς Σερβίας καὶ ὄχι μόνο, ἦρθαν νὰ πάρουν τὴν εὐχή του καὶ νὰ συμμετάσχουν στὸ σταυρὸ καὶ τὴ δόξα τοῦ Σεβασμιωτάτου.
Μαζὶ μὲ τὸ Σεβασμιώτατο ὑπάρχουν καὶ πολλοὶ Κυρηναῖοι ποὺ σηκώνουν μαζί του τὸ σταυρὸ : εἶναι τὰ πνευματικά του παιδιὰ …
Εὔχεσθε Σεβασμιώτατε, νὰ μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεὸς καὶ ἐμεῖς νὰ δίνουμε τὴ μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ σύντομα νὰ μᾶς ἀξιώσει ὁ Κύριος νὰ ἑορτάσουμε καὶ τὴν ἀνάστασή του στὸ πρόσωπό σας. Ἀμὴν»
Στὴ συνέχεια, μετὰ τὴν πλούσια τράπεζα, ξεκινήσαμε μαζὶ μὲ τὸν Ἐπίσκοπο γιὰ τὸ Valievo, γιὰ νὰ καταλήξουμε μετὰ ἀπὸ μία διαδρομὴ μέσα σὲ πυκνὸ δάσος στὴν περιοχὴ Lelic, ὅπου στὴν ὁμώνυμη Ι. Μονὴ ἀξιωθήκαμε νὰ προσκυνήσουμε τὸ σκήνωμα τοῦ Ἄγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς (+1956). Λίγο πιὸ κάτω, στὸ ἴδιο χωριό, βρίσκεται ἡ περίφημη Ι. Μ. Celie, ὅπου ὁ Ἄγ. Ἰουστίνος Πόποβιτς, ὁ Νέος Ὁμολογητής, ἔζησε ἐξόριστος καὶ πολλὲς φορὲς ὑπὸ περιορισμὸ ἀπὸ τὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1940 μέχρι τὴν ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τοῦ 1979, ὅποτε καὶ ἐκοιμήθη. Στὴν Ι. Μονὴ Celie βρίσκεται καὶ ὁ τάφος του, ποὺ εἶναι πηγὴ χαρίτων παντοδαπῶν.
Τὸ χωριὸ Lelic εἶναι καὶ ὁ τόπος καταγωγῆς τοῦ Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου καὶ δὲν θὰ ἦταν ὑπερβολικὸ νὰ λέγαμε ὅτι τὸ μικρὸ αὐτὸ σερβικὸ χωριὸ συνδέεται μὲ τρεῖς γενιὲς συγχρόνων Ὁμολογητῶν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως : Ἄγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ἄγ. Ἰουστίνος Πόποβιτς καὶ Ράσκας καὶ Πρισρένης Ἀρτέμιος, κατὰ τὴν πνευματικὴ συγγένεια καὶ τὸ φρόνημα πάππος, πατέρας καὶ ἐγγονὸς …
Δυστυχῶς ἡ ὥρα τοῦ ἀποχωρισμοῦ ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο ἔφτασε ἀργὰ τὸ βράδυ τῆς Κυριακῆς !
Ξεκινήσαμε μὲ ἀρχικὸ σκοπὸ νὰ συμπαρασταθοῦμε σὲ κάποιον ὁ ὁποῖος εἶναι προφανὲς ὅτι δεινῶς δοκιμάζεται, ἀλλά, ὅπως συμβαίνει σὲ τέτοιες περιπτώσεις, καταλήξαμε ἐμεῖς νὰ ὠφεληθοῦμε πολλαπλάσια, πραγματικὰ νὰ συγκλονιστοῦμε, τόσο ποὺ δὲν ἦταν λίγες οἱ φορὲς ποὺ δακρύσαμε … Συμμαζεύοντας λίγο τὶς ἐμπειρίες μας ἀπὸ τὸ σύντομο αὐτὸ προσκύνημα σὲ ἁγιασμένους τόπους καὶ ἀνθρώπους θὰ μπορούσαμε ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων νὰ ὁμολογήσουμε :
1. Ἔχουμε τὴν ἀκράδαντη βεβαιότητα - πέρα ἀπὸ ἐπιζήμιους ψευτοσυναισθηματισμοὺς - ὅτι γνωρίσαμε ἕνα χαριτωμένο ἄνθρωπο, στὸν ὁποῖο εἶναι ἔκδηλα τὰ σημεῖα τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου. Ἐδῶ ἔγκειται καὶ τὸ «μυστικό» της ἀναδείξεώς του σὲ πολύτεκνο καὶ καλλίτεκνο πνευματικὸ πατέρα 200 περίπου μοναχῶν καὶ μοναζουσῶν, ἀλλὰ καὶ τοῦ σεβασμοῦ καὶ τῆς ἀγάπης τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ στὸ πρόσωπό του ! καὶ ἀσφαλῶς χαριτωμένος ἄνθρωπος χωρὶς νὰ ἀδικηθεῖ, νὰ συκοφαντηθεῖ καὶ νὰ πονέσει πολὺ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει !
2. Ἡ παρουσία τοῦ κόσμου στὴν Ι. Μ. Sisatovac ἦταν ἀξιοθαύμαστη ! Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ προερχόμενος ἀπὸ μακριὰ (Βελιγράδι, Novi Sad, Nis, ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὸ Κόσσοβο) ξεπέρασε κατὰ πολὺ τὰ 350 ἄτομα (στὸ γεῦμα ἔμειναν 250 ἄτομα ποὺ κάθισαν σὲ δύο δόσεις γιατί δὲν χωροῦσαν σὲ μία τραπεζαρία!). Τὸ ἐντυπωσιακὸ ἦταν ἡ συμμετοχὴ νέων ἀνθρώπων καὶ νέων ζευγαριῶν. Καὶ μόνο ἡ παρουσία 40 μικρῶν παιδιῶν ἀποδεικνύει σὲ κάθε καλόπιστο τὴν ποιμαντικὴ δουλειὰ ποὺ ἔχει γίνει ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο ! Εἶναι προφανὲς ὅτι γιὰ τὸν Ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο ποίμνιο δὲν ἦταν μόνο οἱ μοναχοί του, ὅπως τὸν εἰρωνεύτηκαν κάποιοι, ἀλλὰ ἡ ποιμαντική του μέριμνα ἀγκαλίαζε καὶ τὶς οἰκογένειες καὶ μάλιστα τὶς νέες οἰκογένειες. Ἄλλωστε 200 μοναχοὶ προφανῶς βγῆκαν ἀπὸ οἰκογένειες μέσα στὸν κόσμο …
Ἴσως αὐτὴ ἡ παρουσία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ κάνει κάποιους νὰ μὴν μποροῦν ἀκόμα νὰ ἡσυχάσουν, καὶ ἔτσι ἀνήμερα τῆς Παναγίας δημοσίευσαν σὲ πολιτικὴ ἐφημερίδα τοῦ Βελιγραδίου ὅτι ὁ Ἀρτέμιος θὰ κάνει νέα Μητρόπολη τὸ Sisatovac ! Ἄλλοι πάλι προτείνουν τὸν ἐγκλεισμό του σὲ δωμάτιο τοῦ Πατριαρχείου στὸ Βελιγράδι γιὰ νὰ τὸν ἀπομονώσουν ἀπὸ τὸν κόσμο !
3. Καὶ ἂν ἡ πνευματικὴ πατρότητα 200 μοναχῶν εἶναι ἀξιοζήλευτη, ἡ παρουσία 70 ὑπὸ ἐπιτίμιο μοναχῶν καὶ μοναζουσῶν ἀπὸ τὰ μοναστήρια τοῦ Κοσσόβου στὴ Θ. Λειτουργία στὴν Ι. Μ. Sisatovac ἦταν συγκλονιστική. Ὁ ἀξιοσέβαστος ἡγούμενος τῆς ἱστορικῆς Ι. Μ. Ἀρχαγγέλων (Cerna Reka-Μαῦρο Ποτάμι) π. Νικόλαος μὲ τὴ βροντερὴ σιωπὴ τοῦ κατήγγειλε ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων τὴν ἀδικία, ὑπομένοντας τὴν καρτερικά. Νὰ ὁμολογήσω ὅτι μὲ πολὺ δυσκολία μπόρεσα κατὰ τὴ διανομὴ τοῦ ἀντιδώρου νὰ ἀπευθύνω σὲ τέτοιους μοναχοὺς καὶ μοναχὲς τὸ «εὐλογία Κυρίου καὶ ἔλεος αὐτοῦ ἔλθοι ἐφ’ ὑμᾶς» ἀναλογιζόμενος ὅτι τὸ «ἕλλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται» καὶ ὄχι τὸ ἀντίστροφο …
Συμμερίζομαι καὶ ἐγὼ τὴ σκέψη πολιοὺ καὶ ἐμπείρου στὴν πνευματικὴ ζωὴ Γέροντος ὁ ὁποῖος εἶπε γιὰ τὴν περίπτωση τῶν μοναχῶν αὐτῶν : «καλὰ οἱ ὑπεύθυνοι δὲν σκέφτονται τὸν ἐνώπιόν του Παντοδυνάμου ἀναστεναγμὸ τόσων μοναχῶν ; πῶς μποροῦν καὶ κοιμοῦνται ἥσυχοι ; »
4. Γιὰ νὰ γίνει ἀντιληπτὴ ἡ θυσιαστικὴ ἀγάπη τῶν τεσσάρων μοναχῶν (μόνο σὲ αὐτοὺς ἐδόθη ἡ ἄδεια νὰ παραμείνουν κοντὰ στὸν Σέβ. Ἀρτέμιο !), οἱ ὁποῖοι ἄφησαν τὴν μοναστική τους ἡσυχία γιὰ νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Γέροντά τους στὴν ἐξορία, στὴν Ι. Μ. Sisatovac, θὰ ἀναφέρω μόνο ἕνα περιστατικὸ : ζήτησα νὰ δῶ κάτι στὸ internet καὶ ὁ διάκονος μὲ πῆγε στὸ «κελί» του. Μόνο καλογερικὸ κελὶ δὲν ἦταν! Ἕνας τεράστιος χῶρος, μᾶλλον ὡς ἀποθήκη θὰ χρησιμοποιεῖτο παλαιότερα, καὶ στὴ μία ἄκρη ἦταν ἕνα ἁπλὸ κρεβάτι καὶ μπροστὰ σὲ αὐτὸ ἕνα τραπέζι μὲ τὸν ὑπολογιστὴ καὶ πολλὰ βιβλία. Ἐλλείψει καρεκλῶν κάθισε καὶ αὐτὸς καὶ ἐγὼ στὸ κρεβάτι. Δὲν ὑπῆρχε στρῶμα, παρὰ μόνο δύο λεπτὲς κουβέρτες καὶ ἕνα σεντόνι. Στὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ μεγάλου αὐτοῦ χώρου ἕνα στρῶμα καταγῆς καὶ μπροστὰ σὲ αὐτὸ ἕνα τραπέζι μὲ βιβλία. Μοῦ ἐξήγησε ὁ διάκονος : «δυστυχῶς ἐδῶ δὲν ὑπάρχει ἡ ἄνεση νὰ ἔχουμε ὁ καθένας τὸ κελί μας καὶ ὅπως βλέπεις ἐγὼ ἔχω κρεβάτι, ἀλλὰ δὲν ἔχω στρῶμα, ἐνῶ ὁ ἀδελφός μου ἔχει στρῶμα καὶ δὲν ἔχει κρεβάτι» !
5. Ἐὰν ἡ ἐμπειρία μας ἀπὸ τὴν ἀκτινοβολία τοῦ Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου περιοριζόταν μόνο στὸ Sisatovac θὰ ἦταν λογικὴ ἡ ἔνσταση ὅτι ἐκεῖ φυσικὸ εἶναι νὰ ὑπάρχει σεβασμὸς γιατί πρόκειται γιὰ τὰ πνευματικά του παιδιά, τὰ ὁποία τὸν ἀγαποῦν καὶ τὸν σέβονται. Καὶ ὅμως τὸν ἴδιο βαθύτατο σεβασμὸ στὸ πρόσωπο τοῦ Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου εἴδαμε καὶ ἀπὸ ὅλες τὶς συνοδεῖες στὰ μοναστήρια ποὺ ἐπισκεφθήκαμε καὶ δὲν ἤσαν πνευματικά του παιδιὰ ! Ὁ ἀνυπόκριτος σεβασμὸς τοῦ σερβικοῦ μοναχισμοῦ, ἀποτελεῖ ἴσως τὴ μεγαλύτερη μαρτυρία τοῦ ἀνόθευτου Ὀρθόδοξου φρονήματος τοῦ Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου καὶ οἱ ὁποιεσδήποτε ἀφ’ ὑψηλοῦ συκοφαντικὲς κατηγορίες γιὰ ἀπόκλιση ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ζωὴ εἶναι ἀναμενόμενο νὰ μὴν βρίσκουν καμία ἀνταπόκριση στὴν ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση τοῦ σερβικοῦ λαοῦ.
6. Συμπερασματικὰ : Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ παρουσία καὶ ἡ ποιμαντικὴ δράση τοῦ Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου ἦταν κάρφος στὸ μάτι τοῦ διαβόλου. Ὁ διάβολος φθόνησε τὸ ἔργο του καὶ μεθόδευσε τὴν ἐξόντωσή του. Φαίνεται ὅτι ὁ μισόκαλος νίκησε καὶ θριάμβευσε στέλνοντας στὴν ἐξορία τὸν ποιμένα καὶ διασκορπίζοντας τὰ πρόβατα, ὅπως τότε ποὺ κατέφερε νὰ σταυρώσει τὸν «καλὸ Ποιμένα», τὸ πρότυπό του Ποιμενάρχου Ἀρτεμίου. Ἀλλὰ ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία μᾶς ἔχει διδάξει ὅτι τὸν τελευταῖο λόγο τὸν ἔχει πάντα ἡ Ἀλήθεια, δήλ. ὁ Χριστός. Τὰ παραδείγματα τοῦ Ι. Χρυσοστόμου καὶ πολὺ πρόσφατά του Ἄγ. Νεκταρίου τί ἄλλο ἀποδεικνύουν ; Καὶ ἂς εἴμαστε βέβαιοι ὅτι «οἶδε Κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ ρύεσθαι» καὶ «οὐ βραδύνει ὁ Κύριος της ἐπαγγελίας». Ἄλλωστε δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγει ὅτι ἤδη ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ τὸν Ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο τὸν δοξάζει ἀναδεικνύοντας σὲ σύγχρονο Ὁμολογητή. Ἡ αὐτὴ Χάρις ἀξιοποίησε τὴν περιπέτειά του, ὥστε στὴν μὲν Σερβία νὰ «ἀποκαλυφθῶσι ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί», ἐνῶ στὴν Ἑλλάδα πολλοὶ ποὺ ζούσαμε μὲ ψευδαισθήσεις νὰ προσγειωθοῦμε στὴν τραγική, δυστυχῶς, πραγματικότητα ! καὶ ὁ νοῶν νοείτω !
ΣΥΝΤΟΜΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ
Ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος (Ραντοσάβλιεβιτς) γεννήθηκε στὸ χωριὸ Lelic τοῦ Valievo στὶς 15.1.1935. Σπούδασε Θεολογία στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Βελιγραδίου καὶ στὴ συνέχεια παρακολούθησε μεταπτυχιακὰ προγράμματα στὸ Παρίσι καὶ στὴν Ἀθήνα ὅπου καὶ ἐκπόνησε τὴ διδακτορική του διατριβὴ στὸν τομέα Δογματικῆς μὲ θέμα «Τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας κατὰ τὸν Ἄγ. Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή». Ἀπὸ νεαρῆς ἡλικίας συνδέθηκε μὲ τὸν Ἄγ. Ἰουστίνο Πόποβιτς, μεγάλο Θεολόγο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ζοῦσε ἐξόριστος καὶ ὑπὸ περιορισμὸ στὴν Ι. Μονὴ Τσέλιε (στὸν τόπο καταγωγῆς τοῦ Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου). Ἀπὸ τὸν Ὅσιο Ἰουστίνο ὁ Ἀρτέμιος πῆρε τὴν αὐστηρὴ προσήλωση στὴν πατερικὴ παράδοση, τὸ ἀκραιφνὲς ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα καὶ τὴν ἀσκητικὴ ζωή, στοιχεῖα τὰ ὁποῖα τὸν ἀκολουθοῦν μέχρι σήμερα στὴ ζωή του.
Τὸ 1960 ἐκάρη μοναχὸς στὴν Ι. Μ. Τσέλιε ἀπὸ τὸν Ὅσιο Ἰουστίνο Πόποβιτς. Ἀκολούθως χειροτονήθηκε διάκονος καὶ τὸ 1964 πρεσβύτερος ἀπὸ τὸν ἀνηψιὸ τοῦ Ἄγ. Νικολάου, Ἐπίσκοπο Σάμπατς Ἰωάννη (Βελιμίροβιτς). Ὑπηρέτησε γιὰ λίγο ὡς καθηγητὴς στὴν Ἱερατικὴ Σχολὴ τῆς Πρισρένης καὶ τὸ 1978, ἐπιλέγοντας τὸ μοναστικὸ βίο, μεταβαίνει στὴν ἱστορικὴ Μονὴ τῶν Ἀρχαγγέλων (Μαῦρο Ποτάμι) τοῦ Κοσσόβου, τὴν ὁποία ἀναστηλώνει καὶ ἐπανδρώνει μὲ νέους μοναχούς. Διετέλεσε ἡγούμενός της μέχρι τὸ 1991, ὅποτε ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας τὸν ἐξέλεξε Μητροπολίτη Ράσκας καὶ Πρισρένης, στὴν πλέον ἱστορικὴ ἀλλὰ καὶ συνάμα εὐαίσθητη Ἐπαρχία τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας.
Ἀποφεύγοντας ἐκ πεποιθήσεως τὴν ἐξωστρεφῆ ἐκκλησιαστικὴ πρακτικὴ (π.χ. ἐπισκέψεις - διαλέξεις στὴν Ἑλλάδα κὸκ) εἶχε περιορίσει τὴν διακονία του ὡς καλὸς ποιμὴν στὴν Ἐπαρχία του μὲ ἀξιοθαύμαστα ἀποτελέσματα. Καὶ μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι χειροτόνησε κληρικοὺς ἢ ἔκαρε μοναχοὺς 300 περίπου πνευματικά του παιδιὰ ἀποδεικνύει τὴ σοβαρότητα καὶ τὸ βάθος τῆς ποιμαντικῆς του ἐργασίας ! Αὐτὸς ὅμως ὁ τρόπος ποιμαντικῆς διακονίας εἶχε ὡς συνέπεια νὰ μὴν εἶναι ἰδιαίτερα γνωστὸς στοὺς ἑλληνικοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κύκλους στὸ βαθμὸ ποὺ ἤσαν οἱ λοιποὶ Σέρβοι ἑλληνομαθεῖς Ἱεράρχες οἱ ὁποῖοι ἀσχολήθηκαν στὸν ἀκαδημαϊκὸ κυρίως χῶρο [πρ. Ἐρζεγοβίνης Ἀθανάσιος (Γιέφτιτς), Μαυροβουνίου Ἀμφιλόχιος (Ράντοβιτς) καὶ Μπάτσκας Εἰρηναῖος (Μπούλοβιτς)].
Ὡς μαθητὴς τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου καὶ ἀκριβὴς τηρητὴς τῆς παρακαταθήκης του, ἀγωνίστηκε μὲ τὴν τεκμηριωμένη γραφίδα καὶ τὸν πειστικὸ λόγο ἰδιαίτερα ἐναντίον της, κατὰ τὸν Ἄγ. Ἰουστίνο, «παναιρέσεως» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὑπέγραψε καὶ αὐτὸς τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Σὲ αὐτὸν ὀφείλεται παλαιότερη ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας γιὰ ἔξοδο ἀπὸ τὸ ΠΣΕ. Εἶναι πασιφανὲς ὅτι μὲ τὸν Ἀρτέμιο στὴν Ἱεραρχία δὲν θὰ ἦταν εὔκολο νὰ μεθοδευτεῖ πρόσκληση στὸν Πάπα νὰ ἐπισκεφθεῖ ἐπίσημα τὴ Σερβία τὸ 2013.
Ἐπὶ πλέον δέ, ὡς «καλὸς ποιμένας» λόγω τῆς ἐκδιώξεως τῶν σερβικῶν κρατικῶν ἀρχῶν ἀπὸ τὶς Δυνάμεις τοῦ ΝΑΤΟ καὶ ἀκολούθως τῆς ἀνακηρύξεως τῆς αὐτονομίας τοῦ Κοσσόβου, ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος ἀνέλαβε καὶ ἐθναρχικὸ ρόλο γιὰ τοὺς ἐναπομείναντες στὸ Κόσσοβο Σέρβους καὶ ἀγωνίστηκε μὲ κάθε μέσο γιὰ τὴν προστασία τῆς Σερβικῆς χριστιανικῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς στὴν ἐπαρχία του, τὸ μαρτυρικὸ Κοσσυφοπέδιο. Ἂς μὴ λησμονοῦμε ὅτι ὁ μοναδικὸς σερβικὸς θεσμὸς ἐκεῖ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία φέρει καὶ τὴν εὐθύνη τῆς προστασίας τοῦ σερβικοῦ πληθυσμοῦ.
Ὁ ἀγώνας τοῦ αὐτὸς τὸν ἔφερε πολλὲς φορὲς σὲ ὀξεία ἀντιπαράθεση μὲ τὶς Δυνάμεις ποὺ θέλησαν νὰ ἀλλάξουν τὸ status quo τῆς περιοχῆς [χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ ἐκ μέρους τοῦ ὑποβολὴ μηνύσεως στὸ Διεθνὲς Δικαστήριο τῆς Χάγης (2004) ἐναντίον τῶν δυνάμεων τῆς KFOR (Ἀγγλίας, Γαλλίας, Γερμανίας καὶ Ἰταλίας) διότι μὲ τὴν προκλητικὴ ἀνοχὴ τοὺς ἐπέτρεψαν στοὺς Ἀλβανοὺς νὰ καταστρέψουν δεκάδες χριστιανικὰ μνημεῖα]. Ὁ Ἐπίσκοπος Ράσκας τήρησε αὐστηρὴ καὶ συνεπῆ γραμμὴ στὸ θέμα τοῦ Κοσσόβου, ἐρχόμενος σὲ ἀντίθεση καὶ μὲ τὴν πολιτικὴ ὁρισμένων Σέρβων, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται μὲν λεκτικὰ τὴν ἀνεξαρτησία τοῦ Κοσσόβου, ἀλλὰ ἐν τοῖς πράγμασι προωθοῦν τὴν «ἤπια ἀναγνώρισή» της.
Εἶναι λοιπὸν προφανὲς ὅτι μὲ μία τέτοια πνευματικὴ προσωπικότητα στὸ πηδάλιο τῆς Ἐκκλησίας στὸ Κόσσοβο δὲν θὰ ἦταν εὔκολες οἱ ὅποιες μεθοδεύσεις, ἐνῶ ἡ ἐκθρόνιση καὶ ἡ ἐξορία του ἀπὸ τὸ Κόσσοβο θὰ ἔλυνε τὰ χέρια τους. Ἔτσι ἐξηγεῖται ὅτι ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ Ἰανουαρίου 2010 στὴν πόλη Πεκίου (δυτικὸ Κοσσυφοπέδιο) σὲ ἐπίσημη συνάντηση ποῦ ἀφοροῦσε θέματα ἀσφαλείας, ἀξιωματικός της ΚFOR ἀνήγγειλε στοὺς συμμετέχοντες ὅτι εἶναι βέβαιο πῶς ὁ Ἐπίσκοπος Ράσκας-Πρισρένης Ἀρτέμιος σύντομα θὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ θρόνο του καὶ στὴ θέση του θὰ ὁριστεῖ ἄλλος Ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος θὰ εἶναι πιὸ ἀνοιχτὸς γιὰ συνεργασία καὶ διάλογο μὲ τὴ Δύση (Julia Gorin, Totalitarianism In Service To The West, http://www.juliagorin.com/wordpress/?p=2324). Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ὁ ἐνθουσιασμὸς τοῦ εἰδικοῦ ἐντεταλμένου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης γιὰ τὸ Κόσσοβο Pieter Feith (τοῦ ὁποίου ἔργο εἶναι ἡ βοήθεια στὴν σύσταση τοῦ νέου κράτους τοῦ Κοσσόβου καὶ ἡ προώθηση τῆς ἀνεξαρτησίας του, μὲ ἐπιστράτευση δυτικῶν κεφαλαίων, γνώσεων καὶ προσωπικοῦ) ὁ ὁποῖος χαιρέτησε τὴν «συνταξιοδότηση» τοῦ Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου. Μιλώντας γιὰ τὴν κατάσταση στὸ Κοσσυφοπέδιο ἐνώπιόν της Ἐπιτροπῆς Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου στὶς 22-6-2010 ὁ κ. Feith δήλωσε: «Ἡ ἀλλαγὴ τῆς θρησκευτικῆς ἡγεσίας στὸ Κόσσοβο καὶ ἡ μετάβαση πρὸς μία περισσότερο μετριοπαθῆ προσέγγιση στὸ θέμα τοῦ Κοσσυφοπεδίου εἶναι ἐπίσης μία ἄλλη θετικὴ ἐξέλιξη» (http://www.eusrinkosovo.eu/?id=20&n=39). (Πιὸ ἀναλυτικὰ γιὰ τὴν κατάσταση στὸ Κοσσυφοπέδιο μετὰ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Ποιμενάρχου Ἀρτεμίου βλ. συνέντευξη π. Συμεὼν στὸν Ἀντιφωνητή, http://www.impantokratoros.gr/laos_kosovo_orfanepse.el.aspx).
Ὅμως οὔτε ἡ προσήλωση τοῦ Σέβ. Ἀρτεμίου στὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση, οὔτε ὁ ἀγώνας του γιὰ τὴν προστασία τοῦ ποιμνίου του καὶ τῆς θρησκευτικῆς, ἐθνικῆς καὶ πολιτιστικῆς του κληρονομιᾶς θὰ μποροῦσαν νὰ ἀναφέρονται ὡς λόγοι ἐκθρονίσεως καὶ ἐξορίας ! Γι’ αὐτὸ οἱ ἁρμόδιοι ἐπινόησαν μία ἄλλη μεθόδευση : κατηγόρησαν τὸν στενό του συνεργάτη καὶ πρωτοσύγκελό του π. Συμεὼν Βιλόφσκι γιὰ «κατάχρηση ἐξουσίας» καὶ ὅτι δῆθεν ἔδωσε ἐντολὴ στὸν ταμία τῆς Μητροπόλεως νὰ πληρώσει ποσὸ 350.000 εὐρὼ σὲ ἐργολάβο γιὰ ἐργασίες ποὺ τάχα δὲν πραγματοποίησε καὶ ἔτσι παρουσίασαν τὸν Ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο ὡς μὴ ἱκανὸ νὰ διοικήσει τὴ Μητρόπολή του ! Ὁ πρωτοσύγκελος λοιπὸν π. Συμεὼν Βιλόφσκι βρέθηκε ὑπὸ κατηγορία μὲ σκοπὸ νὰ πληγεῖ ὁ Μητροπολίτης Ἀρτέμιος ! (Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ γιὰ νὰ γίνει ἀντιληπτὴ ἡ μεθόδευση ὅτι ὁ Ἄρειος Πάγος ποὺ ἐξέτασε τὴν ὑπόθεση τοῦ π. Συμεὼν ἔκρινε ὅτι οἱ καταγγελίες γιὰ οἰκονομικὰ σκάνδαλα εἶναι προσχηματικὲς καὶ στοχεύουν στὴ ἠθικὴ ἐξόντωση καὶ φίμωση τοῦ π. Συμεών !) (βλ. ἀναλυτικὰ τὴν ἀνωτέρω συνέντευξη τοῦ π. Συμεὼν καὶ τὴ δήλωσή του «Γιατί διώκομαι» http://thriskeftika.blogspot.com/2010/07/blog-post_4162.html).
Μὲ αὐτὴ τὴ μεθόδευση, ποὺ δὲν ἀντέχει στὴ βάσανο ἐκκλησιαστικοῦ δικαστηρίου, ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος κηρύχθηκε ἔκπτωτος τὴν 2α Μαΐου 2010, χωρὶς νὰ δικαστεῖ οὔτε σὲ πρῶτο οὔτε καὶ σὲ δεύτερο βαθμό, ὅπως ἐπιτάσσουν οἱ Ι. Κανόνες. Καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ τὸν ὑποχρέωσαν νὰ φύγει ἀπὸ τὴ Μητρόπολή του, τὸ Κόσσοβο, καὶ νὰ διαμένει στὸ βορειοτερο σημεῖο τῆς Σερβίας (30 km ἀπὸ τὰ σύνορα μὲ τὴν Κροατία) σὲ Ι. Μονὴ ποὺ οἱ ἴδιοι καθόρισαν ! Τοῦ ἀπαγόρευσαν ἐπίσης νὰ ἀσκεῖ καὶ τὸ μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως καὶ τῆς πνευματικῆς πατρότητας στὰ πνευματικά του παιδιὰ ! Ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι θεωρεῖ τὶς ἀποφάσεις αὐτὲς ἐντελῶς ἄδικες καὶ ἀντικανονικὲς συμμορφώθηκε πλήρως κάνοντας ἀπόλυτη ὑπακοὴ γιὰ νὰ μὴ σχίσει τὸ χιτώνα τῆς Ἁγιοσαββατικῆς Ἐκκλησίας, προσμένοντας τὴν ἔκβαση τοῦ πειρασμοῦ ἀπὸ τὸ Θεό.
Δήλωση Ἐπισκόπου Ράσκας καὶ Πρισρένης Ἀρτεμίου
(7 . 2 . 2010)
«Ποῦ εἶναι τὸ πρόβλημα ; Στὸ γεγονὸς ὅτι ἐδῶ καὶ δέκα χρόνια ἐπιμόνως καὶ συνεπῶς ἀγωνίζομαι γιὰ τὸν λαό μου στὸ Κοσσυφοπέδιο καὶ γιὰ τὸ Κόσσοβο καὶ τὰ Μετόχια μέσα στὴν Σερβία. Αὐτὴ ἡ θέση καὶ ἡ προσπάθεια ἐνοχλοῦσε τὸ καθεστὼς τοῦ Slobodan Milosevic, τὸ νῦν καθεστὼς τοῦ Boris Tadic, καὶ εἰδικὰ τὴν Διεθνῆ Κοινότητα στὴν ὁλοκλήρωση τῶν σχεδίων δημιουργίας τοῦ λεγομένου ἀνεξάρτητου Κοσσυφοπεδίου ὡς δευτέρου Ἀλβανικοῦ κράτους στὰ Βαλκάνια.
Καὶ ἄλλο: ἡ σαφὴς καὶ ἡ ἀποφασιστικὴ στάση μου ἔναντί του Οἰκουμενισμοῦ, τοῦ Παπισμοῦ καὶ τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, ἔναντι τῶν νεωτεριστῶν στὴν ζωὴ καὶ τὴ θεολογία, ἐνοχλοῦσε καὶ ἐνοχλεῖ μερικοὺς στὴν Σερβικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, οἱ ὁποῖοι αὐτὲς τὶς ἀρχὲς καὶ στόχους ἔχουνε ἀσπαστεῖ καὶ κοπιάζουν γιὰ τὴν πραγματοποίησή τους.
Ἔτσι, ἑνωμένοι ὅλοι αὐτοὶ τοὺς ὁποίους ἐμποδίζω στὴν ἐκπλήρωση τῶν ἀτίμων σκοπῶν τους, ἐπιτίθενται ἀπὸ κοινοῦ ἐναντίον μου ἕτοιμοι νὰ μὲ ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν θέση μου, εἴτε νὰ μὲ ἐξοντώσουν.
Ξέρω, ὅτι ὅλοι οἱ προκατοχoί μου στὸν θρόνο τῆς Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης, ὅπως καὶ ὅλος ὁ Σερβικὸς λαὸς στὸ Κόσοβο καὶ τὰ Μετόχια, αἰῶνες τώρα μαρτυροῦσαν καὶ μαρτυροῦν μὲ τὴν παραχώρηση τοῦ Θεοῦ. Δὲν εἶναι παράξενο ποὺ καὶ ἐγὼ ἔχω τὴν ἴδια τύχη.
Οἱ διῶκτες μου μποροῦν νὰ μοῦ στερήσουν τὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο, ἀκόμα καὶ τὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα, μποροῦν νὰ μὲ ἀνακηρύξουν ἄρρωστο, μὲ γεροντικὴ ἄνοια, ἀκόμα καὶ παράφρονα, μποροῦν νὰ κάνουν καὶ πολλὲς ἄλλες ἀνομίες τὶς ὁποῖες οὔτε μπορῶ νὰ φανταστῶ. Ὅλα θὰ τὰ ἀντέξω μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
Πὰρ΄ ὅλα αὐτὰ δὲν μποροῦν νὰ μὲ ἀναγκάσουν νὰ κάνω τὸ σχίσμα καὶ νὰ διασπάσω τὸν ἁγιοσαββίτικο χιτώνα τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δὲν μποροῦν νὰ μὲ σπρώξουν στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Πάπα Ρώμης, οὔτε στὴν ἀγκαλιὰ τῶν εὐρωπαίων οἰκουμενιστῶν, διότι δὲν πρόκειται νὰ ὑποχωρήσω ἀπὸ τὶς θέσεις μου.
Ὅθεν, κραυγαλέα ἡ προσευχή : "Γένοιτο, Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἒφ΄ ἠμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ". Ἀμήν.
Ἐπίσκοπος Ράσκας-Πρισρένης
καὶ Κοσσόβου-Μετοχίων
+ ΑΡΤΕΜΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου