Ἕνα Θαῦμα ἀπὸ τὸν τάφο.

Μαρτυρία Εὐαγγέλου Κ. ἀπὸ τὴ Θεσαλλονίκη : "Ἀπὸ τὰ δώδεκά μου χρόνια ὑπέφερα ἀπὸ δαιμόνιο. Ἡ ζωή μου εἶχε γίνει μαρτύριο. Μετὰ τοὺς ἐξορκισμοὺς πού μου διαβάζανε αἰσθανόμουν σὰν νὰ μὲ εἶχαν δείρει.
Τὸ Ἃ' Σάββατο τῶν νηστειῶν, τὸ ἔτος 1995, ὁ πνευματικός μου προγραμμάτισε νὰ κάνουμε ἀγρυπνία στὴν Σουρωτή. Πρὶν ξεκινήσουμε, αἰσθάνθηκα ἄγριο πόλεμο. Σὲ ὅλη τὴν ἀγρυπνία δὲν αἰσθάνθηκα καθόλου νύστα. Ἤμουν στὸ κέντρο τῆς Ἐκκλησίας κάτω καὶ γύρω-γύρω μοναχές. Τελείωσε ἡ ἀγρυπνία καὶ ἄρχισαν νὰ διαβάζουν ἁγιασμό. Ἀγρίεψα πολύ. Μὲ πῆγαν νὰ φιλήσω τὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου
Ἦταν ἡ πρώτη φορά, τὸ λέω καὶ ἀνατριχιάζω, ποὺ αἰσθάνθηκα καὶ σωματικὰ κάψιμο. Στὸ τέλος γύρισα καὶ εἶπα "Παΐ., Παΐ.". Μὲ ρώτησε ἡ Ἡγουμένη : "Παΐσιος;" καὶ κούνησα καταφατικὰ τὸ κεφάλι μου. Τότε ἀγρίεψα πάρα πολύ, ἄρχισα νὰ τσιρίζω, μὲ πῆγαν στὸν τάφο, καὶ ἐκεῖ φώναξα τρεῖς φορὲς "Ἅγιος".
Ἐνῶ ἤθελα καὶ προσπαθοῦσα νὰ φύγω μὲ πιάσανε καὶ μὲ τὸ ζόρι μὲ ξαπλώσανε στὸν τάφο τοῦ Γέροντα ἀνάσκελα. Εἶδα τότε τὸ γέροντα νὰ ἀνασηκώνεται ἀπὸ τὴ μέση καὶ πάνω σὰν νὰ ξυπνᾶ ἀπὸ ὕπνο, ὄχι σὰν...νεκρός. Ἦταν ἀκριβῶς ὁ ἴδιος μὲ τὰ γένια καὶ τὰ ράσα του. Ἦταν θέμα δευτερολέπτου. Μὲ ἀκούμπησε μὲ τὸ χέρι του στὸ μέτωπο καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ εἶδα νὰ βγαίνει μαῦρος καπνὸς ἀπὸ τὸ στόμα μου. Ἠρέμησα παντελῶς, ἀλλὰ ὁ σωματικὸς πόνος δὲν ἔφυγε ἀμέσως. Κοιμήθηκα καὶ ἀπὸ τὸν πόνο ξυπνοῦσα λέγοντας "Πονάω πολύ".

Ἐπὶ σαράντα μέρες ὅμως ἐνοίωθα μία τέτοια χαρά, ποὺ ἀπὸ τὴν χαρά μου ἔκλαιγα. Ἴσως νὰ ἦταν παράτολμο αὐτὸ ποὺ εἶπα : "Θεέ μου, ἔστω καὶ μία ὁλόκληρη ζωὴ νὰ βασανίζομαι ὅπως πρῶτα, φθάνει νὰ αἰσθανθῶ πάλι, ἔστω καὶ γιὰ ἕνα λεπτὸ αὐτὴ τὴν χαρά".
Πηγή: anaplastiki
Ἀπό:Πενταπόσταγμα