5 Απρ 2010

Γέρων Παΐσιος (Οἰκουμενισμός)

Οἰκουμενισμός - Συγκρητισμός
Σχέδια διαβόλων
Οἰκουμενισμός, καί κοινή ἀγορά, ἕνα κράτος μεγάλο, μία θρησκεία στά μέτρα τους. Αὐτά εἶναι σχέδια διαβόλων. Οἱ Σιωνιστές ἑτοιμάζουν κάποιον γιά Μεσσία. Γι’ αὐτούς ὁ Μεσσίας εἶναι βασιλιάς, δηλαδή θά κυβερνήση ἐδῶ στήν γῆ. Οἱ Ἰεχωβάδες καί αὐτοί ἀποβλέπουν σέ ἕναν βασιλιά ἐπίγειο. Θά παρουσιάσουν οἱ Σιωνιστές ἕναν, καί οἱ Ἰεχωβάδες θά τόν δεχθοῦν. Θά ποῦν «αὐτός εἶναι». Θά γίνη μεγάλη σύγχυση. Μέσα στήν σύγχυση αὐτή ὅλοι θά ζητοῦν ἕναν Μεσσία, γιά νά τούς σώση. Καί τότε θά παρουσιάσουν κάποιον πού θά.... πῆ: «Ἐγώ εἶμαι ὁ Ἰμάμης, ἐγώ εἶμαι ὁ πέμπτος Βούδας, ἐγώ εἶμαι ὁ Χριστός πού περιμένουν οἱ Χριστιανοί, ἐγώ εἶμαι αὐτός πού περιμένουν οἱ Ἰεχωβάδες, ἐγώ εἶμαι ὁ Μεσσίας τῶν Ἑβραίων». Πέντε «ἐγώ» θά ἔχη!...
(Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι, τ. Β’- Πνευματική ἀφύπνιση, Ι. Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θές/νίκης 1999,σ.176)

Ὅλα ἀπό ‘κεῖ ξεκινοῦν.
Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση αὐτό πού μου εἶπε ἕνας ἐπίσκοπος ἀπό τό Πατριαρχεῖο. Τοῦ εἶχα πεῖ: « Μά τί κατάσταση εἶναι αὐτή; Ἀπό τήν μία ὁ Οἰκουμενισμός, ἀπό τήν ἄλλη ὁ Σιωνισμός, ὁ σατανισμός!...Σέ λίγο θά προσκυνοῦμε τόν διάβολο μέ τά δυό κέρατα ἀντί γιά τόν δικέφαλο ἀετό». «Σήμερα, μοῦ λέει, δύσκολα βρίσκεις ἐπισκόπους σάν τόν ἐπίσκοπο Καισαρείας Παΐσιο τόν Β’». Ὁ Παΐσιος ὁ Β’ τί ἔκανε; Πήγαινε στόν Σουλτάνο γιά τά αἰτήματά του μέ ἕνα σχοινί δεμένο στήν μέση, ἀποφασισμένος δηλαδή νά τόν κρεμάσουν οἱ Τοῦρκοι. Σάν νά ἔλεγε στόν Σουλτάνο: «Μήν ψάχνης σχοινί καί χασομερᾶς ? ἅμα θέλης νά μέ κρεμάσης, ἕτοιμο τό ἔχω τό σχοινί»…Βλέπετε πῶς τούς ἔφερνε σβούρα; Κι αὐτό, γιατί εἶχε ἀποφασίσει τόν θάνατο. Ἄν δέν ἀποφασίση κανείς τόν θάνατο, τίποτε δέν γίνεται. Ὅλα ἀπό ‘κεῖ ξεκινοῦν.

(Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, ε.α., σ.230-232)

Γίνεται εἰρήνη μέ ἁμαρτωλό συνεταιρισμό;

Τά βιβλία τῶν Μακκαβαίων νά τά διαβάσετε ὅλα. Εἶναι πολύ δυνατά. Τί διαταγή εἶχε δώσει ὁ Βασιλιάς!

Νά καταπατήσουν οἱ ἐλέφαντες τούς Ἰσραηλίτες! Πῆγαν οἱ ἄλλοι, ἑτοίμασαν τήν τελετή, πότισαν πεντακόσιους ἐλέφαντες μέ δυνατό κρασί καί λιβανωτό, γιά νά τούς ἐξαγριώσουν, καί περίμεναν τόν Βασιλιά νά παρουσιασθῆ, γιά νά ἀρχίσουν τήν τελετή. Ἀλλά ὁ βασιλιάς εἶχε ξεχάσει τήν διαταγή πού ἔδωσε. Πηγαίνει ὁ ἐλεφαντάρχης νά εἰδοποιήση τόν βασιλιά, γιατί δέν εἶχε παρουσιασθῆ ἀκόμη. «Βασιλιά, τοῦ λέει, σέ περιμένουμε. Ὅλα τά ἔχουμε ἕτοιμά ? τους ἐλέφαντες, τούς Ἰουδαίους, οἱ προσκαλεσμένοι περιμένουν». «Ποιός σᾶς εἶπε νά κάνετε τέτοιο πράγμα;», τοῦ λέει! Φωνές, ἀπειλές… Καί αὐτό δέν ἔγινε μία φορά ἀλλά τρεῖς (*). Μικρό πράγμα ἦταν νά ξεχάση ὁ βασιλιάς τήν ἐντολή ποῦ εἶχε δώσει ὁ ἴδιος; Καί ὄχι μόνον αὐτό ἀλλά τελικά ἄλλαξε ὅλη τήν στάση του πρός τούς Ἰουδαίους. Ὅλη ἡ βάση ἐκεῖ εἶναι: Νά μετανοήση ὁ κόσμος.

-Γέροντα οἱ σύλλογοι εἰρήνης ποῦ ἱδρύονται ἀπό διάφορα κράτη βοηθοῦν γιά τήν εἰρήνη στόν κόσμο;

-Ἐξαρτᾶται. Εἶναι καί μερικοί πού ξεκινοῦν μέ καλή διάθεση. Ἀλλά, ὅταν μαζεύωνται τί μάγοι, τί πυρολάτρες, τί Προτεστάντες, ἕνα σωρό – ἄκρη δέν βρίσκεις -, γιά νά φέρουν τήν εἰρήνη στόν κόσμο, πῶς νά βοηθήσουν; Ὁ Θεός νά μέ συγχωρέση, αὐτά εἶμαι κουρελοῦδες τοῦ διαβόλου. Γίνεται εἰρήνη μέ ἁμαρτωλό συνεταιρισμό; Πῶς μπορεῖ νά ἔρθη ἡ εἰρήνη, ὅταν οἱ ἄνθρωποι δέν συμφιλιωθῆ μέ τόν Θεό; Μόνον ὅταν συμφιλιωθῆ ὁ ἄνθρωπος μέ τόν Θεό, ἔρχεται καί ἡ ἐσωτερική εἰρήνη καί ἡ ἐξωτερική. Γιά νά συμφιλιωθῆ ὅμως ὁ ἄνθρωπος μέ τόν Θεό, πρέπει νά ἔρθη σέ συναίσθηση, νά μετανοήση, νά ζῆ σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, καί τότε ἔρχεται ἡ Χάρις καί ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ μέσα του, ὅποτε μπορεῖ νά βοηθήση καί γιά τήν εἰρήνη γύρω του.

(Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, ε.α., σ. 355-356)

Διακοπῆ μνημοσύνου τοῦ πατριάρχου

Ἰδιαιτέρως σεβόταν τόν Οἰκουμενικό θρόνο. Ἀναγνώριζε τήν πανορθόδοξη ἀποστολή του καί κατανοοῦσε τήν δύσκολη θέση πού βρίσκεται. Προσευχόταν πολύ καί τόν ὑπερασπίστηκε δημόσια σέ πολλές περιπτώσεις.

Ἀπό τό Στόμιο εἴδαμε τόν Γέροντα σφοδρό πολέμιο τῶν αἱρέσεων. Στά θέματα τῆς πίστεως ἦταν ἀκριβής καί ἀσυγκατάβατος.

Εἶχε μεγάλη ὀρθόδοξη εὐαισθησία, γι’ αὐτό δέν δεχόταν συμπροσευχές καί κοινωνία μέ πρόσωπα μή ὀρθόδοξα. Τόνιζε: «Γιά νά συμπροσευχηθοῦμε μέ κάποιον, πρέπει νά συμφωνοῦμε στήν πίστη». Διέκοπτε τίς σχέσεις του ἤ ἀπέφευγε νά δή κληρικούς πού συμμετεῖχαν σέ κοινές προσευχές μέ ἑτεροδόξους. Τά «μυστήρια» τῶν ἑτεροδόξων δέν τά ἀναγνώριζε καί συμβούλευε οἱ προσερχόμενοι στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, νά κατηχοῦνται καλά πρίν βαπτισθοῦν.

Καταπολέμησε τόν οἰκουμενισμό καί μιλοῦσε γιά τό μεγαλεῖο καί τήν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν πληροφορία τοῦ ἀρυόμενος ἀπό τήν ἐν καρδία τοῦ θεία χάρι. Ὁ βίος τοῦ ἀποδείκνυε τήν ὑπεροχή τῆς Ὀρθοδοξίας.

Γιά ἕνα διάστημα εἶχε διακόψει, μαζί μέ ὅλο σχεδόν τό ὑπόλοιπο Ἅγιον Ὅρος, τό μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα γιά τά ἐπικίνδυνα ἀνοίγματά του πρός τούς Ρωμαιοκαθολικούς. Ἀλλά τό ἔκανε μέ πόνο: «Κάνω προσευχή», εἶπε σέ κάποιον, «γιά νά κόβη ὁ Θεός μέρες ἀπό μένα καί νά τίς δίνη στόν πατριάρχη Ἀθηναγόρα, γιά νά ὁλοκληρώση τήν μετάνοιά του».

Γιά τούς Ἀντιχαλκηδονίους (μονοφυσίτες) εἶπε: «Αὐτοί δέν λένε ὅτι δέν κατάλαβαν τούς ἁγίους Πατέρες, ἀλλ’ ὅτι οἱ ἅγιοι Πατέρες δέν τούς κατάλαβαν. Δηλαδή σάν νά ἔχουν αὐτοί δίκαιο καί τούς παρεξηγήσανε».Χαρακτήρισε ὡς βλασφημία κατά τῶν ἁγίων Πατέρων τήν προτεινόμενη κάθαρση τῶν Λειτουργικῶν βιβλίων ἀπό τόν χαρακτηρισμό τοῦ αἱρετικοῦ γιά τόν Διόσκορο καί Σεβῆρο. Εἶπε: «Τόσοι ἅγιοι Πατέρες πού εἶχαν θεῖο φωτισμό καί ἦταν σύγχρονοι δέν τούς κατάλαβαν καί τούς παρεξήγησαν, καί ἐρχόμαστε ἐμεῖς μετά ἀπό τόσους αἰῶνες νά διορθώσουμε τούς ἁγίους Πατέρες; Ἀλλά καί τό θαῦμα τῆς ἁγίας Εὐφημίας δέν τό ὑπολογίζουν; Καί αὐτή παρεξήγησε τόν τόμο τῶν αἱρετικῶν;».

Χωρίς νά ἐπιδιώκη νά φαίνεται ὁμολογητής, μέ τόν τρόπο του, ἀντιδροῦσε, μιλοῦσε καί ἔγραφε σέ ἐκκλησιαστικά πρόσωπα. «Ἡ Ἐκκλησία», ἔλεγε, «δέν τί θέλει». Οἱ ἀντιδράσεις(εἶναι καράβι τοῦ κάθε ἐπισκόπου νά κάνει ὅ τοῦ αὐτές συνωδεύονταν ἀπό πολλή προσευχή καί ἀγάπη γιά τήν Ἐκκλησία, ἀλλά καί γιά τούς παρεκτρεπομένους, καί προϋπέθεταν ἀπάθεια, διάκριση καί ἄνωθεν φωτισμό.

(† Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἅγιον Ὅρος 2004, σ.690-691)
Τά τρία πλοκάμια τοῦ διάβολου

Ὁ διάβολος ἔχει τρία πλοκάμια. Γιά τούς φτωχούς τόν κουμμουνισμό, γιά τούς πιστούς τόν οἰκουμενισμό καί γιά τούς πλουσίους τήν μασσωνία.

(† Μακαρίου Ἱερομονάχου, Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι σοφίας καί χάριτος, Ἅγιον Ὅρος, σέλ. 73) Ἐκ τοῦ περιοδικοῦ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ" Ἀριθ. Φύλ. 634 Νοέμβριος 2005


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.