Ἂς φύγουμε ἀπὸ τὴν Δύση καὶ ἂς πᾶμε ἐπιτέλους μὲ τὴν Ὀρθοδοξη Ανατολὴ

Τοῦ Γέροντος Ἀρχιμ. Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Ἀπὸ τὴν ἑλληνική μας ἱστορία, ποὺ τόσο πολὺ κάποιοι προσπαθοῦν νὰ ξαναγραφτεῖ μὲ ψεύδη καὶ ἀλλοιώσεις γιὰ νὰ τὴν ξαναμάθουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή, μποροῦμε νὰ ἀντλήσουμε ἐξηγήσεις ποὺ φωτίζουν τὶς πολλὲς πτυχὲς τῆς σημερινῆς ἐθνικῆς μας κρίσης.
Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ φόβος τῆς παπικῆς τιάρας, τῆς θρησκευτικῆς καὶ ἐθνικῆς ὑποταγῆς τους στὴν παπικὴ Δύση, εἶχε κάνει τοὺς Βυζαντινοὺς προγόνους μας νὰ προτιμήσουν τὸ τουρκικὸ φέσι, καθὼς εἶχαν διαπιστώσει τὴ δῆθεν χριστιανικὴ δυτικὴ ὑποκρισία καὶ σκληρότητα ποὺ ἔταζε ψίχουλα βοηθείας προκειμένου νὰ κατακερματίσει τὴν ὀρθόδοξη ψυχὴ τῆς ἐκπνέουσας Ἑλληνικῆς αὐτοκρατορίας τοῦ Βυζαντίου... Ὅμως αὐτὴ ἡ ψυχὴ ἔμεινα ζωντανὴ καὶ κατόρθωσε νὰ διατηρήσει τὴ συνοχὴ καὶ ἑνότητα τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους ἐπὶ 4 σκοτεινοὺς αἰῶνες τουρκοκρατίας καὶ ἀκόμα νὰ τὸ ὁδηγήσει στὴν «ἀκατόρθωτη» ἐπανάσταση τῆς ἐλευθερίας του!
Ὅμως ἡ πάγια τακτική του «διαίρει καὶ βασίλευε», γνωστὴ καὶ ἐπιτυχημένη μέθοδος γιὰ τοὺς Εὐρωπαίους, ἔμελλε νὰ φέρει πολλὰ δεινὰ στὸ νεοσύστατο μικρὸ ἑλληνικὸ κράτος. Μέχρι τὴν ἐποχὴ τῆς διακυβέρνησης Καποδίστρια διατηροῦνταν ζωηρὸς ὁ ἑλληνορθόδοξος προσανατολισμός, τὸ ὅραμα τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς Πόλης καὶ τῆς ἉγιαΣοφιᾶς, τοῦ Πατριαρχείου ποὺ στεκόταν αἰώνιο σύμβολο ἑνότητας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ποὺ ἔδενε τοὺς ἀπελεύθερους μὲ τοὺς ἀκόμα σκλαβωμένους Ἕλληνες, μὲ τὴν κοινὴ πίστη, μὲ τὸν κοινὸ ἀγῶνα.
Ξαφνικά, ἡ δολοφονία τοῦ κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια ἄλλαξε τὰ πάντα! Ὁ μαρτυρικὸς ἀγωνιστὴς τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδας μᾶς μοναχὸς Κοσμᾶς Φλαμιάτος, μὲ λεβεντιὰ καταγγέλει δημοσίως ὡς ἠθικοὺς αὐτουργοὺς τοὺς Ἄγγλους, ποὺ ὅπλισαν προδοτικὰ χέρια Ἑλλήνων μὲ τὸ πρόσχημα τῆς δῆθεν ἐλευθερίας. Σύμφωνα μὲ τὴν πολιτικὴ τοῦ σκέψη, «ἐκεῖνοι ποὺ σκότωσαν τὸν Καποδίστρια σκότωσαν τὴν Ἑλλάδα» καὶ αὐτὸ φάνηκε καθὼς ἡ αἱματοκυλισμένη ἐπανάσταση τῶν Ἑλλήνων τοῦ ’21 κατέληξε σὲ ἁπλὴ μεταβίβαση ἐξουσίας ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς στοὺς Ἄγγλους καὶ στοὺς Φράγκους τῆς Εὐρώπης!
Πράγματι τὰ Ἑλληνικὰ ὁράματα διαδέχθηκε ἡ ξενομανία τῆς Βαυαροκρατίας, ἡ ἐθελοδουλεία μὲ νέο τύραννο τὴν Εὐρώπη, ἡ κατάργηση τῶν παραδόσεων, ἡ ἀνθελληνικὴ φράγκικη παιδεία, ὁ ἄθεος «ψευτοδιαφωτισμός», ὁ διωγμὸς τῶν γνησίων διδασκάλων καὶ τῶν ἁγίων του μοναχισμοῦ, ἡ παραχάραξη τῆς ἀλήθειας. Ἡ ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία βρέθηκε ἀποκομμένη ἀπὸ τὴ Μητέρα Ἐκκλησία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μὲ κεφαλὴ τῆς ὄχι πιὰ τὸν Χριστὸ ἀλλὰ τῶν ρωμαιοκαθολικὸ Βασιλέα Ὄθωνα, οἱ ξένοι ἔβαλαν τοὺς Ἕλληνες σὲ διχόνοια, ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Πόλης ξεχάστηκε καὶ ὅσοι ἀντιστάθηκαν στὸν ἐκδυτικισμὸ τῆς Ἑλλάδος φυλακίσθηκαν, βασανίσθηκαν, ἐδκιώχθηκαν. Οἱ Βαυαροὶ ἔκλεισαν ἑκατοντάδες μοναστήρια, γνωρίζοντας ὅτι ἐκεῖ βρισκόταν ἡ ψυχὴ τοῦ Γένους μας, ποὺ μὲ τόσους ἀγῶνες κατάφερε νὰ διατηρήσει γλῶσσα καὶ πίστη καὶ νὰ ἀναστηθεῖ, χιλιάδες μοναχοὶ ἀποσχηματίσθηκαν, πολλοὶ κλείσθηκαν σὲ φυλακές, σὲ μπουντρούμια, δυσβάστακτα κάτεργα, ὅπως ὁ Φλαμιάτος, ποὺ κλεισμένος στὸ φοβερὸ κάστρο ἀράπη τοῦ Ρίου μὲ ἄλλους 150 μοναχούς, δολοφονήθηκε.
Ἡ Δύση ἔπρεπε νὰ κερδίσει τὴν Ἑλλάδα καὶ γιὰ νὰ ἐπιβληθεῖ, ἔπρεπε νὰ παταχθοῦν οἱ ἀντιφρονοῦντες καὶ νὰ διαιρεθεῖ ὁ λαός. Ἡ ἀρρωστημένη εἰκόνα αὐτὴ ποὺ μᾶς ἀκολουθεῖ μέχρι καὶ σήμερα συμπληρώθηκε μὲ τὸν χωρισμὸ τῆς πολιτικῆς ζωῆς σὲ τρία κόμματα εὐρωπαϊκοῦ προσανατολισμοῦ καὶ ἐξάρτησης ἀπὸ τὶς ἀντίστοιχες μεγάλες δυνάμεις. Ἦταν τὸ ἀγγλικό, τὸ γαλλικὸ καὶ τὸ ρωσικὸ κόμμα. Τὰ δύο πρῶτα πρόβαλλαν τὸν «προοδευτισμὸ» τῶν Ἑλλήνων κατὰ τὰ δυτικοερωπαϊκὰ τοὺς πρότυπα καὶ συμφέροντα, ἐνῷ τὸ τρίτο ὑποστήριζε τὸν ὀρθόδοξο προσανατολισμὸ γιὰ νὰ κρατήσει τὴν Ἑλλάδα στὴ ρωσικὴ σφαῖρα ἐπιρροῆς, κάτι ποὺ εὐνοοῦσε τὴν πατρίδα μας τουλάχιστον ἀπὸ ἀπόψεως παράδοσης τοῦ λαοῦ της. Ἐξέλιξη αὐτοῦ του κομματικοῦ τρίπτυχου εἶναι τὰ σημερινά μας κόμματα, τὸ ΠΑΣΟΚ τοῦ ἀγγλικοῦ, ἡ ΝΔ τοῦ γαλλικοῦ καὶ τὸ ΚΚΕ τοῦ ρωσικοῦ, μὲ πολλὲς βέβαια μεταλλάξεις ποὺ προέκυψαν μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου.
Ἡ ἐθνική μας ὑπόσταση βρέθηκε λοιπόν, ἀπὸ τὰ χρόνια ἤδη τῆς ἀπελευθέρωσης, μπολιασμένη καὶ δηλητηριασμένη ἀπὸ τὰ εὐρωπαϊκὰ συμφέροντα, ζεμένη στὸ ἅρμα τῶν μεγάλων δυνάμεων, ποὺ δὲν βοήθησαν σχεδὸν ποτὲ χωρὶς ἀντάλλαγμα καὶ μάλιστα βαρύ, ἀναλαμβάνοντας νὰ κάνουν κουμάντο στὴν πολιτικὴ καὶ κοινωνική μας ζωὴ καὶ παίρνοντας ἀποφάσεις ἀπὸ τὰ πλούσια σαλόνια τους γιὰ τὶς ἑλληνικὲς ὑποθέσεις.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη, μέσα ἀπὸ τοὺς διχασμοὺς ποὺ ἀποτελοῦν διαχρονικὴ κατάρα τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς μας, ἡ ἱστορία μᾶς ἀνέδειξε καὶ πολλὲς ἡρωικὲς μορφὲς πατριωτισμοῦ καὶ ὀρθόδοξου φρονήματος, ποὺ μὲ θάρρος, ἀνιδιοτέλεια καὶ ἀγωνιστικότητα ἀντιστάθηκαν στὸ πνεῦμα τῆς ἀλλοτρίωσης τῶν ἠθῶν καὶ τῆς πίστεως, πολέμησαν τοὺς θιασῶτες τῆς προδοσίας, στάθηκαν ἀληθινοὶ διαφωτιστὲς τῶν Ἑλληνῶν καὶ θυσιάστηκαν ποικιλοτρόπως γι’ αὐτὴ τοὺς τὴ δράση καὶ προσφορά. Ἦταν οἱ ἀφυπνιστὲς τοῦ Γένους, οἱ ἐπικίνδυνοι γιὰ τὶς δυνάμεις ποὺ τὸ θέλουν κοιμώμενο, ἐκεῖνοι ποὺ ἀνέκαθεν κολλοῦσαν τὴ ρετσινιὰ τοῦ σκοταδιστῆ, τοῦ φανατικοῦ, τοῦ ὀπισθοδρομικοῦ, τοῦ φονταμεταλιστῆ, τοῦ μεσαιωνιστῆ καὶ ἄλλων ἐπιθέτων, προσπαθώντας νὰ μειώσουν τὸ κῦρος τοῦ λόγου τους καὶ τὴν ἐπιρροή του στὸ λαό, νὰ περιορίσουν τὴν καθοριστικὴ γιὰ τὶς ἐξελίξεις δράση τους καὶ ν’ ἀπαξιώσουν τὴν λυτρωτικὴ γιὰ τὴν πατρίδα προσφορά τους.
Ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ συχνὰ ἀδικήθηκαν ἀπὸ τοὺς ἰχνογράφους τῶν ἱστορικῶν γεγονότων ποὺ ἐξυπηρετοῦν σκοπιμότητες καὶ συχνὰ ἔμειναν στὰ «ψιλὰ γράμματα» τῆς ἱστορίας, ἡ ὁποία ἐνῷ θὰ ἔπρεπε νὰ ξαναγραφτεῖ ἀπὸ ἀνιδιοτελεῖς λογίους καὶ φιλαλήθεις πατριῶτες, ἐπιχειρεῖται στὶς μέρες μας νὰ προσαρμοστεῖ στὴ «Νέα Τάξη», νὰ διαστρέψει τὰ γεγονότα, νὰ ἐξαφανίσει κάθε ἴχνος πατριωτικῆς ὑπερηφάνειας, νὰ μειώσει κάθε ἀξία καὶ ἰδανικὸ ποὺ ἔθρεψε αὐτὸ τὸ λαό. Ἀνάμεσα σ’ ἐκεῖνες τὶς ἡρωικὲς μορφὲς τῆς ἀντιδυτικῆς δράσεως, στέκονται ὡς διαχρονικοὶ ὁδοδεῖκτες ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός, διδάσκαλοι τοῦ Γένους ὅπως ὁ ἐπίσκοπος Εὐγένιος Βούλγαρης καὶ ὁ ἅγιος ἱερομόναχος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἐκπρόσωποι τοῦ κινήματος τῶν Κολλυβάδων ὅπως ὁ ἅγιος ἱερομόναχος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καὶ ὁ ἅγιος ἐπίσκοπος Μακάριος ὁ Νοταρᾶς καὶ μετὰ τὴν Ἐπανάσταση ὁ Στρατηγὸς Μακρυγιάννης, ὁ μοναχὸς Φλαμιάτος καὶ ὁ ὅσιος μοναχὸς Παπουλάκος, ὁ ἱερομόναχος Ἰγνάτιος Λαμπρόπουλος ποὺ ὑπῆρξε διδάσκαλος τοῦ ὁσίου ἱερομονάχου Εὐσέβιου Ματθόπουλου, στὸν ὁποῖο μαθήτευσε καὶ ὁ ἀγωνιστὴς καὶ ἅγιος ἐπίσκοπός της Φλώρινας Αὐγουστίνος Καντιώτης.
Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ στάθηκαν μὲ σθένος ἀπέναντι στὸ ἔγκλημα τῆς ἐθνικῆς διαστροφῆς, ἀπέναντι στὴν παράδοση καὶ προδοσία τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων της καθ’ ἠμᾶς ἀνατολῆς, ἀποτελοῦν μία ἔνδοξη συνέχεια ποὺ ἀναζητᾶ ἀπεγνωσμένα τὴ σημερινή της ἔκφραση.
Λίγο πρὶν τὸ μαρτυρικό του τέλος, ἐν ἔτει 1849 ὁ μοναχὸς καὶ μάρτυρας Κοσμᾶς Φλαμιάτος διεισδύει προφητικὰ στὸ μέλλον μέσα ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ «Φωνὴ Ὀρθόδοξος» διαβλέποντας ὅτι οἱ Ἄγγλοι καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι σχεδίαζαν νὰ ἐνισχύσουν τὴν ἰδέα νὰ ἐπανασυσταθεῖ τὸ Ἑβραϊκὸ κράτος στὴν Παλαιστίνη καὶ ἀργότερα ν’ ἀνεγερθεῖ ὁ Ναὸς τοῦ Σολομώντα καὶ ἐπισημαίνει ὅτι ἀπὸ τότε ὑφίσταντο σκοτεινὲς προσπάθειες τῶν Ἑβραίων, οἱ ὁποῖοι κατέγραψαν τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα τῶν λαῶν, προκειμένου νὰ μετρήσουν τὴ δύναμη καὶ τὴ διαγωγὴ τοῦ κάθε λαοῦ γιὰ νὰ βροῦν τοὺς κατάλληλους τρόπους νὰ ἐπιβληθοῦν σ’ αὐτοὺς ἀργότερα! Μάλιστα συνδέει τὶς προσπάθειες αὐτὲς μὲ τῆς συμμετοχὴ τῶν Ἑβραίων στὸν ἱερόσυλο φόνο τοῦ Πατριάρχη μᾶς ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ἐ’, τὸ 1821. Ἂς σημειωθεῖ ὅτι ἡ Παλαιστίνη ἦταν τότε ὑπὸ ἀγγλικὴ κατοχὴ καὶ ὅτι μὲ πρωτοβουλία τῶν Ἄγγλων οἱ Ἑβραῖοι ἐπέστρεψαν ἀπὸ τὴ διασπορά τους καὶ κατάφεραν νὰ ἱδρύσουν τὸ κράτος τοῦ Ἰσραὴλ σχεδὸν 100 χρόνια μετὰ τὴν πρόβλεψη τοῦ Φλαμιάτου, τὸ 1948.
Μὲ αὐτὰ τὰ δεδομένα μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε σήμερα γιατί οἱ πολιτικοί μας ἔκαναν μονόδρομο τὴν πορεία τῆς Ἑλλάδας πρὸς τὴν Εὐρώπη καὶ γιατί ἡ ἐξάρτησή μας ἀπὸ τὸ εὐρωπαϊκὸ πολιτικὸ ἅρμα, σὲ συνάρτηση μὲ τοὺς κερδοσκοπικοὺς οἴκους ποὺ οἱ ἰδιοκτῆτες τοὺς ἔχουν ἑβραϊκὰ ὀνόματα, ὁδήγησαν τὴν πατρίδα μας σὲ τόσο δεινὴ θέση. Αὐτὰ τὰ δεδομένα εἶχε βέβαια ὑπόψη τοῦ ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος, ποὺ ἀποκαλοῦσε τοὺς Εὐρωπαιϊστὲς «Εὐρωλιγούρηδες» καὶ ἐπαναλάμβανε μὲ ἀγωνία ὅτι πρέπει νὰ δεχθοῦμε τὴν εὐρωπαϊκὴ προοπτική, ἀλλὰ μόνο κρατώντας τὶς δύο «βαλίτσες» μας, τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Ὀρθοδοξία. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἐπέμενε στὴν ὑπογραφὴ τῶν διεθνῶν συνθηκῶν μὲ ὅρους, γιὰ νὰ μὴν ξεπουληθοῦμε…
Ἀλλὰ καὶ προσωπικῶς τὸ 1997 κυκλοφορήσαμε 200.000 μικρὰ τεύχη μὲ τὸν τίτλο «Ἡ Ἑλλάδα δὲν ἀνήκει πιὰ στοὺς Ἕλληνες», ὅπου ζητούσαμε ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ βουλὴ νὰ μὴν ὑπογράψει τὴν Συνθήκη τοῦ Σένγκεν ἄνευ ὅρων. Ἀλλὰ δὲν εἰσακουστήκαμε.
Ἀλλὰ καὶ τὸ ΠΑΣΟΚ τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου ὅταν ἐπέλεγε τὰ ἀξέχαστα συνθήματα «Ἡ Ἑλλάδα ἀνήκει στοὺς Ἕλληνες», «Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀδιαπραγμάτευτη» καὶ «Ἔξω ἀπὸ τὴν ΕΟΚ», προφανῶς προσπαθοῦσε νὰ κρατήσει τὶς ἀπαραίτητες ἰσορροπίες γιὰ νὰ μὴν παραδώσει ἀμαχητὶ «γῆ καὶ ὕδωρ». Ὅμως ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς μεταπολίτευσης μὲ σειρὰ ἀλλαγῶν στὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα κατέστρεψε τὴν ἑλληνικὴ παιδεία μὲ μεθοδικότητα σατανική, ὁδηγώντας τὶς νεώτερες γενιὲς σὲ ἄχρωμες, κενές, δῆθεν ἐπαναστατικὲς θεωρήσεις, ποὺ τὶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὶς παραδοσιακὲς ἀξίες ὅλο καὶ περισσότερο, ἐνῷ τὰ συνθήματα σταδιακὰ ἔσβησαν…
Στὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ’90 τὸ ἑβραϊκὸ λόμπι τῶν ΗΠΑ πίεζε ἀφόρητα γιὰ νὰ ἐπικυρώσει ἡ Ἑλλάδα τὴν Συνθήκη τοῦ Σένγκεν, συνδέοντας ἔντεχνα τὴν πράξη αὐτὴ μὲ τὴ βελτίωση τῶν σχέσεων Ἑλλάδας – Ἰσραήλ. Αὐτὴ τὴν ὀλέθρια Συνθήκη, ὁ Παπανδρέου εἶχε βάλει τότε στὸ συρτάρι, παρὰ τὸ πολιτικὸ κόστος καὶ τὶς πιέσεις, γιατί ἐκτὸς τῶν ἐξουσιῶν ποὺ παρέδιδε αὐτόματα στὶς Βρυξέλλες ἐν ἀγνοῖᾳ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, εἶχε ἀνακαλύψει καὶ ὅτι ἦταν ἀδύνατο νὰ προστατευθοῦν οἱ πολῖτες ἀπὸ τὴ νομιμοποίηση τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελλώματος ποὺ προέβλεπε. Οἱ ἑπόμενες κυβερνήσεις ἔπαψαν νὰ ἔχουν τέτοιους ἐνδοιασμούς. Ἡ ἐθνικὴ ταυτότητα ἄλλαξε, παρὰ τὴν ὕστατη προσπάθεια ἀφύπνισης ἀπὸ τὴν Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας ἡ συλλογὴ ὑπογραφῶν πετάχτηκε στὰ σκουπίδια καὶ ἡ εἰκόνα τοῦ κύρους της, ὡς τοῦ μακρὰν τῶν ἄλλων πιὸ ἀξιοσέβαστου θεσμοῦ, πνίγηκε στὸ βοῦρκο τῆς σκανδαλολογίας.
Σήμερα στὴν ἐποχὴ τῶν τεχνικῶν οἰκονομικῶν κρίσεων καὶ τῶν ἐπίσης τεχνητῶν παγκοσμίων προβλημάτων ποῦ πρέπει νὰ λάβουν τὴν παγκόσμια (σιωνιστική;) λύση, οἱ ψευδαισθήσεις τοῦ εὐρωπαϊκοῦ μας προσανατολισμοῦ ἐξέπνευσαν πιὰ ὁριστικά, μαζὶ μὲ τὸ ἰδρυτικὸ τρίπτυχό του ΠΑΣΟΚ ποὺ διακήρυττε «Ἐθνικὴ Ἀνεξαρτησία – Λαϊκὴ Κυριαρχία – Κοινωνικὴ Ἀπελευθέρωση». Ἤδη φθάσαμε νὰ καταργοῦμε ἐθνικὲς ἑορτὲς καὶ παρελάσεις μὲ τὸ φαιδρὸ πρόσχημα τῆς ἐξοικονόμησης χρημάτων, τὴ στιγμὴ ποὺ ξοδεύονται τεράστια ποσὰ σὲ εὐτελεῖς ἐκδηλώσεις καὶ θεάματα. Ἤδη ὁ πρωθυπουργὸς κ. Γ. Παπανδρέου ὁμολόγησε δημοσίως καὶ κατ’ ἐπανάληψη ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἐκχώρησε μέρος τῆς ἐθνικῆς της κυριαρχίας (!) γιὰ νὰ πάρει ἀνάσα ἀπὸ τὰ χρέη ποὺ τὴν πνίγουν. Ἔγκριτοι δημοσιογράφοι (Στ. Σταυρόπουλος – Ἐλευθεροτυπία, Μ. Ἰγνατίου – Ἔθνος) θεωροῦν ὅτι οἱ δηλώσεις αὐτὲς εἶναι ἄκρως – ἄκρως ἀνησυχητικές, καθὼς δὲν ἀναφέρονται ἁπλῶς στὴν ἐπιτήρηση τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἀπὸ τοὺς ξένους, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ στὰ σύνορα ἢ τὰ ἐδάφη τῆς πατρίδας μας! Ἤδη οἱ Γερμανοὶ βουλευτὲς τόλμησαν ξεδιάντροπα, ξεχνώντας τὸ τεράστιο χρέος ποὺ ὀφείλουν στὴν Ἑλλάδα γιὰ τὰ δεινὰ καὶ τὶς ἀπώλειες τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, νὰ μᾶς προτρέψουν νὰ πουλήσουμε τὴν Ἀκρόπολη ἢ τὴν Κέρκυρα ἢ ἄλλα νησιά μας, γιὰ νὰ πληρώσουμε τὰ τοκογλυφικά μας χρέη.
Καθὼς οἱ καιροὶ εἶναι ἐξαιρετικὰ κρίσιμοι, τόσο γιατί ὁδεύουμε πρὸς τὸ τέλος τῶν ἐθνικῶν κρατῶν, ὅσο καὶ γιατί ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται στὸ στόχαστρο τῶν ἰσχυρῶν της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, ἡ ἀνάγκη μας γιὰ ἀφυπνιστικὲς φωνὲς ποὺ θὰ μᾶς συσπειρώσουν σὲ ἀγῶνα νέας ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἀντίστασης, εἶναι μεγαλύτερη ἀπὸ κάθε ἄλλη φορᾶ. Ἡ ἱστορία μᾶς εἶναι γεμάτη διδάγματα. Ἡ ἑλληνικὴ ψυχὴ ἄντεξε στὶς φανερὲς ἐπιθέσεις τῶν ξένων. Σήμερα καλεῖται νὰ πολεμήσει τὴν ἴδια τῆς αὐτοκατάργησή της. Ἀτέλειωτοι ἀγῶνες, μᾶς κληροδότησαν αὐτὰ ποὺ σήμερα ξεπουλᾶμε χωρὶς συναίσθηση, χωρὶς ντροπή. Ἂς τολμήσουμε ἐπιτέλους νὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν Δύση, ποὺ γέμισε τὸν τόπο μας μὲ συμφορὲς καὶ μᾶς ὑποδουλώνει καθημερινὰ ὅλο καὶ χειρότερα, φορώντας μᾶς βαριὲς ἁλυσίδες. Ἂς στραφοῦμε ἐπιτέλους στὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή, ἐκεῖ ποὺ οἱ πρόγονοί μας εἶχαν τὰ ὁράματά τους. Ἀλλὰ καὶ ἂν ὁ Θεὸς ἐπιτρέψει νὰ χάσουμε, τουλάχιστον ἂς μᾶς βρεῖ ἡ πτώση μαχόμενους καὶ ὄχι κοιμώμενους.
Πηγή:
Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίων Αὐγουστίνου Ἰππῶνος καὶ Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ – Τρίκορφο Φωκίδος