”Απλά σέ παρακαλῶ, νά προσέχεις τά μάτια μου!

Κάποτε ἦταν μία κοπέλα τυφλή.Μισοῦσε τόν ἑαυτό της πού ἦταν τυφλή. Μισοῦσε τόν καθένα, ἐκτός ἀπό τόν ἀγαπημένο της. Αὐτός ἦταν πάντα ἐκεῖ γι’ αὐτήν.Τήν ἀγαποῦσε πολύ καί ἦταν πάντα δίπλα της.Τοῦ εἶχε πεῖ ὅτι ἄν μποροῦσε νά δεῖ τόν κόσμο, τότε θά τόν παντρευόταν! Μία μέρα βρέθηκε κάποιος πού τῆς δώρισε δυό μάτια καί τότε μπόρεσε νά δεῖ τόν κόσμο πού τόσο πολύ ἤθελε. Εἶδε καί τόν ἀγαπημένο της. Ἐκεῖνος τήν ρώτησε γεμάτος χαρά : «τώρα ποῦ μπορεῖς νά δεῖς τόν κόσμο, θά μέ παντρευτεῖς;» Ἡ κοπέλα ὅμως ἔκπληκτη εἶδε ὅτι ὁ ἀγαπημένος τῆς ἦταν κι αὐτός τυφλός καί σοκαρισμένη ἀπό αὐτό,ἀρνήθηκε νά τόν παντρευτεῖ.Τό ἀγόρι ἔφυγε δακρυσμένο καί μέ πόνο ἀργότερα τῆς ἔστειλε ἕνα γράμμα.”Απλά σέ παρακαλῶ, νά προσέχεις τά μάτια μου!
ΠΗΓΗ Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου (και όχι μόνο)

”