Γιὰ νὰ κάνουμε μία ἐλεημοσύνη θέλει θυσία, ὄχι περισσεύει ἕνα πενηνταράκι καὶ τὸ δίνω, νὰ σοὺ στοιχίζει αὐτὸ ποὺ θὰ δώσεις.
Θὰ πεθάνουμε αὔριο, τὸ πήρατε εἴδηση, ὅτι θὰ πεθάνουμε;
Ποῦ εἶναι οἱ παπποῦδες μας, οἱ μαμάδες μας, οἱ μπαμπάδες μας, οἱ γιαγιάδες μας, οἱ....
προπάππουδές μας, ποῦ εἶναι;
Ποῦ εἶναι;
Ποῦ εἶναι τὰ δισεκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων;
Ποῦ πέρασαν πάνω ἀπ’ τὴ γῆ, τὰ τρισεκατομμύρια.
Ποῦ εἶναι;
Ποῦ θᾶσαι σὺ καὶ σὺ καὶ σὺ κι γῶ αὔριο;
Αὐτὲς οἱ προσφορὲς νὰ γίνονται μὲ εὐχαρίστηση,μὲ καλοσύνη,μὲ ἱλαρότητα,μὲ καρδιακὴ εὐμένεια, καὶ πάντοτε ἐν κρυπτῷ, στὰ κρυφά.
Καὶ τώρα ἔρχεται ἡ θυσία.
Δανείζει καὶ ξεχνᾶ.
Δάνεισε ἑκατὸ εὐρὼ μὲ θυσία,τὰ δάνεισε, καὶ ἔρχεται ὕστερα ἀπὸ πέντε χρόνια ὁ κύριος Κωνσταντῖνος καὶ λέει, «βρὲ Γιώργη, πρὶν ἔξι ἑφτὰ χρόνια, σοὺ πῆρα, σοὺ ζήτησα ἑκατὸ εὐρὼ δανεικά, μοῦ τὰ ’δωσες μὲ εὐχαρίστηση, ἂν καὶ δὲν εἶχες, πάρτα».
–«Ποιά»;
-«Αὐτά».
-«Στάδωσα ἐγώ»;
-«Δὲν θυμᾶμαι, τὸ ξέχασα, κι ἂν σ’ ἔδωσα τὸ ξέχασα, ἀλλὰ ἀποκλείεται νὰ σ’ ἔδωσα».
Μποροῦμε νὰ τὸ ...
ποῦμε αὐτό;
Νὰ ξεχάσουμε τὸ δανεικό;
Κᾶνε τὸ καλὸ καὶ ρίξτο στὸ γιαλό, ποῦ λέει ὁ λαός, ἔτσι δὲ λέμε;
Κᾶνε τὸ καλὸ καὶ ρίξτο στὸ γιαλό, τί σημαίνει αὐτό;
Νὰ τὸ πάρει τὸ ποτάμι, νὰ φύγει, νὰ τὸ ξεχάσεις.
Μόνο μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἁγιάζεται ἡ φιλόθεος καρδιὰ μᾶς ἀπ’ τὴ Θεία Χάρη.
Ἡ ψυχὴ ποὺ πυρπολεῖται ἀπὸ τὸ φῶς τῆς ἀγάπης, καθίσταται γιὰ μία ὁλόκληρη ζωὴ ἁπλόχερη καὶ μεγαλόκαρδη.
Ἀκόμα καὶ στὸν ἀχάριστο!
Καὶ στὸν ἀγνώμονα!
Καὶ στὸν ἐκμεταλλευτή!
ΠΗΓΗ:ΔΙ'ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου