Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἑορτὴ τοῦ μεγάλου καθηγητῆ τῆς ἐρήμου, τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, ἔρχεται στὸ νοῦ μου ἡ πιὸ χαρακτηριστικὴ προφητεία του, ποὺ στὶς μέρες μοιάζει νὰ ἐκπληρώνεται πιὸ πολὺ ἀπὸ ποτέ:
«Ἔρχεται καιρὸς ποὺ οἱ ἄνθρωποι θὰ χάσουν τὰ λογικά τους. Καὶ ἂν δοῦν κάποιον λογικό, θὰ ξεσηκώνονται ἐναντίον του, λέγοντας: «Ἐσὺ εἶσαι ὁ παράλογος». Γιατί δὲν θὰ εἶναι ὅμοιός τους»
Τὸ θεμελιῶδες στοιχεῖο τῆς καλλιέργειας ἑνὸς ἀνθρώπου, δὲν εἶναι οὔτε ἡ μόρφωση, οὔτε ἡ γνώση, οὔτε ἡ ἐμπειρία, οὔτε ἡ ἐξυπνάδα. Μπορεῖς... κάλλιστα νὰ τὰ ἔχεις ὅλα αὐτά, ἀλλὰ νὰ εἶσαι ἐντελῶς ἄφρονας καὶ ἄξεστος. Τὸ θεμελιῶδες στοιχεῖο τῆς καλλιέργειας μᾶς εἶναι ἡ λογική. Αὐτὸ εἶναι τὸ βασικὸ ἐργαλεῖο ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ διακρίνουμε τὰ θαυμαστὰ ἔργα Του καὶ νὰ ὁδηγούμαστε στὴν ἀνώτερη σφαῖρα πραγμάτωσης τοῦ ἀνθρώπου, ἐκείνη τῆς πίστης στὸν Θεό.
Σήμερα ζοῦμε ἀκριβῶς τὸν κόσμο ποὺ προφήτευε μὲ φρίκη ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος. Ζοῦμε τὸν καθολικὸ θάνατο τῆς λογικῆς. Διότι ἡ ἁμαρτία δημιουργεῖ δική της λογική, δική της συλλογιστική, δικά της ἐπιχειρήματα. Ὁ κόσμος πίνει μὲ μανία τὸ «τρελὸ νερὸ» γιὰ τὸ ὁποῖο ἔγραφε ὁ Κόντογλου: «θὰ τὸ πιοῦνε καὶ θὰ χάσουνε τὰ λογικά τους, καὶ δὲν θὰ νιώθουνε πιὰ τίποτα, μήτε τί εἶναι σωστὸ καὶ τί εἶναι ψεύτικο, μήτε τί εἶναι καλὸ καὶ τί εἶναι κακό, μήτε τί εἶναι νόστιμο καὶ τί εἶναι ἄνοστο, μήτε τί εἶναι δίκιο καὶ τί εἶναι ἄδικο».
Μέθυσαν οἱ ἄνθρωποι μὲ τὸ τρελὸ νερὸ καὶ τρεκλίζει ἡ λογική τους. Πόσες καὶ πόσες ἀρετὲς τοῦ Εὐαγγελίου δὲν ἀντιμετωπίζονται σήμερα ὡς παραφροσύνη ἀπὸ τὸν πολὺ κόσμο;
Μίλα τους γιὰ μετάνοια καὶ θὰ σοῦ ποῦν ὅτι ἔχεις ἐνοχικὸ σύνδρομο καὶ ὅτι οἱ ἴδιοι δὲν ἔβλαψαν ποτὲ κανέναν. Μίλα τους γιὰ τὸ γενναῖο πρᾶγμα ποὺ λέγεται ἐξομολόγηση καὶ θὰ σὲ κοιτοῦν σὰν αἰχμάλωτο, σὰν φυλακισμένο. Μίλα τους γιὰ προσευχὴ καὶ θὰ σοῦ ποῦν ὅτι δὲν ἀπευθύνονται σὲ «φανταστικοὺς φίλους». Μίλα τους γιὰ ἐγκράτεια καὶ δὲν θὰ κρατιοῦνται ἀπὸ τὰ χαιρέκακα γέλια. Μίλα τους γιὰ νηστεία κι ἐκεῖνοι θὰ περιδρομιάσουν «στὴν ὑγειὰ τῶν κορόϊδων». Μίλα τους γιὰ ἀγρυπνία κι ἐκεῖνοι θὰ σοῦ ποῦν «μὲ αὐτὸ τὸ πλευρὸ νὰ κοιμᾶσαι». Μίλα τους γιὰ ἐλεημοσύνη καὶ θὰ σὲ βγάλουν ὑποκριτὴ καὶ κλέφτη. Μίλα τους γιὰ τὴν εὐλογία τῆς οἰκογένειας καὶ θὰ σοῦ ποῦν ὅτι τὰ παιδιὰ εἶναι μπελᾶς. Μίλα τους γιὰ θαύματα καὶ θὰ εἶναι θαῦμα ἂν δὲν σὲ εἰρωνευτοῦν κατάμουτρα.
Ὁ κορυφαῖος Ρῶσος συγγραφέας, Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, εἶχε γράψει τὸν περίφημο λόγο: «Ἂν ὅλος ὁ κόσμος βαδίσει πρὸς μιὰ κατεύθυνση, κι ὁ Χριστὸς πρὸς τὴν ἄλλη, ἐγὼ θὰ πάω πίσω ἀπὸ τὸν Χριστό».
Λοιπόν, αὐτὸ δὲν βιώνουμε στὴν ἐποχή μας; Ὅλος ὁ κόσμος βαδίζει πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς παράνοιας ποὺ ἔχει ὀνομαστεῖ «λεωφόρος λογικῆς». Ὁ Χριστὸς βαδίζει πρὸς τὸν ἀντίθετο δρόμο, κι ὅσοι τὸν ἀκολουθοῦν ἀντιμετωπίζονται σὰν ξεστρατισμένοι. Αὐτὴ ἡ ἱστορία εἶναι παλιά. Κρατάει ἀπὸ τὴ χαραυγὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Θυμηθεῖτε ὅτι καὶ τὸν ἴδιο τόν Χριστὸ τὸν εἶπαν τρελὸ καὶ μάλιστα οἱ «δικοί του», οἱ ἀκόλουθοί του, ὅπως γράφει ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος (Μάρκ. γ’ 21). «Ἔλεγον γὰρ ὅτι ἐξέστη» (τρελάθηκε), γιατί ὁ Χριστὸς ἦταν τόσο ἀπορροφημένος ἀπὸ τὸ ἔργο τῆς διδασκαλίας ποὺ συχνὰ ἀμελοῦσε καὶ νὰ φάει.
«Ἔρχεται καιρὸς ποὺ οἱ ἄνθρωποι θὰ χάσουν τὰ λογικά τους. Καὶ ἂν δοῦν κάποιον λογικό, θὰ ξεσηκώνονται ἐναντίον του, λέγοντας: «Ἐσὺ εἶσαι ὁ παράλογος». Γιατί δὲν θὰ εἶναι ὅμοιός τους»
Τὸ θεμελιῶδες στοιχεῖο τῆς καλλιέργειας ἑνὸς ἀνθρώπου, δὲν εἶναι οὔτε ἡ μόρφωση, οὔτε ἡ γνώση, οὔτε ἡ ἐμπειρία, οὔτε ἡ ἐξυπνάδα. Μπορεῖς... κάλλιστα νὰ τὰ ἔχεις ὅλα αὐτά, ἀλλὰ νὰ εἶσαι ἐντελῶς ἄφρονας καὶ ἄξεστος. Τὸ θεμελιῶδες στοιχεῖο τῆς καλλιέργειας μᾶς εἶναι ἡ λογική. Αὐτὸ εἶναι τὸ βασικὸ ἐργαλεῖο ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ διακρίνουμε τὰ θαυμαστὰ ἔργα Του καὶ νὰ ὁδηγούμαστε στὴν ἀνώτερη σφαῖρα πραγμάτωσης τοῦ ἀνθρώπου, ἐκείνη τῆς πίστης στὸν Θεό.
Σήμερα ζοῦμε ἀκριβῶς τὸν κόσμο ποὺ προφήτευε μὲ φρίκη ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος. Ζοῦμε τὸν καθολικὸ θάνατο τῆς λογικῆς. Διότι ἡ ἁμαρτία δημιουργεῖ δική της λογική, δική της συλλογιστική, δικά της ἐπιχειρήματα. Ὁ κόσμος πίνει μὲ μανία τὸ «τρελὸ νερὸ» γιὰ τὸ ὁποῖο ἔγραφε ὁ Κόντογλου: «θὰ τὸ πιοῦνε καὶ θὰ χάσουνε τὰ λογικά τους, καὶ δὲν θὰ νιώθουνε πιὰ τίποτα, μήτε τί εἶναι σωστὸ καὶ τί εἶναι ψεύτικο, μήτε τί εἶναι καλὸ καὶ τί εἶναι κακό, μήτε τί εἶναι νόστιμο καὶ τί εἶναι ἄνοστο, μήτε τί εἶναι δίκιο καὶ τί εἶναι ἄδικο».
Μέθυσαν οἱ ἄνθρωποι μὲ τὸ τρελὸ νερὸ καὶ τρεκλίζει ἡ λογική τους. Πόσες καὶ πόσες ἀρετὲς τοῦ Εὐαγγελίου δὲν ἀντιμετωπίζονται σήμερα ὡς παραφροσύνη ἀπὸ τὸν πολὺ κόσμο;
Μίλα τους γιὰ μετάνοια καὶ θὰ σοῦ ποῦν ὅτι ἔχεις ἐνοχικὸ σύνδρομο καὶ ὅτι οἱ ἴδιοι δὲν ἔβλαψαν ποτὲ κανέναν. Μίλα τους γιὰ τὸ γενναῖο πρᾶγμα ποὺ λέγεται ἐξομολόγηση καὶ θὰ σὲ κοιτοῦν σὰν αἰχμάλωτο, σὰν φυλακισμένο. Μίλα τους γιὰ προσευχὴ καὶ θὰ σοῦ ποῦν ὅτι δὲν ἀπευθύνονται σὲ «φανταστικοὺς φίλους». Μίλα τους γιὰ ἐγκράτεια καὶ δὲν θὰ κρατιοῦνται ἀπὸ τὰ χαιρέκακα γέλια. Μίλα τους γιὰ νηστεία κι ἐκεῖνοι θὰ περιδρομιάσουν «στὴν ὑγειὰ τῶν κορόϊδων». Μίλα τους γιὰ ἀγρυπνία κι ἐκεῖνοι θὰ σοῦ ποῦν «μὲ αὐτὸ τὸ πλευρὸ νὰ κοιμᾶσαι». Μίλα τους γιὰ ἐλεημοσύνη καὶ θὰ σὲ βγάλουν ὑποκριτὴ καὶ κλέφτη. Μίλα τους γιὰ τὴν εὐλογία τῆς οἰκογένειας καὶ θὰ σοῦ ποῦν ὅτι τὰ παιδιὰ εἶναι μπελᾶς. Μίλα τους γιὰ θαύματα καὶ θὰ εἶναι θαῦμα ἂν δὲν σὲ εἰρωνευτοῦν κατάμουτρα.
Ὁ κορυφαῖος Ρῶσος συγγραφέας, Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, εἶχε γράψει τὸν περίφημο λόγο: «Ἂν ὅλος ὁ κόσμος βαδίσει πρὸς μιὰ κατεύθυνση, κι ὁ Χριστὸς πρὸς τὴν ἄλλη, ἐγὼ θὰ πάω πίσω ἀπὸ τὸν Χριστό».
Λοιπόν, αὐτὸ δὲν βιώνουμε στὴν ἐποχή μας; Ὅλος ὁ κόσμος βαδίζει πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς παράνοιας ποὺ ἔχει ὀνομαστεῖ «λεωφόρος λογικῆς». Ὁ Χριστὸς βαδίζει πρὸς τὸν ἀντίθετο δρόμο, κι ὅσοι τὸν ἀκολουθοῦν ἀντιμετωπίζονται σὰν ξεστρατισμένοι. Αὐτὴ ἡ ἱστορία εἶναι παλιά. Κρατάει ἀπὸ τὴ χαραυγὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Θυμηθεῖτε ὅτι καὶ τὸν ἴδιο τόν Χριστὸ τὸν εἶπαν τρελὸ καὶ μάλιστα οἱ «δικοί του», οἱ ἀκόλουθοί του, ὅπως γράφει ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος (Μάρκ. γ’ 21). «Ἔλεγον γὰρ ὅτι ἐξέστη» (τρελάθηκε), γιατί ὁ Χριστὸς ἦταν τόσο ἀπορροφημένος ἀπὸ τὸ ἔργο τῆς διδασκαλίας ποὺ συχνὰ ἀμελοῦσε καὶ νὰ φάει.
Κόντρα στὴν παράνοιά τους
Ὅποιος μπαίνει στὸν στίβο τῆς ὀρθόδοξης ζωῆς, πρέπει νὰ θεωρεῖ αὐτονόητο ὅτι θὰ τὸν ἀντιμετωπίσουν σὰν τρελὸ καὶ θὰ τὸν εἰρωνευτοῦν. Αὐτὰ εἶναι τὰ βελούδινα «μαρτύρια» ποὺ οἰκονομεῖ γιὰ ἐμᾶς ὁ κόσμος, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνει. Δεῖτε γιὰ παράδειγμα ἐκείνους τοὺς λιγοστοὺς τραγουδιστές, ἠθοποιοὺς καὶ ἄλλους δημοφιλεῖς χριστιανοὺς ποὺ ὁμολογοῦν τὴν πίστη τους δημόσια. Βγαίνουν μετὰ στὰ κανάλια οἱ τηλε – ἐπιτροπὲς «λογικῆς» καὶ τοὺς κρίνουν σὰν καθυστερημένους. Σὰν νὰ ἔπαθαν κάποιο ψυχολογικὸ πρόβλημα. Τὴν πνευματικὴ ὑγεία, ἐκεῖνοι τὴν βλέπουν σὰν ἀρρώστια.
Αὐτὴ ἡ ἀντίστροφη ἑρμηνεία τῶν πραγμάτων, τοὺς ἔχει ἐπηρεάσει γιὰ τὰ πάντα. Ὡς τὸ μεδούλι τῆς ὕπαρξής τους. Δημοκρατία λένε τὴν ἐπιβολὴ τῆς μειοψηφίας. Πρόοδο λένε τὸν σκοταδισμό τους. Ἐλευθερία λένε τὴν ὑποδούλωση στὰ πάθη καὶ κάθε λογῆς ἐπιζήμια συνήθεια. Τὴ λατρεία τοῦ ἑαυτοῦ τους, τὴν ὀνομάζουν ἀγάπη γιὰ τὸν συνάνθρωπο. Τὴν ὁμογενοποίηση τὴν ὀνομάζουν διαφορετικότητα. Τὴν ἀπόρριψη τῆς ἀνθρώπινης φύσης τὴν λένε συμπερίληψη.
Ὁ ἀγαπητικὸς λόγος τῶν Ἁγίων, γίνεται ρητορικὴ μίσους. Τὸν ἐπιβαλλόμενο φόβο στὴν πανδημία, τὸν ὀνόμασαν ἀσφάλεια. Τὴν καταστροφὴ τοῦ περιβάλλοντος τὴν ἀποκαλοῦν βιώσιμη ἀνάπτυξη. Τὰ κοινωνικὰ δίκτυα κάνουν τοὺς ἀνθρώπους ἀκοινώνητους. Τὴν παραβίαση τοῦ ἰδιωτικοῦ βίου τὴ λένε ἀνάπτυξη. Ὁ λαθραῖος γίνεται νόμιμος καὶ ὁ νόμιμος γίνεται λαθρεπιβάτης τοῦ κράτους.
Εἶναι τόσες πολλὲς οἱ ἀντιστροφὲς τῶν ἐννοιῶν, ποὺ ἀποτελεῖ σχεδὸν σίγουρη λύση το νὰ ἐξετάζεις τὸ ἀντίθετο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ σοῦ πλασάρουν. Γυρίζοντας τὴν πλάτη στὰ ψέματα ποὺ δύουν, καὶ στρεφόμενος στὴν αἰώνια ἀνατολὴ τῆς ἀλήθειας. Οἱ ἀλήθειες ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι οἱ μόνες ποὺ σπᾶνε τὸν κώδικα τοῦ «μάτριξ» ποὺ βιώνουμε, δηλαδὴ τοῦ προγραμματισμένου δικτύου ψεύδους ποὺ ἔχει εἰσχωρήσει σὲ ὅλες τὶς κοιμώμενες διάνοιες.
Στοὺς ἔσχατους καιροὺς ποὺ ζοῦμε, αὐτὴ εἶναι ἡ ἀποστολὴ τοῦ χριστιανοῦ: Νὰ εἶναι ταυτόχρονα καὶ ὑμνητής του ὑπέρλογου καὶ ὁ ὕστατος θεματοφύλακας τοῦ λογικοῦ...
Αὐτὴ ἡ ἀντίστροφη ἑρμηνεία τῶν πραγμάτων, τοὺς ἔχει ἐπηρεάσει γιὰ τὰ πάντα. Ὡς τὸ μεδούλι τῆς ὕπαρξής τους. Δημοκρατία λένε τὴν ἐπιβολὴ τῆς μειοψηφίας. Πρόοδο λένε τὸν σκοταδισμό τους. Ἐλευθερία λένε τὴν ὑποδούλωση στὰ πάθη καὶ κάθε λογῆς ἐπιζήμια συνήθεια. Τὴ λατρεία τοῦ ἑαυτοῦ τους, τὴν ὀνομάζουν ἀγάπη γιὰ τὸν συνάνθρωπο. Τὴν ὁμογενοποίηση τὴν ὀνομάζουν διαφορετικότητα. Τὴν ἀπόρριψη τῆς ἀνθρώπινης φύσης τὴν λένε συμπερίληψη.
Ὁ ἀγαπητικὸς λόγος τῶν Ἁγίων, γίνεται ρητορικὴ μίσους. Τὸν ἐπιβαλλόμενο φόβο στὴν πανδημία, τὸν ὀνόμασαν ἀσφάλεια. Τὴν καταστροφὴ τοῦ περιβάλλοντος τὴν ἀποκαλοῦν βιώσιμη ἀνάπτυξη. Τὰ κοινωνικὰ δίκτυα κάνουν τοὺς ἀνθρώπους ἀκοινώνητους. Τὴν παραβίαση τοῦ ἰδιωτικοῦ βίου τὴ λένε ἀνάπτυξη. Ὁ λαθραῖος γίνεται νόμιμος καὶ ὁ νόμιμος γίνεται λαθρεπιβάτης τοῦ κράτους.
Εἶναι τόσες πολλὲς οἱ ἀντιστροφὲς τῶν ἐννοιῶν, ποὺ ἀποτελεῖ σχεδὸν σίγουρη λύση το νὰ ἐξετάζεις τὸ ἀντίθετο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ σοῦ πλασάρουν. Γυρίζοντας τὴν πλάτη στὰ ψέματα ποὺ δύουν, καὶ στρεφόμενος στὴν αἰώνια ἀνατολὴ τῆς ἀλήθειας. Οἱ ἀλήθειες ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι οἱ μόνες ποὺ σπᾶνε τὸν κώδικα τοῦ «μάτριξ» ποὺ βιώνουμε, δηλαδὴ τοῦ προγραμματισμένου δικτύου ψεύδους ποὺ ἔχει εἰσχωρήσει σὲ ὅλες τὶς κοιμώμενες διάνοιες.
Στοὺς ἔσχατους καιροὺς ποὺ ζοῦμε, αὐτὴ εἶναι ἡ ἀποστολὴ τοῦ χριστιανοῦ: Νὰ εἶναι ταυτόχρονα καὶ ὑμνητής του ὑπέρλογου καὶ ὁ ὕστατος θεματοφύλακας τοῦ λογικοῦ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου