Ὁ καινούργιος χρόνος ποὺ μᾶς ἦρθε γεμᾶτος ἐλπίδες, ὑποσχέσεις, ὄνειρα. Τί εἶναι ὁ χρόνος; ἄγνωστος καὶ ἀπροσδιόριστος στὴν οὐσία του. Ὁ Μέγας Βασίλειος προσδιορίζει τὸν χρόνο σὰν τὸ διάστημα ποὺ ἀκολουθεῖ τὴν πορεία τοῦ κόσμου. Ἁπλᾶ μποροῦμε νὰ ἰσχυριστοῦμε πὼς εἶναι ἡ συνεχὴς ροή, ἡ ἀσταμάτητη ἐναλλαγὴ τῶν γεγονότων, τῶν πάντων. Ὁ χρόνος μοιάζει μ’ ἕνα ποτάμι ποὺ κυλάει ἀδιάκοπα. Ἄρχισε ἀπὸ τότε ποὺ δημιουργήθηκε ὁ κόσμος καὶ συμπορεύεται ἀσταμάτητα μαζί του. Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε ὁ χρόνος εἶναι ἀχώριστος σύντροφός μας. Ὁπωσδήποτε καὶ χρήσιμος καὶ ἀναγκαῖος γιὰ τὴ ζωή μας, ἀδύνατο νὰ τὸν ξεφύγουμε καὶ ἀδύνατο νὰ ὑπάρξουμε χωρὶς αὐτόν.
Εἶναι βεβαιωμένη ἀλλὰ καὶ βιούμενη ἀλήθεια πῶς ὅσο στοχάζεσαι τὸ αὔριο μὲ τὴν αἰώνια προοπτική του καὶ βάζεις στόχους καὶ σκοποὺς δίνεις νόημα... στὸ παρόν. Καὶ ὅταν τὴν κάθε μιὰ στιγμὴ ἀγωνίζεσαι νὰ τοὺς πραγματώσεις τότε δημιουργεῖς τὸ μέλλον ἀξιοποιεῖς τὶς δυνατότητές σου καὶ ὡριμάζεις στὴ ζωή.
Ἦρθε ὁ νέος χρόνος καὶ τὸν πανηγυρίσαμε, τὸν δεχθήκαμε μὲ κρυφὲς ἐλπίδες, μυστικὲς προσδοκίες, χρυσᾶ ὄνειρα. Ἱκανοποιηθήκαμε μὲ τὴν ἀνταλλαγὴ τυποποιημένων εὐχῶν, καὶ θέλησαν μ’ αὐτὲς τὶς ρηχὲς εὐχὲς νὰ εἰρηνεύσουν τὴν ταραγμένη ψυχή τους.
Καὶ ὅμως μέσα σ’ αὐτὸ τὸ ἀπειροελάχιστο σημεῖο τοῦ χρόνου, τὸ Παρόν, μποροῦμε νὰ ἐξασφαλίσουμε ὄχι μόνο τὸ μέλλον μᾶς σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἀλλὰ τὸ αἰώνιο παρὸν στὸν μέλλοντα αἰῶνα.
Σ’ αὐτὴν τὴν πορεία ἀπὸ τὸ παρὸν στὸ αἰώνιο μᾶς καλεῖ ὁ Θεὸς νὰ προχωρήσουμε καὶ φέτος δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ἀπελπισία τῆς αὐτονομίας μας ποὺ θεοποιεῖ τὸν θάνατο, στὴν εὐλογημένη ἐξάρτησή μας ἀπὸ τὴν ἀγάπη Του, ποὺ εἶναι ἡ μοναδική μας ἐλπίδα. Ἔτσι μπαίνουμε στὴν αἰωνιότητα.
Ἐλᾶτε μὲ τὸν νέο χρόνο νὰ σπάσουμε τὸ ἀσφυκτικὸ κατεστημένο της πλαδαρότητας καὶ τῆς κακομοιριᾶς. Ὁ ποιητικὸς στοχασμός μας προσφέρει αὐτὴν τὴν εὐκαιρία:
Εἶναι βεβαιωμένη ἀλλὰ καὶ βιούμενη ἀλήθεια πῶς ὅσο στοχάζεσαι τὸ αὔριο μὲ τὴν αἰώνια προοπτική του καὶ βάζεις στόχους καὶ σκοποὺς δίνεις νόημα... στὸ παρόν. Καὶ ὅταν τὴν κάθε μιὰ στιγμὴ ἀγωνίζεσαι νὰ τοὺς πραγματώσεις τότε δημιουργεῖς τὸ μέλλον ἀξιοποιεῖς τὶς δυνατότητές σου καὶ ὡριμάζεις στὴ ζωή.
Ἦρθε ὁ νέος χρόνος καὶ τὸν πανηγυρίσαμε, τὸν δεχθήκαμε μὲ κρυφὲς ἐλπίδες, μυστικὲς προσδοκίες, χρυσᾶ ὄνειρα. Ἱκανοποιηθήκαμε μὲ τὴν ἀνταλλαγὴ τυποποιημένων εὐχῶν, καὶ θέλησαν μ’ αὐτὲς τὶς ρηχὲς εὐχὲς νὰ εἰρηνεύσουν τὴν ταραγμένη ψυχή τους.
Καὶ ὅμως μέσα σ’ αὐτὸ τὸ ἀπειροελάχιστο σημεῖο τοῦ χρόνου, τὸ Παρόν, μποροῦμε νὰ ἐξασφαλίσουμε ὄχι μόνο τὸ μέλλον μᾶς σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἀλλὰ τὸ αἰώνιο παρὸν στὸν μέλλοντα αἰῶνα.
Σ’ αὐτὴν τὴν πορεία ἀπὸ τὸ παρὸν στὸ αἰώνιο μᾶς καλεῖ ὁ Θεὸς νὰ προχωρήσουμε καὶ φέτος δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ἀπελπισία τῆς αὐτονομίας μας ποὺ θεοποιεῖ τὸν θάνατο, στὴν εὐλογημένη ἐξάρτησή μας ἀπὸ τὴν ἀγάπη Του, ποὺ εἶναι ἡ μοναδική μας ἐλπίδα. Ἔτσι μπαίνουμε στὴν αἰωνιότητα.
Ἐλᾶτε μὲ τὸν νέο χρόνο νὰ σπάσουμε τὸ ἀσφυκτικὸ κατεστημένο της πλαδαρότητας καὶ τῆς κακομοιριᾶς. Ὁ ποιητικὸς στοχασμός μας προσφέρει αὐτὴν τὴν εὐκαιρία:
«κυλοῦν τὰ χρόνια, οἱ μῆνες, οἱ μέρες μὲ γοργὸ ρυθμό,
καὶ εἶναι ὅλες μετρημένες ἀπὸ τὸ Δημιουργό».
καὶ εἶναι ὅλες μετρημένες ἀπὸ τὸ Δημιουργό».
Ὁ πατερικὸς στοχασμὸς τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου δίνει τὴ δική του διάσταση γιὰ τὴν σωστὴ καὶ ὁλοκληρωμένη ἐπένδυσή του στὴν φευγαλέα καθημερινότητά μας : «χρόνον ὑμῖν δέδωκα πρὸς τὸ μαθεῖν τὴν τέχνην τῆς εὐλαβείας». Καὶ ἀσφαλῶς τώρα στὴν ἀρχὴ τοῦ χρόνου, ἔχουμε καὶ μεὶς οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ τὴ δική μας σωτήρια Ἐπανεκκίνηση, ποὺ ἀφήνει πίσω της ὅλα τὰ ἀποκαϊδια ἑνὸς πολιτισμοῦ ποὺ θεοποίησε τὴ σάρκα καὶ ἀπογείωσε ὅλα τὰ πάθη ὡς φυσιολογικὸ τρόπο ζωῆς καὶ μάλιστα μὲ πολιτικὴ βούληση! Γιατί ἀκόμα δὲν χάθηκε ἀπὸ τὴ συνείδησή μας ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη ὁποία μὲ τὶς πολύτροπες ἐκδηλώσεις της κρατᾶ ἀκόμα ζωντανὲς τὶς ἐλπίδες μας, ποὺ μποροῦν δυναμικὰ καὶ ἀνεπίστροφα νὰ διαλύσουν τὰ σύννεφα τῆς μελαγχολίας καὶ κατάθλιψης καὶ νὰ σκορπίσουν γύρω μας χαμόγελα ἀνεπιτήδευτης καλοσύνης, πηγαίας χαρᾶς καὶ μόνιμης εἰρήνης !
Ἡ ἑλληνικὴ ποίηση ἔχει καὶ αὐτὴ τὸ μερίδιό της στὶς σκέψεις μας. Ὁ Ἰωάννης Πολέμης στιχουργεὶ περὶ τοῦ χρόνου:
Δὲ μὲ φοβίζεις’ οἱ δικοί μου πόθοι
πετοῦν σὲ κόσμο ποὺ ποτὲ δὲν εἶδες,
κι ἀκούραστα ἡ ζωή μου κλώθει
ἄλλης ζωῆς ἀνέγγιχτες ἐλπίδες.
πετοῦν σὲ κόσμο ποὺ ποτὲ δὲν εἶδες,
κι ἀκούραστα ἡ ζωή μου κλώθει
ἄλλης ζωῆς ἀνέγγιχτες ἐλπίδες.
Ἁγιορείτης Μοναχὸς βλέπει τὶς διαστάσεις τοῦ χρόνου ὡς εὐκαιρία εὐλογίας γιὰ τὴ ζωὴ μᾶς: «Νέος χρόνος προβάλλει ἐνώπιόν σου ψυχή μου. Πῶς θὰ χρησιμοποιήσεις τὸν χρόνον αὐτόν; Γνώριζε πὼς κάθε ἡμέρα ποὺ δὲν πενθήσεις πάει χαμένη. Κάθε ἡμέρα ποὺ δὲν μετανοήσεις σοῦ προξενεῖ ζημίαν. Κάθε ἡμέρα ποὺ δὲν ἐλεήσεις σοῦ στερεῖ τὴν δυνατότητα νὰ φθάσεις «εἰς τὸ καθ’ ὁμοίωσιν».
Θέλουμε νὰ ἐκτιμήσουμε καὶ νὰ κερδίσουμε τὸ χρόνο; Ἅς πλησιάσουμε τὸν Χριστὸ καὶ τότε ὁ χρόνος θὰ γίνει γιὰ μᾶς πραγματικὸ χρῆμα, πνευματικὸ κτῆμα ἄϋλο καὶ ἀνεκτίμητο.
Μιὰ ἐπανεκκίνηση ποὺ θὰ σημαδέψει τὴ ζωή μας μὲ ὅλες ἐκεῖνες τὶς ἀναφαίρετες εὐλογίες τοῦ οὐρανοῦ ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὴν πραγματοποίηση ὅλων τῶν πόθων μας. Χρόνια πολλὰ καὶ εἰρηνικά!
Θέλουμε νὰ ἐκτιμήσουμε καὶ νὰ κερδίσουμε τὸ χρόνο; Ἅς πλησιάσουμε τὸν Χριστὸ καὶ τότε ὁ χρόνος θὰ γίνει γιὰ μᾶς πραγματικὸ χρῆμα, πνευματικὸ κτῆμα ἄϋλο καὶ ἀνεκτίμητο.
Μιὰ ἐπανεκκίνηση ποὺ θὰ σημαδέψει τὴ ζωή μας μὲ ὅλες ἐκεῖνες τὶς ἀναφαίρετες εὐλογίες τοῦ οὐρανοῦ ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὴν πραγματοποίηση ὅλων τῶν πόθων μας. Χρόνια πολλὰ καὶ εἰρηνικά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου