15 Οκτ 2024

Ὁ πρεσβύτερος Ἅγιος Λουκιανὸς (15 Ὀκτωβρίου †)

O ἅγιος ἱερομάρτυς Λουκιανός[1] ἦταν τέκνο εὐσεβῶν γονέων. Μόλις ἐκεῖνοι ἀπεβίωσαν -ἦταν δὲ τότε ὁ Λουκιανὸς δώδεκα ἐτῶν-, μοίρασε τὰ ὑπάρχοντά του στοὺς φτωχοὺς καὶ καταγινόταν μὲ τὴ σπουδὴ καὶ τὴ μελέτη τῶν θείων Γραφῶν. Ἔτσι μπόρεσε καὶ ὁδήγησε στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ πολλοὺς Ἰουδαίους καὶ εἰδωλολάτρες.
O Λουκιανὸς μὲ τὴν ἐπιμέλεια ποὺ τὸν διέκρινε καὶ τὴν εὐφυΐα ποὺ διέθετε, ἀπέκτησε σπουδαιότατη θεολογικὴ κατάρτιση. Ἀλλὰ ἐπιπλέον διακρινόταν ἤδη ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία γιὰ τὴ βαθιά του θεοσέβεια καὶ τὴν ἐνάρετη ζωὴ του[2]. Ἔτσι ἔγινε ὀνομαστὸς καὶ χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας τῆς Μεγάλης[3]. Ἀργότερα ὅμως ἔφυγε ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πῆγε στὴ Νικομήδεια τῆς Μικρας Ἀσίας. Στὴν πόλη αὐτὴ στερέωσε στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ κάποιους χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἐξαιτίας τοῦ φόβου τῶν βασανιστηρίων, εἶχαν κλονιστεῖ καὶ τοὺς προετοίμασε γιὰ τοὺς ἀγῶνες καὶ τὸ μαρτύριο.
O ἅγιος Λουκιανός, ὄντας πολυμαθέστατος ἀλλὰ καὶ ἄριστος καλλιγράφος καὶ ταχυγράφος, ἄφησε στὴν Ἐκκλησία τῶν Νικομηδέων ἕνα… σπουδαιότατο βιβλίο, τοῦ ὁποίου κάθε σελίδα ἦταν τρίστηλη καὶ περιεῖχε ὁλόκληρη τὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη[3]. Ἔγινε δὲ ὁ Ἅγιος, λόγῳ τῶν ἀρετῶν του, τόσο ἀνώτερος ἀπὸ τὴ φύση τῶν ἀνθρώπων, ὥστε, ὅταν διερχόταν ἀπὸ τὸ μέσο τῆς πόλεως ἦταν ὁρατὸς σὲ ὅσους ἤθελε, ἐνῶ στοὺς ὑπόλοιπους ήταν ἀθέατος.

H φήμη καὶ τὰ ξεχωριστὰ προσόντα τοῦ ἁγίου Λουκιανοῦ ἔγιναν γνωστὰ στὸν αὐτοκράτορα Μαξιμιανό (286-305) καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἐκεῖνος ζήτησε νὰ τὸν δεί. Κάποιοι σύμβουλοί του ὅμως τοῦ εἶπαν ὅτι, καὶ μόνο ἂν ἔβλεπε τὸ πρόσωπο τοῦ Ἁγίου, θὰ κινδύνευε καὶ ὁ ἴδιος νὰ γίνει χριστιανός. Μετὰ ἀπὸ τὴ συμβουλὴ αὐτή, ὁ Μαξιμιανός φοβήθηκε νὰ δεί κατὰ πρόσωπο τὸν ἅγιο Λουκιανὸ καί, ἔτσι, συνομίλησε μαζί του ὄντας πίσω ἀπὸ παραπέτασμα. Κατὰ τὴ συζήτηση δὲ ποὺ ἔκαμαν, ὁ αὐτοκράτορας διαπίστωσε ὅτι ὁ Ἅγιος δὲν ἦταν διατεθειμένος νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστὸ σὲ καμιὰ περίπτωση. Κατόπιν τούτου, ὁ τύραννος αὐτὸς πρόσταξε καὶ τὸν ὑπέβαλαν σὲ φοβερὰ καὶ ἀνήκουστα βασανιστήρια, τὰ ὁποῖα ὁ ἅγιος Μάρτυς καὶ ὑπέμεινε μὲ ὑποδειγματικὴ καρτερία. Τελικὰ ὁ Μαξιμιανός τόν ἔκλεισε στὴ φυλακὴ καὶ πρόσταξε νὰ τὸν ἀφήσουν ἐπὶ μακρὸν χωρὶς τροφὴ καὶ νερό, ὥστε νὰ πεθάνει ἀπὸ τὴν πεῖνα καὶ τὴ δίψα.

Ἔτσι λοιπὸν ὁ ἅγιος μάρτυς Λουκιανὸς ἀφοῦ τοῦ στέρησαν ἐπὶ πολλὲς ἡμέρες τὴν τροφὴ καὶ τὸ νερὸ στὴ φυλακὴ ποὺ βρισκόταν, παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὰ χέρια τοῦ Κυρίου καὶ κοσμήθηκε μὲ τὸν ἀμάραντο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.[4]

Τὸ τίμιο λείψανο τοῦ ‘Αγίου, μὲ προσταγὴ τοῦ αὐτοκράτορα, τὸ ἔριξαν οἱ εἰδωλολάτρες στὴ θάλασσα. Προσέδεσαν μάλιστα σ' αὐτὸ ἕναν ὀγκόλιθο ὥστε νὰ τὸ παρασύρει μὲ τὸ βάρος του καὶ νὰ μείνει στὸ βυθό. Ὅμως, μὲ θεία ἐνέργεια, ὁ λίθος λύθηκε καὶ ἕνα δελφίνι πῆρε στὴ ράχη του τὸ τίμιο λείψανο καὶ τὸ ἔβγαλε στὴ στεριά. Ἀπὸ ἐκεῖ τὸ πῆραν οἱ χριστιανοί - μαθητὲς τοῦ Ἁγίου καὶ τὸ ἐνταφίασαν μὲ τιμὲς σὲ εναν ἐπίσημο τόπο. Στὸν τόπο δὲ ἐκεῖνον ἔχτισε ἀργότερα ἡ Ἁγία Ἑλένη περικαλλῆ ἱερὸ Ναὸ πρὸς τιμὴν Τοῦ.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
  1. O ἅγιος ἱερομάρτυς Λουκιανὸς γεννήθηκε στὰ Σαμόσατα τῆς Συρίας, πόλεως ποὺ βρισκόταν στὴ δεξιὰ ὄχθη τοῦ Ευφράτη. Σπούδασε στὴν περίφημη Θεολογικὴ σχολὴ τῆς Έδεσσας τῆς Συρίας. Κατὰ τὰ μέσα τοῦ 3ου αἰῶνα ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἀντιόχεια. Ἐκεῖ χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ ἵδρυσε τὴν ὀνομαστὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Ἀντιοχείας. H Σχολὴ αὐτὴ ἐφάρμοζε τὴν ἱστορικὴ καὶ γραμματικὴ μέθοδο γιὰ τὴν ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
  2. O ἐκκλησιαστικὸς ἱστορικὸς Ευσέβιος ἔχει γράψει ὅτι ὁ Λουκιανὸς ὑπῆρξε «ἄνδρας ἄριστος στὴ ζωή του, ἐγκρατὴς καὶ συγκροτημένος στὰ ἱερὰ μαθήματα».
  3. O ἱερομάρτυς Λουκιανὸς κατέγινε ἰδιαίτερα μὲ τὴ σπουδὴ τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἐπιχείρησε τὸ δυσκολότατο ἔργο τῆς κριτικῆς ἀναθεωρήσεως τῆς Μεταφράσεως τῶν O' (Ἑβδομήκοντα) καὶ τουκειμένου τῆς Καινῆς Διαθήκης. Τὸ λεγόμενο (Παραδεκτὸ κείμενο) τῆς Καινῆς Διαθήκης ἢ τοὐλάχιστον τῶν τεσσάρων Εὐαγγελίων, τὸ ὁποῖο καὶ σήμερα χρησιμοποιεῖται εὐρέως στὴν Ἐκκλησία, προέρχεται κατὰ πᾶσαν πιθανότητα ἀπὸ τὴν ἐργασία τοῦ Λουκιανοῦ. Ἐκτεταμένα ἀποσπάσματα τῆς κριτικῆς ἐργασίας τοῦ Λουκιανοῦ βρίσκονται στὰ ἔργα τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου καὶ τοῦ Θεοδωρήτου Κύρου. O Λουκιανὸς ἔγραψε ἐπίσης Ἐπιστολές, Περὶ Πίστεως καὶ Σύμβολο Πίστεως, τὰ ὁποῖα χάθηκαν καὶ δὲν ὑπάρχουν σήμερα.
  4. O ἅγιος Λουκιανὸς ὑπέστη μαρτυρικὸ θάνατο τὸ 312, κατὰ τὸν διωγμὸ ποὺ κήρυξε ἐναντίον τοῦ Χριστιανισμοῦ ὁ αὐτοκράτορας Μαξιμίνος (307313). Εσφαλμένως στο Συναξάριο αναγράφεται ότι ο Άγιος μαρτύρησε επί Μαξιμιανού (286-305). Ἐσφαλμένως στὸ Συναξάριο ἀναγράφεται ὅτι ὁ Ἅγιος μαρτύρησε ἐπὶ Μαξιμιανού (286-305).

Πηγή: Μηνιαῖο περιοδικὸ Ἱερᾶς Συνόδου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἐφημέριος, Ἔτος 60 - τεῦχος 9, σελ. 23-24

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.