Ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821, ἡ Κύπρος καὶ ἐμεῖς

Ἄρθρο Γνώμης τοῦ Ἀντιστρατήγου ε.α. Σταύρου Κουτρή* 

Ὑποψηφίου Εὐρωβουλευτοῦ μὲ τὴ ΝΙΚΗ 

Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση εἶναι ἱστορικὸ γεγονὸς παγκοσμίου σημασίας καὶ ἐμβελείας. Ἀποτελεῖ τὸ ἐπιτυχημένο ἀποκορύφωμα σειρᾶς ἄλλων ἀπελευθερωτικῶν προσπαθειῶν τοῦ Ἔθνους μας ὅλους τοὺς αἰῶνες τῆς Ὀθωμανικῆς δουλείας. 

Τί ἔγινε τὸ μακρυνό ’21; 

Σταδιακὰ τὸ ὑπόδουλο γένος μας: 

• Ἐπιμορφώθηκε ἀπὸ σοφοὺς δασκάλους ἀλλὰ καὶ ἁπλοϊκοὺς ἱερεῖς καὶ μοναχούς. 
• Δημιούργησε στρατιωτικὰ τμήματα, στόλο μὲ πολεμικὴ ἐμπειρία καὶ στρατιωτικοὺς ἀρχηγοὺς μὲ στρατηγικὴ εὐφυία καὶ ἡγετικὲς ἱκανότητες στὴ... μάχη 
• Ἀπέκτησε ἄρχουσα τάξη μὲ πλοῦτο 
• Ἐμφάνισε ἱκανότατους ἄνδρες μὲ πολιτικὴ ἐπιδεξιότητα καὶ διπλωματικὴ ἐμπειρία 
• Ὀργανώθηκε μυστικὰ κατὰ ἄριστο τρόπο, 
• Ἀντιλήφθηκε, ἐπί τέλους, ὅτι ἔπρεπε νὰ δράσει μόνο του, χωρὶς νὰ βασίζεται σὲ ὑποσχέσεις, προτροπὲς καὶ βοήθεια ξένων, καί 
• Ξέσπασε μαζικὰ καὶ ὁρμητικὰ ἀπὸ τὸ Δούναβη μέχρι τὴν Κρήτη καὶ τὴν Κύπρο. 

Ἀντιμετώπισε στὸ διεθνὲς πεδίο: 

• τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, ἡ ὁποία παρὰ τὰ παντοειδῆ προβλήματα, πολιτικά, στρατιωτικά, οἰκονομικά, συνοχῆς ποὺ ἀντιμετώπιζε ἐκείνη τὴν ἐποχή, εἶχε τὴν ἰσχὺ καὶ τὴν θέληση νὰ συντρίψει τὸ ἐπαναστατικὸ ἐγχείρημα. 
• ὅλες τὶς μεγάλες δυνάμεις τῆς Εὐρώπης, οἱ ὁποῖες ἔχοντας μόλις ἀντιμετωπίσει τὴ θύελλα τοῦ Ναπολέοντα, εἶχαν συμπήξει τὴν Ἱερὰ Συμμαχία μὲ κύρια κατεύθυνση τὴν ἀντίθεση σὲ κάθε "ἀναταραχὴ" ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ διακυβεύσει γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὸ status quo στὴν Εὐρώπη, 
• καὶ στὸ ἐσωτερικὸ τὰ ἀρχέγονα μειονεκτήματα τῆς διχόνοιας, τῆς φιλαυτίας καὶ τοῦ ἀρχηγικοῦ ἀνταγωνισμοῦ. 

Κατόρθωσε: 

• Νὰ κρατήσει ἄσβεστη τὴν Ἐπανάσταση ἐπὶ 9 χρόνια, 
• Νὰ συγκινήσει καὶ νὰ κερδίσει τὶς ψυχὲς καὶ τὴν ὑποστήριξη τῶν Εὐρωπαϊκῶν κοινωνιῶν δημιουργῶντας τὸ ἐκπληκτικὸ κίνημα τοῦ Φιλελληνισμοῦ, 
• Νὰ διαλύσει τὴν πανίσχυρη Ἱερὰ Συμμαχία 
• Νὰ μεταστρέψει τὶς πολιτικὲς θέσεις τῶν μεγάλων δυνάμεων, καί 
• Νὰ δρομολογήσει νέες στρατηγικὲς ἐπιδιώξεις τῶν Εὐρωπαϊκῶν δυνάμεων γιὰ τὴν περιοχὴ σὲ σημεῖο ποὺ στὸ τέλος ἐπενέβησαν καὶ στρατιωτικὰ ὑπὲρ τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀγῶνα. 

Δημιούργησε τὸ πρῶτο Ἑλληνικὸ κράτος, τὸν κρατικὸ πυρῆνα τοῦ Ἔθνους, ἀπὸ τὸν ὁποῖο μέσα στὰ ἑπόμενα 200 χρόνια μὲ ἐπιτυχίες καὶ ἀποτυχίες, ἀγῶνες καὶ θυσίες, Κατόρθωσε νὰ παραδώσει σὲ μᾶς σήμερα μιὰ ζηλευτὴ ἀπὸ πολλὰ ἄλλα ἔθνη Πολιτεία. Ὑπῆρξε τὸ προοίμιο τῆς ἐθνικῆς ἀφύπνισης καὶ ἄλλων λαῶν τῆς Βαλκανικῆς καὶ σηματοδότησε τὸν θρίαμβο τῆς ἀρχῆς τῶν ἐθνοτήτων. 

Σήμερα τὸ Ἔθνος, μετὰ ἀπὸ ἀνάλογους ἀγῶνες μὲ τὸ ὅπλο καὶ τὴν πένα, βρέθηκε νὰ ἔχει δύο Κρατικὲς ὀντότητες στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, θέση ζηλευτὴ ἀλλὰ καὶ πονεμένη. 

Κάθε χρόνο, σὲ Ἑλλάδα καὶ Κύπρο, γιορτάζουμε τὴν Παλιγγενεσία μὲ παρελάσεις, παραστάσεις καὶ πανηγυρικοὺς λόγους, ἀλλὰ φοβοῦμαι χωρὶς οὐσιαστικὸ ἀναστοχασμό, νοηματοδοσία καὶ ἀφορμὴ γιὰ στοχοπροσήλωση γιὰ τὸ μέλλον. Θυμόμαστε τί ἀπίθανο κατόρθωμα πετύχαμε τό ’21 καὶ πῶς; 

Κακὰ τὰ ψέματα πρέπει νὰ νιώσεις στὸ πετσί σου τὴ δουλεία, τὴν ἀνελευθερία, τὴν αὐθαιρεσία τοῦ Τούρκου ἀφέντη. Πρέπει νὰ βλέπεις νὰ χάνεται σὲ μιὰ στιγμή, μὲ μιὰ αὐθαίρετη ἀπόφαση τοῦ τυχαίου ἀγᾶ ἡ γυναῖκα σου, τὸ παιδί σου, τὸ βιός σου, νὰ σπαράξει ἡ ψυχή σου γιὰ νὰ τραγουδήσεις «καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωὴ παρὰ 40 χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή». Νὰ πλαντάξεις στὸ κλάμα γιὰ νὰ βροντοφωνάξεις «Ἐλευθερία ἢ Θάνατος». 

Σήμερα γιὰ ὁρισμένους αὐτὲς οἱ ὀδυνηρὲς ἐμπειρίες εἶναι ἀπώτερο παρελθόν. Πῶς μποροῦν ὅμως νὰ ξεχνοῦν ὅτι οἱ Κύπριοι ἀδελφοί μας τις ξανάζησαν πρὶν 50 χρόνια μὲ τὸν ἴδιο πόνο τοῦ ἀφανισμοῦ, τῆς ἀτίμωσης καὶ τοῦ ξεριζωμοῦ; Πόσο μακρυνὸ εἶναι τὸ 1974; Πῶς κάποιοι δὲν καταλαβαίνουν ὅτι ἂν τό ’21 κατάντησε μιὰ γιορτούλα γιὰ τὸ θεαθῆναι καὶ τὸ Κυπριακὸ εἶναι μακρυνὸ καὶ ξεχασμένο τότε δυστυχῶς εἴμαστε καταδικασμένοι νὰ ξαναζήσουμε «σκλαβιὰ καὶ φυλακὴ» στὴν Κύπρο, στὸ Αἰγαῖο, στὴ Θράκη; 

Διαβάζω καὶ δακρύζω ἀπὸ τὸ βιβλίο "Κύριοι πᾶτε γιὰ ὕπνο" τοῦ Ἀντιστρατήγου Ἐλευθερίου Σταμάτη, καταδρομέα, πολεμιστοῦ στὴ Κύπρο τό ’74 μὲ τὴν 31 Μοῖρα Καταδρομῶν, ὅταν ἔχει ἀρχίσει ἡ εἰσβολὴ καὶ ἡ Μοῖρα ἑτοιμάζεται στὸν Πενταδάκτυλο γιὰ τὴν νυκτερινή της καταδρομή: 

Ἀγναντεύαμε μὲ ἀγωνία ὁλοτρόγυρα στὸν ὁρίζοντα, παντέχοντας νὰ ἐντοπίσουμε κάποια ἑλληνικὰ ἀεροσκάφη. Ἀπορούσαμε γιατί ἀργοῦν νὰ φανοῦν. Ψάχναμε στοὺς αἰθέρες μὲ τὴν κρυφὴ ἐλπίδα νὰ παρατηρήσουμε κάποια ἀερομαχία. Νὰ ἰδοῦμε κάποια ἐχθρικὰ ἀεροσκάφη νὰ λακίζουν κυνηγημένα γιὰ τὸν τόπο τους ἢ νὰ διεμβολίζουν τὴ θάλασσα καὶ νὰ χάνονται στοὺς βυθοὺς τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου. Ἀγναντεύαμε μὲ παράπονο τὴν περιοχὴ ἀποβάσεως, ἀδημονῶντας νὰ ἰδοῦμε τὰ πρῶτα τουρκικὰ πλοῖα νὰ τορπιλίζονται. Ὅμως δὲν ἀκούγαμε καὶ δὲν βλέπαμε τίποτε ἀπὸ ὅλα αὐτά, χωρὶς ὡστόσο νὰ μᾶς καταλαμβάνουν οἱ ἀπογοητεύσεις. Θεωρούσαμε ὅτι ὅλα αὐτὰ ἦταν θέμα χρόνου. Ὅτι δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ συμβεῖ διαφορετικά». 

Καημένε ἁγνὲ λοχαγέ! Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο, «... Μὲ τὴν πικρὴ γεύση τῆς ἥττας,... μὲ ἰδιαίτερα συναισθήματα ἐνοχῆς σκεπτόμουν ὅτι ἡ δική μας γενιὰ δὲν ἀξιώθηκε νὰ ἐπιτελέσει τὸ ἱστορικὸ τῆς καθῆκον καὶ δὲν κατόρθωσε νὰ προασπίσει τὴν ἀκεραιότητα καὶ τὰ συμφέροντα τῆς πατρίδος. Ἀπεναντίας στιγματίστηκε ἀνεξίτηλα μὲ τὴν ἀπώλεια ἐθνικῶν ἐδαφῶν καὶ τὴ συρρίκνωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ». 

Καὶ αὐτὸ τὸ στίγμα φέρουμε ὅλοι μας. Κάνει καὶ τὴν πικρότατη διαπίστωση: «Τὸ δυστύχημα εἶναι ὅτι ἕνα, ὄχι εὐκαταφρόνητο, μέρος τῆς παντοειδοῦς ἡγεσίας αὐτῆς τῆς χώρας σκέπτεται καὶ ἐνεργεῖ κατὰ ἰδιοτελῆ, ἀντιδεοντολογικὸ καί, ἐν τέλει, ἀνήθικο τρόπο. Ἔτσι δημιουργοῦνται ἀρνητικὰ πρότυπα στοὺς πολῖτες, τίθενται ἠθικὰ διλήμματα στοὺς καλοὺς πατριῶτες καὶ παρέχεται εὔλογο «ἄλλοθι» στοὺς συμφεροντολόγους καὶ στοὺς ἐπιρρεπεῖς τῆς ἥσσονος προσπαθείας»! 

Ὄχι λοιπόν, ἀκόμη καὶ ἂν οἱ ἡγεσίες ὀλιγωροῦν ἢ ἀλληθωρίζουν, οἱ πολῖτες μποροῦμε νὰ κρατήσουμε τὸ παράδειγμα τοῦ ’21 ζωντανὸ καὶ νὰ ξανακάνουμε σύνθημά μας το «Δὲν Ξεχνῶ» καὶ ἀγωνίζομαι γιὰ τὴν Κύπρο μας.