Τὴν ἐρχόμενη Τετάρτη 6 Μαρτίου ξεκινᾶ ἡ συνεδρίαση τῆς Ὁλομέλειας τῆς Βουλῆς γιὰ τὸ νομοσχέδιο τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας γιὰ τὰ «Νομικὰ Πρόσωπα Πανεπιστημιακῆς Ἐκπαίδευσης».
Ὅπως πρὸ ἡμερῶν μὲ τὸ νομοσχέδιο γιὰ τὴν «ἰσότητα στὸ γάμο», ξανὰ θὰ ἀντικρίσουμε μιὰ παρεμφερή κατάσταση ὡς πρὸς τὴν κατάστρωση τῶν νομικῶν/συνταγματικῶν ἐπιχειρημάτων γιὰ τὸ διακυβευόμενο...
Οἱ ὀπαδοὶ τῆς «προόδου», τῆς «καιτονομίας», τοῦ «φιλελευθερισμοῦ» καὶ τῆς παγκοσμιοποίησης ἐπιμένουν στὴ συζήτηση γιὰ τὰ μὴ κρατικὰ Πανεπιστήμια ὅτι τὸ Σύνταγμά μας εἶναι ἕνα «ζωντανὸ καὶ δυναμικὸ κείμενο» (living instrument) καὶ ὡς ἐκ τούτου προσαρμόζεται στὴν ἑκάστοτε πραγματικότητα. Παραβλέπουν καὶ ἀπαξιώνουν τὸ ἐναργέστατο νόημα ποὺ ἀναβλύζει ἀπὸ τὴν... γραμματικὴ ἑρμηνεία τῶν ἐπίμαχων διατάξεων (ἄρθρο 16 παρ. 5 καὶ 8) καὶ μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ἐνωσιακοῦ δικαίου βασίζονται σὲ μιὰ «εὐρωπαϊκὴ» ἑρμηνεία τους. Εἶναι ὅμως δυνατὸν αὐτὴ ἡ «εὐρωπαϊκὴ» ἑρμηνεία τοῦ Συντάγματος νὰ καταλήγει σὲ νόημα contra constitutionem; Μὲ τόση εὐκολία ἀποδεχόμαστε τὴν ὑποχώρηση τοῦ ἑλληνικοῦ Συντάγματος ἢ καλύτερα τὴν ὠμὴ ἀλλοίωση τῶν προνοιῶν του μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ δικαίου τῆς ΕΕ; Πὼς προσπερνᾶμε ἔτσι ἁπλὰ τὸ «ἀποκλειστικὰ» καὶ τὸ «ἀπαγορεύεται»; Ἐπειδὴ δὲν εἴμαστε «παλαιολιθικοὶ» καὶ «συνταγματικῶς παλαιοημερολογίτες»;
Ἀλλὰ ἂς μὴν πᾶμε μακριά... Τὸ ἴδιο πράξανε καὶ μὲ τὸν «γάμο» τῶν ὁμοφυλοφίλων... Ἔκλεισαν σὲ ἕνα σκοτεινὸ δωμάτιο τὸ ἄρθρο 21 παρ. 1 τοῦ Συντάγματός μας ποὺ προστατεύει μιὰ οἰκογένεια ὡς θεμέλιο τῆς συντήρησης καὶ προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους καὶ ὑποστηρίζοντας τὸ δυναμικὸ νόημα τῶν διατάξεων διέπλασαν διὰ τοῦ ψηφισθέντος νόμου καὶ ἄλλα εἴδη «οἰκογένειας»... Καὶ στὴν περίπτωση αὐτή, ἡ συνταγματικὴ πρόβλεψη παραβλέφθηκε μὲ τὴν παραπομπὴ στὴ νομολογία τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου...
Τὰ ἀνωτέρω τα παραδέχεται ἀκόμα καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ἔνθερμους θιασῶτες τῶν μὴ κρατικῶν Πανεπιστημίων, ὁ ὁμότιμος Καθηγητὴς τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ ΕΚΠΑ κ. Ἀλιβιζάτος Νῖκος ὁ ὁποῖος σὲ ἄρθρο του στὸ ΒΗΜΑ (3/3/24) γράφει:
«Μὲ αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικά, οἱ πολέμιοι τῶν μὴ κρατικῶν Πανεπιστημίων θὰ μποροῦσαν νὰ χαρακτηριστοῦν νομικὰ μὲν "ὀριτζιναλιστές", πολιτειολογικὰ δὲ ἀκραιφνεῖς ὀπαδοὶ τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας ("σουβερενιστές"). Χαρακτηρισμοὶ διόλου προσβλητικοί, μόνο ποὺ χρησιμοποιοῦνται σὲ Εὐρώπη καὶ Ἀμερικὴ γιὰ μιὰ σχολὴ σκέψης κατ’ ἐξοχὴν συντηρητική, ἀφοῦ οἱ ὑποστηρικτές της ἀντιστέκονται πεισματικὰ σὲ κάθε φιλελεύθεροι καινοτομία».
Συνεπῶς, τὰ πράγματα εἶναι ἁπλὰ καὶ ξεκάθαρα: Εἴμαστε ὑπὲρ τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ τῆς ἐθνικῆς συνταγματικῆς μας τάξης ἢ ὑπὲρ τῆς «φιλελεύθερης» καὶ ἰσοπεδωτικῆς παγκοσμιοποίησης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου