Ὡς γνωστόν τά Τρίκαλα τό ἔτος 1393 περιῆλθον ὑπό Τουρκικήν κατοχήν, ὑπό τοῦ Βαγιαζίτ τοῦ Α τοῦ Κεραυνοῦ, ὁ ὁποῖος κατέκτησεν τήν χώραν τῆς Θεσσαλίας. Ἔκτοτε ἤρχισεν ἡ ἐγκατάστασις Μουσουλμάνων εἰς τάς Θεσσαλικάς πεδιάδας (1)
Τό 1395 εἰς τήν Θεσσαλονίκην ἤρχισεν νά ἐφαρμόζεται τό «Παιδομάζωμα», τό ὁποῖον ἐπί Μουράτ Β΄ ὠργανώθη συστηματικότερον εἰς ὅλας τάς τουρκοκρατούμενας περιοχάς. Συνήθως ἐστρατολογοῦν το παιδιά 14-18 ἐτῶν ἤ 15-20 ἀλλά καί μικροτέ ρας ἡλικίας (2)
Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ σέ ἡλικία 14 ἐτῶν, τό 1398 μέ τό κοσμικόν...ὄνομα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΟΡΦΗΣ ἐγκατέλειψε μητέρα - χήραν καί ἑπτά (7) ἀδελφούς, τῇ προτροπῇ τῆς εὐσεβοῦς αὐτοῦ μητρός, προφανῶς διά νά ἀποφύγῃ τήν βιαίαν στρατολογίαν διά τήν ἐπάνδρωσιν τῶν γενιτσαρικῶν σωμάτων, καί προσῆλθε διά νά μονάσῃ εἰς τήν Σταυροπηγιακήν Μονήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τήν ἀκμάζουσαν ἐπί τοῦ Ὄρους τῶν Ἀμώμων τῆς Ἀττικῆς.
Ἐνταῦθα, μετά φλογεροῦ ζήλου ἐπεδόθη εἰς τήν μοναχικήν Πολιτείαν, ὡς ἄγγελος βιώσας μετά τῶν ἀδελφῶν τῆς Μονῆς.
Κατά τό ἔτος 1391 οἱ Τοῦρκοι ὑπό τόν στρατηγόν Ἐβρειός Βέην εἰσέβαλον εἰς τήν Πελοπόννησον καί ἡ πόλις τῶν Ἀθηνῶν ἤρχισεν νά ἀπειλεῖται ὑπ' αὐτοῦ (Βλ. Ἐκκλησιαστικῶς, Αθήνα, σελ. 182). Τό δέ ἔτος 1416 οἱ Τοῦρκοι ἐλεηλάτησαν τήν Ἀττικήν καί ἠνά γκασαν τόν Δοῦκα τῶν Ἀθηνῶν Ἀντώνιο Ατζαγιόλι νά ὁμολογήσῃ ἑαυτόν ὑπόφορον τοῦ Σουλτάνου (Βλ. Ἐγκυκλοπ. Πάπυρος, τόμ. 1ος, σελ. 625).
Κατά τό ἔτος 1424 οἱ Τοῦρκοι εἰσέβαλον βιαίως εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ἐπί τοῦ Ὄρους τῶν Ἀμώμων καί ἐσφαγίασαν ἀγρίως τούς Πατέρας τῆς Μονῆς.
Ὁ Ἅγιος ἀπουσίαζεν εἰς τήν σπηλιάν του ἐπί τοῦ Ὄρους καί ἐπιστρέψας, ἰδών τά σώματα τῶν Πατέρων ἐσφαγμένα ἔνθεν κἀκεῖθεν, ἐθρήνησεν γοερῶς. Τόν ἑπόμενον χρόνον, τήν 14ην Σεπτεμβρίου 1425, ἐπανῆλθον οἱ βάρβαροι Οθωμανοί καί εὑρόντες τόν Ἅγιον, τόν συνέλαβαν καί τόν ἐβασάνιζον ἐπί 8 1/2 μῆνας, μετά πολλῆς μανίας καί βαρβαρότητος, μέ τά ἴδια μέσα βασανιστηρίων μέ τά ὁποῖα ἐβασάνι σαν τούς Ἁγίους Μεγαλομάρτυρας, Ἅγιον Γεώργιον, Ἅγιον Δημήτριον, Ἁγίαν Αἰκατερίνην, Ἁγίαν Βαρβά ραν καί τόσους ἄλλους.
Τέλος, τόν ἐκρέμασαν ἀνάποδα εἰς παλαιόν δέν δρον μουριᾶς ἐπί τοῦ περιβόλου τῆς Μονῆς, ἀφοῦ διεπέρασαν εἰς τόν ὀμφαλόν του χονδρόν παλαιόν ξύλον ἀναμμένον καὶ ἀφοῦ τόν ἐκάρφωσαν ἐπί τοῦ δένδρου με μεγάλα σουβλερά γύφτικα καρφιά. Ὁ Ἅγιος καιόμενος προσηύχετο. Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ἐτε λείωσε μαρτυρικῶς τήν ζωήν του ἀπό τούς Τούρκους στίς 5 Μαΐου τοῦ σωτηρίου ἔτους 1426 καί ὥραν την πρωινήν.
Μετὰ ἀπὸ μισῆ χιλιετία εὐδόκησε ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς καὶ φανερώθηκαν, ὕστερα ἀπὸ πολλὲς ἐμφανίσεις τοῦ ἰδίου τοῦ Ἁγίου Ἐφραὶμ καὶ πολλῶν ἄλλων θαυμαστῶν γεγονότων, ὅλα ὅσα σήμερα γνωρίζουμε, τὰ ὁποῖα ἐπιβεβαιώθηκαν μὲ τὴν εὕρεση τῶν μαρτυρικῶν καὶ χαριτόβρυτων λειψάνων τοῦ Ἁγίου στὶς 3 Ἰανουαρίου 1950 μ.Χ.
Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ γιορτάζεται δύο φορὲς τὸ χρόνο, στίς 3 Ἰανουαρίου ἡ εὕρεση τῶν τιμίων λειψάνων του, καὶ στις 5 Μαΐου τό μαρτυρικό του τέλος.
Διηγεῖται ἡ μοναχὴ Μακαρία...
-" Καθισμένη πάνω στὰ ἐρείπια τοῦ παλιοῦ Μοναστηριοῦ, ὅπου ἡ θεία Πρόνοια ὁδήγησε τὰ βήματά μου, ἔφερνα τὸν στοχασμό μου σὲ χρόνια περασμένα, σὲ παλιοὺς καιρούς, ὅταν σκορπισμένα ἦταν παντοῦ τὰ κόκκαλα τῶν Ἁγίων μαρτύρων ...Καὶ καθὼς καταγινόμουν στὸ καθάρισμα τῶν χαλασμάτων, ἀναλογιζόμουνα ὅτι βρισκόμουνα σὲ τόπο ἱερὸ καὶ ἔλεγα,
-Θεέ μου, ἀξίωσέ με τὴν ἀνάξια, νὰ ἰδῶ κι΄ ἐγὼ ἕναν ἀπὸ τοὺς παλιοὺς πατέρες πού ἐδῶ ἔζησαν...
Καὶ ἐνῶ περνοῦσε ὁ καιρὸς ἔχοντας πάντα ἐσωτερικὰ τὴν ἴδια ἐπιθυμία, ἐνοιωθα μιὰ φωνὴ μέσα μου νὰ μοῦ λέει,
-"Σκάψε, καὶ ἐκεῖνο πού ζητᾶς θὰ τὸ βρεῖς!
Καὶ μ΄ ἕναν τρόπο θαυμαστό, ἡ μυστικὴ αὐτὴ φωνή, μοῦ ὑπέδειξε τὸ κομμάτι γῆς στὴν αὐλὴ τοῦ μοναστηριοῦ, πού ἔπρεπε νὰ ψάξω.
Ὁ καιρὸς περνοῦσε, καὶ ἡ φωνὴ αὐτή, κάθε φορᾶ πιὸ δυνατὴ μὲ προέτρεπε ν΄ ἀρχίσω...
Ἔδειξα τὸ σημεῖο στὸν ἐργάτη πού φώναξα γιὰ μιὰ ἄλλη ἐπισκευή, στὸ παλιὸ Ἡγουμενεῖο, καὶ τοῦ εἶπα νὰ σκάψει. Αὐτός, ἀπρόθυμος ἄρχισε ἀλλοῦ τὸ σκάψιμο. Καὶ ἀφοῦ εἶδα ὅτι δὲν μὲ ἄκουγε νὰ πάει ἐκεῖ πού τοῦ ἔδειχνα, τὸν ἄφησα νὰ κάνει τὸ θέλημά του χτυπώντας τοὺς ἄγονους βράχους. Τελικά, κατάλαβε τὸ λάθος του καὶ γύρισε στὸ σημεῖο...
"...καὶ φθάνοντας, ἔπειτα ἀπὸ ὧρες, στὸ 1,70 βάθος, ἔφερε ὁ κασμὰς στὴν ἐπιφάνεια τὴν κεφαλὴ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ. Τὴν ἴδια στιγμή, γέμισε ἄρωμα ἡ ἀτμόσφαιρα!
Ὁ ἐργάτης χλώμιασε, δέθηκε ἡ γλώσα του, καὶ κόπηκε ἡ μιλιά του
-Ἄφησέ με μόνη, τὸν παρακάλεσα...
Γονάτισα μὲ εὐλάβεια καὶ ἀσπάσθηκα τὸ σκήνωμα τοῦ Ἁγίου συλλογιζόμενη τὴν ἔκταση ὀδύνης καὶ πόνου τοῦ τότε μαρτυρίου του..."
Καὶ ἀλλοῦ, ἡ μοναχὴ Μακαρία Δεσύπρη, ἐξιστορεῖ πῶς εἶδε ὁλοζώντανο τὸν Ἅγιο...
-"Ἦταν βράδυ, καὶ διάβαζα μόνη μου τὸν Ἑσπερινὸ στὸ ἐρειπωμένο μοναστήρι, ὅταν ξαφνικὰ ἄκουσα βήματα... Ξεκινοῦσαν ἀπὸ τὸ βάθος τοῦ τάφου προχώρησαν στὴν αὐλὴ κι΄ ἔφθασαν στὴν πόρτα τῆς Ἐκκλησίας. Τὰ βήματα ἀκούγονταν δυνατὰ καὶ σταθερὰ καθὼς πλησίαζαν. Γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ζωή μου μέσα σ΄ ἐκείνη τὴν ἐρημιὰ φοβήθηκα... Δὲν γύρισα οὔτε πού νὰ κοιτάξω ὥσπου ἄκουσα τὴν φωνή του νὰ λέει,
-" Ὡς πότε θὰ μ΄ ἔχεις ἐκεῖ πέρα; Κι΄αὐτὸς (ὁ ἐργάτης), πῶς πέταξε τὸ κεφάλι μου ἔτσι;
Γύρισα τότε τρομαγμένη καὶ τὸν εἶδα !
Ἦταν ψηλός, μὲ μάτια μικρὰ στρογγυλὰ πού τρεμόπαιζαν στὶς κόγχες τους. Ἔβλεπα τὶς ρυτίδες του, καὶ τὰ γένια του πού ἔφθαναν μέχρι τὸν λαιμό του. Τὸ μαῦρο ράσο του μαῦρο μὲ πτυχώσεις, καὶ στὸ ἀριστερό του χέρι κρατοῦσε ἕνα φῶς ὑπέρλαμπρο ἐνῶ μὲ τὸ δεξὶ εὐλογοῦσε !...
Ἦταν ἕνα πλάσμα, 500 ἐτῶν, καὶ βρισκόταν μὲ τὴν δύναμι τοῦ Χριστοῦ ὁλοζώντανο, ἀκριβῶς δίπλα μου!!
-Συγχώρεσέ με, τοῦ εἶπα, καὶ αὔριο μόλις ξημερώσει ὁ Θεὸς τὴν ἡμέρα του, θὰ σὲ φροντίσω...
Καὶ ἀμέσως ἔγινε ἄφαντος !
Συνέχισα εἰρηνικὰ τὸν Ἑσπερινό μου, καὶ τὸ πρωϊ καθάρισα τὰ ἅγια λείψανα, τὰ ἔπλυνα, καὶ ἄναψα ἕνα μικρὸ καντηλάκι.
Τὸ ἴδιο βράδυ εἶδα τὸν Ἅγιο στὸν ὕπνο μου. Στεκόταν ὄρθιος καὶ κατάφωτος μέσα στὴν Ἐκκλησία. Κρατοῦσε τὴν εἰκόνα του στὰ χέρια του καὶ μὲ κοίταζε...
Ἄκουσα τὴν φωνὴ του πεντακάθαρα...
-"Σ΄ εὐχαριστῶ πολύ, μοῦ εἶπε. Ὀνομάζομαι Ἐφραὶμ ..."
Πέρασε ἀρκετὸς καιρὸς ἀπ΄ αὐτὸ τὸ περιστατικὸ καὶ πάντα μέσα μου εἶχα μιὰ ἀπορία...
Ὥσπου μιὰ μέρα, μετὰ τὸ τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ, καθὼς μὲ τὸ χέρι μου ἔκλεινα τὴν πόρτα τῆς Ἐκκλησίας, ἀκούω τρία χτυπήματα, σὰν ἀπὸ κεχριμπαρένιο κομπολόϊ. Κατάλαβα ὅτι ἦταν ὃ Ἅγιος, μπῆκα στὸ ἱερὸ πού βρίσκονταν τὰ ἅγια λείψανά του, ἄναψα ἕνα κερὶ καὶ εὐλαβικὰ τὰ προσκύνησα.
Ἀλλὰ τί νὰ εἰπῶ καὶ τί νὰ λαλήσω, ὅταν τὴν ἴδια ἀκριβῶς στιγμὴ σὰν χείμαρος πλημμύρησε ὅλος ὃ τόπος ἀπὸ τὴν Παραδεισένια ἐκείνη εὐωδία ποῦ τὰ ἅγια λείψανα ἔβγαζαν...".
Ἔτσι περιγράφει ἡ ἀείμνηστος ἡγουμένη Μακαρία Δεσύπρη τὴν ἐμφάνιση τοῦ ἁγίου σὰν μία σφραγίδα - πρόλογο σὲ κάθε ἕνα ἀπὸ τὰ βιβλία γιὰ τὸν Ἅγιο Ἐφραίμ, πού μέχρι σήμερα τὸ μοναστήρι ἔχει κυκλοφορήσει, μὲ τὸν γενικὸ τίτλο "ΟΠΤΑΣΙΑΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Ἐφραὶμ τοῦ θαυματουργοῦ" - Ἀθῆναι - 1998.
Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ἀπὸ τὶς πρῶτες κι΄ ὄλας ἐμφανίσεις του στὴν τότε ἡγουμένη Μακαρία, εἶχε πεῖ, "Θὰ κάνω πολλὰ θαύματα, γιὰ νὰ πιστέψει ὃ κόσμος καὶ νὰ σωθεῖ (νὰ σώσει δηλαδὴ τὴν ψυχή του), πρὶν ἔλθουν τὰ μεγάλα δεινά...".
Τὸ 2011 μ.Χ. τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινούπολης μὲ τὴν ὑπ’ ἀριθμ. 217/2-3-2011 Πατριαρχικὴ καὶ Συνοδικὴ Πράξη κατέταξε τὸν Ὅσιο Ἐφραὶμ στὸ ἐπίσημο ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο.
1. (Βλ. Ἐγκυ κλοπ. Παπύρου, τόμ. 7ος, σελ. 452).
2. (Βλ.Ἐγκυκλ. Παπύρου, τόμος 10οs, σελ. 939).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου