5 Οκτ 2021

Ἡ Ἁγία Μεθοδία τῆς Κιμώλου ἡ θαυματουργός (5 Ὀκτωβρίου †)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητοῦ
Οἱ ὅσιες γυναῖκες συναγωνίστηκαν ἐπάξια τούς ὁσίους ἄνδρες σέ πνευματικούς ἀγῶνες καί ἁγιότητα. Ἡ Ἐκκλησίας μας ἔχει νά ἐπιδείξει μιά πλειάδα ὁσίων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες λαμπρύνουν τό ἐκκλησιαστικό στερέωμα. Μιά ἀπό αὐτές ὑπῆρξε καί ἡ ἁγία Μεθοδία ἡ ἕν Κιμώλω. Μιά σύγχρονη ὁσιακή σημαντική μορφή.
Καταγόταν ἀπό τή νῆσο Κίμωλο καί γεννήθηκε την 10η Νοεμβρίου 1865 ἀπό γονεῖς θεοσεβούμενους καί ἐνάρετους. Ὁ πατέρας της ὀνομαζόταν Ἰάκωβος καί ἡ μητέρα της Μαρία, τό δέ ἐπίθετό της ἦταν Σάρδη. Στήν οἰκογένεια ὑπῆρχαν τρεῖς γιοι καί πέντε θυγατέρες. Ἡ δεύτερη ἀπό αὐτές ἦταν ἡ Εἰρήνη, ἡ ὁποία μετονομάστηκε ἀργότερα σέ Μεθοδία. Ἀπό μικρό... κορίτσι διακρίνονταν γιά τή σεμνότητά της, τήν πίστη της στό Θεό καί τήν ὑπακοή της. Ἦταν στολισμένη μέ ἀρετές καί καλοσύνη καί γιά γι' αὐτό ξεχώριζε ἀπό τά ἄλλα κορίτσια τῆς οἰκογένειας καί τῆς περιοχῆς. Οἱ φτωχοί καί ἀγράμματοι γονεῖς της φρόντισαν νά τή μεγαλώσουν μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου. Τῆς ἐμφύτευσαν βαθειά στήν ψυχή της τήν ἀγάπη στό Χριστό καί τήν ἀφοσίωση στήν Ἐκκλησία.
Σέ νεαρή ἡλικία, ὅπως ἦταν ἡ συνήθεια τῆς ἐποχῆς, ἀποφάσισαν οἱ γονεῖς της νά τήν παντρέψουν μέ ἕναν νέο ναυτικό ἀπό τή Χίο. Ἡ Εἰρήνη, ἄν καί εἶχε ἄλλα σχέδια γιά της ζωή της, νά ἀκολουθήσει τόν μοναχικό βίο, νά ἀφιερωθεῖ ὁλοκληρωτικά στό Θεό, ὑπάκουσε στούς γονεῖς τῆς νά μήν τούς λυπήσει. Χωρίς λοιπόν τή θέλησή της, παντρεύτηκε τόν νέο Χιώτη. Ὅμως ἡ εὐσέβεια τῆς Εἰρήνης δέν ἔπαψε καί μετά τό γάμο της. Τηροῦσε μέ ἀκρίβεια τίς νηστεῖες, ἐξομολογοῦνταν τακτικά καί κοινωνοῦσε ἀδιάκοπα. Ποτέ δέν παραπονέθηκε γιά τήν ματαίωση τῶν σχεδίων της νά ἀκολουθήσει τόν μονήρη βίο. Τιμοῦσε τό σύζυγό της καί οὐδέποτε τοῦ φανέρωσε τόν κρυφό πόθο της νά ἀκολουθήσει τόν Νυμφίο τῆς ψυχῆς τῆς Χριστό. Μέσα στήν ψυχή της ἔτρεφε τήν ἐλπίδα πώς κάποτε ἴσως πραγματοποιοῦνταν ὁ εὐσεβής πόθος της.
Ὕστερα ἀπό λίγο καιρό συνέβη τό ἀπροσδόκητο. Τό πλοῖο πού ἐργάζονταν ὁ σύζυγός της ναυάγησε στά παράλια τῆς Μ. Ἀσίας καί ἐκεῖνος κατέστη ἀγνοούμενος, ἀφοῦ δέν ἐπέστρεψε ποτέ στό σπίτι του. Προφανῶς εἶχε πνιγεῖ. Μάταια τόν περίμενε γιά πολύ καιρό ἡ Εἰρήνη. Ὅμως ἀφοῦ εἶδε ὅτι δέν ἐμφανίζονταν, ἀποφάσισε νά ἱκανοποιήσει τήν παιδική ἐπιθυμία της νά ζήσει πλέον ὡς μοναχή. Πῆγε στόν ἐπίσκοπο Σύρου Μεθόδιο καί τοῦ ζήτησε νά ντυθεῖ τό μοναχικό σχῆμα. Ἐκεῖνος δέχτηκε καί τήν ἔκειρε μοναχή στήν Ἱερά Μονή Ὁδηγήτριας Κιμώλου, δίνοντάς της τό μοναχικό ὄνομα Μεθοδία.
Γιά τή Μεθοδία ἀνοίχτηκε μπροστά της ἕνας νέος δρόμος πνευματικοῦ ἀγῶνα. Ἡ ψυχή της αἰσθάνονταν ἀπέραντη ἀγαλλίαση καί εὐχαριστοῦσε μέρα καί νύχτα τό Θεό, πού τήν ἀξίωσε νά νοιώσει τίς μυστικές ἐμπειρίες τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς. Ἄρχισε νά μελετᾶ μέ πάθος ἀσκητικά βιβλία, θέλοντας νά ἐφαρμόσει ἡ ἴδια τά παραγγέλματα τῶν ἁγίων ἀσκητῶν τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἄρχισε μέ ἀκρίβεια τήν ἐφαρμογή τους. ἀδιάλειπτη προσευχή, νηστεία, ἀγρυπνία καί θεωρία. Ἀκολουθοῦσε τόν ἀγῶνα ἀποκοπῆς τῶν παθῶν καί τῆς νεκρώσεως τοῦ παλιοῦ ἑαυτοῦ της. Ἐνωρίς φάνηκαν τά σημάδια της ἁγιότητά της.
Θεώρησε καλό καί ὠφέλιμο νά ζεῖ σέ ἀπομόνωση, ὥστε νά μήν ἀποκόβεται ἀπό τήν προσευχή καί τή θεωρία τοῦ Θεοῦ. Κλείστηκε σέ ἕνα μικρό κελί στή θέση «Στιάδι», μέσα στό Κάστρο τῆς Κιμώλου, κοντά στόν Ἱερό Ναό τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος. Ἐκεῖ ζοῦσε μέ ἀδιάλειπτη προσευχή καί οὐράνιες ἀναβάσεις. Ἔβγαινε σπάνια ἀπό τό κελί της καί μόνο σέ ἐπείγουσα ἀνάγκη, ἰδιαίτερα νά προσφέρει τή βοήθειά της σέ ἀνθρώπους πού τήν εἶχαν ἀνάγκη. Ἄλλωστε ἔτρεφε ἀπέραντη ἀγάπη γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἰδιαίτερα γιά τούς ἐνδεεῖς, τούς ὁποίους ὠφελοῦσε ὅσο μποροῦσε.
Ἔγκλειστη ἡ Μεθοδία στό στενό κελί της ζοῦσε ὡς ἐπίγειος ἄγγελος. Ὁ ὕπνος της ἦταν ἐλάχιστος, ἡ τροφή της στοιχειώδης. Κατά τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή δέν ἔβγαινε καθόλου ἀπό τό κελί της. Ζοῦσε μέ ἐλάχιστη ξηρή τροφή καί νερό, τά ὁποῖα της τά ἔδιναν ἀπό ἕνα μικρό παράθυρο τοῦ κελιοῦ της καί ἐκείνη τούς ἀνταπόδιδε λίγο λάδι ἀπό τό ἀκοίμητο καντήλι τοῦ κελιοῦ της. Οἱ εὐσεβεῖς κάτοικοι τῆς Κιμώλου, τό ἔπαιρναν μέ εὐλάβεια καί ἄλειφαν μέ αὐτό τούς ἀσθενεῖς, οἱ ὁποῖοι, σέ πολλές περιπτώσεις γινόταν καλά μέ τίς εὐχές τῆς ἁγίας μοναχῆς.
Μιά ἀπό τίς ἀρετές της ἦταν τά ἀστείρευτα δάκρυα γιά τόν ἑαυτό της, τόν ὁποῖο θεωροῦσε ἁμαρτωλό καί γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Ἡ προσευχή της συνοδεύονταν πάντα ἀπό ποταμούς δακρύων καί γι' αὐτό εἶχε ἀποτελεσματικότητα ἡ προσευχή της. Μιά ἄλλη εὐσεβής ἐνασχόλησή της στό κελί της ἦταν ἡ ἀνάγνωση θεοφιλῶν συγγραμμάτων. Τά θεῖα λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας τήν ἔθελγαν καί τήν εὐχαριστοῦσαν ἀφάνταστα. Ζοῦσε γιά τό Χριστό καί εἶχε πάψει νά ζεῖ γιά τόν ἑαυτό της. Τό λιπόσαρκο ἀσκητικό της σαρκίο εἶχε μεταβληθεῖ σέ σκεῦος καί κατοικία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί γι' αὐτό ἀξιώθηκε πολλῶν θαυμάτων.
Ἡ φήμη τῆς ἁγίας ἀσκήτριας εἶχε διαδοθεῖ σέ ὅλο τό νησί, ἀλλά καί στά ἄλλα νησιά τοῦ Αἰγαίου. Πολλοί ἔτρεχαν στό μικρό κελί της, κυρίως γυναῖκες, γιά νά ἀκούσουν λόγια πνευματικά καί παρηγορητικά. Ποτέ δέν ἀρνοῦνταν νά τούς δεχτεῖ. Ὡς στοργική μητέρα τους ἄκουγε, τούς συμπονοῦσε καί τούς ὠφελοῦσε μέ τίς νουθεσίες της. Πάμπολλες κουρασμένες καί βασανισμένες ψυχές βρῆκαν στήν Μεθοδία παρηγοριά καί ὁδηγήθηκαν στή μετάνοια καί τή σωτηρία. Δίδασκε μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς της τήν ἀγάπη, τήν ὑπομονή καί τήν καρτερία στίς ἀντιξοότητας τῆς ζωῆς.
Ἔτσι πολιτεύτηκε ἡ ἁγία μοναχή, ὠφελῶντας τόν ἑαυτό της καί τούς ἄλλους. Ὁ Κύριος τήν κάλεσε κοντά Του την Κυριακή 5 Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1908 σέ ἡλικία μόλις 43 ἐτῶν. Τήν ἑπομένη τῆς κοιμήσεώς της παρατηρήθηκε ἡ εὐκαμψία τῶν μελῶν τοῦ λειψάνου της, ὡς τεκμήριο τῆς ἁγιότητάς της. Ὁ πιστός λαός τῆς Κιμώλου κήδεψε πάνδημα τήν ἁγία μοναχή. Ἀργότερα ἔγινε ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων της, τά ὁποῖα τοποθετήθηκαν στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Σπυρίδωνος Κιμώλου καί ἀποτελοῦν πηγή θαυμάτων. Ἡ μνήμη τῆς ἁγίας Μεθοδίας τιμᾶται στίς 5 Ὀκτωβρίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.