8 Αυγ 2020

Yelena Popovic: Σκηνοθετῶντας τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου



Ἡ Yelena Popovic γυναῖκα ποὺ δημιούργησε τὴν ταινία «Ὁ Ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ» μεγάλωσε στὴ Σερβία, στὰ 18 τῆς ζοῦσε μόνη της στὸ Λος Άντζελες καὶ σήμερα βρίσκεται στὴν Ἑλλάδα θέλοντας νὰ μοιραστεῖ μὲ τὸν κόσμο τὴν ἱστορία τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Ἡ ταινία θὰ προβληθεῖ τὸν Νοέμβριο του 2020, ποὺ συμπληρώνονται 100 χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμησή του καὶ τὰ γυρίσματα πραγματοποιοῦνται σὲ Ἀθήνα καὶ Αἴγινα. Στὸ κὰστ συμμετέχουν μεγάλα ὀνόματα τῆς ἑλληνικῆς καὶ διεθνοῦς σκηνῆς: Ἄρης Σερβετάλης, Μίκι Ρουρκ, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Τόνια Σωτηροπούλου, Αλεξάντερ Πετρόφ. Πῶς ἕνα μοντέλο καὶ ἀνερχόμενη ἠθοποιὸς φτάνει νὰ γράφει καὶ νὰ σκηνοθετεῖ μιὰ ταινία γιὰ ἕναν Ἅγιο; Ἡ Yelena Popovic μοιράζεται τὸ ταξίδι της μαζί μας.


- Τί σᾶς ἐνέπνευσε νὰ κάνετε μιὰ θρησκευτικὴ ταινία;
Δὲν εἶχα ποτὲ στὸ μυαλό μου νὰ γράψω μιὰ θρησκευτικὴ ταινία καὶ δὲν τὴν ἔχω στὸ μυαλὸ μου ὡς θρησκευτική. Ἔκανα αὐτὴ τὴν ταινία γιατί εἶναι μιὰ σπουδαία ἱστορία καὶ μὲ ἐνέπνευσε ὅταν τή διάβασα. Ἡ πίστη πάντα ἔπαιζε σπουδαῖο ρόλο στὴ ζωή μου, ἔνιωθα κοντὰ στὸν Θεὸ καὶ μοῦ ἔδινε δύναμη καὶ σιγουριὰ ὅπου κι ἂν ἤμουν. Ὁπότε μοῦ βγαίνει φυσικὰ νὰ...
γράφω πράγματα ποὺ θὰ ἐμπνεύσουν καὶ θὰ δώσουν κουράγιο στοὺς ἄλλους, αὐτὸ μὲ κάνει χαρούμενη. Γεννήθηκα στὴ Σερβία, ἤμουν Χριστιανὴ Ὀρθόδοξη ἀλλὰ δὲν ἤξερα τίποτα γιὰ τὴ θρησκεία. Ὅταν ἦρθα στὴν Ἀμερικὴ ἄρχισα νὰ διαβάζω γιὰ τὸ τί εἶναι ὁ Χριστιανισμός. 

- Ποιὸ εἶναι τὸ μήνυμα ποὺ θέλετε νὰ στείλετε μέσα ἀπὸ τὴν ταινία;
Συνήθως γράφω καὶ σκηνοθετῶ κάτι γιατί μὲ ἐμπνέει καὶ ἡ ἱστορία τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου μὲ βοήθησε, καὶ πιστεύω ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ βοηθήσει κι ἄλλους ἀνθρώπους. Ἄν θὰ μποροῦσα νὰ στείλω ἕνα μήνυμα θὰ ἦταν «νὰ ἔχετε πίστη, νὰ εἶστε καλοὶ καὶ νὰ συγχωρεῖτε», στὸ rollercoaster τῆς ζωῆς ὑπάρχει χαρά, μποροῦμε ὅλοι νὰ τὴ βροῦμε.

- Ἀπὸ τὴ σύλληψη τῆς ἰδέας μέχρι τὸ γύρισμα, τί δυσκολίες ἀντιμετωπίσατε;
Τὸ 2013 ἐπισκέφθηκα τὴν Αἴγινα μὲ μιὰ σύνοψη τῆς ἱστορίας, ἕνα χρόνο μετὰ ἐπέστρεψα μὲ τὸ πρῶτο πρόχειρο σενάριο καὶ ξανὰ τὸ 2015 μὲ τὸ ὁλοκληρωμένο. Ὅταν γύρισα στὶς ΗΠΑ πῆγα στὸ μοναστήρι St.Anthony στὴν Αριζόνα, τὸ ὁποῖο ἐπισκεπτόμουν συχνά, καὶ μίλησα στὸν πρεσβύτερο Παΐσιο γιὰ τὴν ταινία ποὺ ἤθελα νὰ κάνω δείχνοντάς του τὸ σενάριο. Χάρηκε, μοῦ ἔδωσε τὴν εὐχή του καὶ εἶπε ὅτι «ἂν εἶναι θέλημα Θεοῦ θὰ γίνει». Αὐτὸ ποὺ δὲν περίμενα, ὅταν ξεκινοῦσα τὴν ταινία, ἦταν ὅτι θὰ μετακόμιζα στὴν Εὐρώπη καὶ μάλιστα γιὰ τελείως ἄσχετο λόγο. Ὁ μεγάλος μου γιος ἀποφάσισε νὰ παίξει τένις ἐπαγγελματικὰ καὶ ἔτσι μετὰ ἀπὸ πολλὰ πέρα-δῶθε, μετακομίσεις καὶ «οἰκογενειακὰ συμβούλια», τὸ 2015 μετακόμισα στὸ Βελιγράδι. Ἦταν μιὰ πολὺ δύσκολη καὶ κουραστικὴ περίοδος, σωματικὰ καὶ ψυχολογικά, ὅμως ἐγὼ εἶχα στὸ μυαλό μου τὴν ταινία καὶ εἶχα ἀρχίσει ἤδη νὰ μιλάω μὲ ἠθοποιούς. Ἦρθα στὴν Ἑλλάδα τὸ 2016 γιὰ νὰ βρῶ μέρη γιὰ τὰ γυρίσματα καὶ κεφάλαια, τὸ ὁποῖο ἦταν ἐξίσου δύσκολη διαδικασία.

- Ὁ Ἄρης Σερβετάλης εἶναι ἐξαιρετικὸς ἠθοποιός, τί ἦταν αὐτὸ ποὺ σᾶς ἔκανε νὰ σκεφτεῖτε ὅτι «εἶναι ἰδανικὸς γιὰ τὸν ρόλο»;
Ἀρχικὰ εἶχα στὸ μυαλό μου ἕναν πολὺ γνωστὸ γιουγκοσλάβο ἠθοποιό, στὸν ὁποῖο εἶχα προτείνει τὸν ρόλο καὶ εἶχε δεχθεῖ. Ὅταν γνώρισα τὸν διευθυντὴ φωτογραφίας Θύμιο Μπατακάκη, διάβασε τὸ σενάριο καὶ μοῦ εἶπε κατευθεῖαν «ἔχεις γνωρίσει τὸν Ἄρη Σερβετάλη; Εἶναι ἰδανικός». Ὁ Θύμιος εἶναι πολὺ ἔξυπνος καὶ σπουδαῖος κινηματογραφιστὴς καὶ ἡ γνώμη του ἔχει μεγάλη σημασία γιὰ μένα, ὁπότε ἔκανα μιὰ συνάντηση μὲ τὴν Ἄρη. Ὅταν τὸν εἶδα, ὁ σκηνοθέτης μέσα μου ἔνιωσε ἀπὸ τὴν αὔρα του καὶ μόνο ὅτι ἦταν ὁ ἰδανικός.
Ὁ συγκεκριμένος ρόλος ἔχει κάποιες ἀπαιτήσεις, πρέπει ὁ ἠθοποιὸς ποὺ ὑποδύεται τὸν Ἅγιο Νεκτάριο νὰ μπορεῖ νὰ σὲ ἀγγίξει χωρὶς κἂν νὰ ἀνοίξει τὸ στόμα του. Αὐτὸ ἀκριβῶς κάνει ὁ Ἄρης.
Ὅταν τὸν κάλεσα νὰ τοῦ δώσω τὸν πρωταγωνιστικὸ ρόλο, ἡ ἀπάντησή του ἦταν «Θὰ τὸ ἤθελα πολύ. Ἀλλὰ εἶσαι σίγουρη ὅτι μπορῶ νὰ τὸ κάνω;», κάτι ποὺ ἐπιβεβαίωσε τὴν ἐπιλογή μου. Μετὰ ἀπὸ 2 μῆνες γυρισμάτων, μπορῶ νὰ πῶ μὲ βεβαιότητα ὅτι εἶναι ὁ καλύτερος ποὺ θὰ μποροῦσα νὰ ἔχω διαλέξει.

- Στὴν ταινία ὑπάρχουν Ἕλληνες καὶ ξένοι ἠθοποιοί, πόσο σημαντικὸ εἶναι νὰ ὑπάρχει διεθνὲς κάστ;
Πιστεύω ὅτι εἶναι μιὰ παγκόσμια ἱστορία ποὺ μπορεῖ νὰ ἀγγίξει πολλοὺς ἀνθρώπους καὶ γι' αὐτὸ ἀποφάσισα νὰ τὴν κάνω στὰ ἀγγλικά. Γιὰ νὰ ἔχεις διεθνῆ διανομή, πρέπει νὰ ἔχεις διεθνὲς κάστ. Πρέπει νὰ εἶναι ἀναγνωρίσιμοι ἠθοποιοὶ γιατί διαφορετικὰ δὲν θὰ πάρεις τὴ διανομὴ καὶ ἐπειδὴ δὲν εἶμαι τόσο γνωστὴ ὅσο ὁ Στίβεν Σπίλμπεργκ (γελάει) τὸ χρειαζόμασταν αὐτό. Στὴν πορεία προέκυψε ἡ συνεργασία μὲ τὸν Αλεξάντερ Πετρόφ ποὺ εἶναι σούπερσταρ στὴ Ρωσία καὶ μὲ τὸν Μίκι Ρουρκ, ὁπότε μαζὶ μὲ τὸ ἑλληνικὸ κάστ, ἡ ταινία θὰ ταξιδέψει σὲ πολλὲς χῶρες.

- Ἡ συμμετοχὴ τοῦ Μίκι Ρουρκ ἔχει συζητηθεῖ. Γιατί τὸν ἐπιλέξατε καὶ πῶς ἀντίδρασε στὴν πρόταση τοῦ ρόλου;
Ἡ δύναμή μου ὡς σκηνοθέτρια εἶναι ἡ συνεργασία μου μὲ τοὺς ἠθοποιοὺς καὶ παρόλο ποὺ κάποιες φορὲς μὲ θεωροῦν «τρελὴ» γιὰ τὶς ἐπιλογές μου, ἔχω ἐπιβεβαιωθεῖ. Ὅταν διάβασα γιὰ τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου μὲ τὸν παράλυτο ποὺ περπάτησε ξανά, σκέφτηκα τὸν Μίκι Ρουρκ. Εἶναι ἕνας σπουδαῖος ἠθοποιός, θυμᾶμαι χαρακτηριστικὰ ὅτι ὅταν τὸν εἶδα στὴν ταινία The Pledge (2001) μὲ ἄγγιξε τόσο ἡ ἑρμηνεία του σὲ αὐτὴ τὴ μία καὶ μοναδικὴ σκηνὴ ποὺ ἐμφανίζεται, ποὺ δὲν τὴν ξέχασα ποτέ. Δύο λεπτά, τόσο ἦταν ἡ σκηνή, ἦταν ἀρκετὰ γιὰ νὰ μὲ ἀφήσουν ἄφωνη. Κι ἂν νομίζετε ὅτι εἶμαι ὑπερβολική, ὁ Σὸν Πεν ποὺ τὴ σκηνοθέτησε, ἔρχεται στὸ after party τῆς ταινίας καὶ πρὶν κἂν χαιρετίσει λέει, «εἴδατε τὸν Μίκι ἐκεῖ μέσα;». Ὅταν ἔδωσα τὸ σενάριο στὸν ατζέντη του μοῦ εἶπε «περὶ τίνος πρόκειται; εἶναι καμιὰ ἄθλια ταινία τρόμου ἢ δράσης ἢ κάτι τέτοιο;». Ὁ Μίκι Ρουρκ ἀναγκάστηκε -ὑποθέτω γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους καὶ λόγῳ τῆς δύσκολης καριέρας του στὸ μπόξ, ποὺ τὸν ἄφησε μὲ ἕνα παραμορφωμένο πρόσωπο- νὰ παίξει σὲ κάποιες ταινίες ποὺ οἱ ρόλοι τὸν ἀδικοῦσαν, κατὰ τὴ γνώμη μου. Ὅταν τοῦ ἐξήγησα, ὁ ατζέντης ἐνθουσιάστηκε γιατί ὑπάρχουν κάποια πράγματα ποὺ τραβοῦν τὴν προσοχὴ τοῦ Μίκι κι ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι ὁ πόνος καὶ οἱ Ἅγιοι, κάτι ποὺ ἤξερα ἤδη. Μέσα σὲ λίγες ἡμέρες ὁ Μίκι ἀπάντησε ὅτι τοῦ ἄρεσε πολύ, ὅτι τὸν ἀγγίζει ἡ ἱστορία καὶ θὰ τὸ κάνει.

- Ἐπισκεφθήκατε τὴν Αἴγινα γιὰ πρώτη φορὰ τὸ 2013 καὶ ἀρκετὲς φορὲς μετά...
Ἔχω ἐπισκεφθεῖ περισσότερες φορὲς ἀπ' ὅσο μπορῶ νὰ μετρήσω τὴν Αἴγινα, ὅμως γιὰ νὰ εἶμαι εἰλικρινὴς οἱ ἐπισκέψεις μου συνήθως περιορίζονταν στὸν Ἅγιο Νεκτάριο καὶ τὸ Μοναστήρι. Μιὰ βόλτα στὸ νησί μου ἔδειξε ὅτι ἔχει ὄμορφες παραλίες, φυσικὴ ὀμορφιὰ σὰν νησί, ἀλλὰ τὸ βλέμμα μου ἦταν πάντα στραμμένο ἐκεῖ. Σὲ κάθε μου ἐπίσκεψη πάντως νιώθω τρομερὴ χαρά, δὲν μπορῶ νὰ τὸ ἐξηγήσω. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.