Σήμερα 2 Δεκεμβρίου ἑορτάζεται γιὰ πρώτη φορὰ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Βίος καὶ Λόγοι», 

Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, 

Ἱερὰ Μονὴ Χρυσοπηγῆς Χανίων

«Μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ γινόμαστε ἀνίκανοι πρὸς κάθε ἁμαρτία»

Καταλάβατε, λοιπόν, πῶς οἱ κακές μας σκέψεις, ἡ κακή μας διάθεση ἐπηρεάζουν τοὺς ἄλλους; Γι΄ αὐτὸ πρέπει νὰ βροῦμε καὶ τὸν τρόπο νὰ καθαρίσομε τὸ βάθος τοῦ ἑαυτοῦ μας ἀπὸ κάθε κακία. Ὅταν ἡ ψυχὴ μας εἶναι ἁγιασμένη, ἀκτινοβολεῖ τὸ καλό. Στέλνομε τότε σιωπηλὰ τὴν ἀγάπη μας χωρὶς νὰ λέμε λόγια.

Βέβαια, αὐτὸ στὴν ἀρχὴ εἶναι λίγο δύσκολο. Θυμηθεῖτε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο. Ἔτσι ἦταν ἡ ἀρχὴ καὶ γι΄ αὐτόν. Ἔλεγε μὲ πόνο: «οὐ γὰρ ὃ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ᾿ ὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω». Καὶ στὴ συνέχεια: «Βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου. Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος! τίς με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;». Ἦταν πολὺ ἀδύνατος τότε καὶ δὲν μποροῦσε νὰ κάνει τὸ καλό, ἐνῶ τὸ ἐπιθυμοῦσε καὶ τὸ ὀρεγότανε.

Αὐτὰ τὰ ἔλεγε στὴν ἀρχή. Κι ὅταν, λοιπόν, ἔτσι σιγὰ σιγὰ δόθηκε στὴν ἀγάπη καὶ στὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ, βλέποντας τὶς διαθέσεις του ὁ Θεὸς εἰσῆλθεν εἰς αὐτὸν καὶ ἐσκήνωσεν ἐν αὐτῷ ἡ θεία χάρις. Ἔτσι κατόρθωσε νὰ ζεῖ τὸν Χριστό. Μπῆκε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς μέσα του κι αὐτὸς ποὺ ἔλεγε, «δὲν μπορῶ νὰ κάνω τὸ καλό, ἐνῶ τὸ ἐπιθυμῶ», κατόρθωσε, μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ, νὰ γίνει...

ἀνίκανος γιὰ τὸ κακό. Πρῶτα ἦταν ἀνίκανος νὰ κάνει τὸ καλό, μετὰ ποὺ ἦλθε ὁ Χριστὸς μέσα του ἔγινε ἀνίκανος νὰ κάνει τὸ κακό. Καὶ φώναζε μάλιστα: «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». Τὸ ἔλεγε, τὸ κήρυττε μὲ καύχηση, ὅτι «ἔχω τὸν Χριστὸ μέσα μου», ἐνῶ πρωτύτερα ἔλεγε: «Ἤθελα νὰ κάνω τὸ καλό, ἀλλὰ δὲν μποροῦσα». Ποῦ πῆγε τὸ «ταλαίπωρος ἐγὼ ὁ ἄνθρωπος…»; Πάει! Ἡ χάρις μέσα του ἐτελείωσε τὸ ἔργο της. Ἀπὸ ταλαίπωρος ἔγινε χαριτωμένος. Τὸν ἐπλήρωσε ἡ χάρις, ἀφοῦ πρὶν ταπεινώθηκε.

Καταλάβατε; Ὅλοι μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ γινόμαστε ἀνίκανοι πρὸς κάθε ἁμαρτία. Καθιστάμεθα ἀνίκανοι, διότι μέσα μας ζεῖ ὁ Χριστός. Εἴμαστε πλέον ἱκανοὶ μόνο γιὰ τὸ καλό. Ἔτσι θ΄ ἀποσπάσομε τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ, θὰ καταστοῦμε ἔνθεοι. Ἅμα δοθοῦμε κατὰ κεῖ, ἅμα δοθοῦμε στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τότε ὅλοι θὰ μεταβληθοῦν, ὅλα θὰ μεταστοιχειωθοῦν, ὅλα θὰ μεταποιηθοῦν, ὅλα θὰ μετουσιωθοῦν. Ὁ θύμος, ἡ ὀργή, ἡ ζήλεια, ὁ φθόνος, ἡ ἀγανάκτηση, ἡ κατάκριση, ἡ ἀχαριστία, ἡ μελαγχολία, ἡ κατάθλιψη, ὅλα θὰ γίνουν ἀγάπη, χαρά, λαχτάρα, θεῖος ἔρως. Παράδεισος!