Σίγουρα ὁ Μεγάλος Κωνσταντῖνος, ὅταν ἔθετε τὰ θεμέλια της Κωνσταντινουπόλεως ἢ Νέας Ρώμης (Nova Roma) ἢ τῆς Ἑπταλόφου Βασιλευούσης, ἐκεῖνον τὸν μακρινὸ Νοέμβριο τοῦ 324, ἴσως δὲν φανταζόταν καὶ ὁ ἴδιος τὸ κλέος τῆς νέας -στὴν οὐσία- αὐτοκρατορίας ποὺ ἵδρυσε. Στὴν οὐσία μιλᾶμε γιὰ τὴν ἐπανίδρυση τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας μέσα ἀπὸ τὸν ἀναβαπτισμό της στὰ νάματα τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀποτελοῦσε τὸ μοναδικὸ δυναμικὸ συστατικὸ σὲ μία αὐτοκρατορία ποὺ παρήκμαζε. Εἰδικότερα, ἡ ἐπιλογὴ τοῦ δυναμικοῦ καὶ εὐρώστου ἀνατολικοῦ μέρους τῆς αὐτοκρατορίας, ἡ παύση τῶν διωγμῶν καὶ ἡ σταδιακὴ καθιέρωση τῆς χριστιανικῆς θρησκείας, παράλληλα μὲ τὶς βαθειὲς τομὲς στὸν στρατὸ καὶ τὴ διοίκηση στὶς ὁποῖες προχώρησε ὁ εὐρύνους Κωνσταντῖνος ἔδωσαν νέα πνοὴ στὸ Ρωμαϊκὸ κράτος, τὸ ὁποῖο ἐπέπρωτο νὰ πρωταγωνιστήσει στὸ διεθνὲς στερέωμα γιὰ 1000 ἔτη ἀκόμη, ὡς....
Μὲ βάση τὰ παραπάνω κυκλοφόρησε τὸ βιβλίο ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΕΝΤΡΥΦΗΣΙC. Ξεκινᾶ μὲ μία χρονολόγηση τῶν κυριωτέρων (ὄχι ὅλων) χρονικῶν σταθμῶν τῆς Βυζαντινῆς Ἱστορίας. Στὴ συνέχεια ἐξετάζουμε τὴ Νομοθεσία, τὴν αὐτοκρατορικὴ ἐξουσία, τὴν τέχνη τῶν φορητῶν εἰκόνων καὶ τῶν Εἰκονογραφημένων Χειρογράφων, τὴ Μουσική, τὶς Αἱρετικὲς διδασκαλίες σὺν τὴν Εἰκονομαχία (ἀπὸ πολιτικὴ ἄποψη), τὴν Ἑλληνικότητα τοῦ Βυζαντίου (κάτι μου λέει πὼς θὰ εἶναι τὸ πλέον πολυδιαβασμένο κεφάλαιο), τὶς σχέσεις ἐπιγαμίας ὡς διπλωματικὸ ὅπλο καὶ τελειώνει μὲ μία Μελέτη Περίπτωσης ὡς πρὸς τὸ Δίκαιόν του ἰσχυροτέρου. Ἐπελέγη ἡ ἀποστολὴ τοῦ Λιουτπράνδου τῆς Κρεμώνας στὸν Νικηφόρο Φωκά.
Τὸ βιβλίο ἀριθμεῖ περὶ τὶς 163 σελίδες. Οἱ φωτογραφίες εἶναι ἀσπρόμαυρες. Εἶναι ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου