Ἰωάννης Μαρκᾶς: «Σέ κατάσταση πανικοῦ τά «παπαγαλάκια» τῶν μεταπατερικῶν, μετά τίς φοβερές ἀποκαλύψεις τῆς ἡμερίδας τῆς Ι.Μ. Πειραιῶς».

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΤΗΣ «ΚΑΛΗΣ ΖΩΗΣ», ΜΕ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

«Τά μωρά του κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός ἴνα τούς σοφούς καταισχύνη, καί τά ἀσθενῆ του κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός ἴνα καταισχύνη τά ἰσχυρά» (Ἅ΄ Κόρ. ἅ΄ 27)

τοῦ Ἰωάννου Ν. Μαρκά

Ἦταν κάτι παραπάνω ἀπό σίγουρο, γιά τούς γνωρίζοντες πρόσωπα καί πράγματα, ποιά θά ἦταν ἡ «ἑπόμενη ἡμέρα», ἀπό τή διεξαγωγή τῆς ἐπιστημονικῆς-θεολογικῆς ἡμερίδας μέ θέμα «πατερική θεολογία ἤ μεταπατερική αἵρεση», πού διοργάνωσε ἡ Ι.Μ. Πειραιῶς.

Ἤδη τά γνωστά «παπαγαλάκια» τῶν μεταπατερικῶν κύκλων, εἶχαν ἀρχίσει νά δραστηριοποιοῦνται μέρες πρίν, εἰς τρόπον ὥστε νά διαμορφώσουν κλίμα «προσωπικῆς ἀντιπαράθεσης» (κυρίως) μεταξύ του μητροπολίτου Πειραιῶς καί τοῦ μητροπολίτου Δημητριάδος, καί ἐπιπρόσθετα νά «πιέσουν» ψυχολογικά τήν...

 ὀργανωτική ἐπιτροπή μέσα ἀπό τήν ἐπισταμένη καλλιέργεια αὐτοῦ του κλίματος. Ἡ ἴδια ἀκριβῶς ἀντίδραση ἀκολουθήθηκε ἀπό τούς «πρόθυμους» προπαγανδιστές τοῦ οἰκουμενιστικοῦ συστήματος καί μετά τήν τέλεση τῆς ἡμερίδας. Γνωστός δημοσιογράφος-διαχειριστής μίας ἠλεκτρονικῆς «πύλης» ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων, «χτύπησε» πρῶτος, μέ τό συνηθισμένο προβοκατόρικο ὕφος καί ἦθος πού τόν διακρίνει, κάνοντας λόγο γιά «ἡμερίδα μέ σκοπό καί στόχο». Μέ ἰταμό τρόπο, μέ μηδέν ἐπιστημονικά ἤ ἔστω δημοσιογραφικά ἐπιχειρήματα, μία καθαρά ἐπιστημονική-θεολογική ἡμερίδα, ὑποβιβάστηκε κατά τήν ἰδιοτελῆ του κρίση, σέ μία –μεταξύ ἄλλων- προσπάθεια «στοχοποίησης» τοῦ σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου. Προσέξτε, τοῦ σεβασμιωτάτου καί ὄχι τῶν θέσεων τοῦ σεβασμιωτάτου, ὅπως συνέβη στήν πραγματικότητα. 

Τήν σκυτάλη πῆρε τίς ἀμέσως ἑπόμενες ἡμέρες, ἕνας μπλόγκερ τοῦ διαδικτύου, ἕνας «μπόν βιβέρ» θεολόγος, τῆς «καλῆς ζωῆς», ἤτοι τῆς πλατειᾶς καί εὐρύχωρης (ἰδωτικῆς) ὁδοῦ. Αὐτός δέν ἀρκέστηκε στήν προσωποποίηση τῆς κόντρας μεταξύ Πειραιῶς καί Δημητριάδος, ἀλλά προσωποποίησε ὡς διαμάχη, καί τήν θεολογική ἀναίρεση πού ἔπραξε ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου, Ἰερόθεος ἔναντι στήν «θεολογία» καί «ἐκκλησιολογία», τοῦ προσφάτως τιμηθέντος ἀπό τήν «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν», Μητροπολίτου Περγάμου, Ἰωάννη. Ὅσο γιά τά ἐπιστημονικά-θεολογικά ἐπιχειρήματα ἐκ μέρους τοῦ μπλόγκερ-θεολόγου, ἐπί τῶν θέσεων πού ἐξέφρασε ὁ κ. Ἰερόθεος, ἀκόμη τά ψάχνουμε, ἀφοῦ οἱ ἀνωτέρω «καταγγελίες» τοῦ περιορίστηκαν στό «ἀφιλάδελφο» καί «ἀντισυναδελφικό» πνεῦμα πού ἐπέδειξε ὁ σεβασμιώτατος Ναυπάκτου, λές καί δέν βρισκόμαστε στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου ἡ Ἀλήθεια εἶναι τό μεῖζον διακύβευμα καί ζητούμενο, ἀλλά σέ καμμιά δημόσια ὑπηρεσία. Ὅσο γιά τήν «ἐπίθεση» πού ὑπέστη ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος, τά ὑπερασπιστικά ἐπιχειρήματά του ἤσαν τά ἑξῆς «συγκλονιστικά»: ὅτι «χτυπήθηκε ἕνα τέκνο τοῦ Πειραιᾶ» μέσα ...στόν Πειραιά, ὅπου «ἔχει πιστούς φίλους καί πνευματικά τέκνα»!!

Ἀπό τό στόχαστρο καί τῶν δύο, δέν ξέφυγε φυσικά καί ὁ «ἀγαπημένος» τους, πρωτοπρεβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, τόν ὁποῖο φυσικά δεν δύνανται νά ἀντιμετωπίσουν οὔτε κατά διάνοια ἐπί θεολογικῆς βάσεως, καί πού, ὅπως ἔχουν ἀποδείξει ὅλοι αὐτοί οἱ «λείχοντες» καί «ἕρποντες» νεοταξίτες ὑπάλληλοι τοῦ συστήματος, τό μόνο πράγμα στό ὁποῖο ἔχουν ἐπιδοθεῖ ἐπισταμένως, εἶναι νά σκαλίζουν τό παρελθόν τοῦ κυρίου καθηγητοῦ, εἰς τρόπον ὥστε νά ἀνακαλύψουν «οἰκουμενιστικές» φράσεις ἤ διατυπώσεις πού ἔκανε κατά τήν ἀκαδημαϊκή του καριέρα, τίς ὁποῖες ὅμως ὁ ἴδιος ἔχει καταδικάσει καί ἀναθεωρήσει ἐδῶ καί τουλάχιστον δύο δεκαετίες.

Ἀπό τά ἀνωτέρω, συνάγεται ὡς συμπέρασμα, ἐκεῖνο τό ὁποῖο τονίσαμε ἰδαιτέρως στήν εἰσήγησή μας κατά τήν πρόσφατη ἡμερίδα, πώς οἱ μεταπατερικοί καί ὅσοι «σιτίζονται» γύρω τους, ἐλλείψει σοβαρῶν ἐπιστημονικῶν ἐπιχειρημάτων, στήν προσπάθειά τους νά δικαιολογήσουν τά ἀδικαιολόγητα, ἐπιχειροῦν μέσα ἀπό συνθήματα κενά περιεχομένου ἤ νεοταξικά τσιτάτα, νά «τρομοκρατήσουν» ὅσους τολμοῦν νά ἀρθρώσουν παραδοσιακό λόγο, καί γιά αὐτό δέν διστάζουν νά ἐκτοξεύουν συκοφαντίες, μέσα ἀπό συστηματικές προβοκάτσιες καί προπαγανδιστικές τακτικές, πού θά ζήλευε καί ὁ ἴδιος ὁ Γκέμπελς. Μέ αὐταρχικό τρόπο καί θρασύτητα ἀπαιτοῦν ἀπό τούς ἀντιδρῶντες νά σιωπήσουν, νά ἐκφράζονται μόνον αὐτοί ἐλεύθερα καί οὐδείς ἄλλος, εἰς τρόπον ὥστε ἀνενόχλητοι νά συνεχίσουν τό ἀποδομητικό τούς ἔργο. Ἕως ἐκεῖ φθάνει ἀπό ὅτι φαίνεται ἡ «δημοκρατία» ὁρισμένων ἐξ αὐτῶν. Ἔτσι ἀποδεικνύουν μέ τόν τρόπο τους, αὐτό πού ἐλέχθη εὐφυῶς, πρίν ἀπό μερικά ἔτη, πώς τελικά ὁ φασισμός (πού κάποιοι ἀπό ὅτι φαίνεται κρύβουν ἐπιμελῶς μέσα τούς) ποτέ δέν πέθανε, ἁπλά ἄλλαξε πρόσωπο καί φόρεσε μανδύα... δημοκρατικό!

Θρησκευτικά