Ἕνας προβληματισμὸς γιὰ τὴν ἀγωγὴ ποὺ δίνουμε στὰ παιδιά μας

Γράφει  ὁ Μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

Ἡ σύγχρονη ἐποχὴ θεωρεῖται ἀρκετὰ προοδευμένη καὶ μιλᾶ συνεχῶς γιὰ δικαιώματα, κατακτήσεις καὶ ἐλευθερίες.

Ἀρκετοὶ ψυχολόγοι μιλοῦν γιὰ πλήρη ἀπελευθέρωση τῶν παιδιῶν, ν’ ἀφήνονται νὰ κάνουν ὅ,τι θέλουν, νὰ μὴν περιορίζονται καθόλου, νὰ μὴν πιέζονται ποτέ.

Ἔτσι, ἂν θέλετε τὸ παιδί σας νὰ τὸ καταστρέψετε γιὰ πάντα, ἀκολουθῆστε τὶς ἑξῆς ὁδηγίες:

Μὴ θελήσετε νὰ τοῦ ἀρνηθεῖτε κάτι ἀπὸ πολὺ μικρό. Ὅ,τι σᾶς ζητᾶ, ἀμέσως νὰ τοῦ τὸ προσφέρετε ἁπλόχερα, δίχως κανέναν μὰ κανένα δισταγμό. Ἐκεῖνο γνωρίζει καλὰ νὰ καταφέρνει αὐτὸ ποὺ θέλει, μὲ κλάματα, φωνές, πείσματα καὶ μουτρώματα. Μεγαλώνοντας θὰ πιστέψει δυνατὰ πὼς ὅλοι εἶναι ὀφειλέτες του. Ὅταν ἀρχίζει νὰ αἰσχρολογεῖ καὶ σεῖς γελᾶτε χαρούμενα γιὰ τὸ κατόρθωμά του, θὰ τοῦ δείξετε ὅτι εἶναι ἀρκετὰ εὐφυές. Ὅταν τοῦ ἐφιστᾶτε τὴν προσοχή του σὲ κάτι ποὺ εἶναι κακό, μᾶλλον δὲν κάνετε καλά, γιατί λένε ἔτσι τὸ φοβίζετε καὶ τὸ ἀγχώνετε. Ἔτσι ἔκαναν οἱ στενόμυαλες γιαγιάδες.

Ὅταν ἀργότερα θὰ συναντηθεῖ μὲ τὸ μυριόμορφο κακό, θὰ νομίζει ὅτι ἡ ἄδικη κοινωνία τὸν...
καταδιώκει.

Μὴν τὸ ἀφήνετε νὰ κουρασθεῖ καὶ νὰ συμμαζέψει τὰ προσωπικὰ τοῦ εἴδη. Ἔτσι μετὰ θὰ θεωρεῖ ὅτι εἶναι ὅλοι ὑποχρεωμένοι νὰ τὸν ὑπηρετοῦν. Ἀφῆστε νὰ βλέπει, ν’ ἀκούει καὶ νὰ διαβάζει τὰ πάντα ἀνενόχλητος. Μὴν εἶσθε τόσο βέβαιος γιὰ τὴ διάκριση καὶ τὴν κρίση του νὰ ἐπιλέγει, νὰ κρίνει καὶ νὰ ἀνθολογεῖ ὅ,τι τὸ πιὸ ὡραῖο. Μὴν τοῦ μιλᾶτε γιὰ τίποτε τὸ ἱερὸ καὶ μάλιστα συνεχίστε μπροστά του νὰ τὸ εἰρωνεύεστε καὶ νὰ εἶστε σίγουροι ὅτι μεγαλώνοντας θὰ διαλέξει τὸ καλύτερο ἀπὸ μόνο του. Φροντίστε καλὰ νὰ μὴν τοῦ λείψει τίποτε καὶ μάλιστα σὲ ἀφθονία, νὰ μὴ στερηθεῖ κάτι ὅπως ἐσεῖς καὶ ἀποκτήσει μειονεξίες, συναισθήματα κατωτερότητας καὶ...

κενοῦ. Ὅταν μεγαλώσει, μὲ τὸ καλό, θὰ ὑπολογίζει μόνο τὸ χρῆμα.

Μὴν τοῦ ὑποδεικνύετε τί θὰ κάνει, γιατί θὰ τοῦ δημιουργήσετε ἀνεπίτρεπτα ψυχικὰ τραύματα.

Θὰ πρέπει νὰ σέβεστε ἀπόλυτα τὴν προσωπική του ἐλευθερία. Ὡς μεγάλος θὰ ’χει ὑπερβολικὲς ἀπαιτήσεις καὶ μόνο θὰ διατάζει δίχως νὰ ἀκούει κανένα.

Ἂν οἱ γονεῖς καθημερινὰ γκρινιάζουν, καβγαδίζουν, παραπονιοῦνται, φωνάζουν καὶ εἰρωνεύονται, τὰ ἴδια θὰ κάνει καὶ αὐτὸ στὸν γάμο του.

Ὅταν μπλεχτεῖ στὰ δίχτυα τῆς φιληδονίας, ἀφῆστε νὰ ξεμπλεχτεῖ μόνο του. Μὴν ἀσχολεῖσθε μαζί του καὶ τὸ κουράζετε. Αὐτὸ γνωρίζει νὰ λύνει τὰ προβλήματα μόνο του.

Ποτὲ μὴν πιστέψετε δασκάλους, συγγενεῖς καὶ φίλους ἂν σᾶς τὸ παρατηρήσουν. Ὑποστηρίξτε τὸ μπροστά του καὶ κατατροπῶστε τους. Νὰ νομίζετε ὅτι ἡ παιδαγωγική σας αὐτὴ θὰ εἶναι ἄριστη.

Ὅταν θὰ μάθετε ἀργότερα γιὰ σοβαρὲς στραβοτιμονιές του, θὰ ἐπιμένετε ὅτι τοῦ δώσατε τὴν καλύτερη ἀγωγή, ὅτι τοῦ προσφέρατε πλουσιοπάροχα ὅ,τι πάντοτε σᾶς ζητοῦσε, ὅτι δὲν τοῦ εἴπατε οὔτε ἕνα ὄχι…

Τὰ παραπάνω εἶναι παραλλαγὴ “ἀφορισμών” ποὺ διάβασα πρόσφατα.

Μὴν ἀκοῦτε παρακαλῶ σειρῆνες μ’ εὔκολες συνταγὲς ἀδιαφορίας. Τὰ γράφουμε γιὰ νὰ μὴν γεμίσετε ἀπὸ πόνους καὶ τύψεις. Τὰ γράφουμε ἀπὸ ἀγάπη.

Τὰ παιδιὰ ἀξίζει ὑπομονετικὰ καὶ ἐπιμελημένα νὰ τὰ μάθουμε νὰ ἀκοῦν, νὰ σέβονται, νὰ εἶναι εὐγενικά, νὰ μιλοῦν ὡραία, νὰ τὰ ρίχνουμε στὸ φιλότιμο, νὰ τὰ ἀγαπᾶμε ἀληθινὰ καὶ ὄχι ἀρρωστημένα.

Τὰ παιδιὰ ἀξίζουν τὴν ἀγάπη μας. Νὰ φᾶμε ἀρκετὴ ὥρα μαζί τους, νὰ κουβεντιάσουμε, νὰ παίξουμε, νὰ ἀστειευτοῦμε καὶ κάποτε νὰ ἀπαντήσουμε ὑπεύθυνα καὶ μὲ τρόπο ἁπλὸ γιὰ τὰ μεγάλα τους ἐρωτήματα, τὴ ζωὴ καὶ τὸ θάνατο, τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν Θεό, τὸν σκοπὸ τῆς ζωῆς καὶ τὸ βαθὺ νόημά της.

opaidagogos.blogspot.com

Πηγή: Εφημερίδα Μακεδονία