Στὸ πρῶτο μέρος τοῦ ἄρθρου μας, εἴδαμε ἐντελῶς συνοπτικά, βασικὲς πληγὲς οἱ ὁποῖες πυορροοῦν στὸν Ἐθνικό μας κορμό. Εἶναι δὲ τόσο ἀπογοητευτική, θὰ λέγαμε, ἡ ὅλη κατάστασις, ὥστε αὐθορμήτως ἔρχεται στὸ νοῦ μας ἡ φράση ἀπὸ τὸν Μ.Κανόνα: «Πόθεν ἄρξωμαι θρηνεῖν..».
Βεβαίως ὑπάρχει καὶ ὁ στρουθοκαμηλισμός, κατὰ τὸν ὁποῖον ἀρνεῖται κανεὶς συνειδητὰ νὰ βλέπει τὴν πραγματικότητα. Δὲν ἀπευθυνόμαστε σ’ αὐτὲς τὶς ἀρρωστημένες καταστάσεις. Κάνουμε λόγο σὲ συνειδήσεις ποὺ θέλουν νὰ βλέπουν τὰ πρόσωπα καὶ τὰ πράγματα στὶς σωστές τους διαστάσεις. Καὶ ὁπωσδήποτε, συμφωνοῦμε ὅλοι στὶς διαπιστώσεις καὶ στὶς διαγνώσεις.
Μετὰ λοιπὸν ἀπ’ αὐτά, ἂς περάσουμε τώρα νὰ ἐλέγξουμε τὰ αἴτια τῆς ζοφερῆς καταστάσεως. Ἐὰν δὲν γίνει αὐτό, τότε δὲν θὰ ἐπέλθει καὶ θεραπεία.
Ποία λοιπὸν τὰ αἴτια τῆς καταπτώσεως; Τί φταίει γιὰ τὸ κατάντημα στὸ ὁποῖο κατέληξε τὸ κράτος καὶ ἡ κοινωνία μᾶς γενικώτερα;
Δὲν ἀρνούμαστε ὅτι οἱ εἰδικοὶ ἐπιστήμονες (κοινωνιολόγοι, πολιτειολόγοι, οἰκονομολόγοι, κ.α), ἤδη ἐξέδωσαν καὶ συνεχίζουν νὰ μᾶς δίνουν τὶς δικές τους ἀναλύσεις καὶ μέσα ἀπὸ συγκεκριμένες ἀρχές, καταλήγουν στὰ ἀνάλογα συμπεράσματα, τὰ ὁποῖα βεβαίως εἶναι καθ’ ὅλα σεβαστὰ καὶ ὀφείλουμε νὰ τὰ λάβουμε σοβαρῶς ὑπ’ ὄψιν μας.
Αὐτὸ ὅμως ποὺ θὰ θέλαμε νὰ τονίσουμε εἶναι ὅτι ὅπως καὶ σὲ πλεῖστα ὅσα ἄλλα θέματα, ἡ...
βασικὴ αἰτία εἶναι ἡ πνευματικὴ τῶν ἀνθρώπων κατάπτωσις καὶ διαφθορά, ἔτσι καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ ποὺ βρεθήκαμε, πρώτιστη αἰτία εἶναι, ὅπως θὰ φανεῖ, τὸ ὅτι ὁλόκληρο τὸ Ἔθνος ξέφυγε ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πορεία ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἔχει ἕνας λαὸς καὶ μία σωστὴ κοινωνία καὶ μάλιστα ὅπως η Ἑλληνική.
βασικὴ αἰτία εἶναι ἡ πνευματικὴ τῶν ἀνθρώπων κατάπτωσις καὶ διαφθορά, ἔτσι καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ ποὺ βρεθήκαμε, πρώτιστη αἰτία εἶναι, ὅπως θὰ φανεῖ, τὸ ὅτι ὁλόκληρο τὸ Ἔθνος ξέφυγε ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πορεία ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἔχει ἕνας λαὸς καὶ μία σωστὴ κοινωνία καὶ μάλιστα ὅπως η Ἑλληνική.
Ἀλλ’ ἂς μιλήσουμε συγκεκριμένα. Ἕνα κράτος, ὅταν θέλει νὰ βαδίσει στὴν κανονική του πορεία, νὰ προκόψει καὶ τελικῶς νὰ μεγαλουργήσει, ὀφείλει νὰ ἔχει καὶ νὰ στηρίζει τοὺς πυλῶνες ποὺ τὸ συνέχουν καὶ τὸ συγκρατοῦν. Ὀφείλει νὰ λειτουργεῖ κατὰ τέτοιο τρόπο ὥστε μέσα ἀπὸ τὴν παιδεία του καὶ τοὺς θεσμούς του, νὰ...
ἀναδεικνύονται τόσο οἱ πολιτειακοὶ-πολιτικοὶ καὶ στρατιωτικοί, ὅσο καὶ αὐτοὶ οἱ πνευματικοί του ταγοὶ (κυρίως αὐτοί).
Ἡ ἀλήθεια αὐτὴ εἶναι κάτι τὸ ἀδιαμφισβήτητο καὶ δὲν ἔχει παρὰ νὰ ρίξει κανεὶς μία σύντομη ματιὰ στὴν ἱστορία τῶν ἐθνῶν ἀλλὰ καὶ στὴν Ἱστορία τοῦ δικοῦ μας Ἔθνους, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων ἕως καὶ σήμερα.
Φυσικὰ δὲν χρειάζεται νὰ διαθέτει κανεὶς σοφία, γιὰ νὰ διαπιστώσει ὅτι τὰ τελευταία ἔτη στὴν Ἑλληνική μας κοινωνία, λαμβάνουν χώρα τὰ ἐντελῶς ἀντίθετα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ θὰ ἔπρεπε, ὥστε νὰ ὀρθοποδήσουμε καὶ ἔτι πλέον νὰ ἀνέλθουμε σὲ ὑψηλότερο ἐπιθυμητὸ ἐπίπεδο. Καὶ γενικῶς θὰ λέγαμε ὅτι ὅλη ἡ διαμορφωθεῖσα κατάστασις, συντελεῖ στὸ νὰ μὴν ἀναδεικνύονται πρόσωπα μὲ ἰσχυρὲς ἠθικὲς καὶ ἡγετικὲς προδιαγραφές. (Μπορεῖ ὁ καθένας ἐλεύθερα καὶ σύμφωνα μὲ τὶς πολιτικὲς τοῦ τοποθετήσεις νὰ ὁρίσει τὸ χρονοδιάγραμμα τῆς παρακμῆς).
Ὡς πρώτη δὲ αἰτία μέσα στὸ ὅλο πλαίσιο τοῦ πνευματικοῦ ἐκτραχηλισμοῦ, σημειώνουμε τὴν ἔλλειψη τῶν ἡγετῶν.
Αὐτὴ τὴν αἰτία ἐντοπίζουμε πρωτίστως γιὰ τὴν σημερινὴ πνευματική, κοινωνική, ἠθική, οἰκονομικὴ κ.λπ. κρίση. Τὴν ἔλλειψη δήλ. ἰσχυρῶν προσωπικοτήτων. Τὴν ἀπουσία τῶν ἡγετῶν. Πράγματι ὅταν ἕνας λαὸς στερεῖται ἡγετικῶν προσωπικοτήτων, τότε κατὰ πολιτειακὴ νομοτέλεια, ὁδηγεῖται σὲ πτώση καὶ καταστροφή. Ἀντιθέτως, ὅταν ἕνα Ἔθνος
ἔχει τὴν εὐλογία, στὶς κορυφές του νὰ βρίσκονται ἄνθρωποι ποὺ σέβονται τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ δήλ. τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ ποὺ ἀγαποῦν πραγματικὰ τὴν πατρίδα καὶ τὸν λαὸ ποὺ κυβερνοῦν (καὶ ἐν προκειμένω νὰ εἶναι Ἕλληνες...), μὴ φοβούμενοι οἱαδήποτε θυσία, τότε, μετὰ βεβαιότητος τὸ Ἔθνος αὐτὸ θὰ ξεπεράσει τὰ ὁποιαδήποτε ἐμπόδια καὶ θὰ προαχθεῖ σὲ ὅλους τους τομεῖς.
Εἶναι δὲ γνωστὸν τοῖς πάσι αὐτὸ ποὺ ὑποστήριζαν οἱ πρόγονοί μας, ὅτι δήλ. «Ἀγέλη λεόντων, καθοδηγουμένη ὑπὸ λαγῶν, μετατρέπεται καὶ αὐτὴ σὲ κοπάδι λαγῶν. Ἀντιθέτως, λαγοὶ ἐμπνεόμενοι καὶ καθοδηγούμενοι ὑπὸ λέοντος, μεταλλάσσονται σὲ ἐξαγριωμένους βασιλεῖς τοῦ ζωικοῦ βασιλείου, ἕτοιμοι νὰ κατασπαράξουν τοὺς ἀντιπάλους»!
Ἂς δοῦμε ὅμως τὰ ὅσα ὑποστηρίζουμε μὲ ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὴν ἔνδοξη ἱστορία μας, τώρα μάλιστα ποὺ βρισκόμαστε καὶ στὸ μήνα Ὀκτώβριο. Ἂς θυμηθοῦμε τὸ ἔπος τοῦ 1940, ποὺ εἶναι γραμμένο μέσα στὶς χρυσὲς ἱστορικές μας σελίδες καὶ ἂς ἀναρωτηθοῦμε: Πῶς πραγματοποιήθηκε τὸ ἔπος αὐτό; Πραγματοποιήθηκε ἀναμφιβόλως, διότι στὶς κορυφὲς τοῦ Ἑλληνικοῦ μας Ἔθνους, εὑρίσκονταν ἄνθρωποι ἰκανότατοι, ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἐβίωναν τὰ
Ἰδανικὰ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Ἄνθρωποι, ποὺ εἶχαν συνείδηση τῆς προσωπικῆς τους ἀποστολῆς, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τοῦ Ἔθνους, ποὺ ἠγοῦντο. Εἶχαν συνείδηση τῆς Ἑλληνορθόδοξης πολιτιστικῆς μας κληρονομιᾶς καὶ τῆς ἀποστολῆς της στὸν κόσμο ὁλόκληρο. Ἂς τοὺς μνημονεύσουμε.
Ά) Πολιτειακὸς ἀρχηγός: Ὁ Βασιλεὺς Γεώργιος Β΄. Ὁ στρατιώτης, φιλόσοφος καὶ μάρτυρας Βασιλεύς.
Β) Κυβερνήτης: Ὁ Ἰωάννης Μεταξάς. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ὕψωσε τὸ ἀνάστημά του μέσα στὰ ἄγρια χαράματα, ἐπαναλαμβάνοντας τὸ σπαρτιατικὸ ΟΧΙ στὸν Ἰταλὸ πρέσβη κι ἔγινε ἡ αἰτία τελικῶς, νὰ συντριβοῦν οἱ σιδερόφραχτες δυνάμεις τοῦ ἄξονος.
Γ) Ἀρχηγὸς Γενικοῦ Ἐπιτελείου: Ὁ ἀείμνηστος Στρατάρχης καὶ κατόπιν Πρωθυπουργὸς (1952-55) Ἀλέξανδρος Παπάγος. Ὁ ὀλύμπιος στρατιώτης μὲ τὴ σιδερένια θέληση καὶ πειθαρχία, ποὺ ἔσωσε δύο φορὲς τὴν πατρίδα μας στὴ δεκαετία τοῦ 1940.
Τέλος, Δ) Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος: Ὁ ἀπὸ Τραπεζοῦντος τοῦ Πόντου Χρύσανθος Φιλιππίδης. Ὁ ἐκφραστὴς τῶν ἀρετῶν τῆς «καθ’ ἠμᾶς Ἀνατολῆς». Ὁ πρῶτος αὐθεντικὸς ἀντιστασιακός, ποὺ μὲ τὰ ΟΧΙ τοῦ ἐξευτέλισε τὴ ναζιστικὴ Γερμανία στὸ μέχρι τότε ἀγέρωχο πρόσωπο τοῦ Φὸν Στοῦμε, κι ἄφησε παράδειγμα Ἐθνικῆς καὶ Ἐκκλησιαστικῆς ἀξιοπρεπείας, ἀρνούμενος ἃ) Νὰ παραστεῖ στὴν ὑποδοχὴ τῶν Γερμανῶν καὶ στὴν παράδοση τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν. β) Νὰ πραγματοποιήσει δοξολογία στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ τῆς Πρωτευούσης καὶ γ) Νὰ ὁρκίσει τὴν κατοχικὴ κυβέρνηση.
Νὰ τολμήσουμε τώρα νὰ προβοῦμε σὲ συγκρίσεις μὲ τὴ σημερινὴ κατάσταση καὶ μὲ τὰ πρόσωπα ποῦ βρίσκονται (κρίμασιν οἶς οἶδε Κύριος), στὶς ἀνάλογες θέσεις; Οὔτε γιὰ ἀστεῖο κάτι τέτοιο, φίλοι μου. Δὲν τὸ ἀποτολμοῦμε, διότι θὰ κινδυνέψουμε νὰ ἀσεβήσουμε ἀλλὰ καὶ νὰ ξεπέσουμε στὴ συνείδηση ὅσων τουλάχιστον διαθέτουν γνώση τῆς Ἑλληνικῆς μας Ἱστορίας.
Ὅσον ἀφορᾶ τώρα τὰ ὅσα κατὰ κόρον ἀκούγονται ἀλλὰ καὶ γράφονται ὥστε νὰ μειωθοῦν οἱ μεγάλες ἱστορικὲς μορφές, ὅτι δήλ. ὁ λαὸς πρωτοστατεῖ, ὁ λαὸς ἡγεῖται καὶ ὅτι ὁ λαὸς ἐν προκειμένω εἶπε τὸ ΟΧΙ, αὐτὰ μόνο ὡς ἀνέκδοτα ποὺ φαιδρύνουν τὴν βαριὰ ἀτμόσφαιρα, μποροῦν νὰ ἀκούγονται.
Ὅσοι «καλοβολεμένοι ἄσσοι τῆς ἀντιστάσεως» διακηρύσσουν τὰ ἀντίθετα, ἀλλοιώνοντας τὰ πραγματικὰ γεγονότα καὶ συκοφαντώντας τοὺς πρωταγωνιστὲς τοῦ ἡρωικοῦ ἔπους, ἢ εἶναι παντελῶς ἄσχετοι μὲ τὴν ἱστορικὴ ἐπιστήμη καὶ τὶς πηγές της ἢ συνειδητὰ «ρίχνουν νερὸ» στὸν ξεχαρβαλωμένο μύλο τῶν «τροϊκανῶν» καὶ τοῦ «ἐκκλησιαστικοῦ ραγιαδισμοῦ»...
(Ὅσοι ὅμως διαθέτουν ἀγαθὴ προαίρεση καὶ θέλουν νὰ μάθουν πραγματικὰ τὸ ποιὸς εἶπε τὸ ΟΧΙ, ἂς μελετήσουν τὸ τί γράφει ὁ ἀείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ἀντίπαλός του Μεταξά).
Καὶ κάτι ἀκόμα γιὰ νὰ κλείσει ἡ ἀναφορά μας στοὺς ἡγέτες τοῦ μοναδικοῦ ἔπους τοῦ ΄40. Τὸ τί μπορεῖ νὰ κάνει ὁ λαὸς ἀπὸ μόνος του, ἄνευ τῶν ἡγετῶν, τὸ εἴδαμε πολὺ καθαρὰ τόσο στὸ δράμα τῆς Κύπρου τὸ 1974, ὅσο καὶ στὴν περίπτωση τῶν Ἰμίων. Στὴν πρώτη περίπτωση, κάποιος «ἐθνάρχης» ξεστόμισε τὴν φράση «ἡ Κύπρος κεῖται μακράν». Στὰ δὲ Ἴμια ἕτερος «ἡγέτης» εὐχαρίστησε τὶς ΗΠΑ γιὰ τὴν ἐθνική μας ταπείνωση.
Ἀλήθεια ποιὸς λαὸς καὶ στὶς δύο τῶν περιπτώσεων, ξεκίνησε νὰ ἀκυρώσει τὶς ἀποφάσεις τῶν «ἡγετῶν» καὶ «ἐθναρχῶν», πετώντας τὸν ἐχθρὸ στὴ θάλασσα; Ποιοὶ πῆραν τὰ ὄπλα γιὰ νὰ ἀμυνθοῦν, μετὰ τὶς ἀποφάσεις τῶν «ἡγετῶν», «ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν»; Μὰ καὶ νὰ ἤθελε, ποὺ μετὰ βεβαιότητος ἤθελε ὁ λαός, δὲν μποροῦσε νὰ ἀμυνθεῖ, ἐλλείψει τῶν ὅπλων καὶ ὄχι μόνον…
Αὐτὰ γιὰ τὴν Ἱστορία καὶ γιὰ νὰ μὴ νομίζουν μερικοὶ ὅτι ἀπευθύνονται σὲ ὑπανάπτυκτους.
Γιὰ ὁρισμένους δὲ ποὺ ἐνδεχομένως, μὴ γνωρίζοντας τί ἐν προκειμένω ν’ ἀπαντήσουν, θὰ μᾶς προσάψουν τὴν κατηγορία ὅτι δῆθεν πολιτικολογοῦμε, τοὺς ἐπιστρέφουμε τὴν μομφή, μὲ τὴν ἐπισήμανση, νὰ πετάξουν ἀπὸ τὴ συνείδησή τους τὴ σκουριὰ τοῦ γραικυλισμοῦ, καὶ νὰ ξαναγίνουν, ἐπιτέλους, Ρωμιοί.
Αὐτὸ πάντως ποὺ στὸ σημεῖο τοῦτο θέλουμε κυρίως νὰ τονίσουμε καὶ τὸ ὁποῖο ἄνευ ἀντιλογίας ἀποτελεῖ ἔναρξη θεραπείας στὸ βασανισμένο Ἔθνος μας, εἶναι ἡ ἀλήθεια ἡ ὁποία ἐντέχνως ἀποκρύπτεται ἀπ’ ὅσους νομίζουν ὅτι μᾶς κυβερνοῦν.
Τὸ ὅτι δήλ. ἄνευ ἱκανῶν καὶ Ἑλλήνων ἡγετῶν στοὺς πυλῶνες τοῦ Ἔθνους, εἶναι παντελῶς ἀδύνατον ὁ λαὸς νὰ ἐπιδείξει συνοχὴ καὶ προκοπὴ στὸν οἰκογενειακό, πνευματικό, πολιτικὸ καὶ ἐθνικὸ ἐν γένει βίον του.
Κλείνοντας καὶ τὸ Β΄ μέρος, χωρὶς βεβαίως νὰ ἔχουμε ὁλοκληρώσει τὴν ἀνάπτυξη τοῦ ὅλου θέματος, δὲν ἔχουμε παρά, ἐκτός της εὐχῆς καὶ προσευχῆς ποὺ ἐπιβάλλεται νὰ γίνεται, ὥστε νὰ μᾶς χαρίσει ὁ Θεὸς πραγματικοὺς Ἑλληνόψυχους ἄρχοντες, ταυτοχρόνως μὲ ἀξιοπρέπεια ἀλλὰ καὶ στιβαρότητα νὰ ἐλέγχουμε τὰ πρόσωπα καὶ τὶς καταστάσεις.
Τοῦτο βεβαίως ἀποτελεῖ χρέος μας καὶ καθῆκον μας, μὴ λησμονοῦντες ποτέ, ὅτι οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ ταγοὶ στὶς κορυφὲς τῶν θεσμῶν, δὲν εἶναι παρὰ ἡ ἔκφανσις, κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἧττον, τῶν πεποιθήσεων καὶ τῆς κοσμοθεωρίας τοῦ ἴδιου του λαοῦ.
Τὸ λοιπὸν ἀδελφοί, Ἐθνικὴ καὶ Πνευματικὴ Ἀφύπνισις…
(Συνεχίζεται).
Ἄρχ. Ἰωὴλ Κωνστάνταρος
Ἱεροκῆρυξ Ι.Μ. Δρ., Πώγ. & Κονίτσης.
Κόνιτσα.
Email: p.ioil@freemail.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου