Τὸ κριτήριο ἀγάπης ἀπὸ τὸν Γέροντα Παΐσιo
Ὅταν ἕνας ἔχει καὶ δίνει ἐλεημοσύνη, δὲν μπορεῖς νὰ καταλάβεις ἂν ἔχει ἀγάπη ἢ ὄχι, γιατί μπορεῖ νὰ δίνει ὄχι ἀπὸ ἀγάπη, ἀλλὰ γιὰ νὰ ξεφορτωθεῖ κάποια πράγματα. Ὅταν στερεῖται καὶ δίνει, τότε φαίνεται ἡ ἀγάπη του. Πιστεύω, ἂς ὑποθέσουμε, ὅτι ἔχω ἀγάπη. Ο Θεός, γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν ἀγάπη μου, μοῦ στέλνει ἕναν φτωχό. Ἂν ἔχω λ.χ. δυὸ ρολόγια, ἕνα καλὸ κι ἕνα λίγο χαλασμένο, καὶ δώσω τὸ χαλασμένο στὸν φτωχό, σημαίνει ὅτι ἡ ἀγάπη μου εἶναι δευτέρας ποιότητος. Ἂν ἔχω πραγματικὴ ἀγάπη, θὰ δώσω τὸ καλὸ στὸν φτωχό. Μπαίνει ὅμως ἡ βλαμμένη λογικὴ καὶ λέμε: «Τί, τὸ καλὸ θὰ δώσω; Γι' αὐτόν, ἀφοῦ δὲν ἔχει κανένα ρολόι, καλὸ εἶναι καὶ τὸ παλιό», καὶ δίνω τὸ παλιό. Ἀλλά, ὅταν δίνεις τὸ παλιό, ζεῖ ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος ἀκόμη μέσα σου. Ἂν δίνεις τὸ καινούριο, εἶσαι ἀναγεννημένος ἄνθρωπος. Κολάσιμη κατάσταση εἶναι, ὅταν κρατᾶς καὶ τὰ δύο καὶ δὲν δίνεις κανένα.
ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου