ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΑΛΛΑ ΑΛΗΘΙΝΟ!
ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ;
Γράφει ὁ Ιωάννης Παλαιτσάκης
Ὅπως εἶναι γνωστό σέ ὅλο τό Χριστιανικό κόσμο (καί ἰδίως στούς θεολόγους καί τούς κληρικούς) μία ἀπό τίς πολλές δογματικές διαφορές, πού χωρίζουν τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Πίστη καί Διδασκαλία ἀπ’ ἐκείνη τῆς δυτικῆς -Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, εἶναι καί ἡ «Ἄσπιλη Σύλληψη» τῆς Θεομήτορος. Τό δόγμα, δηλαδή, τῆς Παπικῆς θεολογίας, ὅτι ΟΠΩΣ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός συλλήφθηκε (καί γεννήθηκε), ὡς ἄνθρωπος, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, χωρίς ἡ Μητέρα Τοῦ Μαρία νά ἔχει ἔρθει σέ σαρκική ἐπαφή μέ τόν μνηστήρα τῆς Ἰωσήφ, ΕΤΣΙ, ἀκριβῶς, δηλαδή μέ τόν ἴδιο τρόπο, ΚΑΙ ἡ Θεομήτωρ Μαρία συλλήφθηκε (καί γεννήθηκε) ὡς ἄνθρωπος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, χωρίς ἡ μητέρα τῆς Ἄννα νά ἔχει ἔλθει προηγουμένως σέ σαρκική ἐπαφή μέ τό σύζυγό της Ἰωακείμ!
Καί καθ’ ὅσον μέν ἀφορᾶ στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τόσον ἡ παρθενία τῆς Μητέρας Τοῦ Μαρίας, ὅσον καί ἡ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, ἄνευ σαρκικῆς ἐπαφῆς, πραγματικά Ἄσπιλη Σύλληψή Του ἀναφέρονται ρητῶς καί βεβαιώνονται σαφῶς στά κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης (πού ἀποτελεῖ Πηγή καί Θεμέλιό της Χριστιανικῆς Πίστης καί Διδασκαλίας) ἀπό τούς Εὐαγγελιστές Ματθαῖο (1: 18-25) καί Λουκᾶ (1:26-35)’ καί γιά τόν λόγο αὐτό ἡ ὑπερφυσική αὐτή ἐνσάρκωση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ [πού εἶχε προφητευθεῖ καί ἀναφέρεται καί στήν Παλαιά Διαθήκη ἀπό τούς Προφῆτες Ἠσαΐα (7:14) καί Μιχαία (5:1-4)] ἀπετέλεσε ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἵδρυσης ἐπί τῆς γής καί πρώτης καί ἀδιάσπαστης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, καί θ’ ἀποτελεῖ ἕως συντέλειας τῶν αἰώνων ἀδιαμφισβήτητο, πανθομολογούμενο καί ἀπαρασάλευτο ΔΟΓΜΑ τῆς Χριστιανικῆς Πίστης καί Διδασκαλίας.
Παρόμοια, ὅμως, ἀναφορά περί Ἄσπιλης Σύλληψης τῆς Θεομήτορος Μαρίας ΔΕΝ ὑπάρχει, οὔτε καθ’ ὑπαινιγμό, μέσα στά κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἐν τούτοις στή Δογματική της Παπικῆς Θεολογίας, ἡ «Ἄσπιλη Σύλληψη» τῆς Μαρίας, πού ἀπαξιώνει, εὐτελίζει καί ἀναιρεῖ τήν Ἄσπιλη Σύλληψη τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ θαυμαστοῦ ἱστορικοῦ (κατά τήν Καινή Διαθήκη καί τήν πίστη τῶν Χριστιανῶν) γεγονότος, καί ἔχει ὁδηγήσει τούς Ρωμαιοκαθολικούς στήν ΜΑΡΙΟΛΑΤΡΕΙΑ, ἔχει καθιερωθεῖ ὡς «Δόγμα».
Πῶς ὅμως καί μέ ποιά θεολογικά κριτήρια καί ἐπιχειρήματα ἐμφυτεύτηκε στό νοῦ τῶν Παπικῶν τό «δόγμα» αὐτό, πού νοθεύει τήν Χριστιανική Πίστη καί Διδασκαλία μέ τήν «ἀνίερη ἐξίσωση» τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ (ὡς ἐνσαρκωμένου Λόγου καί Προσώπου τῆς Ἄκτιστης Τριαδικῆς Θεότητάς μας) καί τή μητέρα Τοῦ – ἄνθρωπο καί κτίσμα;
Τήν ἀπάντηση τή δίνει, μέσα ἀπό μία ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ἀλλά ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ καί ΣΥΓ-ΚΛΟ-ΝΙ-ΣΤΙ-ΚΗ ὁμολογία ὁ Καρδηνάλιος καί Εἰδικός Ἐξορκιστής τοῦ Βατικανοῦ Κορράντο Μπαλντούτσι (Monsignor Corrado Balducci) ὁ ὁποῖος, στό βιβλίο του μέ τόν τίτλο «La possessione diabolica, πού ἔχει μεταφραστεῖ στά Ἑλληνικά καί κυκλοφορεῖ στήν Ἑλλάδα ἀπό τό 1980 μέ τόν τίτλο «Στήν Ἐξουσία τοῦ Διαβόλου» γράφει κατά λέξη τά ἑξῆς (σέλ. 250-251):
«Θέλω νά τελειώσω μέ μία διήγηση μέ τόν τίτλο «Ὁ ποιητής δαίμονας» πού πῆρα ἀπ’ τό περιοδικό «Ὁ φίλος του κλήρου» (Κιέτι, 1 [1949], τόμ. ΧΧΧΙV, 3). Τό ἐπεισόδιο ἀναφέρεται ἐπίσης στό «Ἡ φωνή τοῦ Πίου ΙΧ» (Ρώμη, 1 [1995], τόμ. ΙΙ, 12).
Στά 1823 στό Ἀντριανό τῆς Πούλια, στήν περιοχή τοῦ Ἀβελίνο, ἕνα δωδεκάχρονο παιδί, ἀναλφάβητο, κυριεύτηκε ἀπό τό δαίμονα. Μετά ἀπό διάφορες περιπέτειες κατέφυγαν στόν ἐξορκισμό.
Δυό μεγάλοι ἱερεῖς, οἱ δομηνικανοί πατέρες Γκασίτι καί Πανιατάρο, πού βρίσκονταν ἐκεῖ γιά μία ἀποστολή, ἐπέβαλαν στό Σατανᾶ, στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, νά ἀποδείξει θεολογικά, μέ ἕνα ποίημα μέ ρίμα, τήν Ἄσπιλη Σύλληψη τῆς Παρθένου, πού τόσο συζητοῦσαν ἐκεῖνο τόν καιρό.
Ὁ μικρός διαμονισμένος εἶπε τότε τό ἑξῆς ποίημα:
Πραγματική Μητέρα εἶμαι ἐγώ ἑνός Θεοῦ πού εἶναι Υἱός κι εἶμαι Κόρη Του, ἄν καί Μητέρα του.
Στήν αἰωνιότητα γεννήθηκε Αὐτός κι εἶναι Υἱός μου,
Στόν χρόνο γεννήθηκα ἐγώ κι ὅμως εἶμαι μητέρα Του.
Εἶναι ὁ Δημιουργός μου καί εἶναι Υἱός μου, ἐγώ εἶμαι Δημιούργημά του κι εἶμαι Μητέρα Του,
ἦταν θαῦμα πού ἔγινε Υἱός μου
ἕνας αἰώνιος Θεός, καί νάχει ἐμέ Μητέρα.
Τό εἶναι σχεδόν κοινό εἶναι μεταξύ Μητέρας καί Υἱοῦ
Γιατί τό εἶναι ἀπ’ τόν Υἱό πῆρε ἡ Μητέρα
Καί τό εἶναι τῆς Μητέρας πῆρε κι ὁ Υἱός.
Κι ἄν τό εἶναι τοῦ Υἱοῦ πῆρε ἡ Μητέρα,
Ἡ θά ποῦμε ὅτι στιγματίστηκε ὁ Υἱός
Ἡ χωρίς στίγμα θά ποῦμε ὅτι εἶναι ἡ Μητέρα.
Μετά ἀπό τριάντα χρόνια, στά 1854, ὁ Πίος ΙΧ, ἀπάγγειλε τό δόγμα τῆς Ἄσπιλης Συλλήψεως.
Τήν ἴδια χρονιά ὁ Πάπας ἄκουσε αὐτό τό ποίημα πού ἦλθε ἀπ’… τήν κόλαση πρός τιμήν τῆς Μαρίας. Συγκινήθηκε καί θαύμασε, ἐξαιτίας τῆς ἀκρίβειας τῶν λέξεων, τόν μοναδικό ποιητή.»
Αὐτά γράφει ὁ Corrado Balducci καί περιμένουμε νά δοῦμε τί λέει τό Βατικανό καί προπαντός καί δοῦμε ΕΑΝ, στό Διάλογο γιά τήν ‘Ἕνωση τῶν Δυό Ἐκκλησιῶν, οἱ Ὀρθόδοξοι Κληρικοί καί Θεολόγοι, θά ἔχουν – μετά τή δημοσιοποίηση τῆς συγκλονιστικῆς ὁμολογίας τοῦ Corrado Balducci – τή διάθεση καί τό σθένος νά ζητήσουν ἀπό τούς Παπικούς τήν κατάργηση τοῦ «δόγματος» τῆς «Ἄσπιλης Σύλληψης» τῆς Μαρίας ὡς δαιμονόπνευστης «φυτείας» πού πρέπει, κατά τά λόγια του Κυρίου μας (ΜΑΤΘ. 15 : 13) «νά ἐκριζωθεῖ»! Καί τό ἐρώτημα ἑνός ταπεινοῦ Χριστιανοῦ σάν κι αὐτόν πού ὑπογράφει τό παρόν εἶναι τό ἑξῆς:
Ἐάν οἱ Παπικοί κληρικοί καί Θεολόγοι (λέμε ΕΑΝ) εἶχαν καταλάβει, πίστευαν καί ἐφάρμοζαν τά λόγια του Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ (πού ἀπαγόρευε στούς δαίμονες ἀκόμη καί νά ὁμολογοῦν κι αὐτή τή Θεότητά Του (ΜΑΡΚ.1:23-26,34/3:11-12 ΛΟΥΚ 4:33-35,41)] καί τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (πού ἀπαγορεύει στούς Χριστιανούς νά ἔχουν ἐπικοινωνία καί συνομιλίες μέ τούς δαίμονες (ΚΟΡΙΝΘ. Ἅ’ 10-20)) θά εἶχαν παραπλανηθεῖ ἀπ’ τόν «μετασχηματισμένο» πονηρό σέ «μοναδικό ποιητή» (!) καί θά εἶχαν περιπέσει στήν παγίδα τοῦ ψεύτικου, ἀπατηλοῦ καί βλάσφημου «δόγματος» τῆς «Ἄσπιλης Σύλληψης» τῆς Μαρίας;
/
Συντάκτης: ΠΑΛΑΙΤΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου