Τὸ ἀκατασίγαστο μῖσος ποὺ ἐπὶ αἰῶνες ὁ σιωνισμὸς τρέφει γιὰ τὸν Ἑλληνισμό, βρῆκε τὴν ἀποκορύφωσή του κατὰ τὴ διεξαγωγὴ τῆς Μικρασιατικῆς ἐκστρατείας. Ἐλάχιστοι γνωρίζουν ὅτι ἡ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ τοῦ 1922, ἡ ὁποία γκρέμισε τὰ ὄνειρα τοῦ Ἑλληνισμοῦ γιὰ τὴν πραγμάτωση τῆς Μεγάλης Ἰδέας, ὀφείλεται σχεδὸν ἐξ' ὁλοκλήρου στὶς.... ρᾳδιουργίες τῶν ἑβραίων.
Ὀρθότερα δέ, κανεὶς σχεδὸν δὲν ὑποψιάζεται ἢ γνωρίζει ὅτι ἡ ἔκβαση τῆς ἐκστρατείας, ἦταν προδιαγεγραμμένη ἀπὸ τὸν σιωνισμό. Τὰ ὅσα ἀποκαλυπτικὰ στοιχεῖα ἕπονται, τεκμηριώνουν ἀπόλυτα τὸν ἀνωτέρω ἰσχυρισμό, καταδεικνύοντας ταυτόχρονα τὸν ὑποχθόνιο ρόλο τοῦ ἑβραίου, τοῦ αἰώνιου αὐτοῦ μισέλληνα. Ἀνέκαθεν οἱ ἑβραῖοι μετέρχονταν δόλια μέσα γιὰ τὴν ἠθική, οἰκονομική, πνευματικὴ ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν βιολογικὴ ἐξόντωσητου Ἑλληνισμοῦ.
Ἀντιπροσωπευτικὸ παράδειγμα ἐπ' αὐτοῦ, ἀποτελεῖ ἡ διάδοση καὶ ἐκλαΐκευση τῶν ἀρχῶν τοῦ Παντουρκισμοῦ ἀπὸ τὸν ἑβραῖο Χέρμαν Βάμπερυ. Στὸ βιβλίο τοῦ «Εἰκόνες τῆς Κεντρικῆς Ἀσίας» ποὺ πρωτοεκδόθηκε τὸ 1868, ὁ Βάμπερυ ἀνέπτυσσε τὶς ἀρχὲς τοῦ Παντουρκισμοῦ, μὲ ἐντονότατες ἀνθελληνικὲς αἰχμές, ἐνῷ ἡ στενή του σχέση μὲ ὅσους μετέπειτα ἀπετέλεσαν τὸν πυρῆνα τῶν ἡγετικῶν στελεχῶν τῶν Νεοτούρκων, ὑπῆρξε ἀποφασιστικῆς σημασίας γεγονός, γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ Παντουρκικοῦ φαινομένου, σαφὴς ἔκφραση τοῦ ὁποίου, ὑπῆρξε ἡ ἀναζωπύρωση τῶν ἐπεκτατικῶν βλέψεων τῶν τούρκων πρὸς τὴν Ἑλλάδα.
Ἡ Μικρασιατικὴ καταστροφὴ ὀφείλεται σὲ μία σειρὰ ἀπὸ αἴτια. Ἀνάμεσα στοὺς παράγοντες ἐκείνους ποὺ ἐπισφράγισαν τὴν τραγῳδία τοῦ 1922, εἶναι καὶ ἡ ἔντονη ἀνάμειξη τοῦ ἑβραϊσμοῦ στὴν τεράστια ἀνθελληνικὴ ἐκστρατεία, ἡ ὁποία ἀναπτύχθηκε κατὰ τὴν Ἐποποιία τῶν ἐτῶν 1919-1922 τόσο στὸ μέτωπο, στὶς τάξεις τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ, ὅσο καὶ στὸ ἐσωτερικό της χώρας, ἀπὸ μαρξιστικοὺς κύκλους ποὺ ἔπαιζαν ἠθελημένα ἢ ἀθέλητα, τὸ παιχνίδι τῶν ἑβραίων. Ἡ ὑπονόμευση καὶ ἡ ἀποσταθεροποίηση ποὺ ὁδήγησε στὴν πτώση τοῦ ἠθικοῦ του στρατοῦ μας, παράγοντας ὁ ὁποῖος συνετέλεσε καθοριστικὰ στὴ μετέπειτα Μικρασιατικὴ τραγῳδία, ὑπῆρξε ἔργο τοῦ Ἀβραὰμ Μπεναρόγια, ἡγετικοῦ στελέχους τοῦ ΚΚΕ, ἑβραϊκῆς καταγωγῆς, στὸν ἰδιαίτερο ρόλο τοῦ ὁποίου θὰ πραγματοποιηθεῖ ἐκτενὴς ἀναφορὰ σὲ ἄλλο ἄρθρο.
Ὁ Ἀβραὰμ Μπεναρόγια, ὁ Κοὲν καὶ ὁ Κοῦν Βεντούρα, ἅπαντες ἑβραῖοι, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὰ ἐπίσημα στοιχεῖα τῆς ἐποχῆς, δηλητηρίαζαν κατὰ τὸ χειρότερο τρόπο τὴν Ἑλληνικὴ προσπάθεια, μέσῳ πικρόχολων κειμένων ποὺ δημοσίευαν στὴν ἑβραϊκὴ ἐφημερίδα "Avanti" τῆς Θεσσαλονίκης. Μὲ τὴ στάση τῆς αὐτή, ἡ ἑβραϊκὴ κοινότητα ποὺ διέμενε στὴν Ἑλλάδα, ἐξέφραζε τὴν ὑποστήριξή της πρὸς τὸν ὁμόφυλό της Κεμάλ, ὁ ὁποῖος ἦταν σιωνιστής, ὅπως ἄλλωστε σιωνιστὲς ἐτύγχαναν ὅλα τὰ ἡγετικὰ στελέχη τῶν Νεοτούρκων. Εἰδικότερα οἱ ἡγέτες τῶν Νεοτούρκων Ταλαὰτ καὶ Ἐνβέρ, ἦταν κρυπτοεβραίοι καὶ μέσῳ τῶν ἀξιωμάτων ποὺ κατεῖχαν, συνετέλεσαν ἀποφασιστικὰ στὴν ὑλοποίηση τῶν ἑβραϊκῶν σχεδίων, στὸ προκείμενο ζήτημα. Ἀξίζει στὸ σημεῖο αὐτὸ νὰ ἀναφερθεῖ, ὅτι ὅλα τὰ στελέχη τῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Νεοτούρκων στὴν Θεσσαλονίκη ἦταν ἑβραῖοι.
Τὸ τεκτονικὸ περιοδικὸ «Ἀκακία» (Ὀκτώβριος 1908) ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ ξένη Στοὰ «Μακεδονία» μὲ ἕδρα τὴ Θεσσαλονίκη, εἶχε ὡς διδάσκαλο τὸν Ἰταλοεβραῖο Ἔμ. Καράσο, στὴν δικαιοδοσία του δὲ ὑπάγονταν τρεῖς ἀκόμη ξένες στοές, στοὺς κόλπους τῶν ὁποίων οἱ Ταλαὰτ καὶ Ἐνβέρ, βρῆκαν πρόσφορο ἔδαφος γιὰ νὰ δημιουργήσουν τὴν «Κίνηση Νεοτούρκων».
Ἡ «Κίνηση Νεοτούρκων» τελοῦσε ὑπὸ τὴν προστασία τῆς ἰταλικῆς πρεσβείας, ἀπὸ τυπικὴ ἄποψη, ἐνῷ τὰ μέλη τῆς ἀποτελοῦνταν ἐξ' ὁλοκλήρου ἀπὸ τουρκοεβραίους, μέλη τῶν ἀνωτέρω ξένων στοῶν.
Ἡ διείσδυση τῶν ἑβραίων στὸν τουρκικὸ τεκτονισμὸ κατὰ τὴ συγκεκριμένη περίοδο, δὲν ὑπῆρξε γεγονὸς τυχαῖο. Εἶναι γνωστὸ ὅτι τὴν 1η Μαίου 1909 οἱ τοῦρκοι τέκτονες, προκειμένου νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν εὔνοια καὶ τὴν ὑποστήριξη τῶν σιωνιστῶν, ἀνέδειξαν στὸ ἀξίωμα τοῦ Μεγάλου Διδασκάλου τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Τουρκίας τὸν Μαχμοὺντ Ὀρφὶ Πασά, ὄργανο τῶν ἑβραϊκῶν ἐπιδιώξεων, τὸ δὲ Ὕπατο Συμβούλιο τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Τουρκίας ἀποτελοῦσαν οἱ Δαυὶδ Κοέν, Ραφαέλο Ρίτσι, Ἰσαὰκ Μαρκιόνε, Νίκολα Φόρτε, Τζὼρτζ Σοῦρσοκ καὶ Ἰακὸμπ Σουχάμι, ὅλοι τους ἑβραϊκῆς καταγωγῆς. Μέσα ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς κύκλους ἀναδείχθηκε ἀργότερα ὁ Κεμὰλ Ἀτατούρκ, ὁ ὁποῖος μὲ τὴ βοήθεια τῶν ἀδελφῶν του ἑβραίων, καὶ ὄχι μόνο, θὰ συνέτριβε τὸν Ἑλληνικὸ στρατὸ τὸ 1922...
Ἔνθερμος ὑποστηρικτὴς τῆς Ἑλληνικῆς ἐπεμβάσεως στὴν Μικρὰ Ἀσία, ἦταν ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Ἀγγλίας καὶ σιωνιστὴς Λόυδ Τζώρτζ. Ο Λ. Τζὼρτζ ὅσο «περίεργα» τάχθηκε στὸ πλευρὸ τῶν Ἑλλήνων, ἄλλο τόσο «περίεργά» τους ἐγκατέλειψε στὴν πλέον κρίσιμη στιγμή, γεγονὸς τὸ ὁποῖο ἐὰν συσχετισθεῖ μὲ τὶς σιωνιστικὲς θέσεις τοῦ βρίσκει τὴν ἐξήγησή του. Ἀξίζει νὰ τονισθεῖ ὅτι ὁ προσωπικὸς γραμματέας τοῦ Τζὼρτζ ἦταν ὁ ἑβραῖος «Σὲρ» Φίλιπ Σασούουν, ὁ ὁποῖος... συμπτωματικὰ ἦταν παντρεμένος μὲ τὴν κόρη τοῦ τραπεζίτη Ρότσιλντ. Ἀμφότεροι τελοῦσαν καὶ μυστικὸ-σύμβουλοι τοῦ ἄγγλου πρωθυπουργοῦ, ἐνῷ ἡ ἐπίδραση τοῦ σιωνιστικοῦ στοιχείου ἦταν ἐντονότερη στὴ σύνθεση τῆς βρετανικῆς κυβερνήσεως.
Οἱ ὑπουργοὶ τοῦ Τζὼρτζ Λόρδος Σέσιλ καὶ Λόρδος Ρήντιγκ (κατὰ ἑβραϊκὸν κόσμον Ἰσαὰκ Μὸντ) ἦταν ἀπροκάλυπτα σιωνιστὲς καὶ ἐκδηλωμένοι μισέλληνες.Ποιὸ ὅμως ἦταν τὸ σκεπτικὸ καὶ οἱ ἀπώτεροι στόχοι στοὺς ὁποίους οἱ σιωνιστὲς ἀπέβλεπαν μὲ τὴ Μικρασιατικὴ Ἐκστρατεία; Δὲν θὰ πρέπει νὰ λησμονεῖται ὅτι ἡ Μικρὰ Ἀσία εἶναι πανάρχαια Ἑλληνικὴ Γῆ. Παρὰ τοὺς διωγμοὺς καὶ τὸν ἐκτουρκισμὸ πολλῶν αἰώνων, τὸ Ἑλληνικὸ στοιχεῖο διέθετε στὴν περιοχὴ αὐτὴ μία ἰσχυρὴ Ἐθνολογικὴ βάση. Οἱ σιωνιστές, ἔβλεπαν τὴ μόνιμη Ἑλληνικὴ παρουσία στὴν Μικρὰ Ἀσία σὰν μία θανάσιμη ἀπειλὴ πρὸς τὰ συμφέροντά τους.
Ἀφ' ἑνὸς δὲν ἤθελαν γιὰ ἰδεολογικοὺς λόγους νὰ δοῦν τὴν Μεγάλη Ἰδέα τοῦ Ἑλληνισμοῦ νὰ πραγματώνεται, ἀφ' ἑτέρου μία μεγάλη ἀλλὰ ἀδύναμη Τουρκία, ἦταν ἡ περίπτωση τοῦ εὔκολου θύματος γιὰ τὴν οἰκονομικὴ διείσδυση ποὺ ὀνειρεύονταν.
Συνεπῶς ἡ Ἑλληνικὴ παρουσία στὰ Ἰωνικὰ παράλια καὶ γενικότερα στὴ Μικρὰ Ἀσία ἔπρεπε νὰ ἐκλείψει, διότι ἀποτελοῦσε πρόσκομμα στὴν ὑλοποίηση τῶν σιωνιστικῶν σχεδίων. Γιὰ νὰ ἐπέλθει ὅμως ἡ ἐξάλειψή της, ἔπρεπε νὰ ὑπάρξει μία βίαιη μετακίνηση ἢ καὶ ἀφανισμὸς τοῦ Ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ, ἕνας στόχος ποὺ μόνο διὰ τῆς γενοκτονίας ἔβρισκε τὴν πραγμάτωσή του. ΠΗΓΗ:ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου