Θρήνοι τῆς Αγια-Σοφιᾶς

Σημαίνει ὁ Θιός, σημαίνει ἡ γής, σημαίνουν τὰ ἐπουράνια,

σημαίνει κι ἡ Ἅγια Σοφιά, τὸ μέγα μοναστήρι,

μὲ τετρακόσια σήμαντρα κι ἐξηνταδυὸ καμπάνες,

κάθε καμπάνα καὶ παπάς, κάθε παπὰς καὶ διάκος.

Ψάλλει ζερβὰ ὁ βασιλιάς, δεξιὰ ὁ πατριάρχης,

κι ἂπ΄τὴν πολλὴν τὴν ψαλμουδιὰ ἐσειόντανε οἱ κολόνες.

Νὰ μποῦνε στὸ χερουβικὸ καὶ νὰ 'βγει ὁ βασιλέας,

φωνὴ τοὺς ἦρθε ἐξ οὐρανοῦ κι ἀπ' ἀρχαγγέλου στόμα:...

"Πάψετε τὸ χερουβικὸ κι ἂς χαμηλώσουν τὰ 'ἅγια,

παπάδες πάρτε τὰ γιερὰ καὶ σεῖς κεριὰ σβηστῆτε,

γιατί εἶναι θέλημα Θεοῦ ἡ Πόλη νὰ τουρκέψει.

Μόν' στεῖλτε λόγο στὴ Φραγκιά, νὰ 'ρτουνε τρία καράβια°

τὸ 'να νὰ πάρει τὸ σταυρὸ καὶ τ' ἄλλο τὸ βαγγέλιο,

τὸ τρίτο τὸ καλύτερο, τὴν ἅγια τράπεζά μας,

μὴ μᾶς τὴν πάρουν τὰ σκυλιὰ καὶ μᾶς τὴ μαγαρίσουν".

Ἡ Δέσποινα ταράχτηκε καὶ δάκρυσαν οἱ εἰκόνες.

"Σώπασε κυρὰ Δέσποινα, καὶ μὴ πολυδακρύζεις,

πάλι μὲ χρόνους, μὲ καιρούς, πάλι δικά μας εἶναι".

(δημοτικὸ)