Τὸ δημογραφικὸ χτυπάει κόκκινο

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρὸς

Τὸ ὑπ’ ἀριθμὸν ἕνα Ἐθνικό μας πρόβλημα σήμερα δὲν εἶναι οὔτε τὰ οἰκονομικά μας ἐλλείμματα οὔτε οἱ ἀπάνθρωπες φοβέρες τῶν ἀδίστακτων δυτικοευρωπαίων. Εἶναι πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ ὑφιστάμενη ἤδη δημογραφική μας συρρίκνωση καὶ ἡ ἐπιχειρούμενη τελευταίως ἀλλοίωση τῆς δημογραφικῆς μας ὁμοιογένειας.

Στὶς ἡμέρες μας, δυστυχῶς, ἡ δημογραφικὴ εἰκόνα τῆς Πατρίδας μας ἔχει περιέλθει σὲ κατάσταση τραγική! Τὸ βεβαιώνουν τὰ ἴδια τὰ γεγονότα:

1ον). Πέρυσι, γιὰ πρώτη φορὰ στὰ χρονικά τῆς σύγχρονης ἱστορίας μας, οἱ θάνατοι ἤσαν περισσότεροι ἀπὸ τὶς γεννήσεις.

2ον). Γιὰ τὴν ἁπλὴ καὶ μόνον διαδοχὴ τῶν γενεῶν καὶ ὄχι βεβαίως γιὰ τὴν αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ ἀπαιτεῖται ἕνας δείκτης γεννητικότητας τουλάχιστον 2,1. Σήμερα, ὅμως, ὁ δείκτης αὐτὸς στὴν Πατρίδα μας, συμπεριλαμβανομένων ἀκόμα καὶ τῶν τοκετῶν ἀπὸ μητέρες ἀλλοδαπές,  εἶναι στὸ 0,9. Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι ὁ πληθυσμὸς τῆς χώρας μας ὄχι μονάχα μειώνεται δραματικά, ἀλλὰ καὶ ἀλλοιώνεται δημογραφικὰ καὶ πολιτισμικὰ ὡς πρὸς τὴν ὁμοιογένεια καὶ τὴν συνοχή του.

3ον). Στὰ δημόσια μαιευτήρια τῶν Ἀθηνῶν οἱ τοκετοὶ τῶν ἀλλοδαπῶν μητέρων, σὲ ἀπόλυτους ἀριθμούς, ἔχουν ξεπεράσει τοὺς τοκετοὺς τῶν Ἑλληνίδων.

4ον). Οἱ λαθρέως κατὰ χιλιάδες εἰσερχόμενοι στὴν πατρίδα μας Ἀφρικανοὶ καὶ Ἀσιάτες, στὴν πλειονότητά τους, εἶναι νέοι ἄνθρωποι καὶ μάλιστα μουσουλμάνοι στὸ...

θρήσκευμα, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται πάνω στὸ ζωτικότατο θέμα τοῦ δημογραφικοῦ μας μαρασμοῦ.

5ον). Ἡ ἁρμόδια στατιστικὴ ὑπηρεσία τῆς Ε.Ε., μὲ δεδομένο τοὺς σημερινοὺς δεῖκτες γεννητικότητας, μᾶς δίνει ἕνα ὅριο ἐπιβίωσης, ὡς ἔθνους, τὸ πολὺ μέχρι 65 χρόνια.

Μπροστὰ σ’ αὐτὴν τὴν πρόκληση τοῦ δημογραφικοῦ μας ἀφανισμοῦ, τί ἔχουμε πράξει ὡς λαός; Ἡ ἀπάντηση εἶναι, ὅτι, δυστυχῶς, δὲν ἐπράξαμε σχεδὸν τίποτε τὸ οὐσιαστικό. Καὶ ὄχι μόνον ὀλιγωρήσαμε καὶ ἀδρανήσαμε, ἀλλά, σὲ κάποιες περιπτώσεις, σπρώξαμε κιόλας τὰ πράγματα, ὥστε νὰ ἐπιταχύνουμε ἀκόμα περισσότερο τὴν ἐπέλευση τῆς δημογραφικῆς μας καταστροφῆς.

Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, μὲ τὰ ἴδια μας τὰ χέρια, ὑπογράψαμε καὶ ἐφαρμόσαμε τὴν σημερινή μας δημογραφικὴ κατάντια, ὄχι βεβαίως γιατί σαλέψανε ξαφνικὰ τὰ μυαλά μας, ἀλλὰ διότι ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια ἔχουμε πετάξει στὸ καλάθι τῶν ἀχρήστων τὴν Πατροπαράδοτη πνευματική μας κατάσταση.

Μὲ ἄλλα λόγια, τὰ πραγματικὰ αἴτια τοῦ σημερινοῦ δημογραφικοῦ μας προβλήματος δὲν πρόκειται νὰ τὰ βροῦμε οὔτε στὶς ἀποφάσεις τῶν τραγικῶν Βουλευτηρίων τῆς λεγόμενης πολιτικῆς ὀρθότητας, οὔτε καὶ στὸν ξύλινο λόγο τῆς ἐκκοσμικευμένης ἐκκλησιαστικῆς μας ἡγεσίας, γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο, ὅτι ἡ δημογραφική μας κατάρρευση εἶναι προϊόν τῆς πνευματικῆς κατάστασης ὁλόκληρου τοῦ λαοῦ μας.

Ἔχει νὰ κάνει, δηλαδή, ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον μὲ τὴν ὑπακοή μας στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὴν μυστηριακή μας ζωὴ καὶ τὸ ἐνδιαφέρον μας γιὰ ἐνεργὸ συμμετοχὴ στὴν λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας.

Στὸν βαθμό, λοιπόν, ποὺ θὰ ξαναμποῦμε στὸν στίβο τῆς καθ’ ἠμᾶς Ἀσκητικῆς, ἀγωνιζόμενοι γιὰ τὴν κάθαρση, τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν θέωση, θὰ κατορθώσουμε, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ τὴν ποθούμενη δημογραφική μας σωτηρία.

Ἄλλωστε, πότε οἱ Ἕλληνες ἀναδείχθηκαν συλλογικῶς φιλότεκνοι, φιλότιμοι καὶ φιλοπάτριδες; Μονάχα ὅταν ἤσαν φιλόθεοι καὶ ἡ ζωὴ τους στόχευε στὴν ἁγιότητα.