Menu

28 Ιουν 2011

Περὶ τῆς «Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν» τῆς Ι. Μ. Δημητριάδος

Η «ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ» ΤΗΣ Ι.Μ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»
«Βλέπετε μ τς μς σται συλαγωγν δι τς φιλοσοφίας κα κενς πάτης, κατ τν παράδοσιν τν νθρώπων, κατ τ στοιχεα το κόσμου κα ο κατ Χριστόν... » (Κόλ. β΄ 8)
(πιστολ ερς Μονς γίας Τριάδος νω Γατζέας Βόλου)
 ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ «ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ»
φέτος συμπληρώθηκαν δέκα τη π τν δρυση τς «καδημίας Θεολογικν Σπουδν», πο διατηρε π τν σκέπη της Ι.Μ. Δημητριάδος. Πολλο κ τν πιστν της γιοτόκου μν τοπικς κκλησίας, πλ γνωρίζουν τν παρξή της, λλοι σως τν γνοον, μως εναι βέβαιο πς λίγοι γνωρίζουν πακριβς τς δραστηριότητές της κα τί σκοπος ξυπηρετε, διαίτερα στν χρο τς θεολογίας κα ερύτερα στν κκλησιαστικό. Γι παράδειγμα, λίγοι εναι ατο πο γνωρίζουν πς στ συγκεκριμένο «θεολογικ ργαστήρι» προσέρχονται τακτικ κπρόσωποι αρετικν «κκλησιν», κατ κανόνα τς Δύσεως, που...

 καταθέτουν σότιμα τς δικές τους θεολογικς θέσεις, ξυφαίνοντας τσι παρέα μ τος ρθοδόξους οκοδεσπότες, να συγκρητιστικ κατασκεύασμα, πο σκεμμένα κα σ βάθος χρόνου ποδομε τς ννοιες «αρεση» κα «πλάνη», κα δηγε στ θρησκευτικ πολ-πολιτισμικότητα, στοιχεο δομικό της Νέας ποχς το ντιχρίστου.
χει τονιστε κατ' πανάληψιν κα διαχρονικ τόσο π τος γίους Πατέρες, σο κα π τος χαρισματούχους γεροντάδες το καιρο μας, πς δν εμεθα ρνητικο στος διαλόγους μετ τν τεροδόξων, ρκε ν τηρονται κάποιες βασικς προϋποθέσεις. Κα ποις εναι ατς ο προϋποθέσεις; ν πρώτοις, πς ο ρθόδοξοι δν κάνουμε ποτ διάλογο «π σοις ροις» μ τος τερόδοξους συνανθρώπους μας, σ ν πρόκειται γι πολιτικ φιλοσοφικ συζήτηση, λλ πρόσκληση σ μαθητεία, κατ τν ρητ προσταγ το Κυρίου μν ησο Χριστο ΄ «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τ θνη, βαπτίζοντες ατος ες τ νομα το Πατρς κα το Υο κα το γίου Πνεύματος...» (Μάτθ. κ΄ 19).
φείλουμε λοιπν ο κατέχοντες τν σωτηριώδη λήθεια το Χριστο ν τν μοιραζόμαστε μ τος πεπλανημένους μς δελφούς, ες τρόπον στε ν τος «τραβήξουμε» στ Φς, κα χι ατ τν λήθεια ν τν ναμιγνύουμε μ τ Ψεδος το Διαβόλου –κατ τν γιο Κοσμ τν Ατωλ- πο κπροσωπον ο αρετικοί, ο μμένοντες στν πλάνη κα στ πνευματικ Σκότος. πιπλέον, χουμε χρέος ν ποκαλύπτουμε στν κάστοτε τερόδοξο τερόθρησκο συνομιλητή, τν «ρρωστημένη» κατάσταση στν ποία βρίσκεται, πως κριβς ατρς νακοινώνει στν σθεν π τί πάσχει, κα κατόπιν το ποδεικνύει τ θεραπεία πο πρέπει ν κολουθήσει.
μως δυστυχς πρακτική της «καδημίας Θεολογικν Σπουδν» εναι πολ διαφορετική. Μέσα π τν τέλεση πανάκριβων κα πολυτελν συμποσίων κα συνεδρίων, χι μόνο δν γίνεται μετάδοση τς «ρθόδοξης μαρτυρίας» στος τερόδοξους κα τερόθρησκους πισκέπτες της, πως ψευδς διαδίδουν τ στελέχη τς «Α.Θ.Σ.», ες τρόπον στε ν καθησυχάσουν τ πληροφόρητο στν πλειοψηφία το ποίμνιο τς γιοτόκου μν τοπικς κκλησίας, λλ ντιθέτως ρθόδοξη πλευρ λο κα ποχωρε σ σημαντικ θεολογικ κα δογματικ ζητήματα, μ τραγικ συνέπεια τν κ τν νδον φθορ κα μβλυνση το ρθόδοξου κριτηρίου κα κυρίως τς ρθόδοξης ατοσυνειδησίας. λα τοτα δν γίνονται εδιάκριτα π τν πιστν, πλούστατα διότι τς τελευταες κυρίως δεκαετίες τ ρθόδοξο πλήρωμα σταμάτησε μ εθύνη τν ποιμένων ν κούει λόγο κατηχήσεως, κήρυγμα δογματικ κα θεολογικό, κάτι πο διευκολύνει φάνταστα παράτολμα γχειρήματα κα θεολογικος κροβατισμούς, σν κι ατος πο πιχειρε νενόχλητη «καδημία».
Ποις εναι μως ο συνέπειες λων ατν τν νεργειν; Κατ βάσιν ποστασία π τν ρθ Πίστη κα τν ρθόδοξο τρόπο ζως πο μς παρέδωσαν ο Θεοφόροι γιοι Πατέρες, ατο πο ντέγραψαν τ ζω το Χριστο πάνω στ γ. πως ναφέρεται λλωστε κα στν «Μικρ Εεργετινό», «λλειψη κατήχησης, ρχ ποστασίας». Γνωρίζουμε μως ο εσεβες ρθόδοξοι Χριστιανοί, πς ποστασία τν σχάτων χρόνων θ εναι κα τ «σμα κινδύνου», πς ντίχριστος πλησιάζει΄ πόστολος Παλος μς πρετοιμάζει λέγοντάς μας πς ντίχριστος δν θ λθει, «ἐὰν μ λθει ποστασία πρτον» (Β΄ Θέσ. β΄ 3). Η «Α.Θ.Σ.» λοιπόν, π τ συνείδηση λων τν γρυπνούντων, σύγχρονων γίων ποιμένων χει κριθε, κα χι δικα, ς να θρησκευτικ «think tank» (=δεξαμεν σκέψης), πο παίζει τ δικό της δαίτερο ρόλο σ' ατ τν παγκόσμια κα ξεσελισσόμενη ποστασία, ες τρόπον στε ν ξαλειφθον σιγ-σιγ στ μάτια τς νίδεης κοινς γνώμης ο διαφορς μεταξ τν θρησκειν, κα ν δηγηθομε στν πολυπόθητη γι τος παγκοσμιοποιητές, «Πανθρησκεία», ποία σύμφωνα κα μ τν γιό του καιρο μς γέροντα Παϊσιο, εναι τ χαλ πο στρώνεται γι ν πατήσει θριαμβευτικ ντίχριστος!

Η «ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ» ΕΡΙΞΕ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ ΤΗΣ «ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ»
Τ παραπάνω συμπέρασμα δν εναι αθαίρετο κα ποδείχθηκε περίτρανα, τν περασμένο ούνιο το 2010, ταν διοργανώθηκε στς γκαταστάσεις το «Συνεδριακο Κέντρου Θεσσαλίας», τς Ι.Μ. Δημητριάδος, τετραήμερο συνέδριο μ θέμα «Νεοπατερικ σύνθεση μεταπατερικ θεολογία-τ ατημα τς θεολογίας τς συνάφειας στν ρθοδοξία». Τ συνέδριο ατ προκάλεσε θύελλα ντιδράσεων πανορθοδόξως, κι ατ διότι γι πρώτη φορ τέθηκε πισήμως θέμα «πέρβασης τν γίων Πατέρων», ς ξεπερασμένων κα ναχρονιστικν γι τν ποχή μας, ν παράλληλα προτάθηκε ν τεθον στ περιθώριο ατο κα τ σύνολο τς θεολογίας τους. Επώθηκε, μεταξ πολλν λλων, π λέξει πς «τίθεται σαφς κα πειγόντως (sic) ζήτημα πανερμηνείας κα συσχέτισης –τν δογματικν κειμένων τς πίστης- μ τν κάστοτε συνάφεια (πραγματικότητα)...». Κοινς, καλο ταν ο Πατέρες κα τ κείμενά τους, λλ γι τν ποχή τους! Εναι μως ποτ δυνατν νας πραγματικς ρθόδοξος Χριστιανς ν καταλήξει σ να τέτοιο βλάσφημο συμπέρασμα; Εναι δυνατν ο γιοι ν εναι ξεπερασμένοι στν ποχή μας, κα τρόπος ζως τος λλ κα διδασκαλία τους ν θεωρεται ναχρονιστική; πιτρέπεται στ σημεριν δαιμονοκρατούμενη ποχή, πο διάβολος «ς λέων ρυόμενος περιπατε ζητν τίνα καταπι...» (Β΄ Πέτρου ΄ 8), ν κφράζονται μέσα π θεολογικ προγράμματα μίας ρθόδοξης Μητρόπολης, τέτοια παράδεκτα συμπεράσματα κα θέσεις; μήπως χει ξαλειφθε γιότητα κόμη κα στος δύσκολους καιρούς μας; Μ γένοιτο ν επωθε κάτι τέτοιο, διότι σ κάθε ποχ Θες μς δίνει τος γίους Του, πρόσωπα πο δηγον τν κκλησία Το πλανς κα λαθήτως, κα πο θ τν δηγον ως τ Συντέλεια το παρόντος Κόσμου. κκλησία, σ πεσμα σων ποστηρίζουν τ ντίθετο, εναι πάντοτε νέα κα καινή, διότι κτιστη Θεία Χάρις δν παλιώνει οτε γηράσκει, εναι συνέχιση το πάντοτε νέου κα πίκαιρου κα ζωντανο ργου το Χριστο ν γίω Πνεύματι, μ τς νέργειες το ποίου νανεοται κα νακαινίζεται νθρωπος κάθε ποχς. πομένως, τ ατημα τς νανεώσεως σχύει χι γι τ σώζουσα κκλησία, λλ γι τ σωζόμενη ποχή, ποία ντ ν λκύσει τν κκλησία κα ν τν νανεώσει, πρέπει ν λκυσθε π τν κκλησία κα ν νανεωθε μ τν πάντοτε δραστικ κα νακαινίζουσα Χάρη το γίου Πνεύματος. Διαφορετικ λλοχεύει κίνδυνος τς κκοσμικεύσεως, πως συνέβη στ Δύση κα ρχισε ν συμβαίνει τς τελευταες δεκαετίες κα στν νατολή, π φόβο μήπως μμον στν παράδοση κατηγορηθε ς συντηρητισμς κα δουλικότητα. συμμόρφωση μως πρς τν παράδοση δν εναι πακο σ ξωτερικ καταναγκασμό, λλ λεύθερη εσοδος κα νσωμάτωση στ ζω το σώματος το Χριστο, τς κκλησίας.

Συνεπς, ο θεολόγοι τς «καδημίας», ς γνήσιοι «θεολόγοι το γραφείου», πόρρω πέχουν π τν πρωτογεν κα πραγματικ ρθόδοξη θεολογία «τς νήψης, τς σκησης κα γκράτειας». πως μς χει διδάξει Χριστς «οκ ρχεται βασιλεία το Θεο μετ παρατηρήσεως», μέσα π θεολογικ «ργαστήρια», «μικροσκόπια» κα «φίλτρα», λλ ντιθέτως « βασιλεία το Θεο ντς μν στιν» (Λοκ .ζ΄ 20-21). Δν πάρχουν στν ρθόδοξη παράδοση κα βιωτ καλύτεροι κα πληρέστεροι θεολόγοι π τος γίους Πατέρες, ατος πο φάρμοσαν τ Εαγγέλιο στν πράξη. Σύμφωνα μ τν γιο Γρηγόριο Θεολόγο μόνον ο «διαβεβηκότες ν θεωρία κα ψυχν κα σμα κεκαθαρμένοι» χουν τ προνόμιο τς θείας μπειρίας κα κοινωνίας, βλέπουν δηλαδ τ Θεό. Ο πόλοιποι φείλουν ν θεολογον σ κατώτερα στάδια, κυρίως μ τ ν κολουθον τος ληθες θεολόγους κα τν ποφυγ προσωπικν στοχασμν φιλοσοφιν. μως ο τς «καδημίας» δν συμμερίζονται ατ τ θέση κα μ πνεμα οησης κα «πιστημονικς περηφάνειας», ζητον ν μν λέγχονται κα ν μν τος σκεται οδεμία κριτικ σ ,τι κι ν λέγουν. Κατ τ δική τους γνώμη, ο γιοι μπορον ν λέγχονται, χι μως κα «καδημία». να π τ πορίσματα μάλιστα πο διατύπωσαν κατ τ διάρκεια το πίμαχου συνεδρίου τς «μεταπατερικς θεολογίας», εναι πς ς θεολόγοι-πιστήμονες χουν ν ντιπαρέλθουν τ λεγόμενο «πατερικ φονταμενταλισμό». Δηλαδ τν μμον ρισμένων πιστν στν παράδοση τς ρθοδοξίας τν χαρακτηρίζουν ς ...φονταμενταλισμ κα φανατισμό. Κατ' ατ τν τρόπο μως παρατάσσουν πέναντι στος εσεβες ρθοδόξους, ναν λλο δικό τους τύπο φονταμενταλισμο, τν καδημαϊκό!
τσι λοιπν ξηγεται πασιφανέστατα γιατί πιδιώκουν «ν βγάλουν π τ μέση» τους γίους Πατέρες: διότι κενοι μένοντας ταλάντευτοι κα μετακίνητοι στς ρχς το Εαγγελίου, διδάσκουν τν ντίσταση στς αρέσεις κα τν ποφυγ τν σχέσεων μ τος αρετικούς. Σ ντίθεση δηλαδ μ τν φεντιά τους, ο γιοι δν συνεργάστηκαν μ τος αρετικος μ τν κοσμικ ξουσία κα τ αρετικ πνεμα ατς, ρα εναι παραδείγματα πρς ποφυγήν. Πολ μεστ τ διατυπώνει νας ξιόλογος νεαρς καθηγητς θεολογίας, ωάννης Τάτσης, ταν ρητορικ κα πευθυνόμενος στος δοκισήσοφους καθηγητάδες τς «Α.Θ.Σ.», ρωτ: «Μήπως λησμονον τι γιος Γρηγόριος Θεολόγος γκατέλειψε τν καθηγητικ δρα τς Φιλοσοφικς Σχολς θηνν γι ν γίνει μοναχς στν Πόντο; Μήπως γιος Γρηγόριος Παλαμς κα γιος Συμεν Νέος Θεολόγος δν φησαν τ ψηλ ξιώματα γι τ ζω τς ρήμου; Μήπως Χρυσόστομος δν μετέτρεψε τ πατριαρχεο σ συχαστικ κελλ κα πέλεξε χι μόνο τν ρήξη λλ κα τν λεγχο τν νομιν τς βασίλισσας; Τόσα κα τόσα παραδείγματα ποδεικνύουν τι ρθοδοξία χι μόνο δν προσδέθηκε στ ρμα τς κοσμικς ξουσίας λλ πρξε πάντοτε κα στν οσία τς συχαστικ κα ντός του κόσμου σκητική».

ΕΠΙΦΑΝΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΟΥΝ ΤΑ «ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ» ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ «Α.Θ.Σ.» 
Στ σημεο ατό, κα πλησιάζοντας πρς τ τέλος ατο του νημερωτικο κειμένου, θ παραθέσουμε τς γνμες φωτισμένων εραρχν κα Κληρικν τς ποχς μας, ες τρόπον στε ν καταστε σαφς πς τς ποιες ντιδράσεις γι τν «καδημία» δν τς κφράζει μόνο «μία μάδα φανατικν κα ζηλωτν», πως ρέσκεται ν κάνει λόγο Μητρόπολη Δημητριάδος, λλ ξιόλογοι κα μέμπτου θους κκλησιαστικο νδρες, πως μητροπολίτες, μοναχο κα ερες, λλ κα πολλο καλοπροαίρετοι κα ληθιν γωνιντες λαϊκοί. Κα πρτος κ τν εραρχν πο ντέδρασε δυναμικ στ συνέδριο τς «μεταπατερικς θεολογίας», πρξε πάντα μαχητικς Μητροπολίτης Πειραις, π. Σεραφείμ, ποος λίγες μόνο μέρες μετ τν τέλεση το συνεδρίου, πήντησε στος νεωτεριστς θεολόγους μ σκληρ γλώσσα, ποκαλύπτοντας παράλληλα κα τος δόλιους σκοπούς τους΄ τι δήλ. «προωθεται ντς τν τειχν τς κκλησίας μ τν νάπτυξη κα προβολ δεν δθεν θεολογικς μβριθείας κα ''πικαιροποιήσεως'' τς ληθείας, πο στοχεύουν στν νατροπή, στν ρνητικ μετάπλαση, στν ποσκορακισμ το ληθος θεολογικο λόγου κα στν μπέδωση τς πλάνης κα στν μετατροπ το σωτηριώδους ργου τς κκλησίας σ γκοσμιοκρατικ σύστημα κοινωνικν ρχν πο θ γκολπώνεται λες τς ποβολιμιαες ντινομίες τς μεταπτωτικς πραγματικότητος, μία νέα κρως πικίνδυνη διαδικασία ρθρωσης δθεν νέου θεολογικο λόγου».
Στν δια γραμμ κα Μητροπολίτης Κυθήρων, π. Σεραφείμ, ποος σ κήρυγμα πανηγύρεως π τν Κόνιτσα κλείνοντας τν μιλία το ναφέρθηκε στν σύγχρονη «μεταπατερικ θεολογία» λέγοντας: «στς μέρες μς πάρχει πολλ σύγχυση. Θέλουν ν θέσουν τν πατερικ θεολογία στ χρονοντούλαπο. Καλο ταν ο Πατέρες, λένε, λλ εναι περασμένες ατς ο ποχές». «Τέτοιες πόψεις ποτελον νάρκη στ θεμέλια της ρθοδόξου θεολογίας, γιατί χαρακτηρίζονται π τν αρετικ ποψη περ προοδευτικς ποκαλύψεως τς ληθείας, δι μέσου τν αώνων, κα τι κκλησία μβαθύνει μ τν πάροδο το χρόνου στν ποκάλυψη, ν ρθόδοξη διδασκαλία τονίζει μφανς τι ''πάσα'' λήθεια» ποκαλύφθηκε φ' παξ τν μέρα τς Πεντηκοστς», σπεύδει ν συμπληρώσει σ ξαιρετικ θεολογική του ργασία Μητροπολίτης Ναυπάκτου, π. ερόθεος. πίσης διος σ λλο ρθρο το τονίζει ξεκάθαρα πς « θεολογία τς ρθοδόξου κκλησίας εναι προφητική, ποστολικ κα πατερικ θεολογία κα γι' ατ δν μπορε ν ποδοθ μ λλους ρους, πως μεταπροφητική, μετααποστολικ κα μεταπατερική, οτε βέβαια κα μ τν ρο μεταορθόδοξη. Συνήθως, λλα ομανιστικ ρεύματα λαμβάνουν τέτοια ρολογία, πως νεωτερικ κα μετανεωτερικ ποχή». 
πιπλέον, πιβάλλεται ν ναφέρουμε τ καταπληκτικ γι τ θεολογική του μβρίθεια κα τεκμηρίωση «πόμνημα πρς τν ερ Σύνοδο τς κκλησίας τς λλάδος», πο συνέταξε Μητροπολίτης Γλυφάδας, π. Παλος, μ τ ποο ξεσκέπασε κα νέλυσε λες τς πλάνες πο διατυπώθηκαν στ συνέδριο. Μ τ πόμνημα ζητοσε ν τεθε θέμα γι τν δια τν «καδημία» στ Σύνοδο κα γι τ ζημι πο ατ προξενε στ χρο τς κκλησίας. Ξεκάθαρος Σεβασμιώτατος Γλυφάδας δήλωνε πς «δν ρνούμεθα τν λεύθερο λόγο στ χρο τς ρθόδοξης Θεολογίας, λλ δν μπορομε ν δεχθομε λεύθερος λόγος ν καταλήξει σ προτεσταντικ λόγο». λλ κα Μητροπολίτης Γόρτυνος, π. ερεμίας ντέδρασε κα μάλιστα πρόσφατα, ρκετ δυναμικά, φο διετράνωσε σ πύρινο κήρυγμά του πς «λέγοντας λοιπν τι σήμερα δν πάρχουν γιοι Πατέρες εναι σν ν λέγουμε τι δν πάρχει σήμερα γιο Πνεμα στν κκλησία. Κα ποιος βέβαια πε ατό, επε πέρα γι πέρα μία μεγάλη βλασφημία κατ το γίου Πνεύματος. Πάντοτε, χριστιανοί μου, σ κάθε ποχή, θ πάρχουν γιοι Πατέρες, γιατί πάντοτε πάρχει κκλησία μ τ γιο Πνεμα σ? ατή».
Τ πι σημαντικ μως συμπέρασμα, προκύπτει π τν νάλυση πο κάνει διακεκριμένος μότιμος καθηγητς το «Τμήματος Ποιμαντικς κα Κοινωνικς Θεολογίας» το ΑΠΘ, πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, ποος κα καταδεικνύει τι μ τ συνεχ ντιπατερικ προγράμματα πο κτελον ο τς «καδημίας», καθιερώνονται στ συνείδηση τς κκλησίας ς «πατρομάχοι». Μάχονται δηλαδ εθέως κα μετωπικά τους γίους Πατέρες κα μς θυμίζουν τος «εκονομάχους» το Βυζαντίου. πως ναφέρει π. Θεόδωρος, «ατ πατρομαχία εναι χειρότερη κα π τν εκονομαχία διότι τ δια τ ζντα ργανα τς Χάριτος το Θεο, τος γίους Πατέρες, τος βγάζεις π τ μέση. Χειρότεροι π τος εκονομάχους εναι ατο ο πατρομάχοι.... Κα πλήττουν τν ρθόδοξη Θεολογία, διότι ρθόδοξη Θεολογία δν εναι μόνο ποστολική, εναι κα πατερική. ''Τν ποστόλων τ κήρυγμα κα τν Πατέρων τ δόγματα'' κκλησία φυλάττει. ποστολικ περίοδος συνεχίζεται μ τος Πατέρας. πομένως εναι ξεθεμελίωμα τς ρθοδοξίας, ν θέσουμε στν κρη τος Πατέρες». 
Συμπερασματικ πομένως, φείλουμε ν τονίσουμε πς τ δέκα χρόνια λειτουργίας τς «Α.Θ.Σ.» πρξαν δέκα προβληματικ χρόνια, μ τν εσαγωγ ρκετν καινοτόμων «θεολογικν» προγραμμάτων, πο μως δν νταποκρίνονται στν ρθόδοξη παράδοση κα κουλτούρα. ντιθέτως παρατηρήθηκε ρθρόα πρόσληψη το «δυτικς θεολογεν», θριάμβευσε κυριολεκτικ τ πνεμα το «νέο-βαρλααμισμο», δηλαδ τς φιλοσοφικς οριστίας κα τς κενς πάτης, φο κτός του συνεδρίου τς «μεταπατερικς θεολογίας», στ ποο κυρίως στιάσαμε τν προσοχή μας, γιατί ταν « σταγόνα πο ξεχείλισε τ ποτήρι», γίναμε μάρτυρες προγραμμάτων π.χ. «φεμινιστικς θεολογίας» (μ πώτερο στόχο τν νταξη τν γυναικν κόμη κα στν κλρο!!), «λειτουργικς νανέωσης» (μεταφράσεις παράτυπες τν λειτουργικν κειμένων, λλ κα σοπεδωτικ πλοποίηση γενικότερά της λειτουργικς ζως), συνέδρια «πολ-πολιτισμικότητας» κα «μετανεωτερικότητας» (ναρμονισμένα πλήρως μ τς νεοταξίτικες πιταγές), μέχρι κα μερίδες πο εχαν ς σκοπ ν πληγε τ «μολογιακ» μάθημα τν θρησκευτικν στ σχολεα, ες τρόπον στε ν μετατραπε σ θρησκειολογικ (δηλαδ ν μν κατηχονται τ λληνόπουλα μ ρθόδοξα νάματα, λλ ν διδάσκονται τς αρέσεις το παπισμο κα το προτεσταντισμο, μ μπόλικο σλάμ, βουδισμό, νδουισμ κτλ.). Εναι χαρακτηριστικ τέλος, πς τ συνέδριο τς «μεταπατερικς θεολογίας» χρηματοδοτήθηκε π τ «ησουίτικο» Fordham University π τ Νέα όρκη, καθς κα τ γερμανικ πανεπιστήμιο το Munster. Δηλαδ σ να συνέδριο ποτίθεται «ρθοδόξου νδιαφέροντος», βασικο χρηματοδότες το πρξαν δύο πανεπιστημιακ δρύματα, να παπικ κα να προτεσταντικό! Κάθε χέφρων πιστς λοιπόν, ς βγάλει τ συμπεράσματά του!

κ τς ερς Μονς γίας Τριάδας Γατζέας-Βόλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου