Μ. Πέμπτη - Τὸν Μυστικόν τοῦ
Κυρίου Δεῖπνον ἐορτάζομεν
Χριστοφόροι«Ὁ τρώγων μου τὴν Σάρκα καὶ πίνων μου τὸ Αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει καγῶ ἐν αὐτῶ»
(Ἰωάν. s' 22-59, Μάτθ. κs' 17-29)
Τὸ μάννα ἔθρεψε τοὺς Ἑβραίους στὴν ἔρημο 40 ὁλόκληρα χρόνια, ἀλλὰ δὲν ἦταν τὸ μάννα τὸ ἀληθινό. Ἦταν μόνον τὸ ἀντίτυπό του. Ὅσοι τὸ ἔφαγαν, πέθαναν.
Ἔπρεπε νὰ ἔλθη τὸ Μάννα τὸ Ἀληθινό, ποὺ ὅσοι θὰ τὸ τρώγουν ποτὲ δὲν θὰ πεθάνουν. Αὐτὸ ζήτησαν κι ἐκεῖνοι ποὺ χόρτασαν ψωμὶ ἀνάμεσα στὸ πλῆθος τῶν πεντακισχιλίων. Δὲν ἀνεγνώρισαν ὅμως ὅτι τὸ Ἀληθινὸ Ψωμί, «ὁ Ἄρτος ὁ Ἀληθινὸς» ἦταν μπροστά τους. «Οὐκ ἐπ' ἄρτω μόνω ζήσεται ἄνθρωπος», ἀλλ' «ἐὰν τὶς φάγη ἐκ τούτου τοῦ Ἄρτου ζήσεται εἰς τὸν αἰώνα».
Ἔτσι νομίζουν πολλοί. Στὴ συσσώρευσι ὑλικῶν ἀγαθῶν φαντάζονται ὅτι ὑπάρχει ἡ ζωὴ καὶ ἡ εὐτυχία. Μοιάζουν μ' ἐκείνους ἐκ τῶν πεντακισχιλίων ποὺ πλησίασαν τὸν Κύριο καὶ ζήτησαν «τὴν βρῶσιν τὴν ἀπολλυμένην». Καὶ αὐτοὶ εἶναι οἱ πολλοί. Οἱ λίγοι μόνον, οἱ Δώδεκα, ὁ πολὺ στενὸς Κύκλος, κατενόησε τὸν Ἰησοῦν. Αὐτοὶ μείναν, σ' ἐκεῖνο ποὺ ἔλεγε.
Εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ διακρίνης τί ἔχει ζωὴ μόνιμη καὶ αἰώνια καὶ τί δὲν ἔχει. Ἐκείνους ποὺ ὁ Πατὴρ ἤλκυσε πρὸς τὸν Υἱόν, αὐτοὶ μόνοι μποροῦν νὰ καταλάβουν ποὺ εἶναι ἡ ζωὴ (Ἰωάν. s' 44).
«Ὁ τρώγων μου τὴν Σάρκα... ἐν ἐμοὶ μένει καγῶ ἐν αὐτῶ». Σῶμα καὶ ψυχὴ γίνονται κατοικητήριο τοῦ Χριστοῦ.
«Χριστοφόροι» καὶ «Θεοφόροι». «Σύσσωμοι» καὶ «Συναιμοι».
Πόση ἄμετρη εἶναι ἡ Ἀγάπη...
Σου, Κύριε!Πῶς μὲ ἀξίωσες, μέλος δικό Σου νὰ γίνω! Ἡ σκηνὴ τούτη ἡ ρυπαρή, σκηνὴ δική Σου νὰ γίνη! Ἀπορῶ καὶ ντρέπομαι τὸν ἑαυτό μου! Ποῦ νὰ τὸν ἀκουμπήσω, καὶ ποῦ ν' ἁπλώσω τὰ μέλη τὰ δικά Σου; Βλέπω τὸ φῶς τῆς χάριτός Σου καὶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς, ποθῶ πολύ, Δοξαστικὰ πολλὰ νὰ σ' ἀποδώσω...
Τοῦ Δείπνου Σου τοῦ μυστικοῦ, σήμερον, Υἱὲ Θεοῦ, κοινωνὸν μὲ παράλαβε. οὐ μὴ γὰρ τοῖς ἐχθροίς σου τὸ μυστήριον εἴπω. οὐ φίλημα σοὶ δώσω, καθάπερ ὁ Ἰούδας, ἀλλ' ὡς ὁ ληστὴς ὁμολογῶ σοί. Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τὴ Βασιλεία Σου.
Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομὰς
Σκέψεις καὶ Πόθοι
Ἐκδόσεις "Ὀρθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου